ေမွ်ာ္လင့္ခ်စ္

ေကာင္မေလးေရ..

မင္းအျပံဳးတစ္ခ်က္ပါပဲ

အားလံုးရဲ႕

ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကို ျဖတ္ျပီး

ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတာ…။

ေကာင္မေလးေရ..

မင္းအျငင္းကိုမွ

စိတ္မျပတ္ႏိုင္တာ

ငါ့ကို စိတ္ကုန္စရာလို႕ ထင္ေနသလား။

မင္းအခ်စ္က

တစ္ျခားမွာဆိုလည္း

ဒုသနေသာ မျဖစ္သေ႐ြ႕ေတာ့

ေမွ်ာ္လင့္ပါရေစ

ေကာင္မေလးေရ…။

ငါ့ကို မုန္းမေနဘူးလို႕လည္း

ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီး ပါရေစ။

မင္းဘက္က

အတံု႕အလွယ္ နားလည္မႈကို

ဘယ္အခါမွ မရႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့

လူတကာရဲ႕ အထင္ေတြကို

ခ်ိဳးဖ်က္ႏိုင္မယ္ဆို

ငါ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ေလမလဲ

မင္းေတြးၾကည့္ပါ

ေကာင္မေလးေရ…။

မင္းက ေစာင့္ဆိုရင္

ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ထိ

ငါက ေစာင့္ႏိုင္ပါရဲ႕။

သို႕ေပမယ့္ေလ

ေဝးေနတဲ့အခါ

ငါ့ဖုန္းေတြကို မကိုင္ပဲ မေနပါနဲ႕၊

မင္း စကားတစ္ခြန္းေလာက္နဲ႕ေတာ့

ငါ့အလြမ္းေတြကို ေျဖေပးပါ။

Online မွာ မေတြ႕ခ်င္လို႕

ငါ့ကိုလည္း block မလုပ္ပါနဲ႕

မင္းနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ႐ွိေနတာေလးတစ္ခုနဲ႕

ငါ့ေန႕ေတြ အဓိပၸါယ္႐ွိပါရေစ..

ေကာင္မေလးေရ..။

သိဂၤါေက်ာ္

25.1.2010

10:04 pm

ေရႊစာရံသို႕ တစ္ေခါက္

စာမေရးလို႕ ဝိုင္းေျပာေနၾကေပမယ့္ စိတ္မပါဘူးျဖစ္ေနလို႕ Farm ေဆာ့ျပီး ႐ုပ္႐ွင္ပဲ ၾကည့္ေနျဖစ္လို႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္္..။ စာအသစ္ မေရးျဖစ္ေသးခင္ ပံုေလးေတြပဲ တင္ပါရေစဦးေနာ္...။

ေစာမြန္လွ မင္းသမီးေလး တည္ထားခဲ့တဲ့၊ မႏၱေလးတိုင္း ပုသိမ္ၾကီးျမိဳ႕နယ္ ဒုဌဝတီ ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ တည္႐ွိတဲ့ ေ႐ႊစာရံဘုရား ကို မႏၱေလး-ျပင္ဦးလြင္ ကားလမ္းမၾကီး မွ အထဲသို႕ ျမင္းလွည္းစီးျပီး သြားခဲ့ပါတယ္။

အဝင္ဝ မုခ္ဦးမွာ ႐ွိတဲ့ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ႐ုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ပါ။

႐ုပ္ပြားျမတ္ နံေဘးမွာေတာ့ လူအမ်ားက ပြဲမ်ား ဆက္ေနၾကတဲ့ ႐ုပ္ထုေတြ ႐ွိပါတယ္။

အစ္မေတာ္ ေစာမြန္လွ နတ္နန္းပါ။ အတြင္းမွာေတာ့ လူေတြ စည္ကားေနပါတယ္။ ကိုယ္တို႕ကေတာ့ ပြဲလည္း မဆက္၊ ဝင္လည္း မကန္ေတာ့ပဲ ဓါတ္ပံုေလးပဲ ဝင္႐ိုက္ျပီး ျပန္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

ရက္ကန္းစင္ေတာင္ဆရာေတာ္၊ အဘဘိုးဘိုးေအာင္ နဲ႕ အဘ ဘိုးမင္းေခါင္ တို႕ရဲ႕ ႐ုပ္ထုေတာ္ေတြပါ။

ဘုရားေစာင္းတန္းက လက္ေဆာင္ပစၥည္း ဆိုင္ကေလးေတြပါ။

 

ေရခမ္း ေနတဲ့ ဒုဌဝတီျမစ္႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္ကိုလည္း ဆင္းၾကည့္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဒီအတိုင္း လူေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ ျဖတ္ကူးလို႕ ရေလာက္တဲ့ ျမစ္ေရ တိမ္တိမ္ေလးထဲမွာပဲ ေရခ်ိဳး အဝတ္ေလွ်ာ္ၾကသူမ်ားကေတာ့ ႐ွိေနဆဲပါ။

ျမစ္ေဘးက ျပန္တက္လာၾကျပီးေတာ့ အနီးက ေ႐ွးေဟာင္းဘုရားမ်ားကို ဖူးေျမာ္ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။

အတြင္းထဲဝင္ျပီး ဖူးေျမွာ္လို႕ရတဲ့ ေစတီေတာ္ အတြင္းမွာ တည္ထားတဲ့ ေလ်ာင္းေတာ္မူ ႐ုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ပါ။

ဖိုးကုလားဘုရား လို႕ ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားတဲ့ ေစတီေတာ္ကေတာ့ အတြင္းမွာ ေ႐ွးေဟာင္း နံရံေဆးေရး လက္ရာမ်ား ႐ွိလို႕လားမသိ၊ ေသာ့ပိတ္ထားျပီး ဝင္ေရာက္လို႕ မရတာေၾကာင့္ အတြင္းထဲက ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို သံတိုင္ၾကားကပဲ ဖူးေျမွာ္ျပီး ဓါတ္ပံု ႐ိုက္ခဲ့ရပါတယ္။

 

နည္းနည္းေလာက္ ဆက္သြားေတာ့ ဖိုးေပၚဘုရား ဆိုတဲ့ ေ႐ွးေဟာင္းေစတီ တစ္ဆူကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ 

ဒုဌဝတီျမစ္ကမ္းက ေရခမ္းေနလို႕ ေမွ်ာ္မွန္းထားသေလာက္ မသာယာေပမယ့္လည္း ေ႐ွးလက္ရာ သမိုင္းဝင္ ေစတီေတာ္ေတြ ကို ဖူးေျမွာ္ရလို႕ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စြာနဲ႕ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

သိဂၤါေက်ာ္

24.1.2010

မွန္ ၁၀၀၀ နဲ႕ အိမ္

ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ေဝးလံတဲ့ ေနရာမွာ႐ွိတဲ့ ႐ြာငယ္ငယ္ေလး႐ြာမွာ… မွန္ ၁၀၀၀ အိမ္ လို႕ ေခၚတဲ့ ေနရာတစ္ခု ႐ွိပါတယ္။ ေသးငယ္ျပီး ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ေခြးငယ္ေလး တစ္ေကာင္ဟာ အဲဒီေနရာကို ေလ့လာခ်င္တာနဲ႕ သြားလည္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ အဲဒီကို ေရာက္တဲ့အခါ အိမ္ရဲ႕ တံခါးေပါက္ကိုေရာက္ေအာင္ ေလွကားထစ္ေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ တက္သြားခဲ့ပါတယ္။ တံခါးကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႕နား႐ြက္ေတြ ေထာင္ျပီး အျမီးလည္း ေထာင္လာပါသည္။ သူ႕လိုပဲ အျမီးေထာင္ျပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့ တစ္ျခားေခြး ၁၀၀၀ ကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အတြက္ သူအေတာ္ အံၾသသြားပါတယ္။ သူက ေတာက္ေတာက္ပပ ျပံဳးျပလိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္က ေႏြးေထြးလိႈက္လွဲတဲ့ အျပံဳး ၁၀၀၀ ကို သူျပန္ရခဲ့ပါတယ္။ သူူ အဲဒီအိမ္က ထြက္လာေတာ့ “တကယ္ အံၾသစရာေကာင္းတဲ့ ေနရာပဲ၊ ငါျပန္လာဦးမယ္၊ မၾကာခဏကို လာလည္ဦးမယ္” လို႕ သူ႕ဟာသူ စဥ္းစားေနပါတယ္။

အဲဒီ႐ြာမွာပဲ အျမဲတမ္း မေပ်ာ္မ႐ႊင္ ျဖစ္ေနတဲ့ တျခား ေခြးငယ္ေလး တစ္ေကာင္ကလည္း အဲဒီအိမ္ကို သြားလည္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက ျဖည္းျဖည္းေလးေလး အိမ္ေပၚကို တက္လာခဲ့ျပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႕ အိမ္ထဲကို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ မေဖာ္ေရႊ မပ်ဴငွာတဲ့ မ်က္ႏွာ ၁၀၀၀ က သူ႕ကို ၾကည့္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ သူကလည္း သူတို႕ကို မာန္ဖီလိုက္ပါတယ္။ တစ္ဖက္က ေခြးကေလး ၁၀၀၀ ကလည္း သူ႕ကို ျပန္ျပီး မာန္ဖီျပေနတာကို ေၾကာက္စရာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ သူျပန္ထြက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ “ဒီေနရာက တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာ ေနရာပဲ၊ ငါေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မသြားေတာ့ဘူး”လို႕ သူ႕ဟာသူ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဒီကမၻာေပၚက မ်က္ႏွာတိုင္းဟာ ၾကည့္မွန္ေတြပါပဲ။ သင္နဲ႕ေတြ႕ဆံုတဲ့ လူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြေပၚကေန ဘယ္လို တုန္႕ျပန္မႈမ်ိဳးကို သင္ျမင္ခ်င္ပါသလဲ…။

ဂ်ပန္႐ိုးရာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ကို ျပန္ဆိုပါသည္။

သိဂၤါေက်ာ္

အျပံဳးတစ္ခုရဲ႕အင္အား

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္… ကၽြန္ေတာ္ ေကာလိပ္တက္ေနတုန္းကပါ။ သဘာဝသမိုင္းျပတိုက္မွာ လက္ေတြ႕ဆင္းေနရတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ တစ္ေန႕မွာ လက္ေဆာင္အေရာင္းဆိုင္ရဲ႕ ေငြသိမ္းေကာင္တာမွာ လုပ္ေနတုန္း အသက္ၾကီးၾကီး စံုတြဲတစ္စံုဟာ wheelchair ေပၚက ကေလးမေလး တစ္ေယာက္နဲ႕ အတူ ဝင္လာတာကို ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။

ကုလားထုိင္ေပၚက ကေလးမေလးကို အနီးကပ္ေတြ႕ရေတာ့မွ သူမမွာ လက္ေတြ ေျခေတြ လံုးဝမ႐ွိပဲ ေခါင္းနဲ႕ ကိုယ္လံုးပဲ ႐ွိတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူမကို အျဖဴေပၚမွာ အနီစက္ကေလးေတြ ပါတဲ့ ဂါဝန္ေလး ဝတ္ေပးထားပါတယ္။

အဲဒီစံုတြဲက သူမကို တြန္းျပီး ေငြ႐ွင္းဖို႕လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငံုၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို သူမ ဘက္လွည့္ျပီး သူမကို မ်က္စိမွိတ္ျပလိုက္မိပါတယ္။ သူမရဲ႕ အဘိုးအဘြားေတြကို ေငြ႐ွင္းျပီးလို႕ သူမဘက္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ သူမက ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးသမွ်ထဲမွာ အလွပဆံုး အၾကီးမားဆံုး အျပံဳးတစ္ခု ျပံဳးျပေနတာကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူမရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားျပီး အလွပဆံုး မိန္းကေလးကို ျမင္လိုက္ရတာပါပဲ။ သူမရဲ႕ အျပံဳးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရည္ေပ်ာ္ေစျပီး ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရသလုိပါပဲ။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပင္ပန္းဆင္းရဲျပီး မေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဘဝကေန ဆြဲထုတ္ျပီး အျပံဳးေတြ.. အခ်စ္ေတြ.. ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႕ ကမၻာတစ္ခုထဲကို ေခၚသြားခဲ့တာပါ။

အဲဒါက ဆယ္ႏွစ္ၾကာခဲ့ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခုဆိုရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့ လုပ္ငန္း႐ွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ က်႐ံႈးတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း… ဒုကၡပင္လယ္ေဝခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကေလးမေလးအေၾကာင္းကို ေတြးခဲ့ပါတယ္။ ဘဝနဲ႕ပတ္သက္ျပီး မေမ့ႏိုင္စရာ သင္ခန္းစာကို သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို သင္ေပးခဲ့တာပါ။

A World of Smile ကို ျပန္ဆိုပါသည္။

သိဂၤါေက်ာ္

ရာသီတိုင္း အတြက္ ဆရာ

ဆရာ၊ဆရာမ ဆိုတာ

ေႏြဦးရာသီလိုပဲ

ဖူးသစ္ရြက္ႏုေတြ ေဝေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသူ၊

သူတို႕ မွာ သံသယေတြ မ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္ပဲျဖစ္ေနေစ

သူတို႕ကို ၾကိဳးစားဖို႕ တြန္းအားေပးရင္း ဦးေဆာင္သူ။

ဆရာ၊ဆရာမ ဆိုတာ

ေႏြရာသီလိုပဲ

ေနျခည္ျဖာတဲ့ စိတ္ရင္းမ်ိဳးနဲ႕

သင္ၾကားမႈကို

မေက်မနပ္ ျငီးေငြ႕စရာမျဖစ္ေစပဲ

ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တတ္သူ။

ဆရာ၊ဆရာမ ဆိုတာ

မိုးရာသီလိုပဲ

လတ္ဆတ္ ႐ွင္းလင္းတဲ့ နည္းေတြနဲ႕

ေတာက္ပတဲ့ သင္ခန္းစာေတြသင္ၾကားရင္း

ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္ေအာင္

ဖန္တီးေပးတတ္သူ။

ဆရာ၊ဆရာမ ဆိုတာ

ေဆာင္းရာသီလိုပဲ

အျပင္မွာ ႏွင္းေတြသည္းထန္စြာက်ေနပါေစ

ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြကိုေတာ့

သက္ေတာင့္သက္သာ ေႏြးေထြးေအာင္

ကူညီ ညႊန္ျပ ေပးတတ္သူ။

ဆရာ၊ဆရာမ တို႕ဟာ

ဒါေတြ အားလံုးကို ႏွစ္လိုဖြယ္စိတ္နဲ႕လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရဲ႕၊

ရာသီအားလံုးအတြက္ပဲေပါ့၊

ဆရာ၊ဆရာမတို႕အေပၚ

ကၽြန္ေတာ့္တို႕ဆပ္မကုန္ႏိုင္တဲ့ ေက်းဇူးေတြ တင္႐ွိခဲ့ေပါ့။

Joanna Fuchs ၏ A Teacher for All Seasons ကို သင့္ေလ်ာ္သလို ျပန္ဆိုပါသည္။

ပံုကို http://www.eurolinkcourses.co.uk/advcert.shtml မွ ယူထားပါတယ္။

သိဂၤါေက်ာ္