နီနီ႕ကို ၾကိဳက္သည့္လူေတြ အမ်ားၾကီးထဲကမွ ကို႕လို လူကို ဘာေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့မိသည္ မသိပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္ေတြ တုန္းကေတာ့ အခ်စ္တစ္ခုတည္းႏွင့္ အရာရာ ျပီးျပည့္စံုမယ္ လို႕ ထင္ခဲ့တာေပါ့ေလ။ ကို ကပဲ အေျပာေကာင္းသလား၊ နီနီ ကိုယ္တိုင္ကပဲ ကို႕စက္ကြင္းထဲ ပါခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတာလား မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။ နီနီက အေခ်ာအလွၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ကလည္း လွလွ ဆိုေတာ့ နီနီ႕ကို ခင္ခ်င္သည့္ ေယာက်ာ္းသားေတြ မ်ားလွသည္။ နီနီနဲ႕ ဘာလိုလိုညာလိုလို ျငိတိတိ ျဖစ္ခ်င္သူေတြ ထဲမွာ ဝိဇၨာသိပၸံက ေက်ာင္းသားေတြတင္မက စက္မႈေက်ာင္းသားေတြ ဥပေဒ ေက်ာင္းသားေတြေတာင္ ပါေသးသည္။ စာအျပန္အလွန္ ေပးၾက၊ ကင္တင္းထိုင္ စကားေျပာၾကေသာ အေျခအေနထက္ေတာ့ မပိုေသး။ နီနီက ဘာရယ္မဟုတ္ မိန္းမပီပီ အဲလို ကိုယ့္ကို ျငိတြယ္ၾကတာကို သေဘာက်သည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘယ္သူ႕ကို ေရြးခ်ယ္မယ္ ရယ္လို႕ ႏွလံုးသားက မညႊန္ျပႏိုင္ေသးခင္မွာ ကို က နီနီ႕ ကမၻာေလးထဲကို ဝင္လာျခင္း ျဖစ္သည္။
နီနီ႕ အစ္မ မီမီစိုးကေတာ့ ကို႕ကို နီနီ ေရြးခ်ယ္လိုက္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ကို႕ကို ၾကည့္မရ ျဖစ္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ “နီနီစိုး ရယ္ နင္ ဘယ္လိုမ်က္စိနဲ႕မ်ား ၾကိဳက္လိုက္တာလည္း၊ ႐ုပ္ကလည္း ေခ်ာတာမဟုတ္၊ ေတာသား၊ စာဘက္မွာ ေတာ္သလား ဆိုေတာ့လည္း ခဏခဏ စာေမးပြဲ က်ေနတဲ့သူ၊ နင္မို႕ ေရြးတတ္ပါေပတယ္၊ ဒီလိုလူကို လက္ထပ္မယ္လို႕မ်ား ရည္ရြယ္သလား၊ ငါသေဘာမတူဘူး၊ ျဖတ္လိုက္” တဲ့။ မီမီစိုး ဘာပဲေျပာေျပာ ကို႕ အေျပာထဲက ႐ံုးမထြက္ႏိုင္ေအာင္ က်႐ံႈးခဲ့ေသာ နီနီကေတာ့ ကို မေကာင္းမွန္း သိလ်က္ႏွင့္ပင္ ကို႕ကို ခ်စ္ေသာ စိတ္ကို မျပင္ဆင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကိုက စံျပေယာက်္ား တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမယ့္ နီနီ႕ကိုေတာ့ တကယ္ခ်စ္သည္ ဟု ယံုၾကည္သည္။ နီနီ ကို႕ကို ခ်စ္တာလည္း ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ခ်စ္မိသြားခဲ့သည္ဟု ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာ မေျပာႏိုင္ပဲ သူ႕အလိုလိုျဖစ္တည္ ခဲ့ေသာ အခ်စ္ ဟုထင္သည္။ နီနီ႕ကို ခ်စ္ေသာစိတ္ႏွင့္ ကိုလည္း သူ႕အက်င့္ဆိုးေတြကို ျပင္ဆင္ႏိုင္လိမ့္မည္ ဟု အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီးခဲ့မိသည္။
ငယ္စဥ္ကေတာ့ နီနီ႕ စိတ္ထဲ စံျပထားသည့္ ေယာက်္ားဆိုတာမ်ိဳးက ကို႕လို ပံုစံမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ နီနီ႕ ၾကိဳက္သလို ျဖဴျဖဴ သန္႕သန္႕ အရပ္ရွည္ရွည္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႕ အက်င့္စ႐ိုက္ထဲ နီနီ မၾကိဳက္သည့္ ဝါသနာေတြ ပါေနဦးမည္ ရယ္လို႕ေတာ့ မထင္မိတာ အမွန္ပါ။ ကိုက အရက္ဆိုလည္း ၾကိဳက္သည္။ အေပါင္းအသင္းေတြႏွင့္ ေတြ႕လို႕ ဘာပြဲရွိလို႕ ဆိုတာအျပင္ မၾကံဳ ၾကံဳေအာင္ ဆံုျပီး ေသာက္ၾကသည့္ အထဲကို ပါသည္။ ဖဲဆိုတာကလည္း အစကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ အပ်င္းေျပ ကစားၾကသည္ လို႕ပင္ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ သူတို႕ အေပ်ာ္ဆိုတာက ေၾကးေတြ ေတာ္ေတာ္ပါသည္။ အဲဒီ ဖဲေၾကြး ေတြထဲ နီနီ႕ လည္ပင္းကေရႊဆြဲၾကိဳး တစ္ကံုးပင္ အဆစ္ပါလိုက္ေသးသည္။ သူက ခဏေပါင္ဖို႕ေပးပါ ဆိုေတာ့ နီနီကလည္း ျငင္းရခက္သည္ႏွင့္ ေပးလိုက္ရသည္။ သူက အိမ္က ပိုက္ဆံလာရင္ ေရြးေပးမယ္ ဆိုျပီး ၾကာသာလာသည္၊ နီနီ႕ ဆြဲၾကိဳးက အစအနမွ်ျပန္ေပၚမလာ။ ေနာက္ေတာ့ မမီက သိသြားျပီး ျပႆနာတက္ေတာ့သည္။ ဆူပူျပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ နီနီ႕အိမ္ကပဲ ဆြဲၾကိဳးကိုျပန္ေရြးေပးလိုက္ရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား စားေသာက္ဆိုင္ ထိုင္လွ်င္ နီနီ ကပဲ အျမဲတမ္း ရွင္းရတာ ေလာက္ကိုေတာ့ နီနီက ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီလို နီနီ႕ အိမ္က ေပးထားေသာ ပစၥည္းကို မ်က္ႏွာလြဲ ခဲပစ္ လုပ္တာကိုေတာ့ နီနီ ကိုယ္တိုင္လည္း မၾကိဳက္ခဲ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေလာက္နဲ႕ မမီ ေျပာသလို ျဖတ္လိုက္ရဖို႕ က်ေတာ့လည္း မလုပ္ႏိုင္ပါ။
နီနီ ဝိဇၨာဘြဲ႕ျပီးသြားသည့္ အခ်ိန္မွာ ကိုက တတိယႏွစ္ကို မေအာင္ႏိုင္ေသး။ ေအာင္ေအာင္ ေျဖလိုက္ပါ ဆိုတာကို ဘယ္လိုမွေျပာလို႕ မရပဲ အျပင္ေျဖ ျဖစ္သြားသည့္အခ်ိန္မွာ ဆက္မေျဖေတာ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ ကိုက နီနီ႕ထက္ေတာင္ ဥာဏ္ေကာင္းပါေသးသည္။ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ မရွိလို႕သာ..။ နီနီက မာစတာဘြဲ႕ စတက္ေနခ်ိန္မွာ ကို ကေတာ့ သူ႕အိမ္ ျပန္ျပီး အေမနဲ႕ အစ္မေတြဆီမွာ စားလိုက္ ေသာက္လိုက္ လုပ္လိုက္၊ ပိုက္ဆံ ေတာင္းျပီး ရန္ကုန္လာကာ နီနီ႕ကို လာေတြ႕လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ေက်ာင္းျပီးေအာင္ မတက္ေတာ့ဘူး ဆိုလွ်င္လည္း နီနီတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အနာဂါတ္ အတြက္ တစ္ခုခု လုပ္ဖို႕ စဥ္းစားပါ ဆိုေတာ့ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္ လုပ္ေနသည္။ ကို သည္ အားကိုးလို႕ မရႏိုင္ေလာက္သည့္ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ ဆိုတာ နီနီ သိစျပဳပါျပီ။ ေဖေဖ ႏွင့္ မမီကလည္း ခါးခါးသီးသီး ျဖစ္ေနသည္ ဆိုေတာ့ ကို႕ကို ျဖတ္လုိက္လွ်င္ ေကာင္းမည္လား ဟု စျပီး စဥ္းစားမိသည္။ နီနီက သံုးႏွစ္၊ မမီက ေလးႏွစ္မွာ ေမေမ ဆံုးသြားကတည္းက ေနာက္အိမ္ေထာင္ မထူပဲ နီနီတို႕ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္တည္း ေကၽြးေမြးျပဳစု လာေသာ ေဖေဖ့ကိုလည္း စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ခ်င္ပါ။ သို႕ေပမယ့္ ကိုႏွင့္ ေတြ႕ျပန္ေတာ့လည္း ကို႕ကို ျဖတ္ဖို႕ စကားကို ေျပာမထြက္ရက္ေပ။ ကို ႏွင့္ မေတြ႕ခင္ေတာ့ ဘာေျပာမယ္ ညာေျပာမယ္ စဥ္းစားေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေတြ႕ျပန္ေတာ့လည္း မေျပာျဖစ္ျပန္ပါ။ ကိုက တစ္ခုခု ေျပာလိုက္လွ်င္ နီနီက ေဆးမိထားသူလို လိုက္ေလ်ာမိျပန္သည္။ အဲလိုႏွင့္ပဲ ကိုက နီနီ႕ ဖူးစာဖက္ မွန္လို႕ထင္သည္။ ကို ႏွင့္ပင္ လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
*****
မီမီ့ ဘဝမွာ အမုန္းဆံုး လူကို ျပပါ ဆိုလွ်င္ သိန္းျမင့္လိႈင္ ဆိုသည့္လူကိုပင္ ျပရေပလိမ့္မည္။ တကယ္ေတာ့ သူက မီမီႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ မပတ္သက္ေပမယ့္ မီမီ အခ်စ္ဆံုး တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမေလး၏ ဘဝကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သူ မဟုတ္ပါလား။ သို႕ေသာ္ နီနီကေတာ့ သူ႕ေယာက်္ားကို အေကာင္းမျမင္ေပးသည့္ အတြက္ မီမီ့ကို တစ္သက္လံုး မုန္းလာခဲ့သည္။ နီနီက ဘယ္လိုပင္ ျမင္ျမင္ မီမီ့ဘက္ကေတာ့ သူ႕ေယာက်္ားကို ဘယ္လိုမွ အေကာင္းမျမင္ႏိုင္သည္က အမွန္။ အဲဒါကလည္း မီမီ့ဘက္က မ်က္မွန္စိမ္း တပ္ျပီး ၾကည့္တာမဟုတ္။ သူ႕ေယာက်္ား ကိုယ္တိုင္ကိုက အေကာင္းျမင္ႏိုင္သည့္ အျပဳအမူမ်ိဳး တစ္ခါမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးတာသာ ျဖစ္သည္။ မီမီ့ ညီမေလးကို လက္မထပ္ရေသးပဲ အပိုင္သိမ္းကာ မရ ရေအာင္ လက္ထပ္ခဲ့သူ။ အဲဒါ တစ္ခုႏွင့္ပင္ မီမီ့ဘက္က သူ႕ကို မုန္းဖို႕ လံုေလာက္ ေနပါျပီ။
မီမီက ေယာက်္ားေလးဆို ႐ုပ္ေခ်ာတာ မေခ်ာတာထက္ ႐ိုးသား ေအးေဆးေသာ ပံုစံမ်ိဳးကိုသာ သေဘာက်သည္။ နီနီ႕ ေကာင္ေလးကေတာ့ အဲလိုပံု မဟုတ္တာကို ပထမ အၾကိမ္ စေတြ႕ကတည္းကပင္ သိခဲ့သည္။ နီနီ႕ ေကာင္ေလး ဆိုေပမယ့္ သိန္းျမင့္လိႈင္က မီမီ့ ထက္ပင္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကီးလိမ့္ဦးမည္။ သိန္းျမင့္လိႈင္ ဆိုတာ သူတို႕ေမဂ်ာမွာ ဆရာေတြေအာ့ေၾကာအလန္ဆံုးေတြထဲက တစ္ေယာက္၊ ေက်ာင္းေျပး၊ ဖဲရိုက္၊ အရက္ေသာက္ေနသူမို႕ သူ႕ကို မီမီ သေဘာမက်တာ မီမီ့ အလြန္ မဟုတ္ပါ။ နီနီ သူ႕ကို သေဘာက် ေနတာကပဲ ထူးဆန္းျခင္း တစ္ခုလို႕ မီမီ ျမင္သည္။
မီမီ ႏွင့္ နီနီက တစ္ႏွစ္သာ ကြာသည့္ ညီအစ္မမို႕ ရုပ္ခ်င္းဆင္သလို အဝတ္အစားလည္း ငယ္ငယ္တည္းက ဆင္တူ ဝတ္တတ္သျဖင့္ သိပ္မရင္းႏွီးသည့္ သူေတြဆို မွားေတာင္ မွားတတ္ၾကသည္။ သို႕ေပမယ့္လည္း စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ သိပ္မတူပါ။ မီမီက ငယ္ငယ္ကတည္းက အလွအပ ၾကိဳက္သည္။ ခပ္ငယ္ငယ္ကပင္ အလွဴသြားလွ်င္ လက္ဝတ္ လက္စားေတြ ဝတ္ရသည္မို႕ သေဘာေတြက်ျပီး လိုက္တတ္သူ။ မီမီကေတာ့ ငယ္ငယ္ကပင္ လက္ဝတ္လက္စားေတြ ဝတ္ရတာကို စိတ္႐ႈပ္ျပီး သေဘာမက်တတ္သူ။ မိတ္ကပ္ေတြ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြက မီမီႏွင့္ မဆိုင္သလိုပင္။ ပန္းေတြ ဘာေတြ ဆိုလည္း ကေလး ကတည္းက မပန္တတ္ေပ။ ကေလးဘဝကေတာ့ အဝတ္အစား ဆင္တူ ဝတ္၊ အတူတူ ေယာက်္ားေလးလို ေဆာ့ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့ နီနီက မိန္းမဆန္ျပီး မီမီက ေယာက်္ားဆန္သူပါ။ နီနီက သူ႕ကို သေဘာက်ေသာ ေကာင္ေလးမ်ားကို သေဘာမက် လွ်င္ေတာင္ အီစီကလီ လုပ္ခ်င္သူ။ ကိုယ့္ခ်စ္သူ မဟုတ္ပဲလည္း ေပးသမွ်စာေတြ အထပ္လိုက္သိမ္းထားတတ္သူ ျဖစ္သည္။ မီမီကေတာ့ ကိုယ္မၾကိဳက္လွ်င္ လွည့္ေတာင္မွ ၾကည့္ခ်င္သူ မဟုတ္ပါ။ မီမီ့ကိုလည္း ၾကိဳက္ၾကသူေတြ ရွိေပမယ့္ ဘယ္ေယာက်္ားကိုမွ သေဘာက်သည္ရယ္လို႕လည္း မရွိမိေသာေၾကာင့္ မၾကိဳက္သည့္ အေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်က္ခ်င္း ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘယ္သူကမွလည္း မီမီ့ကို ၾကာရွည္ တြယ္ကပ္ မထားပါ။
နီနီတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို မိဘတို႕ ဝတၱရား ရွိသည့္အတိုင္း လုပ္ေပးလိုက္ရေသာ္လည္း မီမီ ႏွင့္ ေဖေဖ့မွာ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ၾကီးစြာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သိန္းျမင့္လိႈင္ ဘက္က မိဘ ႏွစ္ပါးႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေတြ ဆိုတာကလည္း ေတာဘက္က ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္း စ႐ိုက္ေတြ ျဖစ္သည္။ သိန္းျမင့္လိႈင္မွာ ေမာင္ႏွမေတြကလည္း ၁၀ ေယာက္နီးပါး ရွိသည္။ မီမီတို႕က အခု လက္ရွိမွာသာ အထည္ၾကီးပ်က္ျဖစ္ေနလို႕ အေျခအေန နိမ့္က်ေနေသာ္လည္း ဘိုးဘြား လက္ထက္ကတည္းက အဆင့္အတန္း ျမင့္ျမင့္ ေနလာသူေတြ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိန္းျမင့္လိႈင္ႏွင့္ သူ႕ေမာင္ႏွမ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို ဘယ္လိုမွ သေဘာမက်ႏိုင္ပဲ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း လုပ္ခဲ့ရသည္။ လက္ထပ္ျပီးလွ်င္ေတာ့ သိန္းျမင့္လိႈင္၏ ေပါ့ေပါ့ေနေပါ့ေပါ့စား အက်င့္လည္း ေပ်ာက္ေကာင္း ေပ်ာက္သြားမည္ ဟု မီမီ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။
နီနီ ႏွင့္ လက္ထပ္ျပီးေတာ့ ဘာအလုပ္အကိုင္မွ မရွိသည့္ သိန္းျမင့္လိႈင္က မီမီတို႕ အိမ္ေပၚသို႕ ေရာက္လာရသည္။ နီနီ မာစတာ သီးစစ္ လုပ္ေနသည့္ အခ်ိန္မွာ သမီးေလးကို ကိုယ္ဝန္ႏွင့္။ နီနီ ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သိန္းျမင့္လိႈင္ကလည္း သူ႕အိမ္သူ ျပန္ေနသည္။ သားေကၽြးမႈ မယားေကၽြးမႈ အတြက္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ရွာေဖြခ်င္သည့္ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးလည္း မရွိပါ။ သမီးေလး ေမြးျပီးေတာ့ လည္း သိန္းျမင့္လိႈင္က ဘာမွ မေျပာင္းလဲ။ သူ႕အိမ္ကို ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္လုပ္ဖို႕ အရင္းအႏွီး ေတာင္းတာကို မေပး၍ ဘာအလုပ္ လုပ္ရမွန္း မသိဟု ဆိုသည္။ မီမီတို႕ဘက္ကလည္း သူ႕ကို အရင္းအႏွီး ထုတ္ေပးႏိုင္သည့္ အေျခအေန မရွိပါ။ ရွိခဲ့လွ်င္ေတာင္ ေဖေဖပဲ ဦးစီးျပီး လုပ္ေဆာင္ဖို႕ မ်ားသည္။ သိန္းျမင့္လိႈင္လို လူမ်ိဳးကို ဘာကို ယံုစားျပီး အရင္းအႏွီး ထုတ္ေပးရမည္လဲ။ ထုတ္ေပးလိုက္လွ်င္ သူ ဖဲ႐ိုက္တာႏွင့္ပင္ ကုန္မွာပင္။ ပိုက္ဆံ မရွိ၍သာ ဖဲမ႐ိုက္ေတာ့ျခင္း မဟုတ္လား။ မိန္းမ ရလို႕ စိတ္ေကာင္းဝင္ျပီး စြန္႕လိုက္ျခင္းမွ မဟုတ္ပဲ။
လင္မယားၾကား ဝင္မပါႏွင့္ လို႕ ေျပာၾကေသာ္လည္း မီမီကေတာ့ မေနႏိုင္ပဲ သူတို႕ လင္မယား ရန္ျဖစ္တိုင္း ဝင္ပါရတတ္သည္။ ဒီထက္ဆိုးလာလွ်င္ေတာ့ ေဖေဖပါ မေနႏိုင္ေတာ့။ သိန္းျမင့္လိႈင္ ဆိုတာကလည္း ေဖေဖ့ကို လူၾကီးရယ္လို႕ ေလးစားသမႈႏွင့္ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ ေျပာဆို ေနထိုင္သူ မဟုတ္ပါ။ အရက္ေတြ မူးလာျပီး မယားကို နင္းခိုင္းရင္လည္း သူ႕မိန္းမက ျငိမ္ခံေနေပမယ့္ မီမီက ၾကားထဲက စိတ္ဆင္းရဲသည္။ လင္မယား ရန္ျဖစ္လိုက္ၾကတာ ဆိုတာကလည္း တစ္ရက္ျခား ႏွစ္ရက္ျခား လိုလို။ သိပ္မၾကီးမားတာေတာ့လည္း မီမီ ႏွင့္ ေဖေဖက လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ေနလိုက္ပါသည္။ သူတို႕ လင္မယားက ေမြးကာစ ကေလးကိုမွ ဂ႐ုမထားပဲ ရန္ျဖစ္ၾကတာ ကေလးေတာင္ ပုခက္ထဲက ျပဳတ္က်သည္။ ကေလးကို ထိေတာ့ မီမီက ကိုယ့္ကေလး မဟုတ္ေပမယ့္ မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္ရသည္။ သမီးေလးက သူ႕အေမ လက္ထဲမွာထက္ မီမီ့ လက္ထဲမွာသာ ေနရတာ မ်ားသည္ မဟုတ္လား။ ေဖေဖကလည္း သူ႕ေျမးဦးမို႕ အသည္းစြဲ ျဖစ္ရာ သမီးေလးကို ထိခိုက္မိမွာေတာ့ သည္းမခံႏိုင္။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဆက္လက္ သည္းခံဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သည့္ အခ်ိန္မွာ နီနီတို႕ လင္မယား ကြာရွင္း ျဖစ္ၾကသည္။ သမီးေလးကေတာ့ ေျခာက္လ သမီးမို႕ ဘာမွ မသိေသး။ မီမီကေတာ့ ဘာမွ မေထာက္ပံ့ႏိုင္သည့္ သူ႕အေဖ မရွိတာကမွ ပိုေကာင္းေသးသည္ ဟု ထင္သည္။ သမီးေလးကို အားမငယ္ေအာင္ သူ႕ အဘိုးေတြ၊ အေမေတြ၊ အေဒၚေတြက ေမတၱာလည္း လိုသေလာက္ ေပးႏိုင္ပါသည္။ သမီးေလး သူမ်ား တန္းတူ ၾကီးျပင္း လာေအာင္လည္း ေမြးႏိုင္ပါသည္။
သမီးေလးက ဥာဏ္ေကာင္းျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ၾကီးျပင္း လာခဲ့ပါသည္။ သမီးေလး နည္းနည္းၾကီးကာမွ မီမီေကာ နီနီပါ အလုပ္ဝင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သမီးေလး ငယ္စဥ္ကလည္း ရင္အုပ္မကြာ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ သမီးေလး ငယ္စဥ္က အေဖ နာမည္ ဘယ္သူလဲ ေမးလွ်င္ အဘိုးနာမည္ကိုသာ ေျပာတတ္ေလ့ ရွိသည္။ နည္းနည္းေလာက္ သိတတ္သည့္ အရြယ္က်မွ သမီးေလးမွာ အေဖ တစ္ေယာက္ သပ္သပ္ ရွိသည့္ အေၾကာင္း နာမည္ပါ ေျပာျပေတာ့မွ အဘိုးက အေဖ မဟုတ္ေၾကာင္း သိသြားသည္။ သူ႕အေဖကလည္း သမီးေလး အတြက္ ဘာမွ ေထာက္ပံ့တာ မရွိ၊ လာေတြ႕ဖို႕ ၾကိဳးစားတာ မရွိေပမယ့္ သမီးေလး စာဖတ္တတ္သည့္ အရြယ္ကတည္းက ေမြးေန႕ ေရာက္တိုင္း သတင္းစာထဲကေန ေမြးေန႕ ဆုေတာင္း ထည့္ေလ့ရွိသည္။ အေဖရင္းက တစ္ျခားမွာ ရွိမွန္း သိေသာ္လည္း သမီးေလးကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ ဝတၱဳေတြ ထဲကလို အေဖနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္တာတို႕၊ အေဖ လိုခ်င္တာတို႕ တစ္ခါမွ မေျပာဖူးပါ။ မီမီတို႕ သားအမိ သားအဖ သံုးေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာက သမီးေလးကို လံုေလာက္ေစျပီ ဟု မီမီကေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကို ယက္ျပီး ေတြးသည္။
မီမီ့ကို လက္ထပ္ခ်င္သူေတြ ရွိခဲ့ဆဲ ေပမယ့္ သမီးေလးကို ငဲ့တာက တစ္ပိုင္း၊ မီမီ ကိုယ္တိုင္လည္း ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ အတြက္ ကိုယ့္ဘဝကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္ မစေတး ႏိုင္တာက တစ္ပိုင္းမို႕ အိမ္ေထာင္မျပဳျဖစ္ခဲ့ပါ။ ပညာတတ္ မိန္းမသားေတြ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ႏိုင္ေနတာကိုပဲ မလိုသူေတြကေတာ့ ပုတ္ခတ္ၾကသည္။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ၄၀ နားနီး အပ်ိဳၾကီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ တခုလပ္ မိန္းမ တစ္ေယာက္မို႕ မေလးမစား လုပ္ခ်င္ၾကသည္။ ေဖေဖကလည္း သူတစ္ပါး ေလးစားေလာက္စရာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း မားမားမတ္မတ္ မရွိေတာ့သူမို႕ အဟန္႕ မျဖစ္သည္ကေတာ့ ေျပာခ်င္ဆိုခ်င္ေသာ လူေတြရဲ႕ သဘာဝပါပဲ။ မီမီက ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ စခ်င္ ေနာက္ခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မ်က္ႏွာသာ မေပးသူမို႕ ဘယ္သူကမွ ေရွ႕တိုးမလာရဲခဲ့။ သို႕ေပမယ့္ နီနီကေတာ့ သူ႕ ထံုးစံ အတိုင္း ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ပတ္သက္မိသည္။ အစကေတာ့ မီမီလည္း ခဏေလာက္ႏွင့္ ဇာတ္လမ္းလို႕ ထင္မိေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မျပတ္ႏိုင္ပဲ ေကာင္ေလးက သူ႕အသိုင္းအဝိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ အထိ သူတို႕ ၾကိဳက္ေနေၾကာင္း ပ်ံ႕ႏွံ႕ ေစေသာအခါမွာေတာ့ မီမီ စိုးရိမ္ လာရျပန္သည္။ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ နီနီ႕မွာ ဦးေႏွာက္ မရွိတာ မီမီ သိသည္။ ဒီ တစ္ေယာက္ကလည္း အသက္ အမ်ားၾကီး ငယ္သည့္အျပင္ ဘာမွ အနာဂါတ္ ေရေရရာရာ မရွိသူ ျဖစ္သည့္ အတြက္ မီမီ သေဘာမတူႏိုင္ပါ။ အဲဒီအျပင္ သမီးေလးကိုလည္း ပေထြးႏွင့္ ေပးမေနႏိုင္ပါ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သမီးေလး အေဖကို ဆက္သြယ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရသည္။ သမီးေလး အေဖ ဘက္ကလည္း ျပန္ေပါင္းလိုေၾကာင္း ကမ္းလွမ္း ဖူးေသးသည္ မဟုတ္လား။ မီမီ တို႕က ဘာမွ အေၾကာင္းမျပန္ပဲ ထားထား ေသာေၾကာင့္သာ ေရွ႕မဆက္ရဲျခင္း ျဖစ္သည္။ မီမီ အရင္က ေတြးထားသလို နီနီက တစ္သက္လံုး တစ္ေယာက္တည္း ေနႏိုင္မည့္သူ မဟုတ္ႏိုင္ေလာက္ပါ။ အရြယ္ေလးကလည္း ရွိေသးသည္။ ဒီ တစ္ေယာက္ မဟုတ္လွ်င္လည္း ေနာက္တစ္ေယာက္ ေတြ႕ဦးမွာပဲ ျဖစ္သည္။ အဲလို ျဖစ္လွ်င္ေတာ့ သမီးကေလးက ပေထြးနဲ႕ ေနေနရလိမ့္မည္။ အဲဒါမ်ိဳးေတာ့ မီမီက မျဖစ္ေစခ်င္။ သမီးကေလး စိတ္မွာ ဒဏ္ရာ ရသြားမွာမ်ိဳး တစ္ခုတေလမွ မရွိေစခ်င္ပါ။ သူ႕အေဖက ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပ့ါစား တာကလြဲျပီး သူ႕အေမကို သစၥာမေဖာက္ေသးလွ်င္ သမီးေလး မိစံု ဖစံု ျဖစ္ဖို႕ မီမီပဲ တိုက္တြန္း ေပးရလိမ့္မည္။
*****
သမီးေလး သိတတ္စက စျပီး ေမမီ ႏွင့္ ေမေမ မၾကာခဏ ရန္ျဖစ္တတ္တာကို သိခဲ့ရသည္။ တစ္ခါတရံမွာ ဘိုးဘိုးက တစ္ေယာက္ေယာက္ဘက္က လိုက္ပါမိလွ်င္ ဘိုးဘိုးႏွင့္ပါ ရန္ဆက္ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ ေမေမ့ အစ္မ ေဒၚၾကီးကို သမီးေလးက ေမေမမီ လို႕ ေခၚရာက ေမမီ ျဖစ္သြားသည္။ ေမမီက ရန္ျဖစ္လွ်င္ ေဒါသတၾကီး ေအာ္ဟစ္တတ္ျပီး ေမေမကေတာ့ ပံုမွန္အသံႏွင့္ သူမ်ား မခံႏိုင္ေအာင္ တတြတ္တြတ္ ေျပာတတ္သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္လွ်င္ သမီးေလး က တစ္ေနရာရာမွာ သြားေနျပီး မၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေလ့ရွိသည္။ စာအုပ္ဖတ္စရာ ရွိလွ်င္လည္း မၾကားႏိုင္သည့္ေနရာမွာ စာအုပ္ဖတ္ေနလိုက္သည္။ အဲဒီလို ႏွင့္ သမီးေလး အရြယ္ေရာက္လာျပီး အစစ သိလာေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဘက္က တစ္ခြန္းခြန္း လိုက္ေျပာလို႕ လံုးဝ မျဖစ္ပါ။ အေဒၚႏွင့္ အေမ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ သမီးေလး ေျပာလိုက္ေသာ စကား တစ္ခြန္းတေလမွ အမွား ခံလို႕ မျဖစ္တာ နားလည္သည္။ တစ္ခုခု မွားသြားလွ်င္ သမီးေလး ဘက္ လွည့္လာျပီး သမီးေလး သာ ငိုရလိမ့္မည္။ သမီးေလးကို တစ္ခါမွ မရိုက္ဖူးေပမယ့္ ေျပာတာ ဆိုတာကေတာ့ မၾကာခဏ ခံရဖူးသည္။ အဲဒီေတာ့ သူတို႕ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာ္ၾကီး ဟစ္က်ယ္ ျဖစ္ေနေန သမီးေလးက မသိသလို ေနေနသည္။ ညီအစ္မခ်င္းမို႕ ခဏေလာက္ ေနေတာ့လည္း ေျပလည္သြားတာပဲမို႕ သမီးေလး ဝင္ပါေနစရာ မလိုပါ။ ၾကာေတာ့လည္း သမီးေလးက စကားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ နည္းနည္းပဲ ေျပာသည္။ အရမ္းခင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကလြဲလွ်င္ ဘယ္သူႏွင့္မွလည္း မရင္းႏွီးလြယ္ပဲ စကားနည္းသူေလး ျဖစ္လာသည္။
သမီးေလး အေဖ ႏွင့္ အေမ ကြဲေနေၾကာင္း သိတတ္စ အရြယ္ကပင္ သိခဲ့ရေသာ္လည္း သမီးေလး စိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေနခဲ့ပါ။ ႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ ဝတၱဳေတြ ထဲကလို အေဖ မရွိလို႕ အားငယ္တာမ်ိဳးလည္း မရွိခဲ့ပါ။ အဘိုးကပဲ ေက်ာင္းပို႕ ေက်ာင္းၾကိဳ လုပ္ေပးေသာေၾကာင့္ သမီးေလး စိတ္ထဲ ဘာက လိုေနတယ္ရယ္လို႕ မရွိခဲ့ပါ။ သမီးေလး ၇တန္း ႏွစ္မွာ အေဖ ႏွင့္ အေမ ျပန္ေပါင္း ျပီးကာမွ အေဖ့ အလုပ္အကိုင္ ဆိုတာမ်ိဳး ထည့္စရာ ရွိလာလွ်င္ ဘယ္လို ထည့္ရမလဲ စဥ္းစားရင္း အားငယ္တတ္လာသည္။ လူၾကီး စံုရာ ေရွ႕မွာ တရားဝင္ ျပန္ေပါင္းထားတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အသက္လည္း နည္းနည္း ရလာတာက တစ္ေၾကာင္းမို႕ ထင္သည္။ ေမမီေျပာသေလာက္ေတာ့ ေဖေဖက မဆိုးေတာ့ပါ။ အရက္လည္း မေသာက္၊ ဖဲလည္း မရိုက္ေတာ့။ ေမေမ့ကိုလည္း မႏွိပ္စက္ေတာ့။ သို႕ေပမယ့္ ေဖေဖ့မွာ ကိုယ္ပိုင္ ဝင္ေငြရွိေသာ အလုပ္တစ္ခုမွ ရွိမေနခဲ့။ မိဘအိမ္က အေျခအေနေကာင္းရင္ နည္းနည္းပါးပါး ယူလာျပီး ေထာက္ပံ့သည္။ သူကိုယ္ပိုင္ ေထာက္ပံ့တာေတာ့ တစ္ခုမွ မရွိပါ။ ဖဲမရိုက္ေတာ့ေပမယ့္ ေလာင္းကစား ဝါသနာၾကီးလွေသာ ေဖေဖ့ အတြက္ စိတ္ဝင္စားေသာ အလုပ္တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္။ အဲဒါက သံုးလံုးထိုးျခင္းပင္။ သမီးေလး သိသေလာက္ ေဖေဖ အိမ္ စေရာက္ကတည္းက ထိုးေနတာ တစ္ခါတည္းပဲ ေလာက္ေလာက္လားလား ေပးဖူးသည္။ မွတ္မွတ္ရရ ေဖေဖ ဝယ္ေပးတာ ဆိုလို႕ အိမ္မွာ တီဗြီ တစ္လံုးရယ္၊ စက္ဘီး တစ္စီးရယ္ပဲ ရွိဖူးသည္။ ေမေမ တို႕လည္း ေတာ္ေတာ္ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း ျဖစ္ေနခ်ိန္မို႕ သူေပးေသာ ပိုက္ဆံနည္းနည္းက ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဒါကလည္း အဲဒီတစ္ခါေလာက္ပါပဲ။ အဲလို အေဖက ေပးႏိုင္သည့္ အခါမ်ိဳးမွာ အေမက အေဖ့ကို ၾကည္ျပီး အေဖက နည္းနည္းေတာ့ ေထာင္ေထာင္ ေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ခ်င္သည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒံုရင္း ဒံုရင္း ကုန္တာပဲ မ်ားပါသည္။
ေဖေဖ ျပန္ေရာက္လာသည့္ အတြက္ သမီးေလး တကၠသိုလ္ တက္ခ်ိန္မွာ ေဖေဖက အပို႕ အၾကိဳ လုပ္ေပးႏိုင္လာသည္။ ရန္ကုန္ မွာ ေက်ာင္းတက္ေနေသာ သမီးေလး ဆီကို လိုတာေတြ လာေပးႏိုင္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားေနေသာ ေယာက်္ားသား တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ဝန္ထမ္းျဖစ္ေသာ ေမမီ ႏွင့္ ေမေမတို႕ မလာႏိုင္သည့္ အခ်ိန္ေတြမွာ သမီးေလး အတြက္ အားကိုးစရာ ျဖစ္ရသည္။ အိမ္ႏွင့္ အေဝးမွာ ေက်ာင္းစတက္ရလို႕ သူမ်ားေတြ ငိုေနသည့္ အခ်ိန္ေတြမွာ သမီးေလးကေတာ့ မငိုျဖစ္ခဲ့ပါ။ သမီးေလးက အဲဒီေလာက္ အားႏြဲ႕တတ္သူ မဟုတ္ပါ။ အိမ္ႏွင့္ ေဝးေနလွ်င္ အိမ္က ရန္ျဖစ္သံ မ်ားႏွင့္လည္း ေဝးေနရမည္မို႕ သမီးေလးက သေဘာက်သည္။ အခုေတာ့ အေဖ တစ္ေယာက္ ပိုလာသည္မို႕ ေမမီႏွင့္ ေမေမ သာမက ေဖေဖ ႏွင့္ ေမေမ ရန္ျဖစ္သည္ကိုလည္း သမီးေလးက ႐ိုးေနပါျပီ။ သို႕ေပမယ့္ အဲလို ရန္ျဖစ္သံေတြကို ၾကားရတိုင္းလည္း စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မႈကို ခံစားရစျမဲပါ။
သမီးေလးလည္း ေက်ာင္းျပီးခဲ့ျပီ။ အဘိုးလည္း ဆံုးပါးသြားခဲ့ျပီ။ ေမမီ ႏွင့္ ေမေမ လည္း ရာထူး အဆင့္ဆင့္ တိုးလာၾကျပီ။ ေဖေဖကေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲေသးပါ။ အေပါင္းအသင္းေတြဆီ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္း... ၂ လံုး ၃လံုး ထိုးေနတုန္းပင္။ သူ ေပါက္တာႏွင့္ သူျပန္ထိုးတာႏွင့္ အပတ္လည္ေန၍ သူထိုးဖုိ႕ သိပ္မေပးရတာကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရေသးသည္။ သူ မေပါက္ေနသည့္ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ သူ႕ကို ေစ်းဝယ္ခိုင္းေသာ ေစ်းဘိုးထဲက ျဖစ္ျဖစ္၊ ဟိုဟာ ဒီဟာ ဝယ္ခိုင္းသည့္ အထဲကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပိုပိုသာသာ ေတာင္းျပီး ဘတ္ေငြထဲက ထိုးေလ့ရွိသည္။ သူလိုခ်င္ ေမွ်ာ္လင့္သည့္ တစ္ခုခုကို ရဖို႕ အတြက္ ခ်ဲေပါက္လွ်င္ ဆိုသည့္ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုကိုသာ ေတာင့္တေနေလ့ ရွိသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕အတြက္ အဝတ္အစား အသံုးအေဆာင္ ဆိုတာက အစ ေမေမကပဲ ဝယ္ေပးရသည္သာ ျဖစ္သည္။ တစ္အိမ္လံုးကို ေမေမကပဲ က်ဴရွင္ျပျပီး ရွာေကၽြးေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ သမီးေလး ေက်ာင္းစားရိတ္ႏွင့္ ေဖေဖ့ ခ်ဲဖိုးႏွင့္မို႕ ေမေမ ရသမွ် ဝင္ေငြက သိပ္ၾကီး စုမိ ေဆာင္းမိ မရွိလွပါ။
သမီးေလး ဘြဲ႕ရျပီးေနာက္ ရန္ကုန္မွာပဲ အလုပ္ဝင္ျဖစ္သည္။ အလုပ္လုပ္ေနတယ္သာ ဆိုေပမယ့္ လခက ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေလာက္မငမို႕ အေဆာင္ငွားခ ဘာညာႏွင့္ဆို အိမ္ကေတာင္ ျပန္ေတာင္း ရခ်င္ေသးသည္။ ရရာ အလုပ္ကို ဝင္လုပ္လိုက္ျခင္းမွာ သမီးေလးက တတ္ႏိုင္သေလာက္ အိမ္မွာ ၾကာၾကာ မေနခ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။။ ခဏ တျဖဳတ္ အလည္အပတ္ ေလာက္သာ အိမ္မွာ ေနခ်င္သည္။ ေမမီ ေရာ ေမေမ ေရာက သမီးေလးကို ခ်စ္သေလာက္ အလိုလိုက္သေလာက္ စည္းကမ္းလည္း ၾကီးသည္။ သမီးေလးကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနသည္ ဟု ခံစားရသည္။ သမီးေလးက လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးသူမို႕ ဘာလုပ္ေနလဲ၊ ဘယ္သူနဲ႕ ဖုန္းေျပာေနတာလဲ တို႕ စပ္စုတာေတြကို မၾကိဳက္။ အျပင္သြားလွ်င္ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမလဲလို႕ ထိန္းခ်ဳပ္ကန္႕သတ္ျပီး အဲဒီအခ်ိန္ ျပန္မလာလွ်င္ စိတ္ပူတတ္တာကို မၾကိဳက္။ အဲဒါအျပင္ သမီးေလးလည္း ၾကီးလာျပီ သိတတ္လာျပီ ဆိုျပီး သူတို႕ ရန္ျဖစ္ရသည့္ အေၾကာင္းေတြ၊ ေဖေဖ့ မေကာင္းေၾကာင္းေတြကို ခဏ တျဖဳတ္ ျပန္လာ ခိုက္မွာပင္ နားႏွင့္ မဆံ့ေအာင္ ၾကားရတတ္သည္။
ေမမီ ပင္စင္ ယူျပီးေတာ့ ပိုအားလာသည္။ ေမမီက တစ္ခ်ိန္လံုး အိမ္မွာ ရွိေနေတာ့ ေဖေဖက ေမေမ မရွိသည့္ အခ်ိန္ေတြမွာ တစ္ခ်ိန္လံုး အိမ္က ေရွာင္ေနရသည္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေနေတာ့ ေမေမ ပင္စင္ယူသည္။ ေမမီ ႏွင့္ ေမေမ့ ပင္စင္လစာေလးႏွင့္ သမီးေလး လစာေလးပဲ ဝင္ေငြ ရွိေတာ့သည္။ သမီးေလးကလည္း တနယ္တေက်း မွာ လုပ္ရသူမို႕ ရာထူးတိုးျပီး လစာ တိုးထားေပမယ့္ ကိုယ့္တစ္ကိုယ္စာ ေလာက္င႐ံု ေလာက္သာ ရွိသည္။ သမီးေလးက သူမ်ားေတြလို ႏိုင္ငံျခား သြားျပီး အလုပ္လုပ္ ခ်င္ေပမယ့္ စိတ္မခ် ျဖစ္ျပီး မလႊတ္ၾကပါ။ သမီးေလး ေက်ာင္းျပီးကာစ ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္တယ္ ဆိုတာကို ေတာင္ မေျပာရက္ေလာက္ေအာင္ မိသားစု စီးပြားေရးက မေကာင္းခဲ့ပါ။ အခုေတာ့ ႏိုင္ငံျခား ထြက္ဖို႕ ရင္းႏွီးေပးမယ္ ဆို ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္လည္း ေမမီက သမီးေလးကို လံုးဝ ေပးမသြားခ်င္ပါ။ ေပးထားသည့္ အတိုးေလးနဲ႕ပဲ ေလာက္ေအာင္စားမည္။ မတတ္သာသည့္ အဆံုး အိမ္ေရွ႕မွာ ေစ်းဆိုင္ ဖြင့္ခ်င္ဖြင့္မည္။ သမီးေလးကို ေတာ့ ႏိုင္ငံျခား ေပးမသြား။ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမ ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာမွ လခေကာင္းေကာင္း အလုပ္ရမည္ဆို သြားေစခ်င္သည္။ အဲဒီေတာ့ သမီးကို ခိုင္းစားခ်င္သည့္သူ အျဖစ္ ေမမီ ႏွင့္ ရန္ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ...။
ေမေမက တစ္ခါတရံ သမီးေလး အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကုန္က်ရတာ၊ ခုထိ တစ္ျပားမွ မစားရေသး စသျဖင့္ ေျပာလာလွ်င္ေတာ့ သမီးေလး လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်မနပ္ ျဖစ္ရသည္။ ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားလို လစာေကာင္းသည့္ အလုပ္မွာ မလုပ္မိတာလည္း လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ခ်င္သည္။ သမီးေလးလည္း ကိုယ့္မိဘကိုယ္ ေထာက္ပံ့ေပးခ်င္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအလုပ္ကလြဲျပီး ဘာမွလည္း မလုပ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လို ေရွ႕ဆက္ရမည္ မသိပါ။ သမီးေလးတို႕ အိမ္မွာက ေငြေရး ေၾကးေရး ေျပလည္ ေနခ်ိန္မွာ ရန္ျဖစ္သည့္ အၾကိမ္ေလ်ာ့သည္။ မေျပလည္ေတာ့ခ်ိန္မွာ ရန္ျဖစ္သည့္ အၾကိမ္ေရ စိပ္သည္။ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ျပီ ျဖစ္သည့္ ေဖေဖ့ကိုေတာ့ ခုလိုခ်ိန္က်မွလည္း ဘာအလုပ္မွ လုပ္ခိုင္းလို႕ ရမည္မဟုတ္ေတာ့။ ပင္စင္စား ေမမီ ႏွင့္ ေမေမကလည္း ေရွ႕ဆက္ ဘာလုပ္ရမယ္ မသိပဲ ရသည့္ ပင္စင္လစာေလး၊ အတိုးေလး ႏွင့္ပဲ ေလာက္ေအာင္ စားေနရသည့္ အေျခအေန။ သမီးေလးကလည္း အိမ္က ျပန္မေတာင္းေတာ့ေပမယ့္ အိမ္ကို ျပန္ေပးႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာ ေဝးေနေသးသည္။ သမီးေလးက မလိမၼာပါ။ အသက္လည္း ၃၀ ရွိခဲ့ျပီ ျဖစ္ေပမယ့္ ခုထိ မိဘကို ဘယ္ေလာက္ဖိုး ေလာက္ ေထာက္ပံ့ ေပးကမ္း ႏိုင္ခဲ့ျပီလဲ ဆိုတာ ေတြးမၾကည့္ခ်င္ပါ။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလးကမွ ဒီမိဘ သံုးဦးကို ရွာမေကၽြးႏိုင္ရင္ သမီးေလးကို ဘယ္လို ေမြးရက်ိဳး နပ္မလဲ လို႕လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်နပ္ခ်င္ပါ။
*****
ေဖေဖ ဆံုးျပီးမွ နီနီ႕ အလုပ္က အဆင္ေျပလာေသာေၾကာင့္ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ အေျခအေနမွာ ဆံုးသြားခဲ့ေသာ ေဖေဖ့ကိုလည္း တစ္ခါတရံ သတိရမိသည္။ မီမီက က်ဴရွင္ လံုးဝမျပသူမို႕ သူ႕အထက္တန္းျပ လစာေလးႏွင့္ပင္ ပင္စင္ယူသည္အထိ လုပ္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ နီနီကပဲ ရႏိုင္သေလာက္ ေဘးေပါက္ က်ဴရွင္ေလး ဘာေလး ရွာျပရသည္။ နီနီ တို႕ အိမ္က အစကတည္းက အသံုးအစြဲၾကီး၊ လက္ဖြာသူေတြ ျဖစ္သည့္အျပင္ တစ္ေယာက္တည္းေသာ သမီး၏ ေက်ာင္းစားရိတ္၊ ေက်ာင္းျပီးေတာ့လည္း တစ္လ တစ္လ လခႏွင့္ မေလာက္သျဖင့္ ေပးရေသာ မုန္႕ဖိုး၊ အိမ္ျပန္လာေတာ့ ကုန္က်တဲ့ ကားခ၊ ျပန္ထည့္ေပးလိုက္ရသည့္ ရိကၡာေတြ စသျဖင့္ နီနီတို႕ မိသားစုမွာ သူမ်ားေတြထက္ ကုန္က်စားရိတ္ ပိုမ်ားသျဖင့္ ရွာသမွ်မွာ ကုန္တာပင္။
နီနီ႕ ေယာက်္ားႏွင့္ ပတ္သက္လို႕ေတာ့ ဝဋ္ေကၽြးတစ္ခုလိုပင္ သေဘာထားလိုက္ပါျပီ။ သမီးေလး အတြက္၊ နီနီ႕ ဘဝ လံုျခံဳဖို႕ အတြက္ အကာအရံ တစ္ခု အျဖစ္ သူႏွင့္ အတူ ေနေနရသည္ပင္။ သူ႕ဘက္က အေထာက္အပ့ံ တစ္စံုတရာကို ေမွ်ာ္ကိုး၍ မရႏိုင္မွန္းလည္း သိေနျပီးသား။ သို႕ေပမယ့္ မီမီက အဲဒါကို အျမဲတမ္း ျပႆနာ လုပ္ေနသည္။ ေဖေဖလည္း မရွိေတာ့ပဲ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ခ်ိန္မွာ မီမီက နီနီတို႕ လင္မယားႏွင့္ အတူ ေနရသည္မို႕ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္တာ ကိုေတာ့ နီနီ နားလည္ပါသည္။ အမ်ားအျမင္မွာ သူႏွင့္ နီနီ ေယာက်္ား ကို တစ္မ်ိဳးျမင္မွာ စိုးေနသည္ ထင္သည္။ နီနီ႕ အျမင္ေတာ့ မီမီ့ဘက္က တစ္ဘက္စြန္း ေရာက္ေနတာသာ ျဖစ္သည္။ နီနီေယာက်္ားကလည္း မီမီ့ကို ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါ။ မီမီက သူရွိေနတဲ့ ေနရာမွာ နီနီ႕ ေယာက်္ားကို မရွိေစခ်င္။ နီနီ ရွိေနလွ်င္ေတာင္မွပဲ မီမီ ဧည့္ခန္းမွာ ေနလွ်င္ နီနီ ေယာက်္ားက အိပ္ခန္းထဲ ဝင္ေနရသည္။ နီနီ မရွိလွ်င္ ေယာက်္ားလည္း လံုးဝ အိမ္မွာ မေနရပါ။
နီနီ႕ ေယာက်္ားကလည္း နီနီ႕ ေယာက်္ားပင္။ နည္းနည္းေလးမွ အလိုက္မသိတတ္သူ၊ ဂ႐ုမစိုက္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ သူ လာခ်င္လွ်င္ လာသည္။ သြားခ်င္လွ်င္ သြားသည္။ ဝင္ခ်င္လွ်င္ ဝင္သည္။ မၾကိဳက္ဘူးဟု ေျပာထားလွ်င္လည္း အဲဒါကို မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္တတ္သူ မဟုတ္။ သူ ပိုက္ဆံ မရွာႏိုင္သည့္ အားနည္းခ်က္ ရွိေနလို႕လည္း အိမ္မွာ ေအးေအး ေဆးေဆး ေအာက္က်ိဳ႕ျပီး ေနမည္ မရွိပါ။ တစ္ခုခု သူ႕ကို ေျပာလွ်င္ပင္ မၾကိဳက္ခ်င္။ နီနီ႕ကို သာမက မီမီ့ကိုပါ ျပန္ေအာ္ခ်င္သည္။ အဲလို ေအာ္ဟစ္ ေျပာဆိုတာကိုပင္ နီနီတို႕က မၾကိဳက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ နီနီကလည္း ကိုယ္မၾကိဳက္တာ တစ္ခုခု ေတြ႕လွ်င္ မေျပာပဲ မေနႏိုင္ပါ။ ေျပာမိျပန္ေတာ့လည္း ေယာက်္ားႏွင့္ ရန္ျဖစ္ရျပန္သည္။
မီမီကလည္း နီနီ႕ ေယာက်္ား အျပင္ထြက္ျပီ ဆိုတာႏွင့္ သူမေက်နပ္ေတြ တန္းစီျပီး နီနီ႕ကို တိုင္တည္သည္။ သူ႕ အမ်ိဳးေတြကို သိတတ္ခ်င္လြန္းတာ၊ လိမ္ေျပာတတ္တာ၊ သူ႕ကို ေပးသည့္ ပိုက္ဆံတိုင္းကို ေပၚတင္ေရာ၊ ဘတ္တာေရာ အားလံုး ၂လံုး ၃လံုး ထိုးပစ္တာ၊ ေပါက္ေတာ့လည္း အိမ္ကို မေပးပဲ အကုန္ ျပန္ထိုးပစ္တတ္တာ၊ စသျဖင့္ ခ်ေရးလို႕ပင္ ဆံုးမယ္မထင္ပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြ နီနီ လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မီမီ အပို ေျပာလြန္းသည္ ထင္မိသည္။ အဲဒီမွာတင္ မီမီ ႏွင့္ နီနီ ရန္ျဖစ္ရျပန္သည္။ နီနီ လုပ္စာ ႏွင့္ ေယာက်္ားကို ေကၽြးထားတာ ဘာမွ ေျပာစရာ မရွိဟု ေျပာမိလွ်င္ မိုးမီးေလာင္တာ ထက္ပင္ ဆိုးေလာက္ေအာင္ ရန္ျဖစ္ၾကရသည္။ တစ္ခန္းျပီး တစ္ခန္း ပိုင္း ေရာင္းထားရသျဖင့္ ႏွာေခါင္းေပါက္လာ က်န္ေတာ့ေသာ တိုက္ကို ေရာင္းျပီး တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ ယူကာ တစ္ျခားစီ ေနၾကမည္ ရယ္လို႕လည္း အသံေကာင္း ဟစ္ေသးသည္။ စကားေလး တစ္ခြန္း အေျပာမွားမိတာႏွင့္ မီမီ့ရဲ႕ အထင္လြဲမႈတို႕က တစ္ခုျပီး တစ္ခု လာေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ရန္ျဖစ္လွ်င္ အရင့္အရင္က ကိစၥေတြပါ ေရႏူးျပီး မျပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ ေျပာၾက ဆိုၾကသည္။
သမီးေလးကေတာ့ ငယ္ငယ္တည္းက ဘယ္သူနဲ႕ ဘယ္သူပဲ ရန္ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ဘက္ကမွ ဝင္မပါတတ္ပါ။ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေလ့ရွိသည္။ သမီးေလး ငယ္ငယ္ေလးတုန္းက သြက္သြက္လက္လက္ ရွိေသာ္လည္း သိတတ္သည့္ အခ်ိန္မွ စျပီး စကားနည္းသြားတာ နီနီတို႕ ရန္ျဖစ္လြန္းလို႕ မ်ားလားေတာင္ ထင္မိသည္။ သမီးေလး လုပ္စာကို မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ကိုယ့္မွာ ရွိရင္ ရွိသလို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ထားေပး ခဲ့ေပမယ့္ နီနီတို႕ အသက္ၾကီးျပီး ပိုက္ဆံ မရွာႏိုင္သည့္ အခ်ိန္မွာ သမီးေလး ဘက္က ေထာက္ပံ့ႏိုင္လွ်င္ ေကာင္းမည္လို႕ေတာ့ စိတ္ကူးမိသည္ေပါ့။ သမီးေလးကလည္း လခေကာင္းေကာင္း ရေသာ အလုပ္ လုပ္ေစခ်င္လွ်င္ ႏိုင္ငံျခား သြားမွ ရမည္ဟု ဆိုျပန္ေတာ့ နီနီတို႕က မလႊတ္ခ်င္ျပန္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ခ်မ္းသာေသာ လူေကာင္း သူေကာင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီး ေထာက္ပံ့ႏိုင္လွ်င္လည္း မဆိုးပါ ဟု နီနီကေတာ့ ေတြးသည္။ နီနီ႕လို ေယာက်္ား ကံမေကာင္းတာမ်ိဳးေတာ့ သမီးေလးကို မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ မီမီကေတာ့ သမီးေလးကို သူ႕လိုပဲ အပ်ိဳၾကီး လုပ္ေစခ်င္သည္။ သမီးေလး ခ်စ္သူ ရွိလာေသာ အခါတြင္လည္း နီနီ႕ တုန္းကလိုပင္ မီမီက သေဘာမက် ျဖစ္ေနျပန္သည္။ မီမီ့ကို စိတ္ေလ်ာ့ျပီး လက္ခံေပးဖို႕ နီနီကပင္ ေျဖာင္းျဖ ခဲ့ရသည္။ လက္ခံမယ္ ေျပာျပီးကာမွ သမီးေလးရဲ႕ ေကာင္ေလး အေၾကာင္းကို စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့မွ အေျခအေနက သိပ္မလွ ျဖစ္ေနသည္။ နီနီ ကိုယ္တိုင္ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ခဲ့သူ ေပမယ့္ သမီးေလး ကိုေတာ့ နီနီႏွင့္ လံုးဝ မတူေစခ်င္ပါ။
*****
အေဖကိုယ္တိုင္ကိုေတာင္ အထင္မၾကီးေသာ သမီးေလးက ေတာ္႐ံုေယာက်္ားကို အထင္မၾကီးတတ္ခဲ့ပါ။ သမီးေလးက အလုပ္မွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ စမတ္က်က်ေလး ဝတ္တတ္တာက လြဲလို႕ သိပ္ၾကီးျပင္တတ္ ဆင္တတ္သူလည္း မဟုတ္ပါ။ ခပ္ေအးေအးလည္း ေနတတ္သူမို႕ သမီးေလးမွာ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီးလည္း မရွိခဲ့ပါ။ ေမေမ့ထက္ ေမမီက လံုးဝ ေယာက်္ားေလးမ်ားႏွင့္ အေပါင္းအသင္း လုပ္တာကို မၾကိဳက္တာ ေၾကာင့္လည္း ပါသည္။ အဲဒီလို ကင္းကင္း ရွင္းရွင္း ေနသည့္ၾကားကမွ သူ ႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ရေသးသည္။ သမီးေလးက သူ႕ကို ပထမေတာ့ ျငင္းခဲ့ေသးသည္။ ေမမီတို႕ ေမေမ တို႕က သမီးေလးကို အပ်ိဳၾကီး လုပ္ေလ ၾကိဳက္ေလမို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သမီးေလးရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္ အျဖစ္ ေျပာျပဖို႕ ဘယ္လိုမွ မဝံ့ရဲပါ။ သို႕ေသာ္ သူက သမီးေလးကို ေကာင္းေကာင္း ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သည္။ အေတြ႕အၾကံဳမရွိေသာ သမီးေလးက သူ႕ကို ယံုၾကည္မိသည္။
သူက သမီးေလးထက္ သံုးေလးႏွစ္ ၾကီးေသာ စစ္ဗိုလ္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူ႕အေျပာ သူ႕စကားမ်ားၾကားမွာ သမီးေလး နစ္ျမဳပ္ က်ဆံုးခဲ့ရသည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲဆို သူ တစ္ခါ သစၥာေဖာက္ထားတာကိုေတာင္ ခြင့္လႊတ္ေပးလုိက္ရသည္ အထိပင္။ သမီးေလးႏွင့္ မေတြ႕ခင္ကတည္းက သူတြဲခဲ့ေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို သမီးေလးႏွင့္ ခ်စ္ေနသည့္ အခ်ိန္အထိ ဆက္တြဲေနေသးတာ၊ မိဘ အေပါင္းအသင္းေတြ အားလံုးပါ အဲဒီ မိန္းကေလးကို သိၾကတာကို သမီးေလး သိသြားေတာ့ လမ္းခြဲ အဆက္ျဖတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေပမယ့္ မရခဲ့ပါ။ သူႏွင့္ျပန္ေျပလည္ သြားျပီးေနာက္ သူက သူ႕ကိုမယံုလွ်င္ ျမန္ျမန္ လက္ထပ္ ၾကမည္ ဟုေတာင္းဆိုလာသည္။ သူ႕မိဘေတြကို အသိေပးျပီးျပီ ဆိုေတာ့ သမီးေလး အလွည့္ပဲ က်န္ေတာ့သည္ ဆိုျပီး ေျပာလာေတာ့ ျငင္းရ ခက္ျပန္သည္။
သမီးေလး သတၱိေမြးျပီး အိမ္ကိုေျပာၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ေမေမ ႏွင့္ ေမမီက အိမ္ကို ေခၚလာျပဖို႕ေျပာသည္။ သူ ေရာက္လာေတာ့လည္း သူက အေျပာေကာင္းသူမို႕ ေဖေဖ၊ ေမေမတို႕ႏွင့္ အဖြဲ႕က်သြားသည္။ ေမမီကေတာ့ စကားနည္းသူမို႕ သိပ္မေျပာ။ အကဲေတာ့ ခတ္ေနပံုရသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလးကို စိတ္မဆင္းရဲ ေစခ်င္တာႏွင့္ပဲ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ျပီး သေဘာတူမည္ဟု ကတိေပးၾကသည္။ အဲဒီ ကတိ ရဖို႕ကိုပဲ သမီးေလးမွာ အမ်ားၾကီး ငိုယို ျငင္းခံုခဲ့ရေသးသည္။
သမီးေလးက ေငြမက္သူေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႕ကို အခ်စ္တစ္ခုပဲ ၾကည့္ျပီး လက္ခံခဲ့တာပါ။ ခ်စ္ၾကတာ ျပႆနာ မရွိေပမယ့္ လက္ထပ္ၾကေတာ့မည္ ဆိုေတာ့ စဥ္းစားရေတာ့သည္။ သူက လက္ထပ္ခ်င္တာ တစ္ခုသာ ရွိလွ်က္ ဘာမွ အနာဂါတ္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားတာ မရွိပါ။ သူကလည္း သာမန္ တပ္မေတာ္သား ဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္မို႕ သူ႕လခႏွင့္ သူပင္ ေလာက္င႐ံု ရွိသည္။ သမီးေလး ႏွင့္ သူ တစ္ေနရာစီမို႕ လာလည္ခ်င္လွ်င္ေတာင္ သူ႕ကို သမီးေလးက ခရီးစားရိတ္ ျပန္ေပးလိုက္ရေသာ အေခါက္ေတြ ရွိေနသည္။ သမီးေလးကလည္ တကယ္ေတာ့ အပိုအလွ်ံ ရွိသူ မဟုတ္ပဲ အိမ္က ေပးလိုက္ေသာ မုန္႕ဖိုးေၾကာင့္သာ ေပးႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ခုေနာက္ပိုင္း သမီးေလးက အိမ္ အေျခအေနကိုလည္း သိေနျပီမို႕ အပိုမေတာင္းပဲ ကိုယ့္လခႏွင့္ကိုယ္ပဲ ေလာက္ေအာင္ သံုးမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ဒါေတာင္မွ ေလာေလာလတ္လတ္ကို သူ႕ရဲ႕ ကိစၥ ဝိစၥ တစ္ခုအတြက္ သမီးေလး စုထားေသာ ပိုက္ဆံ ႏွစ္သိန္းေလာက္ ေပးလိုက္ရေသးသည္။ မေပးျပန္ေတာ့လည္း သူ႕ရဲ႕ အေထ့အေငါ့ေတြကို သမီးေလး ၾကာရွည္ မခံစားႏိုင္ျပန္ပါ။ ေမမီသာ သိလွ်င္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ရင္ထုမနာ ျဖစ္လိမ့္မည္ မသိပါ။
သူ႕ကို ခ်စ္ေသာ အခ်စ္ကို ေမ့ထားလိုက္ျပီး သာမန္ ျပႆနာ တစ္ခုလို စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ သမီးေလးလည္း ေမေမ့လို ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးကို တစ္ခါျပန္ ခင္းခ်င္ျပန္တာလား လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးမိသည္။ သူက အလုပ္လက္မဲ့ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေလာက္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး ရွိရဲ႕လားလို႕ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ သမီးေလးမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ မဲ့သြားရသည္။ သူ႕အိမ္ ကလည္း ေထာက္ပံ့ႏိုင္သည့္ အင္အား မရွိ။ ကိုယ့္အိမ္ကလည္း ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေလာက္ေသာ အေျခအေန မရွိ။ ႏွစ္ေယာက္သားကလည္း မိဘကို ေထာက္ပံ့ဖို႕ ေဝးလို႕ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႕ပဲ မေလာက္မငျဖစ္ၾကမယ္ဆို ေနာက္ပိုင္း သားသမီး ရလာလွ်င္ ဘယ္လို ေရွ႕ဆက္မလဲ ဆိုတာ မေတြးဝ့ံစရာပါ။ သူ႕ဘက္ကလည္း ႏိုင္ငံ့ ဝန္ထမ္း ဘဝက ထြက္ျပီး စီးပြားေရး လုပ္ဖို႕ ဆိုတာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မဟ စဖူး။ လုပ္ခ်င္း လုပ္ရလွ်င္ သမီးေလးသာ ႏိုင္ငံျခား ထြက္ျပီး ပိုက္ဆံ ရွာရလိမ့္မည္။ အဲလို မလုပ္ရရင္ေတာင္ လက္ထပ္ျပီးလွ်င္ သူ႕အလုပ္ အသိုင္းအဝိုင္းေအာက္ကို ေခါင္းငံု ဝင္ရမွာကို စဥ္းစားမိျပန္ေတာ့လည္း တစ္ဦးတည္း သမီးပီပီ အိမ္မွာ ဗိုလ္က်ခဲ့ေသာ သမီးေလးအတြက္ ရင္ေလးစရာ ျဖစ္ျပန္သည္။
*****
သမီးေလးက ကိုယ့္ဘဝကိုယ္လည္း မေက်နပ္၊ ကိုယ့္ဘဝ ခရီးေဖာ္ အျဖစ္ ေရြးထားမိသူကိုလည္း မေက်နပ္ ႏွင့္ စိတ္ေတြ ႐ႈပ္ေထြးေနခ်ိန္မွာ သူကလည္း လက္ထပ္ၾကဖို႕ ပူဆာေနသည္။ သမီးေလး အိမ္ကို ေျပာေတာ့ ေမေမက ဘယ္ေလာက္ တင္ေတာင္း ႏိုင္မွာလဲက စေမးသည္။ သူ႕သေဘာက ရိုးရိုးတန္းတန္း မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးျပီး ျပီးေစခ်င္တာ သမီးေလး ရိပ္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမႏွင့္ ေမမီက လက္ခံမည္ မဟုတ္။ သမီးေလးရဲ႕ မဂၤလာပြဲကို ခမ္းခမ္းနားနား လုပ္ေစခ်င္ပံုရသည္။ သူ႕အိမ္က မိသားစုကလည္း ခုထိ မိသားဖသား ပီပီ လာမေတာင္းေသးပဲႏွင့္ သူတစ္ဦးတည္း သေဘာႏွင့္ သမီးေလးကို လက္ထပ္ခ်င္ေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ သူ႕အိမ္က သမီးေလးကို သေဘာတူ၊ သေဘာက်ျပီးတာကို သိေပမယ့္ သမီးေလးကို အေလးမထားဟု ခံစားေနရဆဲ။ သူ႕အိမ္က ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ မရွိသည္မို႕ မဂၤလာပြဲ လုပ္ဖို႕ ကုန္က်စားရိတ္ကို က်ခံႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာေတာင္ မေသခ်ာ။ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမက သူ႕အိမ္က မခ်မ္းသာသည့္ျပင္ သူကလည္း ဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္ကို သေဘာမက်။ ေမမီကေတာ့ သူ႕ပံုစံ သူ႕မ်က္လံုးေတြက ရိုးရိုးသားသား မရွိ၊ လူၾကီးသူမကို ႐ိုေသမည့္ ပံုစံ မဟုတ္ဟု တစ္ဖက္သပ္ သတ္မွတ္ကာ သေဘာမက်။ အဲလို သေဘာမက်ၾကသည့္ သူကို မဂၤလာပြဲ ကုန္က်စားရိတ္ပါ ေပးကာ သမီးႏွင့္ လက္ထပ္ေပးလိမ့္မည္ ဟု သမီးေလးေတာ့ မထင္ပါ။
သၾကၤန္တြင္းက်ေတာ့ သမီးေလး စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ ၇ရက္ေလာက္ သီလရွင္ ဝတ္ျဖစ္သည္။ တရားရိပ္သာ ဖြင့္ထားေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမို႕ အခ်ိန္ႏွင့္ တရားထိုင္ရသည္။ စိတ္ညစ္ညဴးတာေတြ ေပ်ာက္ျပီး ေအးျငိမ္းမႈကို ခံစားရသည္။ အိမ္ေထာင္ျပဳလွ်င္ ေနာက္ဆက္တြဲ ရင္ဆိုင္ရမည့္ အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆနာေတြ၊ ေနာက္ရလာမည့္ သားသမီး သံေယာဇဥ္ တြယ္တာ ေႏွာင္ဖြဲ႕မႈေတြကို ေတြးမိေတာ့ လူျပန္ မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္မိသည္။ သူ႕ကို စဥ္းစားလိုက္မိျပန္ေတာ့လည္း သံေယာဇဥ္ အမွ်င္တန္းက ျငိတြယ္ေနမိ ျပန္သည္။
သၾကၤန္ျပီး အလုပ္ျပန္အဝင္မွာပင္ ျပီးသြားျပီ ထင္ေသာ ဇာတ္လမ္းထဲမွ မင္းသမီးက ရုတ္တရက္ ျပန္ေပၚလာသည္။ သမီးေလးကို ဖုန္းဆက္ျပီး ေတြ႕ဖို႕ ခ်ိန္းသည္။ သူမ ဖုန္းဆိုလွ်င္ မကိုင္ေတာ့ ဟု ဆံုးျဖတ္ထားေသာ္လည္း လမ္းေဘးက ဖုန္းႏွင့္မို႕ ကိုင္မိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူက ေတြ႕ဖို႕ ခ်ိန္းတာ ဘာကိစၥလဲ ဆိုတာလည္း သိခ်င္ေသးသည္။ သူမ ႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ေတာ့မွ သူ႕ကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ျပီ ဟု (သူေျပာထားသလို) သမီးေလး ထင္ေနခဲ့ျခင္းမွာ မမွန္ကန္ေၾကာင္း သိလာသည္။
“မင္း အိမ္က သိပ္သေဘာမတူဘူးလို႕ ကိုယ္ၾကားတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့ ကိုယ္ ေသခ်ာ မသိပါဘူး၊ သူ႕အိမ္ကေတာ့ သူ႕ မဂၤလာပြဲကို ခမ္းခမ္းနား မလုပ္ေပးႏိုင္တာ မင္းလည္း သိေလာက္မယ္ ထင္တယ္၊ ကိုယ္နဲ႕ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က အားလံုး အကုန္အက် ခံမယ္လို႕ ေျပာထားျပီးသားေလ၊ ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ျပီးရင္ ေနဖို႕ ကြန္ဒို တိုက္ခန္း တစ္ခန္းလည္း ဝယ္ျပီးသား၊ ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အရင္က ဘယ္လို ေနခဲ့လဲ ဆိုတာ မင္းလည္း သိျပီးသားပဲ၊ ကိုယ္ကေတာ့ သူ႕ကို သူဝါသနာပါတဲ့ အလုပ္ပဲ တစ္သက္လံုး ေပးလုပ္ထားျပီး ကိုယ္ပဲ ရွာေကၽြးမွာ၊ ကိုယ့္အိမ္က တစ္သက္လံုး ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္တယ္၊ မင္း သိထားေအာင္ ေျပာျပတာပါ၊ မင္းတို႕ ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္လို႕ တကယ္ အဆင္ေျပမယ္ ထင္လား၊ နည္းနည္းေတာ့ စဥ္းစားဖို႕ လုိမယ္ေနာ္”
သူမ ေျပာခဲ့ေသာ စကားေတြကို ၾကားေယာင္ျပီး သမီးေလးမွာ ဂေယာင္ေခ်ာက္ျခား ျဖစ္ရသည္။ အဲလို မိန္းကေလးမ်ိဳးလည္း ရွိေသးသလား။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို အဲလို မိန္းကေလးမ်ိဳးႏွင့္ သမီးေလး ျပိဳင္မလုခ်င္ပါ။ သူ႕ကို ဖုန္းဆက္ျပီးလည္း ရန္ျဖစ္ မေနခ်င္ေတာ့။ သူ႕ဖုန္းကို သူ႕အိမ္အတြက္ျပန္ေရာင္း ေပးလိုက္ရျပီးေနာက္ ဖုန္းဆက္ရတာလည္း အဆင္မေျပပါ။ သူ႕သိလွ်င္လည္း သူ႕ဘက္က ဆင္ေျခ ဆင္လက္ေတြ အျပည့္ႏွင့္ေျဖရွင္းမည္ ဆိုတာ သိျပီးသားပဲေလ။ သမီးေလး ခ်စ္သူရတာကို ကံမေကာင္းတာပါ။ ဒါကို အိမ္ေထာင္က် ကံမေကာင္းတဲ့အထိ သမီးေလးက မီးမွန္း သိရက္ႏွင့္ တိုးရေတာ့မွာလား။ ဘာမွ မစဥ္းစားခ်င္ပါ။ တရားရိပ္သာကို တစ္လေလာက္ သြားဝင္ခြင့္ ရလွ်င္ စိတ္သက္သာရာ ရမည္ ထင္သည္။ အလုပ္ကလည္း ခြင့္မရေတာ့ အဲလိုလည္း မသြားႏိုင္ပါ။ သမီးေလး လုပ္ေနေသာ ကုမၸဏီကလည္း ခုတေလာ အေျခအေန မေကာင္းပါ။
သမီးေလး လုပ္ေနေသာ ကုမၸဏီက ေဒဝါလီ ခံလိုက္ရျပီး ဝန္ထမ္း အားလံုး အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။ ကုမၸဏီက တစ္လၾကိဳေျပာခဲ့ေသာ္လည္း သမီးေလးက အလုပ္အသစ္ကို မရွာႏိုင္ခဲ့ပါ။ အဲဒီ အခြင့္အေရးမွာ ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႕ ျပင္ဆင္သင့္သည္ ဟု စဥ္းစားမိေသာ္လည္း ဘာကိုမွ လုပ္ခ်င္ ကိုင္ခ်င္စိတ္ မရွိ ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္ကိုလည္း ေျပာရမွာ အားနာေနသည္။ သမီး အလုပ္ျပဳတ္သြားျပီ ဆိုျပီး အိမ္မွာ သြားထိုင္ စားရမွာလား...။ ေနာက္ထပ္ အိမ္က အေထာက္အပံ့ ၾကီးၾကီးမားမား ထပ္ယူျပီးမွ တစ္ျခား ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သြားလုပ္ရမွာလား...။ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း အိမ္မျပန္ခ်င္ ျဖစ္လာသည္။ သူ ႏွင့္လည္း မေတြ႕ခ်င္သျဖင့္ ဖုန္းကိုေတာင္ မမိေတာင္ တမင္ လုပ္ထား လိုက္သည္။ သမီးေလး ပင္ပန္းလွျပီ။ ျဖစ္ခ်င္တာ ေတြလည္း တစ္ခုမွ ျဖစ္မလာခဲ့။ .ေနာက္ထပ္ ေတာင့္ခံ ၾကိဳးစား ဖို႕လည္း ယံုၾကည္ခ်က္ ေပ်ာက္သလို ျဖစ္ေနျပီ။ ေသလွ်င္ ကိုယ့္ေနာက္ ပါမည့္ အရာေတြ မဟုတ္ပဲ ဘာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ေအာင္ျမင္မႈ ရဖို႕ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနရဦးမွာလည္း လို႕လည္း ေတြးမိသည္။
*****
သမီးေလးက သူေနေသာ အေဆာင္ ရွိသည့္ ျမိဳ႕နယ္ထဲက တရားရိပ္သာ တစ္ခုမွာ သီလရွင္ အျပီးဝတ္လိုက္ျပီ ဟု ဖံုးဆက္ေသာ အခါ မီမီတို႕မွာ သာဓု ေခၚ႐ံုအျပင္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေလာကီကို တကယ္တမ္း ျငီးေငြ႕၍ ေလာကုတၱရာဘက္ လိုက္ႏိုင္သည္ ဆိုလွ်င္ျဖင့္ ဘာမွ ေျပာစရာမရွိပါ။ အတင္းအက်ပ္ လူထြက္ခိုင္းဖို႕လည္း အစီအစဥ္ မရွိပါ။ သူ႕အေမလို အသံုးမက်သည့္ ေယာက်္ား ရျပီး ဒုကၡေတြ ၾကီးေနမည့္ အစားေတာ့ သာသနာ့ေဘာင္မွာ သန္႕စင္စြာ ေနထိုင္ေနျခင္းကို မီမီက သေဘာက်ပါသည္။ မီမီကမွ အသက္ၾကီးျပီး ညီမ သံေယာဇဥ္၊ သမီးေလး သံေယာဇဥ္ျဖင့္ အျပီး မျဖတ္ႏိုင္ေသးသည့္ အခ်ိန္မွာ သမီးေလးကေတာ့ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ျပီး လူဝတ္ေၾကာင္ကို စြန္႕သြားပါျပီ။ သံေယာဇဥ္ေတြ အားလံုးျဖတ္ျပီး ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘဝကို ကူးႏိုင္သည့္ သမီးေလး အတြက္လည္း ဂုဏ္ယူမိရပါသည္။ မီမီလည္း တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမ အေပၚ စိတ္မခ်ျခင္းကို ရေအာင္ ျဖတ္ျပီး က်န္ေသာ ဘဝကို တရားရိပ္သာေတြမွာ ေနထိုင္ ကုန္ဆံုးဖို႕ စိတ္ဆံုးျဖတ္ ရပါေတာ့မည္။
*****
သိဂၤါေက်ာ္
