အျငိမ္းစား ရဲမႈးၾကီး ဦးဘေသာင္းထိုက္ သည္ တိက် မွန္ကန္ျပီး အရည္အခ်င္း႐ွိသူ ျဖစ္သည္။ သူ ကိုင္တြယ္ခဲ့သမွ် အမႈတိုင္းသည္လည္း မေပၚေပါက္ေသာ အမႈဟူ၍မ႐ွိခဲ့ေပ။ ငယ္႐ြယ္စဥ္ကဆိုလွ်င္ အဆိုးဆံုး၊ အမိုက္ဆံုး ဟုဆိုႏိုင္ေသာ လူဆိုး လူမိုက္မ်ား ႏွင့္ လက္႐ံုးခ်င္း ယွဥ္၍ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္မွာ အမ်ားအျပားပင္။ သဲလြန္စ မက်န္ေအာင္ အကြက္က်က် စီမံ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အမႈမ်ားကိုလည္း ႐ွင္းလင္း ေဖာ္ထုတ္ကာ တရားခံ အစစ္ကို ရေအာင္ ဖမ္းဆီး၍ အေရးယူ ေစခဲ့ရသည္မွာလည္း အၾကိမ္ေပါင္း မနည္းခဲ့။ ထိုသို႕ေသာ ရဲဝန္ထမ္း တစ္ဦးအတြက္ ရန္သူ အမ်ားအျပား ႐ွိေနသည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ သက္ျပည့္ပင္စင္ ယူျပီးေနာက္ မၾကာမီပင္ ေလျဖတ္သြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေနေကာင္းေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သြက္သြက္လက္လက္ မသြားလာ မလႈပ္႐ွားႏိုင္ေသး၊ အသိဥာဏ္မ်ား ယခင္ကကဲ့သို႕ မထက္ျမက္ေသးေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။
ဦးဘေသာင္းထိုက္သည္ စိမ္းဝတီ၏ လက္ဦးဆရာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူ႕လက္ေအာက္တြင္ တာဝန္က်ဖူးသည့္ျပင္ စိမ္းဝတီကို ကိုယ္ခံပညာ သင္ေပးေသာ ဆရာတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ သမီး ျဖဴျဖဴထိုက္သည္လည္း စိမ္းဝတီႏွင့္ အလြန္ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ထိုျမိဳ႕မွ ထြက္ခြာခဲ့ျပီးေနာက္ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့သည္မွာ ၾကာျပီ ျဖစ္ေသာ ဆရာ့အိမ္သို႕ ျဖဴျဖဴထိုက္၏ ဖုန္းဆက္ေခၚမႈေၾကာင့္ တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ရေတာ့သည္။
ျပႆနာမွာ ေသြးစြန္းလက္ဝါးရာ တစ္ဖက္ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးရက္က အိမ္ မ်က္ႏွာစာ နံရံတြင္ ေသြးစြန္းလက္ဝါးရာ တစ္ဖက္ကို မနက္မိုးအလင္းတြင္ ေတြ႕ခဲ့ၾကသည္။ ဦးဘေသာင္းထုိက္၏ ရန္သူတစ္ေယာက္ေယာက္က ျခိမ္းေျခာက္ျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟု ထင္ခဲ့ၾကျပီး ေရစို အဝတ္ႏွင့္ လက္ရာကို ဖ်က္လိုက္ၾကသည္။ ရဲတပ္ၾကပ္ကေလး တစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္း၍ သူ႕ဆရာအိပ္ခန္းတြင္ အတူ အိပ္ေစခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွာေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာစာသာမက အိမ္ေဘး နံရံမ်ားမွာပါ လက္ဝါးရာမ်ား ေတြ႕ရျပီး ျခံထဲတြင္ လႊတ္ထားေသာ အင္းေခြးၾကီးမွာ ေသြးထြက္သံယို ဒဏ္ရာ မေပၚပဲ ေသေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဤအေျခအေနမွာေတာ့ နယ္ေျမ ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို အေၾကာင္းၾကားရေတာ့သည္။ ရဲမ်ားက လက္ဝါးရာမ်ားကို လက္ေဗြစစ္ေဆးရန္ ယူသြားၾကသည္။ ညဘက္တြင္ လံုျခံဳေရး အတြက္ ရဲ အေစာင့္အေ႐ွာက္ ႏွစ္ေယာက္ ပို႕ေပးထားသည္။ ရဲသားေလး ႏွစ္ေယာက္မွာ မအိပ္ပဲ ေစာင့္ေနရာမွ ညလယ္ေလာက္တြင္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ ႐ုတ္တရက္ အိပ္ခ်င္လာကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ဟု ဆိုသည္။ မနက္မိုးလင္းေသာ အခါ အိမ္အျပင္ နံရံ သာမက အတြင္းဘက္ ဧည့္ခန္းနံရံ ေပၚမွာပါ လက္ဝါးရာမ်ား ေတြ႕ရသည့္ျပင္ အိမ္မွာ ေမြးထားေသာ ေၾကာင္ကေလးမွာ လည္ပင္းညစ္သတ္ခံရသလို လွ်ာထြက္ကာ ေသဆံုးေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္ ဟု ဆိုသည္။
အဲသည့္ေန႕ မနက္မွာပင္ စိမ္းဝတီကို ဖုန္းဆက္သျဖင့္ လိုက္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညေနမွာပင္ ဤအမႈကို တာဝန္ယူထားေသာ ရဲအရာ႐ွိႏွင့္ သြားေတြ႕လုိက္သည္။ စခန္းမွဴး ႏွင့္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ မွာလည္း အေရးၾကီးေသာ အမႈၾကီးတစ္မႈကို လိုက္ေနရသျဖင့္ စခန္းတြင္ မ႐ွိပါ။ ဦးဘေသာင္းထိုက္ ၏ အိမ္မွ လက္ေဗြရာမ်ားကို ယူကာ စစ္ေဆးခဲ့ေသာ ရဲအုပ္ ေဇာ္မင္းသိုက္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ မွတ္တမ္းထဲ႐ွိ လက္ေဗြရာမ်ားႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးခ်က္ အရ ထြက္လာေသာ အေျဖကို ၾကည့္၍ ႐ူးခ်င္သလို ျဖစ္ေနသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထို လက္ေဗြရာ မ်ားမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၅ ႏွစ္က ေသဒဏ္ က်ခံ ၍ ေသဆံုးသြားျပီ ျဖစ္ေသာ ခန္႕ၾကီး (ေခၚ) ေတဇာ ၏ လက္ေဗြရာမ်ားႏွင့္ ထပ္တူညီ ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ မွတ္တမ္းအရ ခန္႕ၾကီး သည္ ဘယ္သန္ျဖစ္ျပီး ယခု လက္ဝါးရာမွာလည္း ဘယ္လက္ဝါးရာ ျဖစ္သည္။ လက္တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းစီ ၏ လက္ေဗြရာမ်ား အားလံုုးပင္ ထပ္တူညီလ်က္ ႐ွိသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူက ထိုအေၾကာင္းကို စိမ္းဝတီကို ေျပာျပသည္။
ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ အိမ္တြင္ သူ၏ဇနီး၊ သမီး ျဖဴျဖဴထိုက္ ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူေနလာခဲ့ေသာ အိမ္ေဖာ္ အေဒၚၾကီး လင္မယား အျပင္ ျဖဴျဖဴထိုက္ႏွင့္ ေစ့စပ္ထားေသာ ေနဇာမင္း ဆိုသူပါ ေရာက္လ်က္႐ွိသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ သားအၾကီးမွာမူ ဝန္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အနီးအနား ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ တြင္ တာဝန္က် လ်က္႐ွိသည္။ အိမ္ၾကီးမွာ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ျပီ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္ထပ္တိုက္ၾကီး ျဖစ္သည္။ ေဆးျဖဴမ်ား ျပန္သုတ္ထားသည္မွာ မၾကာေသးေသာေၾကာင့္ သစ္လြင္သေယာင္ ထင္ရသည္။ စိမ္းဝတီ ထိုျမိဳ႕မွာ တာဝန္က်စဥ္က ဤတိုက္ၾကီးကို ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလို သေဘာထား၍ ဝင္ထြက္သြားလာေနၾက ျဖစ္သည္။
ခန္႕ၾကီး ၏ အမႈ အေၾကာင္းကို ဆရာေျပာျပသျဖင့္ ၾကားခဲ့ဖူးသည္။ ခန္႕ၾကီးဆိုသူသည္ လူသတ္၊ ဓားျပတိုက္မႈ ေပါင္းမ်ားစြာကို က်ဴးလြန္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ မိန္းကေလးေပါင္းလည္း မနည္းေပ။ ထိုအခ်ိန္က ထိုလူ၏ အသက္မွာ ၃၀ ခန္႕ ပင္ ႐ွိေသးသည္။ ကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္႐ိုင္း ဆိုးသြမ္းခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္ ႏွင့္ သူ႕လက္ေထာက္ ဦးမင္းကို တို႕၏ ေရဆံုးေရဖ်ား စံုစမ္းေထာက္လွမ္းမႈျဖင့္ ခန္႕ၾကီး၏ ေနာက္ဆံုး မိန္းမကို ေတြ႕႐ွိ စည္း႐ံုးႏိုင္ကာ ခန္႕ၾကီးကို ဖမ္းဆီး ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေနာက္ ေသဒဏ္ အေပးခဲ့ခဲ့ရကာ ထိုျမိဳ႕ကေလး၏ သင္းခ်ိဳင္း မွာပင္ ျမွဳပ္ႏွံခဲ့ၾကသည္။
ရဲအုပ္ ေဇာ္မင္းသိုက္ႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ခန္႕ၾကီး၏ သခ်ိုဳင္းဂူကို ျပန္လည္ တူးေဖာ္ခြင့္ ရရန္ စီစဥ္ထားသည္။ ခန္႕ၾကီး အမႈတြင္ ဦးဘေသာင္းထိုက္ႏွင့္ အတူ ပါဝင္ခဲ့သူ ဦးမင္းကို ႏွင့္လည္း ဆက္သြယ္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။ ယခုထိေတာ့ ဆက္သြယ္၍ မရေသးပါ။ ခန္႕ၾကီး၏ က်န္ရစ္သူ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ တပည့္တပန္းမ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း တတ္ႏိုင္သမွ် ႐ွာေဖြခဲ့ၾကသည္။ ႏွစ္ေပါင္းၾကာခဲ့ျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ေက်နပ္ေလာက္ေသာ အခ်က္အလက္ ဘာမွ ႐ွာမေတြ႕ပါ။ ညေနေစာင္းျပီး အေမွာင္ရိပ္သမ္းလာေတာ့မွ စိမ္းဝတီ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ေဇာ္မင္းသိုက္က မျပန္ေသးပဲ စခန္းမွာ က်န္ေနခဲ့သည္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ ခန္႕ၾကီး၏ သခ်ႌဳင္းဂူ ႐ွိရာ သို႕ သြားၾကည့္မည္ဟု စိတ္ကူးထားသည္။ ဤကိစၥ မျပတ္ခင္ စိမ္းဝတီ၏ မိခင္ဌာန၊ ေထာက္လွမ္းေရးဗဟိုမွ အေရးတၾကီး ကိစၥျဖင့္ ျပန္မေခၚရန္သာ ဆုေတာင္းရမည္။
***
ညေနစာ စားျပီးခ်ိန္တြင္ ကိုေနဇာမင္း ျပန္လာသည္။ သူ႕အေပါင္းအသင္းမ်ား ႏွင့္ ေတြ႕ေန၍ဟု ဆိုသည္။ ကိုေနဇာမင္း ႏွင့္ ျဖဴျဖဴထိုက္သည္ ေဒသေကာလိပ္တြင္ အတူတူ တက္ခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေနဇာမင္းသည္ ျဖဴျဖဴႏြဲ႕ႏြဲ႕ ႏွင့္ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပံုစံ ေပါက္သည္။ သူႏွင့္ မေ႐ွးမေႏွာင္းမွာပင္ ရဲဝန္ထမ္း ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ ယခုညမွာေတာ့ စိမ္းဝတီႏွင့္ အတူ ရဲတပ္ၾကပ္ တစ္ေယာက္၊ ရဲတပ္သား တစ္ေယာက္ ပါ ႐ွိေနေသာေၾကာင့္ အိမ္တြင္ စုစုေပါင္း လူကိုးေယာက္ ႐ွိေနသည္။ စိမ္းဝတီသည္ ခရီးပန္းလာေသာ္လည္း တစ္ညလံုး မအိပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ယခင္ေန႕မ်ားက အေစာင့္မ်ားသည္ ညလယ္ေလာက္တြင္ ႐ုတ္တရက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ အိပ္ေဆးေငြ႕ သံုးျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
စိမ္းသည္ တစ္ညလံုး မအိပ္ပဲ ျခံထဲမွာ ေနခဲ့သည္။ ျခံေစာင့္ဦးၾကီး ကိုေတာ့ အႏၱရာယ္ ျဖစ္မွာ စိုးသျဖင့္ အိမ္ထဲ ပို႕ထားလိုက္သည္။ တစ္ညလံုး ဘာမွ မထူးျခားပါ။ မနက္ခင္း လင္းအားၾကီး က်မွ အိမ္ကို တစ္ပတ္ပတ္ ၾကည့္ျပီး ဘာလက္ဝါးရာမွ မေတြ႕ရသည္ႏွင့္ အိမ္ေပၚတက္ကာ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ ဝင္အိပ္လိုက္သည္။ အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းမွာလည္း ဘာလက္ဝါးရာမွ မ႐ွိခဲ့။
သံုးနာရီေလာက္ အိပ္အျပီးမွာ ျဖဴျဖဴထိုက္ လာႏိႈး၍ ႏိုးခဲ့ရသည္။ အိမ္ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာစာ ႏွင့္ ဧည့္ခန္းနံရံတြင္ လက္ဝါးရာမ်ား ေပၚေနသည္ကို ကိုေနဇာက စေတြ႕ခဲ့သည္ ဟု ဆိုသည္။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ စိမ္း အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားျပီးမွ လာလုပ္ျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ မနက္မိုးလင္း ေနျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ဘယ္သူ႕ကိုမွေတာ့ အႏၱရယ္မေပးႏိုင္ေတာ့။ အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းနံရံတြင္ လက္ဝါးရာ ေတြ႕ရေသာ္လည္း တံခါးမ်ား၊ ျပတင္းေပါက္မ်ားမွာ ေျခရာလက္ရာ မပ်က္ပါ။ ကိုေနဇာက စေတြ႕၍ ျဖဴျဖဴ႕ကို ျပခ်ိန္တြင္ အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးမၾကီးမွာ ပိတ္လ်က္သား ျဖစ္သည္။ အဲဒီေနာက္မွ သူတို႕ အိမ္ေ႐ွ႕ထြက္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာစာမွ လက္ရာမ်ားကို ျမင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ လက္ဝါးရာ ထားသြားသူသည္ ဘယ္လိုလာ၍ ဘယ္လို ျပန္ထြက္သြားသည္ကို စဥ္းစား၍ မရႏိုင္။ အိ္မ္အတြင္း႐ွိလူမ်ားကိုပင္ မသကၤာစရာ ျဖစ္လာသည္။ သို႕ေသာ္ လူစိမ္း ဆို၍ စိမ္း၊ ေနဇာမင္း ႏွင့္ ရဲဝန္ထမ္း ႏွစ္ဦးသာ ႐ွိသည္။ ဦးၾကီးေမာင္မွာ အသက္ၾကီးျပီ ျဖစ္သည့္ျပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သစၥာ႐ွိလာေသာ လူယံုေတာ္ၾကီး ျဖစ္သည္။ လက္ဝါးရာမွာ သာမန္ထက္ၾကီးေသာေၾကာင့္ ဤအိမ္မွာ ႐ွိေသာ လူမ်ား၏ လက္ရာ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္။ သို႕ေသာ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ တစ္နည္းနည္းေတာ့ ပတ္သက္ေကာင္း ပတ္သက္ႏိုင္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေနဇာမင္း။ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားမွာ လွ်ိဳ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ဝွက္ ႏိုင္သည္ ဟု စိမ္းဝတီ ထင္သည္။
အဲဒီေနာက္မွာ သတင္းဆိုး တစ္ခု ဝင္လာသည္။ မေန႕ကညေန စိမ္း ျပန္လာေတာ့ စခန္းမွာ က်န္ေနခဲ့ေသာ ရဲအုပ္ ေဇာ္မင္းသိုက္ အသတ္ခံလိုက္ရသည္။ နံရံတြင္ လက္ဝါးရာ တစ္ခု ခ်န္ထားခဲ့သည္။ ခန္႕ၾကီးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သူ တစ္ခုခုကို သိသြားသလား ဟု စိမ္းေတြးေနသည္။ ဖ်တ္ခနဲ သတိရမိသည္က ေနဇာမင္း မေန႕ညေနက စိမ္းထက္ ေနာက္က်မွ အိမ္ကို ျပန္လာသည္။ သူ ဘယ္ေနရာမွာ ႐ွိေနသည္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သိရမွ ျဖစ္မည္။ ေနဇာမင္းကို ေမးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ အလုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြး ေနသည္ ဟုဆိုသည္။
စိမ္းဝတီသည္ ရဲစခန္းသို႕ သြားကာ ကိုေဇာ္မင္းသိုက္ ႐ွာခဲ့ေသာ ကြန္ပ်ဴတာ တြင္ သဲလြန္စ ရလိုရျငား ႐ွာၾကည့္မိသည္။ ခန္႕ၾကီး၏ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ထဲတြင္ ဘာမွ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မပါပါ။ အမႈၾကီး တစ္မႈ အျပီးသတ္၍ တရားခံမ်ားကို ဖမ္းလာခဲ့ေသာ စခန္းမႈးႏွင့္ အဖြဲ႕ကို ေနာက္ထပ္ အမႈၾကီး တစ္မႈက ဆီးၾကိဳေနခဲ့သည္။ အေရးမၾကီး ဟုထင္ထားေသာ ေသြးလက္ဝါးရာ ကိစၥမွာ ယခုေတာ့ လူသတ္မႈပင္ ျဖစ္ခဲ့ျပီ ျဖစ္၍ ဖိဖိစီးစီး လိုက္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ စိမ္းဝတီကေတာ့ ခန္႕ၾကီး ၏ သခ်ႌဳင္းဂူ ႐ွိရာသို႕သြားမည္။ တစ္ခုခု ထူးျခားမည္ ဟုထင္သည္။
***
စိမ္းဝတီ ျပန္လာေသာအခါ ထူးထူးျခားျခား သတင္း ေျပာစရာ ပါလာသည္။ ခန္႕ၾကီး၏ အုတ္ဂူထဲတြင္ ခန္႕ၾကီး၏ ႐ုပ္အေလာင္း မ႐ွိပါ။ ေခါင္းအလြတ္ၾကီးသာ ႐ွိပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းၾကာ၍ အမႈန္႕ျဖစ္သြားျခင္း မဟုတ္ပါ။ အစကတည္းက မ႐ွိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ခန္႕ၾကီး တစ္ေယာက္ တကယ္မေသခဲ့ပဲ လက္စားေခ်ေနျခင္း ဟု ေတြးစရာ ျဖစ္လာသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္အိမ္တြင္ ညအိပ္ေစာင့္ဖူးေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ လက္ဝါးရာ ထားသူ ခန္႕ၾကီးမွာ လူအစစ္ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ဆိုၾကသည္။ ေနာက္ထပ္ ညအိပ္ေစာင့္ရန္ပင္ ေၾကာက္လန္႕ေနၾကသည္။ ေနာက္တစ္ခါ အလွည့္က်သူမွာ ညေစာင့္မ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ေယာက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါလား။
စခန္းမွဴး ဦးစိုးျမတ္ကလည္း သူ ရထားေသာ သတင္းတစ္ခုကို စိမ္းကို ျပသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ လက္ေထာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ဦးမင္းကို ထံမွ email တစ္ေစာင္ေရာက္ေနျခင္းပင္။ ကိုေဇာ္မင္းသိုက္ မေသခင္ ဦးမင္းကို ၏ mail လိပ္စာကို ရ၍ ဆက္သြယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္။ ခန္႕ၾကီး ႏွင့္ပတ္သတ္၍ စိမ္းတို႕ မသိေသးေသာ အခ်က္တစ္ခု ပါလာသည္။ ခန္႕ၾကီးတြင္ ခန္႕ေလး ေခၚ ေနဇာ ဆိုေသာ ညီအစ္ကို တစ္ေယာက္ ႐ွိသည္ ဆိုျခင္းပင္။ ခန္႕ၾကီးသည္ သူ႕ညီကို သူ႕ဘဝႏွင့္ မပတ္သက္ေအာင္ ထားခဲ့ျပီး လိုအပ္ေသာ ေငြေၾကးကို ေထာက္ပံ ခဲ့သည္ ဟု ဆိုသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္ ႏွင့္ ဦးမင္းကို တို႕ ထိုအမႈကို လိုက္ခဲ့စဥ္က သူ႕ညီကို ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ (……..) ေယာကၤ်ားေလး ေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ ထားခဲ့ျပီး ထိုစဥ္က ၇ တန္း ေက်ာင္းသား ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းကိုက ဤျမိဳ႕သို႕ လာခဲ့ဦးမည္ ဟုဆိုသည္။
စိမ္းသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရန္ကုန္မွ အေပါင္းအသင္းမ်ားကို ဆက္သြယ္ရာ ရဲစြမ္းႏိုင္ အားေနသျဖင့္ သူ႕ကိုပင္ ထိုေယာကၤ်ားေလး ေက်ာင္းသို႕ သြားျပီး စံုစမ္းခိုင္းရသည္။ ရဲစြမ္းႏိုင္ သတင္းျပန္ပို႕မည္ကို ေစာင့္ေနဆဲမွာပင္ ျဖဴျဖဴထိုက္ ဖုန္းဆက္လာသည္။ သူ႕အစ္ကိုၾကီး ဆံုးသြားျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသတ္ခံရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အတူေန သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းဆက္သည္ ဟု ဆိုသည္။ စိုးရိမ္ ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ ျဖဴျဖဴထိုက္ကို ႏွစ္သိမ့္ကာ ဖုန္းခ်ျပီးျပီးခ်င္း ဦးစိုးထိုက္ ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာရသည္။
ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ သားၾကီးသည္ သူ႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ယာက္ႏွင့္ အတူ ဝန္ထမ္းအိမ္ရာ တစ္ခုတြင္ ေနသူ ျဖစ္သည္။ ဦးစိုးျမတ္က ထိုျမိဳ႕နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႕သို႕ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းၾကည့္ေသာအခါမွ အေၾကာင္းစံုကို သိရသည္။ ထိုသူ အသတ္မခံရမီ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေလာက္တြင္ အိမ္အျပင္နံရံမ်ား၌ လက္ဝါးရာမ်ား ေတြ႕ရျပီး ဦးဘေသာင္းထိုက္၏သား သတိထား ဆိုေသာ ေသြးျဖင့္ ေရးသည့္ စာတန္းကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရေၾကာင္း၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေနာက္ေျပာင္သည္ ထင္မွတ္၍ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္လံုး အေလးမထားခဲ့ေၾကာင္း၊ ယေန႕နံနက္တြင္ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏သား ေသဆံုးေနသည္ကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းကပင္ စတင္ေတြ႕႐ွိခဲ့ေၾကာင္း၊ လည္ပင္းညစ္၍ အသတ္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု ဆရာဝန္က ထင္ျမင္ယူဆေၾကာင္း… သိရသည္။
စိမ္းဝတီ တို႕မွာ ဦးေႏွာက္ေျခာက္သြားရသည္။ တစ္ေနရာက အမႈကိုပင္ မေဖာ္ရေသးမီ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ျဖစ္ျပန္ေလရာ ဤအမႈကို ၾကံစည္ေနသူမွာ တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပဲ အေပါင္းအပါ တစ္ေယာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ႐ွိရမည္။ ခန္႕ၾကီးႏွင့္ သူ႕ညီ ပူးေပါင္း လက္စားေခ်ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ခန္႕ၾကီး ၏ ညီနာမည္မွာ ေနဇာ။ ျဖဴျဖဴထိုက္၏ ခ်စ္သူမွာလည္း ေနဇာမင္း။ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕အိမ္မွာ ေရာက္ေနသည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ လူစိမ္း။ ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ား မျဖစ္မီေလးကမွ လာေရာက္တည္းခိုသူ။ ရဲစြမ္းႏိုင္ ဆီမွ ခန္႕ေလး၏ ဓါတ္ပံု တစ္ပံုတစ္ေလ ပို႕ေပးႏိုင္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ေနဇာမင္းသည္ ခန္႕ေလး ဟုတ္မဟုတ္ ခန္႕မွန္းႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ထင္သည္။
ရဲစြမ္းႏိုင္ ဆီမွ ျပန္လာေသာ သတင္းကေတာ့ အားတက္စရာ မ႐ွိပါ။ ခန္႕ေလး ေက်ာင္းတက္ေသာ ကာလ တစ္ေလွ်ာက္မွာ သူႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ား ထိုေက်ာင္းမွာ တစ္ခုမွ မ႐ွိေတာ့ပါ။ အားလံုးကို ခိုးယူေဖ်ာက္ဖ်က္ျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ရဲစြမ္းႏိုင္ကို ေနဇာမင္း အေၾကာင္း စံုစမ္းေပးဖို႕ ေျပာလိုက္သည္။ စိမ္းဝတီ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴထိုက္ႏွင့္ ေနဇာမင္းမွာ ျဖဴျဖဴထိုက္၏ အစ္ကိုၾကီး အသုဘကိစၥ စီစဥ္ရန္ ထိုျမိဳ႕သို႕ သြားၾကျပီ ျဖစ္သည္။ သူတို႕ အေမကေတာ့ မနက္ျဖန္ မနက္မွ လိုက္သြားလိမ့္မည္။
ထိုညေနမွာပင္ ဦးမင္းကို ေရာက္လာသည္။ ဦးမင္းကိုက ခန္႕ၾကီး မေသပဲ ျပန္႐ွင္လာသည္မွာ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ ဟု ဆိုသည္။ သူတို႕ ကိုယ္တိုင္ပင္ ေထာင္မွဴးၾကီး ႏွင့္ အတူ ေသခ်ာစစ္ေဆးျပီးမွ အေခါင္းသြင္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု ဆိုသည္။ ထိုအတိုင္းသာ မွန္လွ်င္ ခန္႕ၾကီး ၏ ဝိညာဥ္က လက္စားေခ်ျခင္း ဟုပင္ ယူဆရေတာ့မလား မသိပါ။
***
