အခ်စ္ကဘယ္မွာ

မေတြ႕ဆံုလိုဘူးလို႕ ဆႏၵမျပဳခဲ့ဖူးဘူး
ေၾကာက္တယ္လို႕လည္း မဆိုခဲ့ဖူးဘူး
မယံုၾကည္ဖူးလို႕လည္း
အသံေကာင္း မဟစ္ခဲ့ဖူးပါဘူး။
ဒါေပမယ့္လည္း
အဲဒီအခ်စ္နဲ႕
မေတာ္တဆ လမ္းမွားျပီးေတာင္ မထိေတြ႕ဖူးတာ
ငါ့ဘဝရဲ႕ က်ိန္စာ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

သစၥာေဖာက္မႈေတြနဲ႕ မၾကံဳခဲ့ဖူးတာ
ခ်န္ရစ္ထားခံရမႈေတြနဲ႕ က်န္မေနခဲ့ဖူးတာ
ကံေကာင္းသူရယ္လို႕
ယူဆခ်င္ယူဆႏိုင္ပါတယ္။

တစ္ေယာက္တည္းဘဝကို ေပ်ာ္တတ္သူထဲမွာ
ငါလည္း မပါခဲ့ဘူး။
တကယ္ပါ ငါကေတာ့
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အားကိုးခ်င္ခဲ့သူပါ၊
ဘဝကို တစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္ရမွာလည္း
ေၾကာက္တတ္သူေလ။

လက္တြဲေဖာ္မပါပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရမွာလည္း
အားငယ္ခ်င္သူေပါ့။
အသက္ေတြ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ၾကီးလာ
ဖူးစာေရးနတ္က မ်က္စိရွန္းေနလည္း
ငါ့ႏွလံုးသားကေတာ့ ပန္းႏုေရာင္သမ္းေနတုန္းပဲ။
အိပ္မက္ထဲက မင္းသားကို ေမွ်ာ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊
ေတြ႕ရာၾကံဳရာလည္း လက္လွမ္းတတ္သူ မဟုတ္ဘူး၊
လက္ေတြ႕ဂ႐ုစိုက္မႈ တစ္ခုကိုပဲ လိုခ်င္ခဲ့သူပါ။

ဘယ္ဆီမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနမွန္းမသိတဲ့
ငါ့ရဲ႕ လိုက္ဖက္တဲ့ တစ္ျခမ္းကို
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တစ္ေနရာရာမွာေတာ့ ေတြ႕လိမ့္မယ္၊
႐ူးႏွမ္းတဲ့ စိတ္တစ္ခုနဲ႕
ေမွ်ာ္လင့္ေနသူေပါ့။

သိဂၤါေက်ာ္

သူမ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာ တင္တုန္းက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က သူ႕စိတ္က အဲလိုမဟုတ္ဘူး၊ သူ႕အတြက္လည္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးပါဦးလို႕ ေျပာဖူးလို႕ တစ္ေယာက္ထဲလည္း မေနရဲ၊ သရဲလည္းေၾကာက္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလး ကိုယ္စား ေရးထားတာပါ။ :D

ခရမ္းရင့္ႏွလံုးသား

မယံုၾကည္တတ္ဘူးလို႕ေျပာတိုင္းလည္း
ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္လို႕ မထင္ေစခ်င္ဘူး။
ငါက ေလ့လာသူ သက္သက္ပါ၊
Interview လုပ္ဖို႕
ေဝးေဝးလံလံေတာင္ သြား႐ွာစရာ မလိုဘူး၊
အသည္းကြဲဖူးသူေတြ
လမ္းသြားရင္းေတာင္ ခလုတ္တိုက္မိေလာက္တယ္။

အစစ္အမွန္အခ်စ္နဲ႕ သစၥာဘာသာစကားကို
ေလ့လာခ်င္ေပမယ့္လည္း
ငါမသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ေဝးလို႕ေနဆဲပါပဲ...။

ေလာကၾကီးကိုက အေရာင္ေတြစံုေနမွေတာ့
ႏွလံုးသားတစ္ခုတည္း တစ္သမတ္တည္း႐ွိေၾကးဆို
မတရားရာမ်ား က်ေနေလမလား...။
ငါကလည္း
အေကာင္းျမင္ဝါဒကို အားေပးသူေလ။

ဧည့္သည္လာခ်င္လာပါ...
မေတြ႕ဆံုလိုလို႕ တံခါးပိတ္ထားတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊
Welcome လုပ္ျပီး ဖြင့္ထားခ်င္တဲ့သူလည္း မဟုတ္ဘူး၊
ပံုမွန္ပါပဲ...
ေစ့႐ံုေစ့ထားတာပါ။
တံခါးလာေခါက္ရင္ေတာ့
အလာပ သလာပ ေျပာဖို႕ အဆင္သင့္႐ွိပါရဲ႕။
ႏွလံုးေသြးေတြ ပူေႏြး ဆူပြက္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ဖို႕ေတာ့
ခဲယဥ္းေကာင္း ခဲယဥ္းလိမ့္မယ္။
ငါ့ႏွလံုးသားကိုက
ခရမ္းရင့္ေရာင္သမ္းေနျပီးသားမို႕ပဲ။

အဲဒါေၾကာင့္ပဲလားမသိ
ဆဌမအာ႐ံု႐ွိသူေတြကလည္း
တံခါးလာမေခါက္ၾကေလဘူး။

သိဂၤါေက်ာ္

ငါဟာပန္းတစ္ပြင့္ပါ

ငါဟာ ပန္းတစ္ပြင့္လိုပဲ
ဘယ္အခ်ိန္ ေသမလဲ မေသခ်ာ၊
ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လည္ရွင္သန္လာမလဲ မေသခ်ာ၊
ဘယ္အခ်ိန္မ်ား နာက်င္မႈနဲ႕ ငိုေၾကြးမႈေတြေၾကာင့္
ျပိဳလဲပ်က္စီးရေလမလဲ...။

သည္းမခံႏိုင္ေလာက္တဲ့ နာက်င္မႈေတြ ၾကံဳရတဲ့အခါ
ငါ့ကိုယ္ငါ ထူေထာင္ႏိုင္မလား မေသခ်ာ၊
ငါ့ရဲ႕ပြင့္ခ်ပ္ေတြ ေၾကြသြားတဲ့အခါ ဘာလုပ္ရမလဲ၊
မိုးထဲမွာ ျပန္႐ွာေဖြလို႕ ရႏိုင္ပါ့မလား။

တစ္ေန႕တာလံုးမွာ ေရလံုလံုေလာက္ေလာက္ မရခဲ့ရင္
ငါဘာလုပ္ရမလဲ...၊
ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ 

ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ၊
ေနမင္းက အလင္းတန္းေတြ မလႊတ္ခဲ့ရင္ေလ...။

ပန္းတစ္ပြင့္လို ငါရပ္တည္ပါတယ္
ျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ ခပ္ၾကာၾကာေပါ့၊
ငါ့အေရာင္အဆင္းကို ျပသရင္း ငါရပ္တည္..
ဒါ ငါ့ရဲ႕ ရည္ရြယ္ရာပဲ။

ငါဟာ သီးကင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္
ငါ့ပြင့္ခ်ပ္ေတြ ေၾကြခ်င္ ေၾကြႏိုင္ေပမယ့္
ငါ့ရဲ႕ရွင္သန္ၾကီးထြားမႈကိုေတာ့ မတားဆီးႏိုင္။
ငါ့အခ်စ္၊ ႐ိုးသားမႈ နဲ႕ အလွအပေတြကို
ျပသေနဆဲေပါ့။

ငါဟာ ပန္းတစ္ပြင့္လိုပဲ
သန္မာတယ္၊ အဆံုးစြန္ သတၱိေျပာင္ေျမာက္တယ္၊
ငါ့ကို နင္းေျခတာလည္း ခံရႏိုင္တာပဲ..
ဒါေပမယ့္ ငါ့အိပ္မက္ေတြထဲက ယံုၾကည္မႈကေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုး႐ံႈးမွာ မဟုတ္ေလဘူး။

သိဂၤါေက်ာ္
14.7.10
3:05 PM

The Flower in Me ကို ျပန္ဆိုျပီး ပံုကို google က ရွာယူထားပါတယ္။ 

ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ရုပ္ရွင္

ခုတေလာမွာ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြကလည္း မ်ားေနလို႕ စာအသစ္ေရးဖို႕ ေတြးထားတာေတြ ရွိေပမယ့္ မေရးျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ညဘက္ေတာ့လည္း 5 series က ကိုရီးယားကားေလးေတြ 5 movie က လာသမွ်ေတြ ၾကံဳၾကည့္ေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္ေနပါတယ္..။ ဒါတင္မက အေခြကလည္း ဝယ္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ခုေနာက္ဆံုး ၾကည့္ျပီးသြားတဲ့ ကားက အမုန္းစာရင္း ဆိုတဲ့ ကိုရီးယား Drama ကားေလးပါ။ Jumong နဲ႕ The Kingdom of the Winds ကားေတြနဲ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ မင္းသား Song Il Gook ပါဝင္ျပီး မူရင္းနာမည္ကေတာ့ Shinira Bulriwoon Sanai (or) A Man Called God ပါ။

မိုက္ကယ္ကင္း ေခၚ ခၽြဲကန္တာ (Song Il Gook) ဟာ သူ ငယ္စဥ္က သူ႕ဖခင္ကို ဓါးနဲ႕ ထိုးသတ္ျပီး သူ႕မိခင္နဲ႕ သူတို႕ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္မီးရိႈ႕သတ္ခဲ့သူမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ ျမင္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ကို မိဘမဲ့ေဂဟာကေန ေမြးစားျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ေခၚသြားခံခဲ့ရပါတယ္။ သူၾကီးျပင္းလာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕မိဘမ်ားကို သတ္ခဲ့သူ အေပါင္းအပါ အားလံုးကို လိုက္လံရွာေဖြျပီး လက္စားေခ်ဖို႕ၾကိဳးပမ္းခဲ့ပါတယ္။  ေျမေအာက္ေလာကမွာေတာ့ သူ႕ကို ပီတာပန္ အျဖစ္ လူသိမ်ားခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႕အတူ သူ႕ကို ပါရမီျဖည့္ေပးေနသူကေတာ့ တစ္ခ်ိန္က သူကယ္တင္ခဲ့ဖူးတဲ့ သေဌးသမီးေလး ဗီဗီယန္ (Han Go Eun) ျဖစ္ပါတယ္။ 

လက္စားေခ်ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ကိုရီးယားကို ျပန္လာတဲ့ မိုက္ကယ္ကင္းဟာ သတင္းေထာက္မေလး ဂ်င္ဘိုေဘ(Han Chae Young) ကို ေမတၱာသက္ဝင္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဂ်င္ဘိုေဘရဲ႕ စီနီယာ အခ်စ္ေဟာင္း၊ ဟြမ္ဝူဟြန္း (Kim Min Jong) ဟာ CSI က ရဲစံုေထာက္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ မိုက္ကယ္ရဲ႕ ဖခင္ကို သတ္ခဲ့တဲ့ သူ ေလးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ သူ႕ဖခင္ ဗိုလ္မႈးၾကီးေဟာင္းရဲ႕ အျပစ္ေတြကို ကာကြယ္ေပးဖို႕ ၾကိဳးစားရာက ရာဇဝတ္မႈေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု က်ဴးလြန္လာပါေတာ့တယ္။ 

မိုက္ကယ္အေနနဲ႕ ေသျပီလို႕ထင္ထားခဲ့တဲ့ ညီမငယ္ဟာလည္း ရဲအရာရွိတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီး မိုက္ကယ္အေပၚ အထင္လြဲမႈေတြ ေျပလည္သြားျပီးေနာက္မွာ သူ႕ကို အစ္ကိုအေနနဲ႕ လက္ခံခဲ့ျပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅နွစ္က အမႈကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားပါေတာ့တယ္။ ဟြမ္ဝူဟြန္း တို႕အဖြဲ႕က မိုက္ကယ္အေပၚ အကြက္ဆင္စြပ္စြဲထားတဲ့ အမႈမ်ားကို အမႈမွန္ေပၚေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ 

အဆံုးသတ္မွာေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၅နွစ္က အမႈကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ျပီး က်ဴးလြန္ခဲ့သူမ်ားဟာလည္း သူတို႕က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အျပစ္အေလ်ာက္ ခံစားခဲ့ရပါေတာ့တယ္..။ မိုက္ကယ္ရဲ႕ ညီမငယ္ေလးခမ်ာေတာ့ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားၾကားမွာ ကံဆိုးခဲ့ရပါတယ္။ ဟြမ္ဝူဟြန္းလည္း သူ႕အျပစ္မ်ားကို ေရွာင္လြဲရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသခဲ့ပါတယ္။

သဘာဝမက်ပဲ ရုပ္ရွင္ဆန္တဲ့ ျပကြက္ေတြ ပါဝင္ေပမယ့္လည္း ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ ရွိတဲ့ ရုပ္ရွင္ကား တစ္ကား ျဖစ္ပါတယ္။ ဇာတ္လိုက္မင္းသားကို ဟီရိုးတစ္ေယာက္ အျဖစ္ အသားေပးထားတဲ့ ကား ျဖစ္ပါတယ္။ မင္းသား Song Il Gook ကေတာ့ ရာဇဝင္ကားေတြထဲမွာေလာက္ ၾကည့္မေကာင္းပဲနဲ႕ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕ ပံုစံတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားပါတယ္။ James Bonds ကားမ်ားလို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ ကိရိယာမ်ား၊ က်ည္ကာကုတ္အက်ႌ၊ ေရထဲမွာ အသက္ရႈဖို႕ ဗူးငယ္၊ စီဒီဗံုး၊ မီးခိုးဗံုး စတာေတြ ပါဝင္ျပီး အဆင့္အတန္း ျမင့္ျမင့္ ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ကားျဖစ္ပါတယ္။ Episodes 24 ပိုင္း ပါဝင္ပါတယ္။

ကိုယ္က ငယ္ငယ္တည္းက လက္စားေခ်တဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို သေဘာက်တတ္သူမို႕ ဒီကားကိုလည္း သေဘာက်ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တည္းက လက္စားေခ်တဲ့ ဝတၱဳတစ္ပုဒ္ ျဖစ္တဲ့ The Court of Monte Christo ဝတၱဳကို ေရႊဥေဒါင္း ဘာသာျပန္တဲ့ ရတနာသိုက္ကိုလည္း ၾကိဳက္လြန္းလို႕ ႏွစ္ခါ သံုးခါ ျပန္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဘာရယ္မဟုတ္ ေရးစရာမရွိလို႕ drama review ေလး ေရးလိုက္တာပါ။