ပန္းႏုုေရာင္ တိမ္ေတြကိုု ေငးၾကည့္ရင္း
ညေနခင္းေတြ အဓိပၸါယ္မဲ့ေနတာ ၾကာျပီ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခိုကိုးရာမဲ့ေအာင္လည္း မလုပ္ပါဘူး။
ေျမၾကီးလို မက်င့္ၾကံႏိုင္တာ တစ္ခုပဲ ေျပာစရာ ရွိတယ္။
ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဆို႐ိုးေတြ ဖတ္ဖတ္ျပီး
ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာ သေယာင္
ဟန္ေဆာင္ဖို႕ ၾကိဳးစားရင္း
အတြင္းလိႈက္ျပီး ျပိဳလဲေနခ်ိန္ေတြလည္း ရွိရဲ႕။
နာရီသံေတြ ၾကားတယ္
မိုုးသံေတြ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္
ငါ့ကိုုယ္ငါ အျပည့္အဝ ယံုုၾကည္ပါတယ္
တိမ္ေတြကိုု ခိုုစီးျပီးလိုုက္ပါမသြားႏိုုင္တာတစ္ခုုပဲ။
အမ်ားကေတာ့ ပံုုမွန္ပဲလိုု႕ ထင္ခ်င္ထင္လိမ့္မယ္
အခုုထက္ပိုုျပီး အသံုုးက်သင့္တယ္လိုု႕
ငါ့ကိုုယ္ငါ အျမဲတမ္း အားမရျဖစ္ေနတုုန္းပဲ..။
တကယ္ပါ
ဘယ္ေနရာမွာမွ တစ္ဖက္ကမ္းမခပ္ခဲ့ဘူး။
ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုု သိမ္းပိုုက္ဖိုု႕ကစလိုု႕
ဘဝတစ္ခုု ခပ္ျမင့္ျမင့္မွာေဆာက္ဖိုု႕ အဆံုုး
ဘာတစ္ခုုမွ
မည္မည္ရရ မရွိခဲ့ဘူး..။
မေရရာတဲ့ အိမ္မက္ေတြ မက္တတ္ရံုုနဲ႕
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုုက ပီျပင္မလာႏိုုင္တာလည္း သိရဲ႕နဲ႕
လက္ေတြ႕ထဲ ဆင္းမလာတဲ့ အိပ္မက္ေတြထဲ
လမ္းေလွ်ာက္ဆဲ။
ဒီလိုုပါပဲ
ဘဝလမ္း ဆိုုတာ
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ အတြက္
အဆင္သင့္ ခင္းျပီးသား ဆိုုေပမယ့္
ဘယ္ေတာ့မွ ခင္းမျပီးေတာ့မယ့္ လမ္းေတြကိုု
ေလွ်ာက္သူေတြလည္း
အေျမာက္အျမားပါ။
ေရစုုန္အတိုုင္း အလိုုက္သင့္ေမွ်ာခ်င္သူေတြ အတြက္
အဲဒီျမစ္က ေခၚေဆာင္တဲ့ အတိုုင္းပဲ
တစ္ေနရာေတာ့ ေရာက္မွာပ။
သီးသန္႕ ခြဲထြက္ခ်င္သပဆိုု
ေရဆန္ ကူးခတ္မွ ျဖစ္ႏိုုင္မယ္ေလ။
ငါသိပါတယ္၊ ငါသိပါတယ္ နဲ႕
အဲဒီအသိေတြကပဲ ႐ူးသြပ္ေအာင္ျပဳစား
ဘယ္ေတာ့မွလဲ ရင့္က်က္မလာႏိုုင္တဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႕
အဲဒီျမစ္ထဲ
ျမဳပ္ခ်ီ ေပၚခ်ီ စုုန္ဆင္း ေမ်ာပါေနဆဲ။
သိဂၤါေက်ာ္
15 comments:
ဘဝမွာအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔သူဆိုတာ မရွိသေလာက္ရွားပါတယ္ ေက်ာ္ေရ။
မတူတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ေနရတာ သက္ရွိသတၱဝါတိုင္းပါ။
ထိထိမိမိကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အားေပးသြားတယ္ေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
အရမ္းကို ေကာင္းလြန္းတဲ့ ကဗ်ာေလးပါပဲ ။
ကဗ်ာေလးဖတ္သြားပါတယ္ရွင္ မာန္အၿပည့္နဲ ့စာသားေတြၾကိဳက္တယ္..
သည္ကဗ်ာကို လာဖတ္တာ ဒါက ဒုတိယ တစ္ေခါက္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ......။
လိုက္ေလေ၀းေလ ဆိုတဲ့ ဘ၀ ေတြမွာ
စုန္သူလည္းစုန္ ဆန္ သူလည္း ဆန္
လိွဳင္းရိုက္တဲ့နံရံေတြမွာ အမာရြတ္ေတာ့ က်န္စျမဲေပါ့ အစ္မရာ....။
ကဗ်ာေလးကအဓိပၸာယ္အျပည္႔ပဲ
ဘဝျမစ္ထဲမွာ စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီနဲ႔ ျမဳပ္လုိက္ေပၚလိုက္ဆုိတာ အမွန္ပါဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ေနတဲ႔ တခ်ဳိ႕ အေၾကာင္းေတြ ကဗ်ာထဲမွာ လာေတြ႕ေနရသလိုပဲ ... ေပၚလြင္တဲ႔ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ ေတြအတြက္ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္ မသိ ဂၤ ါ ေက်ာ္ ...
ကဗ်ာရဲ. ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္
အရမ္းႀကိဳက္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း ဒီျမစ္ၾကီးထဲ ျမဳပ္ခ်ီ ေပၚခ်ီ....
ဒီလိုပါပဲ.
ဘဝလမ္းဆိုတာ
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ ခင္ၿပီးသားဆိုေပမယ့္
ဘယ္ေတာ့မွ ခင္းမၿပီးမယ့္ လမ္းေတြကို
ေလွ်ာက္သူေတြလည္း အေၿမာက္အၿမားပါ.
ညီမေလးလည္း အဲ႕လိုပဲ ထင္ပါရဲ႕ မမေရ..
ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ကို ပိုၾကိဳက္တယ္
ကိုယ့္အၿဖစ္နဲ ့တူေနလို ့ ဒီကဗ်ာေလး ၾကိ ုက္တယ္..
တုိက္ဆုိင္လုိက္တာဗ်ာ့
ၾကုိက္တယ္ကဗ်ာေလးက
အားေပးသြားတယ္ေနာ္
ခင္မင္ေသာဗလာရင္ခြင့္
ေပးထားတဲ့ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကဗ်ာ က အရမ္းလိုက္ပါတယ္ ဖြဲ႕ထားတာေလးေတြက အေတြးတိုပါတယ္ အဖြဲ႕ခံဆီ အျမန္ေရာက္တယ္ ေပါ့ဗ်ာ ကဗ်ာက ေခတ္စမ္းဘက္ နည္းနည္း ဆန္ေပမဲ့ စကားစုေလးေတြက အရမ္းေကာင္းပါတယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အထီးက်န္မွဳ႕ေတြ လမ္းစေပ်ာက္ေနတာေတြ အတိတ္ေတြေရာ ေနာက္ဆံုးလက္ေတြ႕ ဘ၀ေတြပါ ပါပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့အထင္ေျပာရရင္ ဒီကဗ်ာရဲ႕ ျဖစ္တည္မွဳ႕က တစ္ထိုင္တည္း ေရးခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အေၾကာင္းအရေတြက ေတးထားတဲ့ အရာေတြျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာေလးေတြေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မမွီလို႕ ေတြးမရတာေလးေတြေတာ့ရွိတယ္ " ေျမၾကီးလို မက်င္ၾကံႏိုင္တာ တစ္ခုပဲ ေျပာစရာရွိတယ္ " " တိမ္ေတြကို ခိုစီးျပီး လိုက္ပါမသြားႏိုင္တာ တစ္ခုပဲ " ဘာပဲေျပာေျပာကဗ်ာက အရမ္းေကာင္းပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒါမ်ိဳးေလးေတြေရးတက္ပါတယ္ ။ မွတ္ခ်က္ ။ ။ ေ၀ဖန္သြားသည္ မဟုတ္ပါ အားေပးသြားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။
အရမ္းေကာင္းတယ္
သိပ္ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေလးပါ။အရမ္းသေဘာက်တယ္။လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြေလ။ေနာက္ထပ္ေရးပါဦး။အားေပးပါတယ္။
Post a Comment