ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲ
ေသာကေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဘ၀ဟာ
ဘာျပဳလို႕ရပ္ျပီး ေငးေမာၾကည့္ဖို႕
အခ်ိန္မရတာလဲ။
ဘာျပဳလို႕ သိုးေတြ ႏြားေတြလို
သစ္ကိုင္းၾကီးေတြေအာက္ကေန
အေတာ္ၾကာၾကာၾကီးရပ္ျပီး
ေငးေမာၾကည့္ဖို႕ အခ်ိန္မရတာလဲ။
ဘာျပဳလို႕ ငါတို႕ သစ္ေတာေတြကို
ျဖတ္တဲ့အခါ ႐ွဥ့္ကေလးေတြ
ျမက္ခင္းထဲမွာ သစ္သီးဖြက္ေနတာကို
ေငးေမာၾကည့္ဖို႕ အခ်ိန္မရတာလဲ။
ဘာျပဳလို႕ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာ
ညရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ထက္က
ၾကယ္ကေလးေတြ လက္ေနသလို
ေနေရာင္နဲ႕ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္လက္ေနတဲ့
စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြကို ေငးေမာၾကည့္ဖို႕
အခ်ိန္မရတာလဲ။
ဘာျပဳလို႕ သူမရဲ႕ ေျခေထာက္ကေလးေတြ
ဘယ္လိုသြက္သြက္လက္လက္
က ႏိုင္တယ္ဆိုတာနဲ႕
သူမရဲ႕ စြဲမက္ဖြယ္အျပံဳးကေလးကို
ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ဖို႕ အခ်ိန္မရတာလဲ။
ဘာျပဳလို႕ သူ႕မ်က္၀န္းေတြမွာ
ေပၚထြန္းလာတဲ့ အျပံဳးလဲ့လဲ့ေလးနဲ႕
ခ်ိဳႏြဲ႕ႏြဲ႕စကားေတြကို ႏႈတ္ဖ်ားကေန
ပြင့္အန္က်လာတဲ့ တိုင္ေအာင္
ေစာင့္ဆိုင္းနားေထာင္ဖို႕
အခ်ိန္မရတာလဲ။
အဲသလို သနားစရာေကာင္းတဲ့ဘ၀
ေသာကေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတဲ့ဘ၀မွာ
ဘာျပဳလို႕ ငါတို႕ဟာ ခဏကေလး
ရပ္တန္႕ျပီး ေငးေမာၾကည့္ဖို႕
အခ်ိန္မရတာလဲ။
ဆယ္တန္းတုန္းက ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၀ီလ်ံဟင္နရီေဒဗီ ရဲ႕ ကဗ်ာေလးကို Beauty မဂၢဇင္း ထဲက ျဖိဳးထိန္ ရဲ႕ ေဆာင္းပါး ထဲမွာ ဘာသာျပန္ထားတာ ျပန္ေတြ႕လို႕ သေဘာက်တာနဲ႕ တင္လိုက္ပါတယ္။
11 August, 2008
အားခ်ိန္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment