31 May, 2011

တစ္ခုခု


တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုေပါ့
ဘဝမွာ အေရးပါမႈတစ္ခုေတာ့ ရွိသင့္ရဲ႕
ကိုယ္တိုင္ တန္ဖိုးထားတဲ့ အရာမ်ိဳး
အမ်ားလည္း လက္ခံတဲ့ အရာမ်ိဳး
ကဲ ေျပာတာေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ၊
ဒါကို ဘယ္သူ သတ္မွတ္ေပးမလဲ။

ငါေရာ.. မင္းေရာ
အသက္ရွင္သန္ဖို႕အတြက္
အလုပ္ေတာ့ လုပ္ေနပါရဲ႕
မင္းရဲ႕ ေနေရးထိုင္ေရး
မင္းရဲ႕ စားေရးဝတ္ေရး
မင္းရဲ႕ မိသားစုအေပၚ တာဝန္ေက်ေရး
ဒီအေရးေတြ
အဆင္ေျပႏိုင္ရဲ႕လား။

ငါေရာ.. မင္းေရာ
ပိုက္ဆံ မ်ားမ်ားရတဲ့
အလုပ္ေတာ့ လုပ္ေနပါရဲ႕
မင္း တန္ဖိုးထားျပီး ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား၊
မင္းရဲ႕ ခ်စ္ေသာသူေတြနဲ႕
ခံစားမႈေတြ မွ်ေဝဖို႕ အခ်ိန္ရွိရဲ႕လား၊
မင္းဘဝ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ
လုပ္ႏိုင္မယ္ ေသခ်ာရဲ႕လား။

ဝါသနာနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလည္း ရွားပါး
မိသားစုကိုမွ မေထာက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့
မေလာက္မငမႈနဲ႕
လူ႐ိုေသ ရွင္႐ိုေသ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္မွာ
လုပ္ေန႐ံုနဲ႕
တစ္ဘဝစာလံုး ေက်နပ္ႏိုင္ရဲ႕လား။

ငါ့ကိုယ္ငါပဲ ေမးေမး ေနတာပါ
ငါလိုခ်င္တဲ့ တစ္ခုခုကို
ဘာေၾကာင့္ ရေအာင္ မလုပ္ႏိုင္သလဲ
ေအာင္ျမင္ၾကီးပြားေၾကာင္း စာအုပ္ေတြလည္း
မေရႏိုင္ေအာင္ ဖတ္ျပီးလွ်က္နဲ႕။
တစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနမွာပါ
ငါ့အတြက္ သင့္ေတာ္တယ္လို႕
ငါ့စိတ္က သတ္မွတ္ေပးတဲ့အရာ၊
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္ရမယ္လို႕
ပိုင္းျဖတ္တဲ့ စိတ္တစ္ခုသာ ရွိပါေစေပါ့။
အဲဒီတစ္ခုခုက
မင္းဆီကို ေရာက္ေအာင္လာမွာ အေသခ်ာ။

သိဂၤါေက်ာ္


24 May, 2011

ေန႕ ရဲ႕ ေခၚသံ



ႏိုးထေတာ့ေလ
တစ္ေန႕တာက မင္းကို ေခၚေနျပီ
မင္းရဲ႕ ဘဝဆီ..
မင္းရဲ႕ တာဝန္ဝတၱရားေတြဆီ..
မင္းရဲ႕ ရွင္သန္မႈဆီ..
ဒီထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး။

မင္း ကိုယ္ေပၚ ဖံုးလႊမ္းထားတဲ့
ဝမ္းနည္းမႈ၊ ညနဲ႕ အေမွာင္ထု
အဲဒီၾကားက တိုးထြက္လာတဲ့ ေရေသာက္ျမစ္
အ႐ုဏ္ရဲ႕ အလင္းကို ငံ့လင့္ေန..။

ထရပ္လိုက္ပါေတာ့
႐ိုးစင္းမႈဆီ တစ္ေျဖာင့္တန္းသြားပံုက
သန္႕စင္တဲ့ အပ်ိဳစင္ရဲ႕ ေသးသြယ္တဲ့ ခႏၶာလို
ျဖစ္ေစမယ္။

မင္းရဲ႕ သတၱဳလို ခႏၶာကို စမ္းသပ္္လိုက္..
ေအးစက္သလား
ပူေလာင္သလား...
မင္းရဲ႕ ေသြးက ေျပာလိမ့္မယ္
ႏွင္းေတြရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ဆီ
ဒါမွမဟုတ္
ျပတင္းေပါက္ရဲ႕ ေနာက္ဘက္ဆီ။

မင္း ပါးျပင္ရဲ႕ အေသြးအေရာင္က
ေျပာလိမ့္မယ္။
လူေတြကိုသာ ၾကည့္လိုက္ပါ၊
မင္းရဲ႕ ျပည့္စံုမႈကို
ေနာက္တစ္ေန႕ထဲ ေပါင္းထည့္တာထက္
ထပ္ျပီး ဘာမွမလို။

မင္းရဲ႕ အလုပ္က
မင္းဘဝကို ျမင့္ျမင့္မားမား ပို႕ေဆာင္ဖို႕
ဒါနဲ႕ပဲ ကစား၊
ဒါကိုပဲ အားၾကီးၾကီးနဲ႕ ပစ္လႊတ္လိုက္
တိမ္ေတြဆီ ေရာက္မယ့္ အသံတစ္ခုလိုမ်ိဳးေလ။

ဒါဆိုရင္ေတာ့
တို႕ဆီက ထြက္သြားျပီးသား
အလင္းေရာင္ကို ျပန္ထုတ္ယူႏိုင္မယ္။
ဒါ ၾကိဳတင္သတ္မွတ္ျပီးသား ကံၾကမၼာပဲ
ရွင္သန္ ေနထိုင္ဖို႕...
ဘာမွ လုပ္စရာမလိုပါဘူး၊
မင္း အလုပ္က မင္းပဲ
ဒါထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး။

သိဂၤါေက်ာ္

Wake Up. Day calls you by Pedro Salinas (1891-1951)
English translation by Willis Barnstone

20 May, 2011

ႏွင္းဆီမိုး


မင္း ႏွင္းဆီေတြကို ခ်စ္တယ္ေနာ္
ငါလည္း အတူတူပဲ
ငါဆႏၵျပဳမိတယ္...
ေကာင္းကင္ကေန
ႏွင္းဆီ ျခံဳကို လႈပ္ခါ ခ်လိုက္သလို
ႏွင္းဆီမိုးေတြ ရြာခ်ေစဖို႕...
ဘာေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ...။
အဲဒီေနာက္ေတာ့
ေတာင္ၾကား တစ္ခုလံုး
ပန္းေရာင္ နဲ႕ အျဖဴေရာင္ေတြ ဖံုးလႊမ္း
အဲဒီအေပၚ ဖြဖြေလး နင္းေလွ်ာက္..
ႏွင္းဆီေတြ
ငွက္ေတာင္ေမႊးေတြလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လြင့္က်
ခ်ိဳျမျမ ေမႊးရနံ႕ ေတြနဲ႕..
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ
အိပ္ေပ်ာ္ေနသလိုလို...
ႏိုးေနသလုိလို...
ခံစားမိေစမယ္ေလ...။


သိဂၤါေက်ာ္

Roses by George Eliot (1819-1880)


16 May, 2011

ဘယ္အတိတ္ဝဋ္ေၾကြး မကုန္ေလတယ္...


သီဟႏိုင္ ႏွင့္ ေဆြေဆြခင္ တို႕က တကၠသိုလ္မွာ ေတြ႕ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ႏွလံုးသားခ်င္း နားလည္ခဲ့သည္ဟု ေျပာရမည္လား မသိေပ။ သူငယ္ခ်င္းလို ခင္မင္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ခပ္ေအးေအး ေနတတ္ေသာ သီဟႏိုင္ကလည္း မိန္းကေလးေတြ ၾကားထဲ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္သူ မဟုတ္သလို ေဆြေဆြခင္ကလည္း လွပေသာ ကိုယ္လံုးေလး ရွိတာကလြဲလို႕ ႐ုပ္ရည္ကေတာ့ ရြက္ၾကမ္းေရၾကိဳသာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခ်စ္သူၾကိဳက္သူ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ ေနတာမ်ိဳး မရွိခဲ့ပါ။ ေဆြေဆြခင္ ဘက္ကေတာ့ သီဟႏိုင္ မိန္းကေလးေတြႏွင့္ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မရွိပဲ ေအးေအး ေနတတ္တာေရာ၊ အေခ်ာၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္ တည္ၾကည္ျပီး ေယာက်္ားပီသေသာ ႐ုပ္ရည္ကိုေရာ သေဘာက်မိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႕ဘက္ကေတာ့ ေဆြေဆြခင္ကို ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ သေဘာက်တယ္ ဆိုတာမ်ိဳး မေျပာခဲ့ဖူးပါ။

“မေဆြကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္၊ လက္ထပ္ပါရေစ” လို႕ သူေျပာျပီး ဘာမွ သိပ္မၾကာခင္မွာ ေဆြေဆြခင္က ေခါင္းညိတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူက ေဆြေဆြခင္ကို ခ်စ္ေၾကာင္း ၾကိဳက္ေၾကာင္းေတြ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ျပီးလည္း မေျပာဖူးပါ။ ေဆြေဆြခင္ကသာ  “ကိုသီဟကို ေဆြလည္း ခ်စ္ပါတယ္” လို႕ အေျဖျပန္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အဲဒီစကား ၾကားရေတာ့လည္း သူက အပိုလုပ္ျပတာ မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ျခား ေယာက်္ားေလးေတြလို ဝမ္းသာအားရၾကီး ျဖစ္သြားပံုလည္း မျပပါ။ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ အလုပ္တစ္ခုလိုပင္ “ဝမ္းသာလိုက္တာဗ်ာ” ဆိုတာေလာက္သာ ေျပာခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ေဆြေဆြခင္ကေတာ့ သူက ခပ္ေအးေအး ေနတတ္သူမို႕ အပိုေတြ မေျပာေပမယ့္ ေဆြေဆြခင္ကိုေတာ့ တကယ္ခ်စ္တာ ဟု တကယ္ပင္ ယံုခဲ့ပါသည္။

ေဆြေဆြခင္တို႕ ခ်စ္သက္တမ္း တေလွ်ာက္မွာ တစ္ခါမွ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္တာမ်ိဳး မရွိခဲ့ဖူးပါ။ သူက ေဆြေဆြခင္ကို သဝန္တို တတ္သူလည္း မဟုတ္ပါ။ တစ္ခါတုန္းက အတန္းငယ္က ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္က ေဆြေဆြခင္ကို မမ မမ ဆိုျပီး လိုက္ေနခဲ့သည္။ ေဆြေဆြခင္က ခ်စ္သူရွိေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ျပီးေသာ္လည္း လက္မေလွ်ာ့ပါ။ ေဆြေဆြခင္ ေက်ာင္းသြားတိုင္း ေနာက္က လိုက္သည္။ ပန္းေတြ လိုက္ေပးသည္။ ညဘက္ ညဘက္ အေဆာင္ေရွ႕လာျပီး သီခ်င္းဆိုသည္။ အဲဒီအေၾကာင္း သူ႕ကို ေျပာေတာ့ သူက ရယ္ျပီး “မေဆြ မၾကိဳက္ဘူး မဟုတ္လား၊ မၾကိဳက္ရင္ မၾကိဳက္ဘူး ေျပာလိုက္ေပါ့၊ ၾကာေတာ့ လက္ေလွ်ာ့သြားမွာေပါ့” တဲ့..။ ေဆြေဆြခင္ကို ယံုၾကည္ႏိုင္လြန္းတာပဲလား မသိပါ။ နည္းနည္းေလးမွ စိတ္ပူတာမ်ိဳး၊ သဝန္တိုတာမ်ိဳး မရွိပါ။ သူ႕ စိတ္ကို ဆြခ်င္တာႏွင့္ပင္ ထုိေကာင္ေလးႏွင့္ တြဲၾကည့္ရ ေကာင္းမလား လို႕ပင္ စဥ္းစားမိေသးသည္။ သို႕ေပမယ့္ ထိုေကာင္ကေလး ဘက္က ပိုဆိုးျပီး ျဖတ္မရ ျပဳမရ ျဖစ္မွာ စိုးတာႏွင့္ပင္ အဲဒီလို မလုပ္ခဲ့ေတာ့တာပါ။ သူ႕ကိုေတာ့ နည္းနည္း ပိုပိုသာသာႏွင့္  ေကာင္ကေလးကို သနားသည့္ အေၾကာင္း၊ ေကာင္ကေလးက တကယ္ခ်စ္႐ွာတာ၊ ႐ုပ္ကေလးကလည္း သနားကမား ခ်စ္စရာေလး ဘာညာ ေျပာေသာ္လည္း ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ ႏွလံုးသား ပိုင္ရွင္ကေတာ့ ဘာမွ တုန္လႈပ္ မလာခဲ့ပါ။

သူ႕ဘက္ကို က်ေတာ့လည္း သဝန္တိုဖို႕ ေနေနသာသာ သူ႕မွာ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းပင္ အရင္ကတည္းက ေဆြေဆြခင္က လြဲ၍ မရွိခဲ့ပါ။ သူ ႏွင့္ ေဆြေဆြခင္ပင္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ႏွင့္ ခင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းက မိတ္ဆက္ေပးသျဖင့္ သိခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလး ႏွင့္ေတာ့ သူက ေတာ္ေတာ္ခင္သည္။ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ေတာ့ သူက ေဆြေဆြခင္ ထက္ပင္ ပို ဦးစားေပးေသးသည္ ဟု ထင္ရသည္။ သူမ်ားအတြဲေတြ ဆိုလွ်င္ ခ်စ္သူခ်င္း ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕ခ်ိန္မွာ ခ်စ္စကား ၾကိဳက္စကားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဟိုဟိုသည္သည္ စပ္မိစပ္ရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာမကုန္ႏိုင္ေအာင္ ရွိတာၾက ေတြ႕ဖူးပါသည္။ သူ ႏွင့္ ေဆြေဆြခင္ကေတာ့ အဲေလာက္ မဟုတ္ပါ။ ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕လွ်င္ ေဆြေဆြခင္ ဘက္ကပဲ အိမ္က အေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းစာ အေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေျပာစရာေတြ ရွိေနတတ္ျပီး သူ႕ဘက္ကေတာ့ နားေထာင္သမား သက္သက္သာ။ သို႕ေပမယ့္ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္ေတာ့ သူ႕မွာ ေျပာစရာေတြ ရွိေနတတ္သည္။ အဲဒါကို လိုက္လံ တြက္ကပ္ျပီး ေျပာေနလည္း ေဆြေဆြခင္သာ စိတ္ဓါတ္ ေသးသိမ္ရာ က်မွာမို႕ ေျပာမေနခ်င္ပါ။

သူ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚ ခ်စ္ပံုကေတာ့ ေျပာမေနခ်င္ေတာ့ပါ။ ေဆြေဆြခင္က သြားစရာ ရွိလို႕ လာေခၚခိုင္းထားကို ေမ့ျပီး သူငယ္ခ်င္း ေခၚရာ ပါသြားတတ္တာကလည္း ခဏ ခဏပင္။ ေဆြေဆြခင္က စိတ္ေကာက္တတ္သူ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးျပီး တစ္ခြန္း ႏွစ္ခြန္း ေျပာျပီးတာႏွင့္ ျပီးခဲ့သူပါ။ သူငယ္ခ်င္း အေမ ေနမေကာင္းတာတို႕ သူငယ္ခ်င္း အေဖ ေလျဖတ္တာတို႕ ဘာတို႕ အတြက္လည္း ကိုယ္ဖိ ရင္ဖိ ကူညီတတ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေဆြေဆြခင္ႏွင့္လည္း စတိတ္တုန္းက ေက်ာင္းေနဘက္ ျဖစ္ဖူးေသာ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္းသစ္ႏွင့္ သူက ပိုတြဲၾကသည္။ ေကာင္းသစ္က ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို လိုက္ေတာ့လည္း သူက သူ႕ ကိစၥလိုပင္ အၾကံဥာဏ္ ေတြ ေပးျပီး စိတ္ပါ လက္ပါ ကူညီခဲ့သည္။ ေကာင္းသစ္ႏွင့္ ေကာင္မေလး ေျပလည္သြားျပန္ေတာ့ သူ႕မွာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့သလို ျဖစ္ျပီး ေငးေန ငိုင္ေန ေသးသည္။ အဲဒီေနာက္ ထူးဆန္းတာ တစ္ခုက ေဆြေဆြခင္ကို လိုက္ခဲ့ဖူးေသာ ေကာင္ေလး ႏွင့္ သူႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို ေကာင္ေလးက ေဆြေဆြခင္ကို လံုးဝ လက္ေလ်ာ့ လိုက္ပါျပီ။ သူႏွင့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခင္သြားျပီး သြားအတူ လာအတူ ျဖစ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။

ခ်စ္သူခ်င္း ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ခဏခဏ ေတြ႕ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလို ေဆြေဆြခင္ စကားေျပာတာကို သူက ထိုင္နားေထာင္ ေနတာကလြဲလို႕ သူမ်ား စံုတြဲေတြလို လက္ကေလး ကိုင္တာ၊ ပခံုးေလး ဖက္တာမ်ိဳး ယုယုယယ လည္း မရွိခဲ့ပါ။ ေဆြေဆြခင္ကလည္း အဲလို ေနခ်င္လွခ်ည္ရဲ႕ မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႕ကို ေတာ့ အေတာ္ကို အံ့ၾသမိခဲ့ရပါသည္။ ဘယ္လို ေယာက်္ားမ်ိဳး ပါလိမ့္မလဲ...။ ေစာင့္စည္း ထိန္းသိမ္း ႏိုင္စြမ္း ၾကီးမားတာလား..။ ေဆြေဆြခင္ကို စိတ္ကို မဝင္စားတာလား..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ဘက္က အဲလို ေနတယ္ ဆိုတာကပင္ ေဆြေဆြခင္ အတြက္ လံုျခံဳ စိတ္ခ်ရဖို႕ပဲ မဟုတ္လား။ သူ႕ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ သူက ကားလမ္းကူးလွ်င္ လက္ဆြဲကူးတာ ေလာက္က လြဲျပီး ေဆြေဆြခင္ အသားကိုပင္ သိပ္မထိခ်င္ သလို ဆိုေတာ့လည္း စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္မိတာပင္။ ေဆြေဆြခင္တို႕ ႏွစ္ေယာက္က တကယ္ပင္ ေရွးခတ္က စံုတြဲေတြလို ပဝါတစ္ကမ္း၊ လက္တစ္လွမ္း ေနၾကတာပါ။ ခ်စ္သူ ျဖစ္ေနတာေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ သြားလာေနတာႏွင့္ ဘာမွ မျခားခဲ့ပါ။
#######

ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေရာက္ေတာ့ သူက ေျပာလာသည္။ သူ႕ဘက္ကေတာ့ သူ႕အေမကို ေျပာျပီးသားမို႕ မေဆြ မိဘေတြကို ဖြင့္ေျပာပါေတာ့ တဲ့။ ေဆြေဆြခင္လည္း မိဘေတြကို အရိပ္အျမြက္ ေလာက္ေတာ့ ေျပာထားျပီးသား၊ ဘာမွလည္း မကန္႕ကြက္ၾကတာမို႕ စိတ္ပူစရာေတာ့ မရွိပါ။ သူ႕မွာ အေဖ မရွိေတာ့ပဲ အေမ သာ ရွိေတာ့သည္။ သူ႕အေမက စီးပြားေရး လုပ္ငန္း တစ္ခုကို ဦးေဆာင္လုပ္ကိုင္ေနေသာ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ အေမမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ သူ႕ အေမကို လိုက္ေတြ႕ပါ ဆိုေတာ့ သေဘာတူတယ္ ဆိုတာ သူေျပာလို႕ ၾကားထားရေပမယ့္ ေဆြေဆြခင္ ဘက္က နည္းနည္းေတာ့ စိုးရိမ္ မိတာပင္။

တကယ္ ေတြ႕ၾကည့္ေတာ့ သူ႕ အေမက သူေျပာထား သလုိပင္ တကယ္ကို သေဘာေကာင္းပါသည္။ လူလတ္တန္းစားေလာက္သာ ျဖစ္ေသာ အစိုးရအရာရွိ မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ေဆြေဆြခင္ မိဘေတြထက္ ပို ခ်မ္းသာေပမယ့္ ေဆြေဆြခင္ကို အထက္ဆီးက ဆက္ဆံတာမ်ိဳး မရွိပါ။ “သားကို လက္ခံေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သမီးရယ္၊ သား အေၾကာင္း သမီးလည္း သိတယ္ မဟုတ္လား၊ သူက ေရခဲတုံး ပဲ၊ စကားလည္း သူ စိတ္ဝင္စားမွ ေျပာတာ၊ မိန္းကေလးေတြ အၾကိဳက္လည္း သိပ္သိတာ မဟုတ္ဘူး၊ အန္တီက သူ႕ကို ရည္းစားမွ ရပါေတာ့ မလားလို႕ စိုးရိမ္ ေနရတာ၊ သမီး နဲ႕ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနျပီ ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာ လိုက္ရတာ”  သူ႕အေမက ေျပာေတာ့ သူက “အေမကလည္း ဗ်ာ..” ဆိုျပီး ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္း ျဖစ္သြားသည္။ သူ႕အေမက မာနလည္း မၾကီး၊ ဟန္ေဆာင္ ပန္ေဆာင္လည္း မရွိပဲ စကားေျပာလည္း ေဖာ္ေရြပါသည္။ ပထမ တစ္ခါ ေတြ႕တာႏွင့္ပင္ ေဆြေဆြခင္က သူ႕အေမကို ခင္မင္ သြားခဲ့ပါသည္။

သူ႕ကို ေဆြေဆြခင္ တို႕ အိမ္သို႕ ေခၚသြားေတာ့ သူလည္း ထံုးစံအတိုင္း စိတ္လႈပ္႐ွား ေနခဲ့သည္။ သူ အဲလို စိတ္လႈပ္ရွား တတ္တာကို ေဆြေဆြခင္ အရင္က တစ္ခါမွေတာင္ မျမင္ဖူးပါ။ သူက ေဆြေဆြခင္ ေရွ႕မွာဆို အျမဲတေစ ေရခဲတံုးပဲ မဟုတ္လား..။ ေဆြေဆြခင့္ အိမ္မွာ စကားေျပာဆို ၾကေတာ့ သူ႕နဂို ပံုစံကိုက ရည္မြန္ ေအးေဆး သူမို႕ ေဖေဖတို႕ ေမေမတို႕ကလည္း သေဘာက်ၾကပါသည္။ သူကလည္း ေဆြေဆြခင္ထက္ ေဖေဖတို႕ ေမေမတို႕နဲ႕ေတာင္ ပို အဖြဲ႕က်ေသးသည္။ ေဆြေဆြခင္တို႕ အခ်စ္ခရီးလမ္းကေတာ့ အမ်ား အားက်ရေလာက္ ေအာင္ပင္ အတားအဆီး အေႏွာက္အယွက္ မရွိခဲ့ပါ။

အဲဒီေနာက္ သူ႕အေမက ေဆြေဆြခင္တို႕ အိမ္ကို လာျပီး ႏွစ္ဖက္ မိဘ ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းျပီးလွ်င္ လက္ထပ္ေပးဖို႕ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ေဆြေဆြခင္က ေက်ာင္းျပီးတာႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း လက္မထပ္ခ်င္ေသးပါ။ ဘြဲ႕လြန္ ဆက္တက္ျပီး ဆရာမ လုပ္ဖို႕ စိတ္ကူးထားသည္မို႕ ဘြဲ႕လြန္ျပီးမွ လက္ထပ္ခ်င္သည္။ သူ႕ဘက္ကလည္း ေဆြေဆြခင့္ သေဘာအတိုင္း သိပ္မေလာႏွင့္ ဆိုလည္း ျပႆနာ မရွိေၾကာင္း ေျပာသည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕အေမက သူ႕ကို ျမန္ျမန္ လက္ထပ္ေစခ်င္သည္။ ေဆြေဆြခင့္ မိဘေတြကလည္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေျပလည္ေနမွေတာ့ အခ်ိန္ဆြဲေနဖို႕ အေၾကာင္းမရွိ ဆိုျပီး သူ႕အေမ ဆႏၵကို သေဘာတူၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေက်ာင္း ဆက္တက္ခ်င္လွ်င္လည္း လက္ထပ္ျပီးမွ ဆက္တက္လို႕ ရသည္ဟု တစ္ညီတညြတ္တည္း ေျပာေနၾကေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဆြေဆြခင္တို႕ ဘက္က ေလ်ာ့ေပးလိုက္ရသည္။
#######

လက္ထပ္ပြဲ အတြက္လည္း ေဆြေဆြခင္ တို႕ ႏွစ္ေယာက္က ဘာမွကို မစီစဥ္လိုက္ရပဲ ႏွစ္ဖက္မိဘက အားလံုး အဆင္သင့္ ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ သူ႕အေမက အစစ အားလံုး စီစဥ္သည္။ ေဆြေဆြခင္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ လက္စြပ္ဒီဇိုင္း ေရြးတာႏွင့္ အက်ႌသြားတိုင္းတာ ေလာက္သာ လုပ္ခဲ့ရသည္။ ေဆြေဆြခင့္ဘက္က ျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္ရမွာကို ေၾကာက္လန္႕သလိုလို ႏွင့္ မေပ်ာ္ႏိုင္ျဖစ္ေနသလို သူ႕ဘက္ကလည္း မ်က္ႏွာ မရႊင္မလန္းႏွင့္ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ သူလည္း တကယ္တမ္း အိမ္ေထာင့္ တာဝန္ကို ယူရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ လန္႕ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေဘးလူေတြက ၾကည့္လွ်င္ ေဆြေဆြခင္တို႕ ႏွစ္ေယာက္က မိဘ ေပးစားလို႕ မၾကိဳက္ပဲ ယူရေတာ့မယ့္ စံုတြဲလိုေတာင္ ျဖစ္ေနသည္။ တက္ၾကြေနသူေတြက ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ ျဖစ္ေနျပီး ကာယကံရွင္ေတြကေတာ့ ခပ္ျငိမ္ျငိမ္ ျဖစ္ေနသည္။

မနက္ပိုင္း မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ ႏွင့္ ညပိုင္း Dinner ႏွစ္ခုစလံုး ခမ္းခမ္းနားနား ႏွင့္ ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးဆံုးသြားခဲ့ပါသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ေဆြေဆြခင့္ သူငယ္ခ်င္းမေတြေရာ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ေကာင္းသစ္ ႏွင့္ ေကာင္မေလး လည္း မၾကာခင္ လက္ထပ္ၾကေတာ့မည္ဟု ၾကားသည္။ ေဆြေဆြခင္ကို ၾကိဳက္ဖူးေသာ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလးလည္း လာသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီတစ္ညေတာ့ သူ႕ကို ႏွိပ္စက္ရဦးမည္ဟု ေဆြေဆြခင္ကို ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ေဆြေဆြခင္ ကလည္း ျပံဳးျပံဳးေလး ခြင့္ျပဳခဲ့ပါသည္။ သူ႕ကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ဘယ္ေသာအခါကမွ ေဆြေဆြခင္ ေျပာမရ၊ တားမရခဲ့ပါ။

မဂၤလာဦးညက သူ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ေရာက္လာသည္ကို ေဆြေဆြခင္ မသိေတာ့ပါ။ မနက္ အေစာၾကီးကတည္းက အလွေတြ ျပင္ေနရျပီး ပြဲကလည္း ႏွစ္ပြဲ ဆက္တိုက္မို႕ လူကလည္း ပင္ပန္းေနေတာ့ ဝတ္စံုေတြ ဘာေတြ လဲျပီးသည္ႏွင့္ မဂၤလာ အိပ္ရာ ေပၚမွာ လွဲခ်လိုက္သည္ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ သူကလည္း မနက္မိုးလင္းကာနီးမွ ျပန္ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာင္းသစ္က ဖုန္းဆက္ျပီး ေတာင္းပန္ေသာေၾကာင့္ သိျခင္း ျဖစ္သည္။ အဲဒါႏွင့္ ပတ္သက္လို႕ေတာ့ ေဆြေဆြခင္က ဘာမွ ေျပာေနဖို႕ မရွိပါ။ ေျပာဖို႕ အခ်ိန္လည္း မရွိေတာ့ပါ။ ဒီေန႕မနက္မွာ ဟန္နီးမြန္း အျဖစ္ ေခ်ာင္းသာ သြားဖို႕ စီစဥ္ထားေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ပစၥည္းေတြ ျပင္ဆင္ျပီး ကားႏွင့္ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ မနက္စာကိုလည္း လမ္းမွာပဲ ဝင္စားလိုက္ၾကသည္။

အဲဒီတုန္းက ေခ်ာင္းသာ ဆိုတာ အခုေလာက္အထိေတာ့ မစည္ကားေသး။ ဖြင့္ကာစသာ ရွိေသးသည္။ သို႕ေပမယ့္ ေဆြေဆြခင္တို႕ သြားသည့္ အခ်ိန္မွာ လာသည့္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားသည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနသည္။ ေဆြေဆြခင့္ကို ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ခိုင္းျပီး သူက အခန္းသြားယူသည္။ ၾကိဳမွာထားသည္ဟု ထင္ေသာ္လည္း အခုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ လူမ်ားေနေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္ခန္းမရေတာ့ပဲ တစ္ေယာက္ခန္း ႏွစ္ခန္းသာ ရသည္ဟု သူကေျပာသည္ကို ေဆြေဆြခင္လည္း ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ ျမန္ျမန္ နားခ်င္တာနဲ႕ပဲ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ ဝင္ေနလိုက္သည္။ ခဏေနမွ ကမ္းေျခကို ဆင္းဖို႕ သူက လာေခၚသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္ျပီး ေရထဲ ဆင္းလိုက္ၾက၊ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္ၾကႏွင့္ မဂၤလာဦးညက သူ ျပန္မလာတာ အတြက္ ေရာ၊ ႏွစ္ေယာက္ခန္း ၾကိဳမွာ မထားတာအတြက္ ေရာ ေဆြေဆြခင္ စိတ္ဆိုးဖို႕ ေမ့သြားပါသည္။

အံ့ၾသစရာေကာင္းေသာ ဟန္းနီးမြန္း ခရီး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူသည္ ေဆြေဆြခင့္ အခန္းထဲသို႕ တစ္ခါမွ ဝင္မလာခဲ့ပါ။ ေဆြေဆြခင္ကလည္း ဒါကို ထူးဆန္းသည္ဟု မထင္ခဲ့ပါ။ နည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသပါသည္။ သူအေမ ဖုန္းဆက္ေသာ အခါမွာ ေမးေသာ စကားေၾကာင့္ ပို၍ အံ့ၾသရပါသည္။ “အဆင္ေျပရဲ႕လား သမီး၊ သားက သမီး အခန္းထဲကို ဝင္ရဲ႕လား”  တဲ့။ ဒါက ဘယ္လို စကားမ်ိဳးပါလဲ။ မဂၤလာဦးညက ျပန္မလာတာကိုလည္း သူ႕အေမ သိသည္။ အခု တစ္ေယာက္တစ္ခန္း ေနတာကို လည္း သူ႕အေမ သိေနပါသည္။ “အေမ့ သားက သမီးကို အခုထိ ထိကို မထိေသးတာ အေမ” လို႕ ေဆြေဆြခင္က ျပန္ေျပာရမွာလား...။ မေကာင္းဘူး ထင္သည္။ အဆင္ေျပေအာင္ ျပန္ေျပာလိုက္ ျပီးမွ မူမမွန္တာ တစ္ခုခုကို ခံစားမိသလို ျဖစ္လာသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ...။ သီဟႏိုင္က မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို ထိဖို႕ ဒီေလာက္ ေၾကာက္ရြံတတ္သူ တစ္ေယာက္လား။ သူ႕မွာ စိတၱဇ တစ္ခုခု ရွိတာလား...။ ဘာမ်ားလဲ...။ ေဆြေဆြခင္ အတြက္ ေတြးစရာေတြ ျဖစ္လာသည္။

ေဆြေဆြခင္တို႕ ေခ်ာင္းသာမွာ ငါးရက္ ေနျပီး ျပန္ခဲ့ၾကသည္အထိ တစ္ေယာက္ တစ္ခန္းသာ ေနခဲ့ပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ဟိုတယ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ခန္းေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ပါသည္။ ေဆြေဆြခင္က ဟိုတယ္မွာ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ သိရျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႕ကိုေတာ့ ဘာမွ ေျပာမေနေတာ့ပါ။ ေသာင္ျပင္ေပၚမွာ လက္တြဲျပီး ေလွ်ာက္သြားတာက လြဲျပီး သူက ခ်စ္သူဘဝကလိုပင္ ေစာင့္ထိန္းေနဆဲ။ သူ႕ကို ၾကည့္ရတာလည္း ေဆြေဆြခင္ ေပ်ာ္သလို ေပ်ာ္ခ်င္ဟန္ ေဆာင္ေနျပီး စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနသလိုပင္။ ေဆြေဆြခင္ သူ႕ကိုလည္း ဖြင့္မေမးခ်င္ပါ။ သူက မေျပာခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေဆြေဆြခင္က မစပ္စုခ်င္ပါ။ ေဆြေဆြခင္က ပံုစံက မိန္းမ ပီသေသာ္လည္း စိတ္က ေယာက္်ားေလးဆန္ေသာေၾကာင့္ မိန္းမဆန္ေသာ စိတ္ဓါတ္ေတြ သိပ္မထားခ်င္ပါ။ သူ ဘာေၾကာင့္ ေဆြေဆြခင္ႏွင့္ တစ္ခန္းထဲ မေနခ်င္ရသလဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သူ႕ကို ေမးဖို႕ က်ေတာ့လည္း တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ ေဆြေဆြခင္ကပဲ ဒီကိစၥကို စတင္ရမည့္သူ လို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မေမးဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
#######

ေဆြေဆြခင္ ေက်ာင္းဆက္တက္ခြင့္ ရေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းဆက္တက္ရသည္။ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္း ကေလးေတြ ဘာေတြ မရွိတာလည္း ေကာင္းတာမို႕ ေဆြေဆြခင္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ အေျခအေနကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဘာမွ ေျပာမျပခဲ့ပါ။ ရွက္စရာလည္း ေကာင္းသည္ မဟုတ္လား။ သူကေတာ့ ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ပဲ သူ႕အေမ အလုပ္မွာပဲ ဝင္လုပ္ေနသည္။ သူ႕အေမၾကီးကေတာ့ မၾကာခဏ ဖုန္းဆက္ျပီး ဂ႐ုစိုက္ရွာသည္။ သူ႕အေမက အတူေနေစခ်င္ေသာ္လည္း သူက မေနခ်င္ေသာေၾကာင့္ ခုလို တုိက္ခန္း တစ္ခန္း ဝယ္ေပးျပီး ေဆြေဆြခင္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို သပ္သပ္ေနခြင့္ ျပဳလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ အခုမွ ေဆြေဆြခင္ ေတြးမိသည္က သူက သူ႕အေၾကာင္း သိမွာစိုးေသာေၾကာင့္ ခြဲေနျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ ထင္သည္။ မိန္းမ တစ္ေယာက္ အတြက္ အိပ္ရာထဲက ကိစၥက အေရးမၾကီးပါ။ ကိုယ္ ခ်စ္ေသာသူ ႏွင့္ အတူတကြ ေနရျခင္းကပင္ ႏွစ္သိမ့္ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေနပါျပီ။ သူက သူ႕အတြက္ အခန္းငယ္ တစ္ခန္းျပင္ျပီး အိပ္သည္ကို ေဆြေဆြခင္ကလည္း ဘာမွ မေျပာပါ။ ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း ေနသည္။ ေဆြေဆြခင္က ညနက္သည္အထိ တီဗြီၾကည့္၊ စာဖတ္တတ္သူမို႕၊ ေစာေစာအိပ္တတ္ေသာ သူ႕ကိုလည္း အားနာစရာ မလိုဟု ေတြးသည္။ သူ႕ကိုလည္း ျပႆနာ မရွာပါ။

သို႕ေသာ္ သူ႕အေမက အဲဒီအေၾကာင္းကို ေဆြေဆြခင္တို႕အိမ္ လာလည္ရင္းႏွင့္ ရိပ္မိသြားပါသည္။ ဘာမွေတာ့ ေျပာမသြားပါ။ ေနာက္ေန႕မွ သူ႕ကို အိမ္ေခၚျပီး ဆူပံုရပါသည္။ သူ အေတာ္ စိတ္ညစ္ လက္ညစ္ႏွင့္ ျပန္လာတာကို သိလိုက္ပါသည္။ ေဆြေဆြခင္ကိုလည္း ေကာ္ဖီဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ ခ်ိန္းျပီး သူ႕အေမက ေတာင္းပန္ပါသည္။ သူ႕သားမွာ ပံုမွန္ မဟုတ္တဲ့ စိတ္မ်ိဳး ရွိေနတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေျခာက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အခု ဆရာဝန္ဆီ ေခၚသြားျပျပီး ေဆးေသာက္ခိုင္းထားေၾကာင္း၊ သူ႕သားကိုလည္း အဲလို မေနဖို႕ ဆူထားျပီးျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သမီးက ခဏေလာက္ သည္းခံ ေနေပးဖို႕ စသည္ျဖင့္ သူေျပာခ်င္တာေတြ တရစပ္ေျပာျပီး ေတာင္းပန္ေတာ့ ေဆြေဆြခင္က ကိစၥမရွိသည့္ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာရသည္။ ေျပာရင္း ေျပာရင္းႏွင့္ သိလာရသည္မွာ သူ႕အေမက သူ ငယ္ငယ္ကပင္ ရိပ္မိသိရွိျပီး ေခ်ာ့တလွည့္ ေျခာက္တလွည့္ႏွင့္ ေယာက်္ားပီသေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးထားရျခင္း ျဖစ္သည္။ နာမည္ကိုပင္ ေယာက်္ားဆန္ေသာ သီဟႏိုင္ ဆိုေသာ နာမည္ကို ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း သူ႕မွာ ေယာက်္ားမပီသ ေသာ ေလသံ အမူအယာ တစ္ခုမွ မရွိျခင္း ျဖစ္သည္။

သူ႕အေၾကာင္းကို ခုေတာ့ ေဆြေဆြခင္ ကၾကီး ကေန အ အထိ သိပါျပီ။ အခုမွပဲ အရင္က မစဥ္းစားခ်င္သျဖင့္ မစဥ္းစားပဲ ထားသည္မ်ားကို စဥ္းစားမိျခင္း ျဖစ္သည္။ သူက သူ႕အေမ စိတ္တိုင္းက် ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျပီး ေနခဲ့ေသာ္လည္း သူ႕စိတ္ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေျပာင္းခဲ့ပါ။ သူ႕အေမကလည္း မသကၤာ သျဖင့္ သူ႕ကို အျမဲတမ္း ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သူ႕အေမက သူ႕ကို ခ်စ္သူ ရည္းစား ထားေစခ်င္ေနေသာအခါ သူက အနီးအနားတြင္ ရွိေသာ ေဆြေဆြခင္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႕မွာ ခ်စ္သူ ေကာင္မေလး ရွိေနျပီ ဆိုတာ သိေသာအခါမွ သူ႕အေမက စိတ္ဒုန္းဒုန္း ခ်လိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ တကယ္တမ္းေတာ့ သူက ေဆြေဆြခင္ကို ခ်စ္သူ ထားလိုက္ျခင္းမွာ သူ႕အေမ စိတ္ခ်ေအာင္၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အျမင္ေကာင္းေအာင္၊ သူ႕ မူရင္းစိတ္ကို ဖုံးကြယ္ဖို႕ သက္သက္ ထားခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သူ ေဆြေဆြခင္ကို ဘယ္ေသာ အခါကမွ မခ်စ္ခဲ့ပါ။ သူ စိတ္ဝင္စားသည္မွာ ေကာင္းသစ္တို႕၊ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ဆိုေသာ ေကာင္ေလး တို႕ သာ ျဖစ္သည္ကို အခုေတာ့ ေဆြေဆြခင္ သိပါျပီ။

အခုမွေတာ့ ေဆြေဆြခင္ ဘာေတြ ျပင္ဆင္လို႕ ရႏိုင္ပါဦး မလဲ။ သူ႕အေမ ေျပာသလိုပဲ သူ႕စိတ္ေျပာင္းလာမွာကို ဆက္ေစာင့္ရမွာလား။ ကၽြန္မ လက္ထပ္မိတာ အေျခာက္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႕ပါ ဆိုျပီးေတာ့ ကြာရွင္းလိုက္ရမွာလား..။ ေဆြေဆြခင့္ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးတမည္ေတာ့ မေက်မနပ္ ျဖစ္မိေပမယ့္ ခုအတိုင္း ေနသြားဆိုလည္း ေနသြားႏိုင္ပါသည္။ သူ႕ဘက္က ဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ လက္ထပ္ခဲ့သည္ ျဖစ္ေစ ေဆြေဆြခင့္ ဘက္ကေတာ့ သူ႕အေပၚ အစကတည္းက စိတ္ရင္းနဲ႕ ခ်စ္ခဲ့ျခင္းသာ။ သူ႕ကို ေတြ႕ကတည္းက သတ္မွတ္ ျပဌာန္းျပီး ျဖစ္ခဲ့ေသာ အဲဒီ ခ်စ္ျခင္း တစ္ခုဟာ လြယ္လြယ္နဲ႕လည္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ သူကလည္း သူ႕စိတ္သူ မႏိုင္ေပမယ့္ သူမ်ားေတြလို အမ်ားအျမင္ သိသာသည္ အထိ သူခ်စ္ေသာ ေယာက်္ားမ်ားႏွင့္လည္း ေျပာဆို ေနထိုင္တတ္သူ မဟုတ္ပါ။ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းလိုပင္ ေျပာဆို ဆက္ဆံၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း မ်ားေရာ အဲဒီအေၾကာင္းကို သိသလား၊ မသိသလား ဆိုတာလည္း ေဆြေဆြခင္ မသိပါ။ ကိုယ့္ေယာက်္ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အဲလို ကိစၥမ်ိဳးကို ေမးျမန္းၾကည့္ လို႕လည္း ေကာင္းေသာ အရာ မဟုတ္ပါ။

စာေမးပြဲနီးေတာ့ စာေမးပြဲကို အေၾကာင္းျပျပီး ေဆြေဆြခင္ ေက်ာင္းေဆာင္ကို ေျပာင္းေနခဲ့သည္။ သူလည္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ရွိေအာင္လို႕ပါ။ မဟုတ္လွ်င္ သူ႕ၾကည့္ရတာ အျမဲတမ္း စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ ေနသလို ထင္ရသည္။ သူ႕ပါးစပ္က ဖြင့္ မေတာင္းပန္ေသာ္လည္း သူ ေဆြေဆြခင္ကို အားနာေနသည္ကို ေဆြေဆြခင္ သိပါသည္။ စာေမးပြဲျပီးေတာ့ ခဏ အိမ္ျပန္ေနလိုက္ျပီး သီးစစ္ လုပ္သည့္အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း အေၾကာင္းျပကာ အေဆာင္သြားေနလိုက္သည္။ သူ႕အေမကေတာ့ အိမ္မွာပဲ ေနပါဆိုျပီး လိုက္ေခၚေသးသည္။ သို႕ေသာ္ စာတမ္းျပဳစုဖို႕ အေရးၾကီးေၾကာင္း အေၾကာင္းျပလိုက္ေတာ့ ထပ္မေျပာေတာ့ပါ။ သူက သူ႕အေမအိမ္ ခဏျပန္ေနသည္။

ေဆြေဆြခင္ မာစတာ ျပီးေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မျပီး ဆရာမ အလုပ္ တန္းရသြားသည္။ သူမ်ားေတြက နယ္မသြားခ်င္ေပမယ့္ ေဆြေဆြခင္ကေတာ့ နယ္ သြားခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ နယ္သြားခ်င္ပါသည္ ဆိုမွ မသြားရေသးပဲ ရန္ကုန္မွာပဲ ေနေနရသည္။ အေၾကာင္းျပစရာလည္း မရွိေတာ့ခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္မွာ ျပန္ေနၾကမယ္ လုပ္ေတာ့ သူ႕အေမက သူ႕အိမ္မွာပဲ လာေနဖို႕ ေျပာသျဖင့္ ဟိုအိမ္ကို အငွားထားလိုက္ျပီး သူ႕အေမအိမ္ ေျပာင္းေနျဖစ္ၾကသည္။ သူ႕အေမကလည္း တစ္ေယာက္တည္း ေနသူမို႕ တကယ္ေတာ့ အစကတည္းက အတူေနခ်င္ခဲ့သည္။ အဲဒီမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ေမာင္ႏွမ ေတြလို ေနၾကသည္။ သူ႕အေမကလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။ ဘာမွ ျပႆနာ မရွိဟု ေဆြေဆြခင္ ထင္ခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ သူ႕ ရင္ထဲက အၾကိတ္အခဲက ဘယ္ေတာ့မွ မေျပေပ်ာက္ႏိုင္သည့္ အေၾကာင္း ေဆြေဆြခင္ မသိခဲ့ပါ။ သူက သူ႕စိတ္ကို သူလည္း မုန္းေနခဲ့သည္။ သူ မျဖစ္ခ်င္သည့္စိတ္ကို မျဖစ္ေအာင္ မထိန္းႏိုင္ပဲ သူလိုခ်င္ေသာ ပံုမွန္ဘဝကိုလည္း ရေအာင္ မၾကိဳးစားႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕ အသိစိတ္က ေဆြေဆြခင္ႏွင့္ ပံုမွန္ ေနထိုင္ခ်င္ေသာ္လည္း အတြင္းစိတ္က လက္မခံႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕အတြင္းစိတ္ သဘာဝကို ပြင့္ထြက္မလာေအာင္ တစ္သက္လံုး ထိန္းသိမ္းေနရသည့္ သူ႕စိတ္၏ ပဋိပကၡကို ၾကာေတာ့ သူ မခံႏိုင္ ျဖစ္လာသည္။ ေဆြေဆြခင္၏ မိဘေတြႏွင့္ ေတြ႕တိုင္းလည္း ဘာလို႕ ကေလး မယူၾကေသးတာလဲလို႕ ေမးၾကတာကို ျပန္မေျဖႏိုင္။ ေကာင္းသစ္ႏွင့္ သူ႕ေကာင္မေလးေတာင္ လက္ထပ္ျပီးလို႕ ေကာင္မေလးမွာ ေန႕ေစ့လေစ့ ကိုယ္ဝန္ႏွင့္ ျဖစ္ေနတာကို ေစ်းဝယ္ထြက္ရင္း သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ခဲ့ရေသးသည္။ အဲဒါကို ျမင္ျပီးေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာ သူ႕အျပစ္ကို သူ ပိုခံစားလာရသည္။
#######

တစ္ေန႕ေတာ့ သီဟႏိုင္ အိမ္က ထြက္သြားခဲ့သည္။ ခါတိုင္းလိုပဲ ညစာစားပြဲ ရွိလို႕ ေနာက္က်ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္ ပါသြားသလား ထင္ေပမယ့္ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သူ႕အေမႏွင့္ ေဆြေဆြခင္တို႕ ႏွစ္ေယာက္သား သူ သြားမည္ ထင္သည့္ ေနရာေတြမွာ လိုက္ရွာရသည္။ သို႕ေသာ္ အရိပ္အေရာင္မွ မေတြ႕ပါ။ ခရီးေဆာင္အိတ္ ယူသြားတာ သိေတာ့မွ စိတ္ညစ္စရာ ရွိလို႕ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးမ်ား ထြက္သြားသလား ဆိုျပီး မရွာေတာ့ပဲ ထားလိုက္ၾကသည္။ သူ႕အခန္းထဲမွာ ေသခ်ာရွာၾကည့္ေတာ့မွ ေဆြေဆြခင္ အတြက္ စာတစ္ေစာင္ႏွင့္ အတူ သူ လက္မွတ္ထိုးထားေသာ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ ကို ေတြ႕ရသည္။
“ဒီအခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကို သည္းခံေပးခဲ့တဲ့ မေဆြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မေဆြနဲ႕ ဆိုရင္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘဝ တစ္ခု တည္ေထာင္ႏိုင္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ျပီး လက္ထပ္ခဲ့တာပါ။ ခုေတာ့ မေဆြကို ဒုကၡ ေပးသလို ျဖစ္ခဲ့ရလို႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ကိုယ္လည္း မေဆြကို ခ်စ္ဖို႕ အမ်ားၾကီး အခ်ိန္ယူ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မရခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ အတိတ္ဘဝ ဝဋ္ေၾကြးက အေတာ္ၾကီးတယ္ ထင္ပါရဲ႕၊ ဘဝ အဆက္ဆက္က အျပစ္ေတြ ရွိခဲ့ရင္လည္း ေၾကပါေစေတာ့လို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။ မေဆြ ေဘးမွာ ရွိေနရင္ ကိုယ္လည္း စိတ္ဆင္းရဲ၊ မေဆြလည္း စိတ္ဆင္းရဲ ေနရမွာမို႕ ကြာရွင္း စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးေပးထားခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ အေဝးကို ထြက္သြားပါျပီ။ မေဆြလည္း ေနာက္ထပ္ ခ်စ္ႏိုင္မယ့္သူ ေတြ႕ရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ပါ...။”

ေနာက္ ငါးရက္ေလာက္ေနမွ သူ႕အေမဆီ ဖုန္းဆက္သည္။ သူ ဘုန္းၾကီး ဝတ္လိုက္ျပီ  ဆိုသည့္ အေၾကာင္း လွမ္းေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေဆြေဆြခင့္ အိမ္ကလည္း အားလံုး သိသြားသည္။ သူက ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ ထားခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္ ေဆြေဆြခင္ လက္မွတ္မထိုးျဖစ္ေသးပါ။ အဲဒါက အေရးမၾကီး ဟုထင္သည္။ အဲဒီအိမ္မွာပဲ ေဆြေဆြခင္ ဆက္ေနျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ႕အေမကလည္း သူ႕သားအတြက္ အားနာကာ ေဆြေဆြခင္ အေပၚ သမီး အရင္းထက္ပင္ ပိုေကာင္း ခဲ့သည္။ ေအးေအး ေဆးေဆး ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ သူ ဘုန္းၾကီး ဝတ္ႏွင့္ အိမ္ကို ၾကြၾကြလာသည္။ ေဆြေဆြခင္ တို႕လည္း ဆြမ္းေတြ ဘာေတြ ကပ္လိုက္ၾကသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ဘယ္လိုမွ မေနေတာ့။ ေဆြေဆြခင္လည္း ေက်ာင္းမွာ ဆရာမ လုပ္ေနေတာ့ ရန္ကုန္မွာ အျမဲ မေနႏိုင္ပဲ နယ္ေျပာင္းရသည္။ ဌာနက ဆရာမေတြက ေဆြေဆြခင္ကို အပ်ိဳၾကီး လို႕ပဲ ထင္ၾကသည္။ ေဆြေဆြခင္ကေတာ့ ဘာမွ ဖုံးကြယ္ မထားပါ။ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ထဲမွာလည္း အိမ္ေထာင္ရွိလို႕ပဲ အျမဲ ျဖည့္သည္။ အမ်ိဳးသားက ဘုန္းၾကီးဝတ္သြားသည္ ဆိုေတာ့ သူတို႕ အားလံုးက အံ့ၾသၾကသည္။ ခုခ်ိန္ထိ အပ်ိဳၾကီး ဘဝမွာသာ ရွိေနေသးေသာ တခုလပ္ ေဆြေဆြခင္၏ အေၾကာင္းကိုသာ သူတို႕ သိလွ်င္ ဘာေျပာၾကမလဲ မသိပါ။

(ေမေမ တို႕ ဌာနကို ေျပာင္းလာဖူးတဲ့ ဆရာမ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို အေျခခံပါတယ္။)

သိဂၤါေက်ာ္

စာသင္ခန္းနံပါတ္ ၆၀၈


ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း ေဂ်းလ္ နဲ႕ ကၽြန္မ ဟာ အခန္းနံပါတ္ ၆၀၈ ရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကစားေနတုန္း သူ႕ ဆရာမ တစ္ေယာက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူမက ကၽြန္မ နဲ႕ ေဂ်းလ္ကို သမီးရည္းစားေတြလို႕ ထင္ျပီး မွတ္ခ်က္ခ် သြားလို႕ ကၽြန္မ ရွက္သြားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဆရာမရဲ႕ မ်က္လံုးေတြမွာ ေၾကာက္ရြံ ထိတ္လန္႕မႈ ျပည့္သြားျပီး ကၽြန္မကို အထူးအဆန္း ျမင္ရသလို စုိက္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ စိတ္ထဲမွာလည္း မသက္မသာ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမက ဆရာမမို႕ ကၽြန္မ ခံစားခ်က္ကို ဘာမွ မေျပာလိုက္ေတာ့ပါဘူး။

သူမ ထြက္သြားျပီးေတာ့ ကၽြန္မ ေဂ်းလ္ကို တစ္ခုခု ေျပာဖို႕ လွည့္လိုက္ေတာ့ သူက အရင္ ကၽြန္မကို ေျပာပါတယ္။ “ငါလည္း ဒါကို သတိထားမိပါတယ္၊ သူက အရင္က ဒီလို မထူးဆန္းပါဘူး၊ လူေတြကိုလည္း ဒီလို စိုက္မၾကည့္တတ္ဘူး”

အဲဒီည ၁၁ နာရီ ခြဲ ေလာက္မွာ ကၽြန္မဟာ အိပ္ရာ ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းရင္း မ်က္ႏွာၾကက္ ကို စိုက္ၾကည့္ ေနတုန္း အသံတစ္ခု ကို ၾကားခဲ့ပါတယ္။ “ဒီမွာ အခ်စ္ကေလး၊ ဒီကို လာပါလား”

ကၽြန္မ တကုိယ္လံုး ေအးခဲသြားျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ လိုက္ရွာေတာ့ အနီးအနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး။ အဲဒီ အသံက ဘီဒို အနီးအနားက ထြက္ေပၚလာတယ္လို႕ ထင္ရပါတယ္။ ကၽြန္မ အိပ္ရာေပၚက အျမန္ ခုန္ထျပီး ဧည့္ခန္းကို ေျပးခဲ့ပါတယ္။ ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ထိုင္ျပီး တံခါးေပါက္ေတြ အားလံုးကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ခဏေလာက္ေနေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ေလ်ာ့သြားျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ ၅နာရီ ၄၀ မွာ ကၽြန္မ ႏိုးလာပါတယ္။ ကၽြန္မ ကြန္ပ်ဴတာကို သံုးေနတုန္း အဲဒီ အသံကို ထပ္ၾကားရျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ အသံက ေျပာေနတာ မသဲကြဲပါဘူး။ “ မင္း..  ေသျခင္း...  ေက်ာင္း ” သူေျပာတဲ့အထဲမွာ တစ္ျခား စကားလံုးေတြလည္း ပါေပမယ့္ ကၽြန္မက ေသခ်ာ မၾကားလိုက္ပါဘူး။ အဲဒီဟာက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ မူမမွန္တဲ့ ပံုစံနဲ႕ အျပင္ကို ေျပးထြက္ျပီး မိဘေတြကို ေျပာခဲ့ေပမယ့္ သူတို႕က ကၽြန္မကို မယံုၾကပါဘူး။ ကၽြန္မ ေက်ာင္းမသြားခင္မွာ သူတို႕နဲ႕ပဲ အတူတူ ေနေန ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႕က ကၽြန္မကို ဘာမွေတာ့ မွတ္ခ်က္ မေပးၾကေတာ့ပါဘူး။

ကၽြန္မ ေဂ်းလ္ကို ထူးဆန္းတဲ့ ေနရာက ထြက္ေပၚလာတဲ့ အဲဒီ အသံနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ သူက ယံုၾကည္တဲ့ ပံုစံနဲ႕ ေခါင္းညိတ္ျပခဲ့ပါတယ္။ သူက ကၽြန္မစကားကို ရယ္မပစ္တာကပဲ ကၽြန္မကို စိတ္သက္သာရာ ရေစပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕ဆရာမက စာသင္ခန္း ထဲကို ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ သူက ကၽြန္မကို သူ႕ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ဖို႕ ေျပာပါတယ္။ သူက ကၽြန္မကို စာသင္ခန္း ၆၀၈ ထဲကို ေခၚသြားတာပါ။ ေရာက္ေတာ့ သူက “မင္း မေန႕ညက အသံေတြ ၾကားခဲ့သလား” လို႕ ကၽြန္မကို ေမးခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္မ အံ့ၾသျပီး သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္မိပါတယ္။ ကၽြန္မ မေန႕ညက အသံ ၾကားတဲ့ အေၾကာင္း သူ ဘယ္လို သိခဲ့ပါသလဲ..။
“ဘာျဖစ္လို႕ ကၽြန္မကို အဲဒီလို ေမးတာလဲ” လို႕ ကၽြန္မက ေမးေတာ့
“ဘာလို႕မွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလိုပါပဲ ေမးၾကည့္တာပါ” လို႕ သူက ျပန္ေျပာပါတယ္။

အဲဒီညကလည္း အသံကို ထပ္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္မ စိတ္ညစ္ေနပါျပီ။ အဲဒီအသံကေန ႐ံုးထြက္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ ႐ူးခ်င္သလို ျဖစ္ျပီး အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ေျပာလိုက္မိပါတယ္။
“မင္း အဲဒါကို ရပ္လို႕ မရဘူးလား”
“မင္း ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တေစၦပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းဆိုးဝါးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ငါ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ေပ်ာက္သြားစမ္းပါ။ ငါ့ကို လာ မေႏွာက္ယွက္နဲ႕ေတာ့”

အဲဒီညက တစ္ျခား အသံ ထပ္မၾကားေတာ့ပါဘူး။

ေနာက္တစ္ေန႕က် အဲဒီအေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပျပီး ေဂ်းလ္ရဲ႕ ဆရာမကို အဲဒီ အသံအေၾကာင္း ေမးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူက သက္ျပင္းရွည္ၾကီး ခ်ျပီး  ပံုျပင္ တစ္ပုဒ္လံုး ကို ျပန္ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္မတို႕ ေက်ာင္းကို မေဆာက္ခင္က ဒီေနရာက သခ်ႌဳင္း တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ ၾကားေနတဲ့ အသံက ကၽြန္မထက္ သံုးႏွစ္ေလာက္ ၾကီးတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံပါ။ ဆရာမရဲ႕ အေျပာအရ အဲဒီ မိန္းကေလးဟာ ျမိဳ႕မွာ အေခ်ာဆံုး မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ကား အက္ဆီးဒင့္ ျဖစ္ျပီးေနာက္ သူမရဲ႕ အလွတရားေတြ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္။ မိန္းကေလးဟာ အရမ္း စိတ္ပ်က္ျပီး သူ႕ကိုယ္သူ ဓါးနဲ႕ ထိုးျပီး သတ္ေသ သြားပါတယ္။ ဆရာမ ေျပာတာေတာ့ ဒီမိန္းကေလးရဲ႕ ဝိညာဥ္ကို ပထမေန႕ မွာကတည္းက ကၽြန္မ ေနာက္မွာ ျမင္ခဲ့ျပီး သူမက ကၽြန္မ ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ မ်က္ႏွာကို သူမကိုယ္ပိုင္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ရွိေနခဲ့တယ္ လို႕ ဆိုပါတယ္။

အဲဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ ကၽြန္မ ေအးစိမ့္ျပီး ၾကက္သီးထသြားပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ တစ္ျခား ကမၻာက အရာေတြကို ျမင္ေနခဲ့တာပါလား။

အဲဒါက ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား အဆံုးသတ္ပါ့မလဲ...။

Ting Ting ရဲ႕ Classroom 608 ကို ျပန္ဆိုပါတယ္။

သိဂၤါေက်ာ္

06 May, 2011

သံသယ အက်ဥ္းစံ


သံသယေတြ အစီအရီ သီကံုးထားတဲ့
အဲဒီ လိုက္ကာစကိုပဲ အျမဲ ခ်ရင္း
အခန္းက်ဥ္းထဲက လွမ္းၾကည့္ေနသူေပါ့၊
ေလစိမ္း တစ္ခ်က္ ဝင္ရင္ေတာင္မွ
အဆိပ္ေငြ႕ေတြလို႕ ထင္ခ်င္ေသးရဲ႕.. ။

မယံုသကၤာမႈဆိုတာ
မယံုၾကည္ႏိုင္မႈေတြ မ်ားလာရာက ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့တာပါ၊
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စြဲခ်က္ေတြ တင္ တင္ျပီး
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သက္ေသ ျပ ျပေနသူေပါ့..။

အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခူးဆြတ္ေနမိတာက
ေဒါသ သစ္သီးေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနပါေရာ..။
ေစ်းၾကီး ေပးျပီး ဝယ္မိတာကလည္း
ေလာဘသီးေတြပဲေပါ့။

ေပးသင့္တာလည္း ေပးခဲ့ျပီး
ယူသင့္တာလည္း ယူခဲ့ျပီးပါလ်က္
ဝဋ္ေၾကြးက မကုန္ႏိုင္ေလေလ်ာ့သလား၊
သံသယ လိုက္ကာၾကားက ထြက္ျပီး
ေတာရိပ္ကိုလည္း မခိုႏိုင္သူပါ။

ကိုုယ့္ဟာကိုယ္ ေဖ်ာ္ထားတဲ့
ေမာဟ ေဖ်ာ္ရည္ေတြ ေသာက္ေသာက္ေနရင္း
မၾကည္လင္တဲ့ အျမင္ကိုမွ အမွန္လို႕ ထင္ခ်င္ေနျပီး
ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈနဲ႕ ကိုယ္ မြန္းက်ပ္၊
သံသယရဲ႕ အက်ဥ္းတိုက္ထဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ပိတ္ေလွာင္ ထားသူရယ္ေပါ့..။

သိဂၤါေက်ာ္

05 May, 2011

ေထာင္မတ္ေနဆဲ ျမက္ရိုင္းတစ္ပင္


ေအးျမျဖဴဆိုေသာ နာမည္ကို အေဖ ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအးျမျဖဴက ဒီဇင္ဘာလမွာ ေမြးသည္။ ေအးျမျဖဴကို ေမြးသည့္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေဘးက သရက္ပင္ၾကီးမွာ ႏြယ္တက္ေနေသာ ဒီဇင္ဘာပန္းျဖဴျဖဴေလးေတြကလည္း ေဖြးေနေအာင္ ပြင့္ေနေသေၾကာင့္ ေအးျမျဖဴ ဟု ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု အေဖက ေျပာျပဖူးသည္။ ေအးျမျဖဴ တို႕ အေဖ ဆံုးေတာ့ ေအးျမျဖဴက ၉တန္း၊ ညီမေလးက ၇တန္း၊ ေမာင္ေလးက ၅ တန္းသာ ရွိေသးသည္။ အေမ ဆိုတာကလည္း ခ်က္ဖို႕ ျပဳတ္ဖို႕ ေလွ်ာ္ဖို႕ ဖြတ္ဖို႕ကလြဲျပီး အျပင္ေလာကအေၾကာင္း ဘာမွ မသိသည့္ ေတာသူ အရိုးအအ ျဖစ္သည္။ အေဖက ပန္းရန္ဆရာ လုပ္ျပီး ေပးသမွ်ကို အေမက စစ္စစ္စီစီႏွင့္ ေလာက္ငေအာင္ သံုးျပီး သားသမီးေတြ အားလံုးကို ေက်ာင္းထားေပးခဲ့သည္။ အသားဟင္း ေန႕တိုင္း မစားရေသာ္လည္း ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စီစဥ္ျပီး ေန႕စဥ္ ထမင္းဘူး ထည့္ေပးႏိုင္သည္။ ေက်ာင္းလခ ဘာညာ ေပးစရာ ရွိတိုင္းလည္း သူမ်ား တန္းတူ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္သာ။ အေဖကလည္း သူမ်ားေတြလို အလုပ္ပင္ပန္းတယ္ ဆိုျပီး အေသာက္အစား ရွိသူမဟုတ္ပဲ ရသမွ် မိန္းမကိုသာ အပ္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအးျမျဖဴတို႕ သားအမိတေတြ လူတန္းေစ့ေလာက္ ေနႏိုင္ စားႏိုင္ ခဲ့ၾကသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လကေတာ့ အေဖ ေနပူထဲကျပန္လာျပီး ေရခ်ိဳးရင္း ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ကာ ဆံုးပါးသြားခဲ့သည္။ ေအးျမျဖဴတို႕ ေမာင္ႏွမ တေတြ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႕ အိမ္မွာ ရွိေနခိုက္ အခ်ိန္ အေဖက ႐ုတ္တရက္ၾကီး ခုလိုျဖစ္ေတာ့ ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ရသည္။ ရက္လည္ျပီးသည္အထိ အေမက ငိုလို႕ မဆံုး ျဖစ္ေန႐ံုကလြဲလို႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ ဘာမွ မစီစဥ္တတ္ပါ။ ေအးျမျဖဴတို႕မွာ ေဆြမ်ိဳး ရင္းခ်ာ ရယ္လို႕လည္း အေဖ့ဘက္ကေရာ၊ အေမ့ ဘက္ကပါ မရွိပါ။ အေဖက နာမည္ရွိ ပန္းရန္ဆရာမို႕ အလုပ္ေကာင္းခဲ့ေသာ္ျငား ေအးျမျဖဴတို႕ ေက်ာင္းစားရိတ္၊ မိသားစု စားစရိတ္ ႏွင့္၊ ေလာက္ငရံုေလာက္သာ ရွိခဲ့ျပီး ဘာမွ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ စုစုေဆာင္းေဆာင္း မရွိခဲ့ပါ။ ခုလို အေဖ မရွိေတာ့ေသာ အခ်ိန္မွာ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ တာဝန္က အေမ ႏွင့္ ေအးျမျဖဴ အေပၚ က်ေရာက္လို႕ လာသည္။ အေမက ကုန္စိမ္းေလး ေကာက္ျပီး ေရာင္းဖို႕ လုပ္သည္။ သို႕ေပမယ့္ ကုန္စိမ္းသည္ စြာက်ယ္ အာက်ယ္ မ်ားကို မယွဥ္ႏိုင္တာလည္း ပါသည္။ အေမ မလုပ္တတ္တာလည္း ပါသည္။ အဆင္က သိပ္မေျပပဲ တစ္ရက္စာ ေစ်းဖိုးေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ျဖစ္လာသည္။

ေအးျမျဖဴတို႕ အိမ္ေရွ႕မွာ စံပယ္ရံုအၾကီးၾကီး တစ္ခု ရွိသည္။ အေဖနဲ႕ အေမ အိမ္ေထာင္က်စကတည္းက စိုက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေႏြရာသီေပမယ့္ ေရႏိုင္ႏိုင္ေလာင္းေပးေတာ့ အပြင့္ေတြ ေဝေနေလရာ ညီမေလးနဲ႕ ေအးျမျဖဴ ႏွစ္ေယာက္သား သီျပီး အေမ ေရာင္းေသာ ေစ်းမွာ သြားေရာင္းၾကသည္။ ပန္းခူးတဲ့အထဲေတာ့ ေမာင္ေလးလည္း ပါသည္။ အဲဒါနဲ႕တင္ အားမရပဲ လမ္းထိပ္က ခေရပင္ေအာက္ ေစာေစာသြားေကာက္ျပီး ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ သီကာ ေမာင္ေလးက ေစ်းမွာ ေလွ်ာက္ေရာင္းသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္လွ်င္ တက္ဖို႕ ကိုယ့္ေက်ာင္းစားရိတ္ကိုယ္ ရွာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအးျမျဖဴ အတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႕ သိပ္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာ သိေနေပမယ့္ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ေမ့ထားလိုက္ခ်င္သည္။ အရင္ႏွစ္ေတြကေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ မဂၢဇင္းစာအုပ္ေလး၊ ဝတၱဳစာအုပ္ေလး ငွားဖတ္ရင္း ေအးေအးလူလူ ေနႏိုင္ေသာ္လည္း ဒီႏွစ္ေတာ့ စာအုပ္ငွားဖတ္ႏိုင္ဖို႕ ေနေနသာသာ စားဖို႕ ေသာက္ဖို႕ ပိုက္ဆံ ဘယ္ကရမလဲ ဆိုတာကစျပီး စိတ္ပူေနရသည္။ ေအးျမျဖဴက စာဖတ္ဝါသနာပါသည္။ စာေတြထဲကေန လူ႕ေလာကၾကီး အေၾကာင္း ကိုယ္မသိေသးတာေတြ သိရတာကို သေဘာက်သည္။

တစ္ရက္ေတာ့ အေမ ကုန္စိမ္းေကာက္ဖို႕ ေစ်းသြားရင္း အခါမဲ့ရြာေသာ မိုးမိကာ အၾကီးအက်ယ္ဖ်ား သြားသည္။ ဆရာဝန္သြားျပသျဖင့္ သက္သာလာေသာ္လည္း အားနည္းေနေသးသျဖင့္ ေစ်းမေရာင္းျဖစ္ေတာ့ပါ။ ေအးျမျဖဴပဲ အေမ့ေနရာ ဝင္လိုက္ရသည္။ ေအးျမျဖဴကမွ အေမ့ထက္စာရင္ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႕မို႕ ပိုေတာင္မွ ေရာင္းေကာင္းေသးသည္။ ညီမေလးကလည္း အတူတူ လိုက္လာျပီး ပန္းေရာင္းဖို႕ တာဝန္ယူသည္။ ေစ်းဖိုးအျပင္ ေက်ာင္းတက္လွ်င္ ေပးရမည့္ စာအုပ္ဖိုး ဘာညာ အတြက္လည္း နည္းနည္းစီ စုထားသည္။ ေစ်းက ေရာင္းေကာင္းေသာ္လည္း ေအးျမျဖဴတို႕ ေရာင္းေသာ ေနရာက တရားမဝင္ေရာင္းေနေသာ ဗ်တ္ထိုး ေစ်းတန္းေလး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခဏ ခဏ အဖယ္ခံရသည္။ ဝီစီ မႈတ္လွ်င္ ပစၥည္းေတြ ေတာင္းထဲထည့္ သိမ္းျပီး ေျပးရသည္။ အဲဒါကို ျမင္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက ေအးျမျဖဴတို႕ အေမႏွင့္ ခင္ေနေသာ အေဒၚၾကီးက ေအးျမျဖဴကို ေက်ာင္းထြက္ျပီး ျမိဳ႕ၾကီးမွာ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႕ ေျပာသည္။ ေအးျမျဖဴလို ရုပ္ရည္ သန္႕သန္႕ေလးႏွင့္ ကုန္စိမ္းေတာင္းၾကီး ပင္ပင္ပန္းပန္း ရြက္ျပီး ေျပးလႊား ေစ်းေရာင္းေနတာႏွင့္ စာလွ်င္ ျမိဳ႕ၾကီးမွာ အိမ္အကူ သြားလုပ္တာကမွ ပိုျပီးေတာ့ သက္သာလိမ့္ဦးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လခလည္း ေကာင္းသည့္အျပင္ ေကာင္းေကာင္း ေနရ စားရ မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေျပာေသာ္လည္း ေအးျမျဖဴကေတာ့ အေမတို႕ ေမာင္ေလး ညီမေလး တို႕ႏွင့္ ခြဲကာ သြားမေနခ်င္ပါ။ သို႕ေသာ္ မသြားမျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းက ေပၚလာသည္။ ေအးျမျဖဴတို႕ ေစ်းေရာင္းေနေသာ ဗ်တ္ထိုးေစ်းကြက္ ကေလးကို အျပီးဖ်က္သိမ္းျပီး ေစ်းဆိုင္ခန္းမ်ား ေဆာက္ဖို႕ အစီအစဥ္ ျဖစ္လာသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေစ်းသည္မ်ားကလည္း တစ္ျခားေစ်းေလးမ်ားသို႕ ေျပာင္းသြားၾကသည္။ ဆိုင္ခန္းဝယ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ဆိုင္ခန္း ဝယ္ဖို႕ ဆိုင္းျပင္းေနၾကသည္။ အဲလိုနဲ႕ပဲ ေအးျမျဖဴဘဝ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းခဲ့ရသည္။ အျဖဴအစိမ္းေက်ာင္းသူ ေအးျမျဖဴကေန အိမ္ေဖာ္မေလး ေအးျမျဖဴ ဘဝသို႕ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
#####

ပြဲစားအေဒၚၾကီးက တစ္ဆင့္ ေအးျမျဖဴ ျမိဳ႕ၾကီးရွိ အိမ္တစ္အိမ္သို႕ အိမ္အကူ လုပ္ဖို႕ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားၾကီးက စီပြားေရးသမားျဖစ္ျပီး တစ္ခ်ိန္လံုး အျပင္ထြက္ေနသလို မိန္းမကလည္း ဆရာဝန္မမို႕ အိမ္မွာ ေနသည္ ရယ္လို႕ မရွိလွ။ သူတို႕၏ သမီးေလးက ေအးျမျဖဴ ညီမေလးထက္ ငယ္သည္။ ခုမွ ေျခာက္တန္း တက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သားေလးကေတာ့ ေလးတန္း တက္ရသည္။ ထမင္းဟင္းခ်က္ အျပင္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္၏  တာဝန္ကိုပါ ေအးျမျဖဴ ယူရသည္။ ထမင္းဘူးထည့္တာ၊ မုန္႕ဘူးထည့္တာ အျပင္ ေက်ာင္းသြားဖို႕ အိပ္ရာႏႈိးတာကအစ ေအးျမျဖဴ လုပ္ရသည္။ တစ္ျခား တစ္ျခားေသာ အိမ္ေတြလို အိမ္ရွင္မက လိုက္ၾကည့္ျပီး ေနရာတကာ ေျပာဆိုတာ၊ ဇီဇာေၾကာင္တာမ်ိဳးေတာ့ ဒီအိမ္မွာ သိပ္မရွိပါ။ အိမ္ရွင္ ဆရာဝန္မက မီးဖိုေဆာင္ အေရးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သိပ္စိတ္ဝင္စားသူ မဟုတ္သျဖင့္ ေအးျမျဖဴ ကံေကာင္းသည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အဲလို အိမ္ရွင္မက အိမ္မွာ အျမဲေနျပီး မီးဖိုေခ်ာင္ကို စိတ္ဝင္စားေနတာကမွ ေအးျမျဖဴအတြက္ ပိုျပီး လံုျခံဳ စိတ္ခ်ရမည္ကို ေနာင္မွ ေတြးမိသည္။

ေအးျမျဖဴ ေရာက္စကေတာ့ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားကလည္း အိမ္မွာ သိပ္မေနပဲ ေအးျမျဖဴကို သတိမထားမိပါ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ တာဝန္ ဆိုတာကလည္း ေအးျမျဖဴကိုယ္တိုင္ ေမာင္ေလး နဲ႕ ညီမေလး ရွိသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ေမာင္ညီမ လို သေဘာထားျပီး လုပ္ကိုင္ေပးႏိုင္သည္မို႕ ဘာမွ တာဝန္ၾကီးသည္ မထင္မိပါ။ အစားအေသာက္ကလည္း သူတို႕ စားသလိုပင္ ေအးျမျဖဴကို ေကၽြးေသာေၾကာင့္ ပြဲစားကေပးသည့္ သံုးလစာကိုလည္း အိမ္ကိုပဲ ေပးခိုင္းလိုက္သည္။ ညီမေလးႏွင့္ ေမာင္ေလးအတြက္ ေက်ာင္းစားရိတ္ ဖူလံုသြားေသာေၾကာင့္ ေအးျမျဖဴလည္း ဝမ္းသာသည္။ အေမကေတာ့ ခုထိ တေရွာင္ေရွာင္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အျပင္ထြက္ ေစ်းေရာင္းဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါ။ ေအးျမျဖဴတို႕ ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ စိတ္တင္းထားေသာ္လည္း အေဖ ဆံုးျပီး ကတည္းက အေမက ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္က်ျပီး က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာခ်င္ေနျပီ။

ေနာက္တစ္လေလာက္ေနေတာ့ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားက ဇာတိျပလာသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွ ေျပာစကားအရ မိန္းမက ဆရာဝန္မမို႕ အလုပ္ရႈပ္ျပီး ေယာက်္ားကို ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ထို ေယာက်္ားက အျပင္တြင္ ေပြ႐ႈပ္သည္ဟု သိရသည္။ ေအးျမျဖဴကေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါ။ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ထိုေယာက်္ားက မိန္းမကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္သည့္ပံုဖမ္းသည္။ ေအးျမျဖဴ အေဖထက္ေတာ့ ေလးငါးႏွစ္ ငယ္ႏိုင္သည္။ သူတို႕ လင္မယား ၾကည္ႏူးေနၾကသည္ကို ၾကည့္ျပီး ေအးျမျဖဴက အေဖႏွင့္ အေမကို သတိရမိေသးသည္။ ေအးျမျဖဴ တစ္သက္လံုးမွာ အေဖ ႏွင့္ အေမ ရန္ျဖစ္သည္ကို တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးပါ။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ညွာတာကာ ဦးစားေပးသည္၊ ၾကင္နာၾကသည္ကို ျမင္ေနရသျဖင့္ ေအးျမျဖဴက ကိုယ့္အလွည့္က်ရင္လည္း အေဖ့လို ေယာက်္ားမ်ိဳးကိုပဲ လိုခ်င္မိပါသည္။

ေအးျမျဖဴက ကိုယ့္အေဖ အရြယ္၊ ဦးေလး အရြယ္ပဲလို႕ ထိုလူၾကီးကို ခင္ခင္မင္မင္ ဆက္ဆံမိေသာ္လည္း ထိုလူၾကီး၏ အၾကည့္ေတြက မူမမွန္ေတာ့တာကို ၾကာေတာ့ သတိထားမိလာသည္။ သူ႕အခန္းထဲကို သူ႕မိန္းမ မရွိခိုက္ တမင္သက္သက္ အေအးပို႕ခိုင္း၊ ေကာ္ဖီပို႕ခိုင္းလုပ္ရင္း ေအးျမျဖဴ လက္ကို ကိုင္တတ္သည္။ တစ္ခါတရံကို တင္ပါးကို မေတာ္တဆလိုလို ႏွင့္ ထိတတ္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမို႕ ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ေအးျမျဖဴက အတန္းထဲမွာဆို အေခ်ာဆံုး ေကာင္မေလး သံုးေယာက္ထဲမွာ ပါသည္။ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ကလည္း ေျဖာင့္သည္ဟု သူမ်ားေတြက ေျပာၾကသည္။ ေအးျမျဖဴကေတာ့ အဲဒီလို ကိုယ္ခႏၶာကို စိတ္ဝင္စားေသာ ေယာက်္ားေတြကို ရြံသည္။ တစိမ္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္က ေအးျမျဖဴ အသားကို ထိတာ ေအးျမျဖဴ မၾကိဳက္ပါ။ အေမကလည္း ဘယ္ေယာက်္ားကိုမွ မယံုရဘူးလို႕ ငယ္ငယ္တည္းက အျမဲတမ္း ဆံုးမထားဖူးသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္ရွင္ေယာက်္ား အခန္းကို သူ႕မိန္းမ မရွိလွ်င္ ေအးျမျဖဴ မသြားခ်င္ပါ။ သို႕ေသာ္ ဒီအိမ္မွာ ခိုင္းသည့္လူက ေအးျမျဖဴအျပင္ မရွိေသာေၾကာင့္ သူခိုင္းလွ်င္ လုပ္ေပးရတာပဲ ျဖစ္သည္။ သူ႕အခန္းသို႕ ပို႕ခိုင္းလွ်င္ ေအးျမျဖဴက ခံုေပၚမွာ ျမန္ျမန္ခ်ျပီး ျမန္ျမန္ ျပန္လာေလ့ရွိသည္။
#####

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးျမျဖဴ အဲဒီအိမ္မွာ သံုးလေက်ာ္ ရွိခဲ့ျပီ။ ေနာက္ သံုးလစာကိုပင္ အိမ္ကို ထပ္ပို႕ျပီးသြားျပီ။ အိမ္ရွင္ ေယာက်္ားက ေအးျမျဖဴကို ရိတိတိ လုပ္တာ၊ လက္ကိုင္တာေလာက္ အျပင္ ပိုမလာေသာေၾကာင့္ အစစ အဆင္ေျပေနေသာ ဤအိမ္မွ ေအးျမျဖဴ မေျပာင္းျဖစ္ေတာ့ပါ။ သို႕ေသာ္ အိမ္ရွင္မက ႏိုင္ငံျခားသို႕ စာတမ္းဖတ္ဖို႕ ဆိုလား ဘာလား တစ္ပတ္ေလာက္သြားမည္ ဟု ၾကားရေသာအခါမွာေတာ့ ေအးျမျဖဴ စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ထင့္မိသည္။ သို႕ေသာ္ သိတတ္ေသာ အရြယ္ ကေလးႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိေနေသာေၾကာင့္ သိပ္ေတာ့ စိတ္မပူမိပါ။

တစ္ညမွာေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္က သူတို႕ အဘိုးအဘြားအိမ္သို႕ သြားအိပ္ၾကသည္။ ဟိုဘက္ကပဲ ေခၚလို႕လား၊ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားကပဲ အကြက္ဖန္ျပီး ပို႕လိုက္တာလားေတာ့ ေအးျမျဖဴ မသိပါ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ျပန္မလာလို႕ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ဟိုဘက္အိမ္ သြားအိပ္သည္ဟု ေျပာသည္။ သူ႕မိန္းမလည္း မရွိပဲႏွင့္ အိပ္ျပန္အိပ္ကတည္းက ေအးျမျဖဴ ရင္ထဲ တစ္ထိတ္ထိတ္ ျဖစ္ေနသည္။ နည္းနည္းလည္း မူးလာပံုရသည္။ ေအးျမျဖဴကို အျမည္းလုပ္ခိုင္းျပီး အခန္းထဲ ေသာက္မွာထက္စာလွ်င္ေတာ့ သူ႕ဟာသူ အျပင္မွာ မူးလာျပီး အိပ္သြားတာက ပိုေကာင္းပါေသးသည္။ အရင္ကေတာ့ သူ႕မိန္းမ ေဆး႐ံုမွာ တာဝန္က်သည့္ ညေတြဆို သူလည္း အိမ္ျပန္လာတာမွ မဟုတ္ပဲ။ မနက္ေစာေစာ သူ႕မိန္းမ ျပန္မလာခင္ေလာက္မွ ျပန္လာတတ္တာ။ သို႕ေသာ္ ေအးျမျဖဴ ထင္သလိုလည္း ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မည္။ ေအးျမျဖဴက ဝတၱဳဇာတ္လမ္းေတြ ဖတ္ျပီး စိတ္ပူလြန္းေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူ႕ဟာသူ အျပင္မွာ ဘယ္မိန္းကေလးႏွင့္ပဲ အိပ္အိပ္ ကိုယ့္အိမ္က ကိုယ့္သမီးအရြယ္ အိမ္ေဖာ္မကေလးကိုေတာ့ မၾကံေလာက္ဘူး မဟုတ္လား။

သို႕ေသာ္ သူက ေအးျမျဖဴ ထင္သလို အိပ္မသြားေသးပါ။ ေခါင္းမူးလို႕ သံပရာသီးနဲ႕ ပ်ားရည္ေလး ေဖ်ာ္ျပီး လာပို႕ပါ ဆိုျပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္သြားသည္။ ဒီအိမ္မွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိမေနခ်င္ရသည့္အထဲ သူ႕အခန္းထဲအထိဆို ေအးျမျဖဴ ပိုလို႕ေတာင္ မဝင္ခ်င္ပါ။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္။ သူ႕ဆန္စား ရဲရေတာ့မည္။ သံပရာရည္ ေဖ်ာ္ျပီးေတာ့ သစ္သီးအခြံခြာေသာ ဓါးအေသးေလးကို ေအးျမျဖဴ အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာ္လံအဝိုင္းေလးႏွင့္ အိပ္ကပ္ပါေသာ ကေလးအက်ႌ ဖားဖားေလးႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုး လံုလံုျခံဳျခံဳ ရွိေနပါသည္။ ဘာမွမျဖစ္သလို ပံုစံျဖင့္ အိမ္ရွင္ အခန္းကို ခြက္ကေလးကိုင္ျပီး သြားပို႕လိုက္သည္။ အေအးခြက္ဗန္းေလးကို သူ႕ စားပြဲေပၚတင္ျပီး ျပန္ထြက္ဖို႕ ျပင္ေတာ့ ေခါင္းကိုက္ေနလို႕ ဇက္ေၾကာဆြဲေပးပါဦးဟု ဆိုလာျပန္သည္။ သူ႕မိန္းမရွိတုန္းက သူ႕မိန္းမက ေျပာထားသျဖင့္ အဲလိုမ်ိဳး မခိုင္းရဲပါ။ ခုေတာ့ မိန္းမမရွိတုန္း အတင့္ရဲေတာ့မည္လား..။ သမီး မႏွိပ္တတ္ဘူး ဦးဦး ဟု ျငင္းလိုက္ေသးေသာ္လည္း အပိုပါပဲ။ ေအးျမျဖဴ အေအးဗန္းတင္ေနတုန္း သူက တံခါးကို ေလာ့ခ္ခ်လိုက္တာကိုလည္း မသိလိုက္ပါ။ ေအးျမျဖဴ တစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ ႏွိပ္ရေသးသည္၊ သူက ေအးျမျဖဴလက္ကို ကိုင္ျပီး ဆြဲေဆာင္သည့္ စကားေတြ တရစပ္ေျပာသည္။ ေအးျမျဖဴက အတင္း႐ံုးထြက္ျပီး တံခါးဆီ ေျပးေတာ့ ပိတ္ထားေသာ တံခါးေရွ႕မွာ သူက အရင္ေရာက္ေနျပီး ေအးျမျဖဴ ကို ခုတင္ဆီသို႕ အတင္းဆြဲေခၚသြားသည္။ သူ႕ ဇာတိ႐ုပ္ကေတာ့ ဘြားဘြားၾကီး ေပၚလာေလျပီ။ စားေနၾက ေၾကာင္ဖားၾကီး ျဖစ္ေသာ သူ႕အတြက္ ေအးျမျဖဴက နည္းနည္း ခက္ခဲသည္ဟု ထင္ေနမလား မသိပါ။ သူ အရက္ သိပ္အမ်ားၾကီး မူးမေနပါ။ ထို႕ျပင္ သူက သန္မာေသာ ေယာက်္ားၾကီး တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ ေအးျမျဖဴက အလြယ္တကူ အ႐ႈံုးမေပးခ်င္ပါ။ အိမ္ကပ္ထဲက ဓါးေလးကို ထုတ္ျပီး သူ႕ ဗိုက္ကို ထိုးပစ္လိုက္ေတာ့ သူ႕ လက္ေတြ ေျပေလ်ာ့သြားျပီး ေအးျမျဖဴ ႐ံုးထြက္လို႕ ရသြားသည္။ ဓါးက ေသးေသာေၾကာင့္ သူ႕မွာ ဒဏ္ရာ ၾကီးၾကီး မရပဲ ေဒါသသာ ေပါက္ကြဲသြားျပီး ေအးျမျဖဴကို လွမ္းရိုက္သည္။ ေအးျမျဖဴက သူ႕ကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားေသာ ေသာက္လက္စ အရက္ပုလင္းကို ျမင္သြားျပီး လက္ျမန္ျမန္ႏွင့္ ဆြဲယူကာ သူ႕ေခါင္းကို ႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ဓါးဒဏ္ရာ ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ နာေနေသာ သူက ေအးျမျဖဴ၏ ႐ိုက္ခ်က္ကို မေရွာင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

ေအးျမျဖဴ ညတြင္းခ်င္း ထိုအိမ္က ထြက္ေျပးရေတာ့သည္။ အိမ္ျပန္မည့္ ကားဂိတ္ကို ေအးျမျဖဴ သိေသာ္လည္း ညၾကီး ေမွာင္ေမွာင္မွာေတာ့ မသြားတတ္ပါ။ ပြဲစား အေဒၚၾကီး အိမ္ကေတာ့ တစ္ရပ္ကြက္ေလာက္ပဲ ျခားသည္မို႕ ေအးျမျဖဴ သြားတတ္သည္။ ဒီျမိဳ႕ၾကီးမွာ ေအးျမျဖဴ အလုပ္လုပ္ေသာ အိမ္အျပင္ တစ္ျခား သြားတတ္ေသာ အိမ္မွာ အဲဒီ အေဒၚၾကီး အိမ္ပဲ ရွိသည္။ အဲဒီ အိမ္ ေရာက္ေတာ့ ပြဲစားအေဒၚၾကီး အျပင္ ဧည့္သည္ အန္တီၾကီး တစ္ေယာက္ကိုပါ ေတြ႕ရသည္။ ေအးျမျဖဴကို ႏွစ္သိမ့္ျပီး အိမ္ေရွ႕ ၾကမ္းခင္းမွာ အိပ္ရာခင္းေပးျပီး အိပ္ခိုင္းသည္။ မနက္မွ ကားဂိတ္ပို႕ေပးမည္ ဟုဆိုသည္။ အိမ္ရွင္ေယာက္်ား ေသဆံုုးသြားလွ်င္ ေအးျမျဖဴ ေထာင္က် မွာမို႕ ဒီျမိဳ႕ၾကီးကေန ထြက္သြားမွ ရမည္ဟု ဆိုသည္။ ဒါေပမယ့္ သံုးလစာၾကိဳယူထားေသာ လစာေတြေတာ့ ျပန္ေပးရမည္ ဟုလည္း ဆိုျပန္သည္။ ဧည့္သည္ အန္တီၾကီး က တစ္ျခား ျမိဳ႕မွာ သူ အလုပ္ရွာေပးမည္၊ မနက္က်လွ်င္ သူႏွင့္ လိုက္ခဲ့ ဟု ေခၚသည္။ အဲဒါဆို သံုးလစာ ျပန္ေပးဖို႕လည္း မလိုေတာ့ပဲ ခုထက္ေတာင္ လစာ ပိုေကာင္းႏိုင္သည္ဟု ေျပာသျဖင့္ ေအးျမျဖဴ စိတ္ပါသြားသည္။ အိမ္ျပန္လိုက္လွ်င္ သံုးလစာကိုလည္း ျပန္ေပးဖို႕ မလြယ္သလို ၾကံဳရာလုပ္ရင္းနဲ႕လည္း ညီမေလး ႏွင့္ ေမာင္ေလး၏ ေက်ာင္းစားရိတ္ကို ေပးႏိုင္ဖို႕ မလြယ္ပါ။ အန္တီၾကီး ေျပာတာေတာ့ အဆင္ေျပလွ်င္ တစ္ျခားႏိုင္ငံသို႕ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႕ ပို႕ေပးမည္ဟု ဆိုသည္။ အဲဒီႏိုင္ငံမွာ ဆိုလွ်င္ လစာေတြ အမ်ားၾကီး ရမည္ဆိုေတာ့ ေအးျမျဖဴလည္း စိတ္ဝင္စားသည္။
#####

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တစ္ျခားႏိုင္ငံ မေရာက္ေသးပဲ နယ္စပ္ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕က စားေသာက္ဆိုင္မွာ လုပ္ရသည္။ ေအးျမျဖဴ ႏွင့္ အတူတူ တစ္ျခား မိန္းကေလး သံုးေယာက္လည္း ပါသည္။ သူတို႕က ေအးျမျဖဴထက္ေတာ့ သံုး ေလး ႏွစ္ေလာက္ ၾကီးပံု ေပၚသည္။ ေအးျမျဖဴက ရိုးရိုးသားသား အလုပ္ပဲ လုပ္လိုသည့္ အေၾကာင္း အန္တီၾကီးကို ၾကိဳေျပာျပီးသားမို႕ သိပ္ေတာ့ စိတ္မပူပါ။ သို႕ေပမယ့္ စလုပ္သည့္ တစ္ရက္မွာပဲ အလုပ္၏ သေဘာသဘာဝကို သိသြားသည္။ စားေသာက္သူ ေယာက်္ားၾကီးေတြရဲ႕ မူးယစ္ရီေဝေသာ အၾကည့္မ်ား၊ စည္းမရွိ ကမ္းမရွိ သရမ္းတတ္ေသာ ပါးစပ္မ်ားႏွင့္ အသားယူတတ္ေသာ လက္မ်ားကို ေအးျမျဖဴ မၾကိဳက္ပါ။ ေအးျမျဖဴ အသက္ငယ္ေပမယ့္ ဒီေလာက္ေတာ့ သိပါသည္။ ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္ေတာ့သည့္ အေၾကာင္း အန္တီၾကီးကို ေျပာမည္ျပင္ေတာ့ အန္တီၾကီးက ျပန္သြားျပီဟု စားေသာက္ဆိုင္က ေအးျမျဖဴ တို႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အေပါက္ဆိုးဆိုး မိန္းမက ေျပာသည္။ ပထမဆံုးည ကတည္းက ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ အိပ္ရသည္။ ေအးျမျဖဴတို႕ ေနာက္ေရာက္ေသာ မိန္းကေလးေတြ အားလံုး အတူတူ အိပ္ရသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ တံခါးပြင့္လာျပီး ဘယ္သူ႕ကို လာေခၚမလဲဟု ေၾကာက္လန္႕ရင္း ေအးျမျဖဴ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္။ က်န္တဲ့ အစ္မၾကီးေတြကေတာ့ အဲလို မဟုတ္ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနႏိုင္ၾကသည္။

တတိယေန႕မွာေတာ့ ေအးျမျဖဴ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပဲ အလုပ္လုပ္ေနရင္းမွ လစ္ထြက္သြားဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ စားေသာက္ဆိုင္မွ လူမိုက္႐ုပ္ႏွင့္ အေစာင့္မ်ားက ေအးျမျဖဴကို ထြက္ခြင့္မျပဳေပ။ ေအးျမျဖဴတို႕ အသစ္ေတြ ထြက္ေျပးမွာ စိုးသျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေၾကာင္း ခုမွ သိရသည္။ အန္တီၾကီးက ေအးျမျဖဴတို႕ကို ဒီေနရာမွာ ေရာင္းစား၍ ေအးေအးလူလူ ျပန္သြားတာ ေသခ်ာေနေလျပီ။ ေအးျမျဖဴက ေတာ္႐ံုႏွင့္ေတာ့ လက္ေလွ်ာ့တတ္သူ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္တစ္ေန႕ တစ္ေန႕လံုး အလစ္ေခ်ာင္းေနေသာ္လည္း မလစ္သျဖင့္ ညဘက္အိပ္ခ်ိန္က်မွ ခိုးထြက္ဖို႕ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း အျပင္မွ ေသာ့ခတ္ထားေၾကာင္း သိလိုက္ရသျဖင့္ ေအးျမျဖဴ အေတာ္ေၾကာက္သြားသည္။ အဲဒီညက ေအးျမျဖဴတို႕ထဲမွ အစ္မၾကီး ႏွစ္ေယာက္ကို ညဘက္ အျပင္သို႕ ေခၚသြားျပီး မနက္မိုးလင္းမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။  ၆၇က္ေျမာက္ေန႕မွာေတာ့ ညေနဘက္မွာ ေအးျမျဖဴ အျပင္ခိုးထြက္တာ ေအာင္ျမင္သြားသည္။ သို႕ေပမယ့္ ဒီျမိဳ႕ထဲမွာ ဘယ္သြားလို႕ ဘယ္လာရမယ္မွန္း ေအးျမျဖဴ မသိပါ။ ကားဂိတ္ လိုက္ရွာေနတုန္းမွာပဲ စားေသာက္ဆိုင္က လူမိုက္ေတြက ျပန္မိသြားခဲ့သည္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအးျမျဖဴကို ဒီအတိုင္း လႊတ္မထားေတာ့ပဲ တစ္ေယာက္တည္း အခန္းတစ္ခန္းမွာ ေသာ့ပိတ္ထားသည္။ အေပါက္ဆိုးဆိုး မိန္းမ ေရာက္လာျပီး ေအးျမျဖဴကို ပါးေတြ နားေတြ ရိုက္ျပီး ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာသည္။ နင္ ဒီည အေၾကာင္းသိရမယ္ လို႕လည္း ၾကိမ္း သြားေသးသည္။ ေအးျမျဖဴ ေၾကာက္ျပီး တုန္ေနသည္။ ညက်လွ်င္ ဘယ္လို ကံၾကမၼာႏွင့္ ၾကံဳရမည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္သလိုလို ရွိလာသည္။ အေပါက္ဆိုးဆိုးမိန္းမ ျပန္သြားေတာ့ ရသမွ် ဘုရားစာေတြ ရြတ္ျပီး ေအးျမျဖဴ ၾကမ္းေပၚမွာ ငုတ္တုပ္ကေလး ထိုင္ေနမိသည္။ တံခါးေပါက္ကို ေသာ့ခတ္သြားမွန္း ေသခ်ာေနေသာေၾကာင့္ ဖြင့္ဖို႕လည္း မၾကိဳးစားမိေတာ့ပါ။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားသည္မသိပါ။ တံခါးပြင့္လာျပီး လူတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္ကို ေအးျမျဖဴ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။
#####

ဘုရားတန္ခိုးေၾကာင့္ ေအးျမျဖဴ ေဘးမသီ ရန္မခ လြတ္လာရသည္ ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ စားေသာက္ဆိုင္က လူမိုက္ေတြႏွင့္ အရင္ လႊတ္မေပးပဲ တစ္ေယာက္တည္းႏွင့္ပဲ လႊတ္ေပးတာ ေအးျမျဖဴ ကံေကာင္းသြားပါသည္။ ထိုလူက ေယာက်္ားတို႕ သဘာဝ ေပ်ာ္ခ်င္ပါးခ်င္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုလူၾကီးသည္ ေအးျမျဖဴ အတြက္ ေက်းဇူးရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါျပီ။

သူ ေအးျမျဖဴ အခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေအးျမျဖဴကို ေတြ႕ေတာ့ အေတာ္ အံၾသသြားသည္။ ေအးျမျဖဴက ရွိခို္းေတာင္းပန္ေတာ့ သူ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ျပီး အမူးေျပသြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ အေျခအေနကို နားလည္သြားသည္။ သူကလည္း ဒီလို ေနရာမ်ိဳးကို အျမဲလာေနတတ္သူ တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ တစ္ခါတရံမွသာ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ ေသာက္ရင္း စားရင္း လာျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအးျမျဖဴကို ျမင္ေတာ့ ရွစ္တန္းအရြယ္ သူ႕သမီးၾကီးကို သတိရသြားပါသည္။
“မင္းက ငါ့သမီးထက္ နည္းနည္းေလာက္ပဲ ၾကီးမယ့္ပံုပဲ၊ မင္းကို ငါကူညီမယ္ ကေလးမ၊ ဒီေလာကမွာ မိန္းမေတြ ေပါပါတယ္ကြာ၊ အလိုမတူတဲ့ မိန္းကေလးကို ဖ်က္ဆီးတတ္တဲ့ အထဲေတာ့ ငါမပါပါဘူး၊ ငါတို႕ လိုခ်င္ရင္ အလိုတူ အလိုပါ ျဖည့္ဆည္းမယ့္ မိန္းကေလးေတြ အပံုၾကီး ရွိေနသားပဲ”  ဟု သူက ေျပာသည္။

သူက ေအးျမျဖဴကို မွန္ျပတင္းကို ေက်ာ္ျပီး ကားရပ္နားရာဆီသို႕ အရင္ေျပးခိုင္းသည္။ ခန္းဆီးေနာက္ဘက္မွာ သံတိုင္မပါေသာ မွန္တံခါးခ်ပ္မ်ား ျဖစ္သည္ကို ေအးျမျဖဴက မသိခဲ့ပါ။ အခန္းက ေအာက္ထပ္မွာမို႕ ေအးျမျဖဴ အလြယ္တကူပင္ ဆင္းေျပးႏိုင္ခဲ့ျပီး ကားမ်ား ရပ္ထားေသာ ေနရာ ေနာက္မွာ ပုန္းေနႏိုင္ခဲ့သည္။ ခဏေနေတာ့ ထိုလူၾကီး ဆင္းလာျပီး သူ႕ကားႏွင့္ တင္ေခၚသြားကာ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ အဖြဲ႕ဝင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္၏ အိမ္ေရွ႕မွာ ေအးျမျဖဴကို ခ်ထားေပးခဲ့သည္။ ေအးျမျဖဴ အိမ္ထဲဝင္သြားတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနျပီးမွ သူျပန္သြားသည္။ သူ႕ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္ေၾကာင့္ ဒီကိစၥကို အစအဆံုး မကူညီႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုအိမ္ထဲမွ ေက်ာင္းဆရာမ အမ်ိဳးသမီးက ဆက္လက္ ကူညီလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေနေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ် လက္ခ် ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေအးျမျဖဴ အေမ့အိမ္ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ အေမ့ကို စိတ္မေကာင္းမွာစိုး၍ ဘာမွ ေျပာမေနေတာ့ပါ။ အဆင္မေျပလို႕ ျပန္လာတယ္ပဲ ေျပာလိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ အိမ္အကူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စားေသာက္ဆိုင္ စားပြဲထိုးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲေျပာေျပာ ေအးျမျဖဴ ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ဖို႕ စိတ္မကူးေတာ့ပါ။ ကုန္စိမ္းေတာင္း ရြက္ျပီး ေရာင္းရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆာက္လုပ္ေရး အလုပ္မွာ အုတ္သည္ ေက်ာက္သည္ လုပ္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္း ပင္ပန္း ေအးျမျဖဴ လုပ္ပါေတာ့မည္။ အေမ ႏွင့္ ညီမေလး၊ ေမာင္ေလး တို႕ကိုေတာ့ ေအးျမျဖဴ စိတ္ထဲကပဲ ေတာင္းပန္မိပါသည္။

“အေမ့ကို လည္း ခ်စ္ပါတယ္၊ ညီမေလးနဲ႕ ေမာင္ေလးကိုလည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႕ ေက်ာင္းထားေပးခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအတြက္ သမီး ဘဝကို သမီး မစေတးႏိုင္တာ ခြင့္လႊတ္ပါ။ သမီး ဘဝရဲ႕ ျဖဴစင္မႈကို သမီး ထိန္းသိမ္းပါရေစ အေမ၊ အဲဒီအစား ေနပူစပ္ခါး ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ျပီး သမီး ရွာေကၽြးပါ့မယ္”
#####

(ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလို႕ပါ လို႕ ကံကို လႊဲခ်ျပီး ဘဝပ်က္ထဲမွာ ေရစုန္ေမ်ာေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ျဖစ္မသြားေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႕ ဒီဝတၱဳကို ေရးပါတယ္။ လြတ္ေျမာက္ေစလိုတဲ့ စိတ္ ရွိတဲ့သူဟာ ဘယ္လို အေျခအေနပဲ ေရာက္ေရာက္၊ ဘဝပ်က္ထဲကပဲ ျဖစ္ေစ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာပါ။)

(ဒီစာကို ေရးရင္းနဲ႕ ကိုယ္တို႕ ဘြဲလြန္တက္တုန္းက အေဆာင္ေရွ႕ လမ္းေပၚက မိန္းကေလးမ်ားကို သတိရမိပါတယ္။ သူတို႕ေၾကာင့္ ကိုယ္တို႕ အေဆာင္သူေတြမွာ တစ္ေယာက္တည္း အျပင္ထြက္ရင္လည္း အထင္မွား အျမင္မွား ခံရမွာေၾကာက္၊ တကၠစီ ငွားရင္လည္း အထင္မွား အျမင္မွား ခံရမွာေၾကာက္ နဲ႕ စိတ္ညစ္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခါတရံ သူတို႕က ကိုယ္တို႕ ယူနီေဖာင္း လံုခ်ည္နဲ႕ ဆင္ဆင္တူတာမ်ိဳး ဝတ္၊ ျခင္းေလးဆြဲ၊ ဖိုင္တြဲေလး ကိုင္ျပီး၊ ထီးေလးေဆာင္းျပီး ေစာင့္ေနတတ္ေသးေတာ့ အေတာ္ စိတ္ညစ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ၾကာေတာ့ ေစာင့္ေနၾက မိန္းကေလးေတြကို ကိုယ္တို႕လည္း မ်က္မွန္းတမ္းမိလာပါျပီ။ သူတုိ႕ ဘာေၾကာင့္ ဒီဘဝ ေရာက္ေနသလဲ၊ တစ္ေန႕ ဘယ္ေလာက္ ရသလဲ၊ ဒီဘဝမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနသလား၊ မလုပ္ခ်င္ပဲ လုပ္ေနရသလား ဆိုတာ အင္တာဗ်ဴးခ်င္ေပမယ့္ မဗ်ဴးရဲခဲ့ပါဘူး။ သူတို႕ကေတာ့ သနပ္ခါး အေဖြးသားနဲ႕ ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့ ေန႕စဥ္ ေစာင့္ေနဆဲပါပဲ။)

သိဂၤါေက်ာ္