ၾကယ္ကေလး တစ္လံုး
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ လင္းေနတယ္
ဟိုအေဝး ေကာင္းကင္ယံမွာ။
လ သာျခင္း မသာျခင္း ေရာ၊
ၾကယ္စုေတြ စကားတီးတိုးဆိုတာ မဆိုတာေရာ၊
သူနဲ႕ မဆိုင္သလိုပ။
ဣေျႏၵၾကီးတစ္ခြဲသားနဲ႕
အထီးမက်န္ခ်င္ေယာင္လို႕။
တိမ္တစ္စကို တိတ္တခိုး စြဲလမ္းဖူးတာ
သူမဟုတ္သလို။
ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖူးတဲ့ နတ္သားတစ္ပါးကို
ေမွ်ာ္ေနခဲ့ဖူးတာ သူမဟုတ္သလို။
ၾကယ္ကေလး တစ္လံုး
သူကိုယ္တိုင္ ေလာင္ကၽြမ္းမႈကို ေမ့ေလ်ာ့လို႕
အေဝးက ၾကယ္ကေလးေတြရဲ႕
ေလာင္ကၽြမ္း ေၾကြက်မႈကို သနားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႕။
ၾကယ္ကေလး တစ္လံုး
သူ႕ကိုယ္သူေတာ့
ေလာကၾကီးကို အလင္းေပးေနတယ္လို႕ အထင္တၾကီးနဲ႕
တကယ္တမ္းေတာ့လည္း
သူ႕တည္ရွိမႈကို ဘယ္သူကမွ အထူးတလည္ဂ႐ုျပဳမေန။
ၾကယ္ကေလး တစ္လံုး
ဟိုအေဝး ေကာင္းကင္ယံမွာ
မေၾကြမခ်င္းေတာ့ လင္းေနဦးမယ္။
သိဂၤါေက်ာ္
