အေမတင္ တိုု႕မွာ သားသမီး
ငါးေယာက္ရွိသည္။ သားၾကီး၊ သားလတ္ ႏွင့္ သမီးငယ္ သံုုးေယာက္တိုု႕ ျဖစ္သည္။ သားၾကီးနွင့္
သားလတ္က သံုုးႏွစ္ ကြာသည္။ သားလတ္ ႏွင့္ သမီးၾကီးက တစ္ႏွစ္ပဲ ကြာျပီး သမီးၾကီးႏွင့္
အလတ္မက ႏွစ္ႏွစ္၊ အလတ္မ ႏွင့္ အငယ္မက ေလးႏွစ္ကြာသည္။ သားၾကီးက ဘြဲ႕တစ္ခုု ရေသာ္လည္း
အစိုုးရအလုုပ္ ဝင္မလုုပ္ပဲ သူ႕အေဖႏွင့္ အတူ ဥယ်ာဥ္ျခံေတြကိုု ဦးစီး လုုပ္ခဲ့သည္။ သားလတ္ကေတာ့
ဘြဲ႕ရျပီးေနာက္ သစ္ေတာ့ဘက္မွာ အလုုပ္ဝင္လိုုက္သည္။ သမီး သံုုးေယာက္ကေတာ့ ပညာပါရမီ မပါရွာ။
သမီးၾကီးက ဆယ္တန္းကိုု B ႏွင့္ ေအာင္ျပီးေနာက္ ဆက္မေျဖျဖစ္ေတာ့။ အမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ေသာ
ဦးေလး တစ္ေယာက္က ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္မွာ ပညာေရးဝန္ထမ္း ဝင္လုုပ္ဖိုု႕ ေျပာေသာ္လည္း အေမတင္က
အၾကီးမကိုု စိတ္မခ်သျဖင့္ မလႊတ္ခ်င္။ အၾကီးမကလည္း ကိုုယ္တိုုင္ ပိုုင္ပိုုင္ႏိုုင္ႏိုုင္
မဆံုုးျဖတ္နိုုင္သျဖင့္ အေမတင္ သေဘာအတိုုင္း ဆရာမ ဝင္မေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့။ အဲဒီေခတ္က B
ႏွင့္ ေအာင္သူမ်ားလည္း မူလတန္းျပ ဆရာဝင္လုုပ္ရင္း ဆယ္တန္းျပန္ေျဖရာမွ ဘြဲ႕ရျပီး ရာထူးအဆင့္ဆင့္
တက္သြားၾကသူေတြလည္း ရွိသည္။ အၾကီးမကေတာ့ အစိုုးရဝန္ထမ္း ဇာတာ မပါတာ ျဖစ္ႏိုုင္သည္။
အလတ္မက ဥာဏ္ေကာင္းေသာ္လည္း ဆယ္တန္းႏွစ္မွာ က်န္းမာေရး အၾကီးအက်ယ္ မေကာင္းသျဖင့္ မေအာင္ခဲ့ျပန္ပါ။
အငယ္မကေတာ့ ပံုုမွန္ တစ္ႏွစ္တစ္တန္း ေအာင္ခဲ့သလိုု ဆယ္တန္းလည္း ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္ခဲ့ျပီး
အေဝးသင္တကၠသိုုလ္ပဲ တက္ေနရာ ခုုေတာ့ ဒုုတိယႏွစ္ ရွိျပီ။
***
သားလတ္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးေတာ့
သားသမီးေတြလည္း အရြယ္ေရာက္ျပီ၊ စိတ္ခ်လက္ခ် ရွိျပီ ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မာသြားသည္ထင့္
၊ အေမတင့္ အိမ္ေထာင္ဖက္က ဘုုန္းၾကီးဝတ္ဖိုု႕ ခြင့္ေတာင္းလာသည္။ သားၾကီးကလည္း ဥယ်ာဥ္ျခံ
အလုပ္မ်ားကို ဦးစီး လုပ္နိုုင္ေနေလျပီ။ သားၾကီးက အိမ္ေထာင္ျပဳဖိုု႕လည္း စိတ္ကူးရွိပံုုမရပါ။
အေမတင္တို႕ လင္မယား နွစ္ေယာက္က အားလပ္ခ်ိန္မ်ားမွာ ျမိဳ႕ထဲက မိုးကုတ္ရိပ္သာမွာ ဝါတြင္းတိုုင္း
လုုပ္ေနၾက တရားပြဲမ်ားကို ညေနတိုင္း သြားေရာက္ နာေနၾက ျဖစ္သည္။ သူက ေလာကီကို အျပီးျဖတ္ခ်င္ျပီ
ဆိုုေတာ့လည္း အေမတင္က သာဓုေခၚျပီး ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ရသည္။ သူကသာ သံေယာဇဥ္ အျပီးျဖတ္ျပီး
သာသနာ့ေဘာင္ ဝင္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္နိုုင္ ေသာ္လည္း အေမတင္ကေတာ့ သမီးမ်ားကိုု စိတ္မခ်ေသာစိတ္နွင့္
သာသနာ့ေဘာင္ အျပီးဝင္ဖို႕ စိတ္ကူးကိုု မရွိနိုုင္ပါ။ တရားကို သိသင့္သေလာက္ သိေသာ္လည္း
အေမတင့္မွာ သံေယာဇဥ္မ်ားကို မျဖတ္နိုုင္ေသးပါ။ တစ္နွစ္မွာ (၇) ရက္ ရိပ္သာေလာက္ ဝင္ဖို႕ကိုပင္
မွာရ ၾကားရနွင့္ စိတ္မ်ားတတ္ေသာ အေမတင္ပါ။
အိမ္ေထာင္ဖက္က သူမ်ားေတြလိုု
သစၥာေဖာက္ျပီး ထားသြားတာလည္း မဟုုတ္သျဖင့္ အေမတင့္မွာ ဘာမွေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲစရာ မရွိပါ။
ဘုန္းဘုန္း ေက်ာင္းထိုင္ေသာ ေက်ာင္းကိုု တစ္ခါတရံ သြားျပီး ဆြမ္းခ်ိဳင့္ေတာ့ ပိုု႕ျဖစ္သည္။
သားၾကီး ႏွင့္ သမီး သံုုးေယာက္ကလည္း ခုုထိ အိမ္ေထာင္ျပဳဖိုု႕ စိတ္ဝင္စားသူမ်ား မဟုုတ္ပဲ
ဒိုုးတူေဘာင္ဖက္ လုုပ္ကိုုင္ စားေသာက္ ေနၾကရသျဖင့္ အေမတင္ စိတ္ခ်မ္းသာ ရသည္။ သားလတ္
တစ္ေယာက္သာ နည္းနည္း ဆိုးခ်င္သည္။ အေမဆီက မရွိရွိတာကိုု ေတာင္းခ်င္သည္။ သူ႕ မဂၤလာေဆာင္ကိုုလည္း
အေမတင္ တိုု႕မွာ မရွိရွိတာႏွင့္ တတ္နိုုင္သမွ် တင့္ေတာင့္ တင့္တယ္ ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ေပးခဲ့ရျပီးျပီ။
သူ႕စိတ္က တကိုယ္ေကာင္းဆန္သည္။ သူတစ္ေယာက္ ေကာင္းစားရင္ျပီးေရာ ေမာင္ႏွမ ေတြ အေပၚလည္း
သံေယာဇဥ္ မရွိပဲ အနိုုင္က်င့္ခ်င္သည္။ သားၾကီးကေတာ့ အဲလို မဟုုတ္ ညီ နွင့္ ညီမ မ်ားကို
ညွာတာ ရွာသည္။ ဒီအေမ နွင့္ ညီမမ်ားကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ထားခ်င္သျဖင့္ အလုပ္လည္း
ၾကိဳးစားရွာသည္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း အေမတင္က အေမတုိ႕ ထံုးစံအတိုင္း သားၾကီးကိုု ပိုုခ်စ္ရသည္။
အလတ္မကဆို အေမတင္က သူ႕သားကိုပဲ ဦးစားေပးသည္၊ ဂရုုစိုက္သည္ ဆိုုျပီး အျမဲ စကားနာထိုုးသည္။
အေမတင္ အခ်စ္ဆံုး
သားၾကီးက ရုုတ္တရက္ အခ်ိန္မတိုင္ခင္ ဆံုးသြားေတာ့ အေမတင္မွာ ေျဖဆည္ရာမရ ျဖစ္ရသည္။ ဘယ္သူမွလည္း
ထင္မထားခဲ့ဘူးေလ။ ေရာဂါ တစ္စံုတရာေတာင္ ရွိခဲ့တာလည္း မဟုတ္။ ရုုတ္တရက္ၾကီး အပူရွပ္၊
အပ်င္းဖ်ားျပီး ဆံုးသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရာဂါစံုျပီး အလတ္မကလည္း သူေတာင္ ဘာမွ မျဖစ္ပဲ
က်န္းက်န္းမာမာ အစ္ကိုုၾကီးက ျဖစ္ရသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရွာသည္။ အေမတင္
အတြက္ေတာ့ တရားသေဘာကို သိေသာ္လည္း မေျဖနိုုင္ကေတာ့ မေျဖနိုုင္တာပင္။ ေနပူထဲမွာ ျခံအလုပ္ေတြ
လုပ္ျပီး ျပန္လာ ေရခ်ိဳးျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း အေမတင္မွာ စိတ္မေကာင္းျခင္း ၾကီးစြာ
ျဖစ္ရသည္။ ဘုုန္းဘုုန္းကေတာ့ သူ႕တရားနဲ႕ သူမိုု႕ မ်က္ႏွာ သိပ္မပ်က္ေပမယ့္ အေမတင္ မွာေတာ့
ေလာကီသားမို႕ ဘုန္းဘုန္း ေရွ႕ေတာင္ ငိုမိေသးသည္။
***
သားၾကီး မရွိသည့္ေနာက္မွာ
ျခံအလုပ္ေတြ ဦးစီး လုပ္ဖို႕ လူလိုုလာသည္။ သားလတ္ကေတာ့ အစကတည္းက ဒီအလုုပ္ေတြ ဝါသနာမပါပါ
ဆိုုျပီး လခစားအလုုပ္ သြားလုပ္ေနသူမိုု႕ ဘယ္လိုုမွ ျပန္လာလုုပ္ခိုုင္းလိုု႕ ရမွာမဟုတ္ပါ။
ပထမပိုုင္းေတာ့ အေမတင္ႏွင့္ အၾကီးမ နွစ္ေယာက္သား ျခံထဲ ဆင္းၾကသည္။ အလတ္မကေတာ့ က်န္းမာေရး
မေကာင္းသူမိုု႕ ျခံထဲ ေခၚလိုု႕မျဖစ္ပါ။ အငယ္မက အထည္ေတြ ယူေရာင္းေသာ အလုုပ္နွင့္ သူ႕ဟာသူ
အဆင္ေျပေနသူမိုု႕ ေခၚလိုု႕ မျဖစ္နိုုင္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျခံသံုုးျခံ ရွိသည့္ အနက္ တစ္ျခံေတာ့
ေရာင္းပစ္ဖို႕ ဆံုုးျဖတ္ျပီး ေရာင္းလိုုက္ရသည္။ ကိုယ္လည္း မလုုပ္နိုုင္သည့္ အတူတူ ေရာင္းျပီး
အတိုုးေလး ဘာေလး ေပးစားတာက စားဝတ္ေနေရး ပိုအဆင္ေျပနိုုင္သည္ မဟုုတ္ပါလား။
ဒီၾကားထဲ အလတ္မက ေတာ္ေတာ္
ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္သျဖင့္ ေဆးဖိုုးလည္း အေတာ္ ကုန္သြားခဲ့သည္။ ဒီၾကားထဲ
ဒီအေမအိုရဲ႕ လုုပ္စာကို သူပါ ဝင္မစားရရင္ မေနထိုုင္တဲ့ သားလတ္ကလည္း ဟိုုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း
ျပျပီး လာလာ ေတာင္းတာက ရွိေသးသည္။ သူတိုု႕ လင္မယားကလည္း သိပ္အဆင္မေျပၾက။ ဘယ္ေျပပါ့မလဲ
သူ႕ မိန္းမ ဆိုုတာကလည္း ေငြမက္မက္ ႏွင့္ ေယာက်္ားလုုပ္စာ ထိုုင္စားေနသူ ျဖစ္ျပီး ေယာက်္ားက
အသံုုးမက်သည့္အခါ တက်က္တက်က္ ျဖစ္ၾကတာကေတာ့ မဆန္းပါ။ အေမတင္ကေတာ့ ကိုုယ့္ေျမးမေလးကိုု
သနားမိတာႏွင့္ တတ္နိုုင္သေလာက္ေတာ့ ေတာင္းလွ်င္ ေပးလိုုက္တာ ခ်ည္းပါ။ ဒီ သားလတ္က ခုုေနာက္ပိုုင္း
အရက္ကေလးကလည္း ေသာက္ခ်င္သည္။ အိမ္လာလည္လွ်င္လည္း သမီးေတြႏွင့္ ေျပလည္သည္ မရွိပဲ သူကပဲ
ျပႆနာ ရွာခ်င္ေသးသည္။
အလတ္မက ေဆးရံုုကဆင္းျပီး
က်န္းမာေရး နည္းနည္း ေကာင္းသြားေတာ့ သီလရွင္ အျပီး ဝတ္ခ်င္သည္ ဟုဆိုလာျပန္သည္။ အဲဒါမ်ိဳးကိုေတာ့
အေမတင္က စိတ္မခ် မျဖစ္ပါ။ ေကာင္းရာ ေကာင္းေၾကာင္း အလုပ္ကိုေတာ့ အေမတင္က အားေပးပါသည္။
သူ႕ဦးၾကီး ဦးေလး၊ အစ္ကို၊ အစ္မ ေတြကေတာ့ သိပ္သေဘာမတူခ်င္ၾကပါ။ အေမတင္ကေတာ့ ဘာမွ တားမေနပါ။
အလတ္မကို ရိပ္သာ ေက်ာင္းတစ္ခုမွာ အပ္ေပးထားျပီး သူ ေပ်ာ္သေလာက္ ဝတ္ေစလိုက္သည္။ အလတ္မက
တကယ္ကို ျပန္မထြက္ေတာ့ပဲ ေနေတာ့ ပထမ ဝတ္သည့္ ေက်ာင္းကေန အေမတင္တို႕နွင့္ နီးေသာ မိုုးကုုတ္ေက်ာင္းကိုု
ေျပာင္းေနေစလိုက္သည္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာေတာ့ တရားစခန္း ရွိသည့္ အခ်ိန္သာ ေက်ာင္းက ဆြမ္းေကၽြးျပီး
က်န္သည့္ အခ်ိန္မ်ားမွာ အျမဲေန ေယာဂီ ႏွင့္ သီလရွင္မ်ားက ကိုုယ့္ဘာသာကိုုယ္ ခ်က္ျပဳတ္
စားေသာက္ၾကရသည္။ အလတ္မ ဆိုုတာက လူ ဘဝကပင္ ေယာက်္ားဆန္ျပီး ထမင္း၊ ဟင္း ေကာင္းေကာင္း
ခ်က္တတ္သူ မဟုုတ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ပါးတည္း ေက်ာင္းမွာ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ ရမွာ အေမတင္က
စိတ္မခ်နိုုင္ျပန္ပါ။ အၾကီးမက နား နည္းနည္းေလး ေသာေၾကာင့္ အျပင္မွာ အလုပ္လုပ္လွ်င္သာ
စိတ္မခ် ခ်င္စရာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အိမ္မွာေတာ့ ခ်က္တတ္၊ ျပဳတ္တတ္မို႕ အိမ္မွာ က်န္ေသာ ညီအစ္မ
နွစ္ေယာက္ စားေသာက္ဖိုု႕က စိတ္ပူစရာမရွိပါ။ ဆရာေလး အတြက္သာ စားဖို႕ ေသာက္ဖိုု႕ စိတ္မခ်တာမို႕
အေမတင္က မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆရာေလး ေက်ာင္းမွာ အိပ္ျပီး မနက္မိုးလင္း ဘုုရားဝတ္တက္ျပီးတာနွင့္
အရုုဏ္နွင့္ ေန႕လည္စာအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္၊ ဆရာေလး ဆြမ္းသံုုးေတာ့ အတူစားေသာက္ျပီးမွ အိမ္ကို
ျပန္ျပီး လုုပ္စရာ ရွိတာလုပ္သည္။ ညေန တရားပြဲ ရွိသည့္ေန႕ဆိုု ျပန္လာသည္။ တစ္ခါတေလ ေတာ့လည္း
တစ္ေန႕လံုုး ဆရာေလး ေက်ာင္းမွပဲ ေနျပီး တရားတက္ခ်ိန္တိုုင္း လုိက္တက္သည္။
တကယ္ေတာ့ အေမတင္ ဒီတရားကို
လုပ္လာတာ နွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာျပီ ဆိုုရမည္။ သိုု႕ေပမယ့္ သံေယာဇဥ္ေတြ မျဖတ္နိုုင္ေသးသျဖင့္
သူမ်ားလိုု အရမ္းၾကီး တိုုးတက္လာတယ္ ရယ္လိုု႕ေတာ့ ကိုုယ့္ဟာကိုုယ္ မေျပာရဲပါ။ ဆရာေလးကိုု
ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြး ေနသည့္အျပင္ ဆရာေလး ခမည္းေတာ္ ဘုုန္းဘုုန္းကိုုလည္း တစ္ပတ္ နွစ္ရက္ေလာက္ေတာ့
ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပို႕လိုုက္ ေသးသည္။ ဆရာေလး ေနေသာ ေက်ာင္းမွာလည္း တူ ဝမ္းကြဲ ဘုုန္းဘုုန္းပါ
ရွိေသာေၾကာင့္ တစ္ပတ္ သံုးရက္ေလာက္ ဆြမ္းဟင္းခ်က္ျပီး ပိုု႕တာမ်ိဳးလည္း လုပ္တတ္ေသးသည္။
တူ ဘုုန္းဘုုန္း ကလည္း ဆြမ္းခ်ိဳင့္ ပိုုလွ်င္ အေမတင္ နွင့္ ဆရာေလး အတြက္ လာပို႕တတ္ေသးသည္။ အေမတင္ကလည္း ေန႕စဥ္ ဆိုသလို ေက်ာင္းမွာ တစ္ေနကုုန္ တရားထိုုင္ရမွာလည္း
စိတ္မေျဖာင့္ျပန္ပဲ ေန႕ခင္းဘက္ ျခံထဲျပန္ျပီး လုုပ္စရာေလးေတြလည္း ေျပးလုုပ္လိုုက္ေသးသည္။
အေမတင္ကေတာ့ အသက္ ၆၅ ရွိေနေပမယ့္ စိတ္သြားတိုုင္း ကိုုယ္ပါနိင္ေသးသည္ဟုု ဆိုုရမည္။
***
အေမတင္တို႕ သားအမိမ်ားက
ကိုယ့္ဟာနဲ႕ကိုုယ္ ေအးခ်မ္းေနေသာ္လည္း မေအးခ်မ္းနိုုင္သူက သားလတ္ ျဖစ္သည္။ အလုပ္ထဲ
ဘာအဆင္မေျပသလဲ အေမတင္လည္း ေသခ်ာမသိေသာ္လည္း အစိုုးရအလုုပ္က ထြက္လာခဲ့သည္။ မိန္းမကလည္း
အလုပ္မရွိသျဖင့္ သူ႕မိဘအိမ္ ျပန္သြားသည္ ဆိုု၏။ ျခံအလုုပ္ပဲ လုုပ္ေတာ့မည္ ဆိုုေတာ့
အေမတင္လည္း ဝမ္းသာအားရနွင့္ ျခံတစ္ျခံ ေပးလုုပ္ထားလိုက္သည္။ အစပိုင္းေတာ့ အလုုပ္ၾကိဳးစား
သေယာင္ေယာင္နွင့္ တျဖည္းျဖည္း ပ်က္လာသည္။ အလုုပ္ကိုု ေကာင္းေကာင္းမလုုပ္သျဖင့္ ဘာအသီးအႏွံမွ
မျဖစ္ထြန္း။ အေမတင္တိုု႕ သားအမိနွစ္ေယာက္ လုုပ္ေနေသာ ျခံေလာက္ပင္ သူ႕ျခံက အလုုပ္မျဖစ္။
ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ တစ္ေန႕မွာ အလုုပ္လုုပ္သည့္ အခ်ိန္ထက္ အရက္ေသာက္ေနသည့္ အခ်ိန္က မ်ားေနသည္ကိုုး။
သူ႕ဟာသူ အလုပ္မလုုပ္သျဖင့္
စီးပြားမျဖစ္တာကိုပင္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ျပီး အေမတင္တိုု႕ အိမ္ကိုု လာလာ ရစ္ေသးသည္။ သူ႕ကိုု
တစ္ျခံလံုုး ဦးစီး လုုပ္ခြင့္ ေပးျပီးသားမို႕ အေမတင္တို႕က သူ႕ကိုု တစ္ျခား အသံုုးစားရိတ္ေတာ့
မေပးနိုုင္ေတာ့ ဟုု ဆံုုးျဖတ္ထားၾကသည္။ အငယ္မကလည္း သူ႕အလုပ္နွင့္သူ စုုထား ေဆာင္းထား
တာေလးေတြ ရွိသည္။ အဲဒါကိုသိေတာ့ အလတ္ေကာင္က ေတာင္းသည္။ အငယ္မကလည္း မေပးနိုုင္။ မေပးဘူး
ဆိုုေတာ့ အရက္သမား ပီပီ ရိုုက္တာ ႏွက္တာ လုုပ္လာေတာ့ အေမတင္က စိတ္ဆိုုးသည္။ အေမတင္
ကိုုယ္တိုုင္ပင္ ဘယ္သားသမီးကိုုမွ နာက်င္ေအာင္ ငယ္ငယ္ကတည္းက မရိုုက္ႏွက္ခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္
ဒီလိုု ေမာင္နွမ အခ်င္းခ်င္း ေယာက္်ားသား အၾကီးက မညွာသည့္အျပင္ ရိုုက္ႏွက္လာေတာ့ အရမ္း
စိတ္ဆိုုးသြားျပီး သားလတ္ကိုု အိမ္ကိုု ေနာက္တစ္ခါ မလာဖို႕ ႏွင္ခ်လုိက္သည္။ သားလတ္
မိသားစုု တစ္ျခားျမိဳ႕မွာ ေနေသာအခ်ိန္က ျပႆနာမရွိခဲ့ေသာ္လည္း ခုလိုု တစ္ျမိဳ႕တည္း လာေနခ်ိန္မွာ
ျပႆနာ တက္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။
အရင္က အေမတင္ ကိုယ့္သားကိုယ္
ဒီေလာက္ ဆိုးသည္လို႕ မထင္ထားခဲ့မိေသာ္လည္း ယခုေတာ့ တျဖည္းျဖည္း သားဆိုး ျဖစ္တာ ထင္ရွားေအာင္
ျပေနသည္။ သူ႕ဟာသူ ႏွစ္လံုး ထိုးသလား၊ သံုးလံုး ထိုးသလား မသိ။ အေၾကြးေတြ အမ်ားၾကီး တင္ေတာ့မွ
အေမတင့္ ဆီက ေၾကြးဆပ္ဖို႕ ပိုက္ဆံ လာေတာင္းေတာ့ အေမတင္က မေပးနိုင္ေၾကာင္း အျပတ္ေျပာသည္။
တကယ္လည္း သူလိုသေလာက္ ေပးဖို႕ အေမတင့္မွာ ပိုက္ဆံ ရွိသည္ မဟုတ္။ အေမတင္က မေပးဘူး ဆိုျပီး
အိမ္က ႏွင္ခ်လည္း မရပဲ သူ႕ကို မလာေစခ်င္လွ်င္ တစ္ခါတည္း အေမြခြဲေပးဖို႕ ေတာင္းျပန္သည္။ အေမတင္ ဆရာေလး ေက်ာင္း သြားေနျပီး အိမ္မွာ မရွိသည့္ အခိုက္မွာ အငယ္မကို ရိုက္ႏွက္ျပီး
ပိုက္ဆံေတာင္းသည္။ အေမတင္ ရွိသည့္ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း မူးလာျပီး ရစ္သည္။ ၾကာေတာ့ မခံနိုင္ၾကေတာ့။
ေနာက္ဆံုး မွာေတာ့ သားလတ္ကို အေမြေပးျပီး ေသခန္းျဖတ္လိုက္ၾကဖို႕ သားအမိေတြ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။
လမ္းေတြ႕ေတာင္ အေမ လို႕ မေခၚနဲ႕ လို႕ သူ႕ကို အေမတင္ အျပတ္ ေျပာခဲ့သည္။
သားလတ္ လုပ္ေနေသာ
ျခံကို သူ႕ကိုပဲ စာခ်ဳပ္စာတမ္းႏွင့္ အပိုင္ေပးလိုက္ျပီး သတင္းစာထဲကေန သားအျဖစ္မွ စြန္႕လႊတ္ေၾကာင္း
ေၾကျငာလုိက္သည္။ အသိမိတ္ေဆြ အားလံုးကိုလည္း သူ႕အေၾကာင္း လာမေျပာဖို႕ ေၾကျငာထားသည္။
အေမတင္ ကိုယ္တိုင္လည္း မပတ္သက္ဖို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကတိေပးျပီး သမီးေတြ အားလံုးကိုလည္း
မပတ္သက္ဖို႕ ေျပာထားသည္။ သမီးမ်ားက သူတို႕ အစ္ကိုကို ပိုေတာင္ စိတ္နာေသးသည္။ လံုး၀
အေခၚအေျပာ မလုပ္ၾကေတာ့။ ရွင္းရွင္း ျပတ္ျပတ္ ေနလိုက္ၾကသည္။ သို႕ေပမယ့္ လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္
ဆိုသလို သူ႕သတင္းကေတာ့ ၾကားေနရေသးသည္။ အေမတင့္ ဆီက အေမြ ရျပီးေနာက္ သူ႕မိန္းမ ႏွင့္
ျပန္ေပါင္း ေနသည္ဟု ၾကားေတာ့ ေျမးမေလး အတြက္ ၀မ္းသာရျပန္သည္။ ေျမးမေလး ကို ခ်စ္ေပမယ့္
မပတ္သက္မိေအာင္ အေမတင္ ၾကိဳးစားပါသည္။ တစ္ခါတေလ သားလတ္ မရွိတုန္း မုန္႕ေလး ပဲေလး ေျမးမေလး
ဖို႕ သြားပို႕ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာမိေတာ့ သမီးသံုးေယာက္က အေမတင္ကို အမွတ္မရွိ သြားမပတ္သက္နဲ႕
ဟု ခဏ ခဏ သတိေပးရသည္။
ေနာက္ေတာ့ ျခံကို
ေရာင္းဖို႕ ေၾကျငာထားတာ အေမတင္တို႕ သိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ မေအာင့္နိုင္ မအည္းနိုင္ ေလွ်ာ့ေစ်းႏွင့္
ေရာင္းပစ္လိုက္သည္ ကိုလည္း ၾကားသည္။ မတတ္နိုင္။ ဒီျခံကို သူ႕အပိုင္ ေပးျပီးသားမို႕
သူ႕ထိုက္နဲ႕ သူ႕ကံသာ။ ဘာမွ အတြက္အခ်က္ မရွိ၊ ေရွ႕ေနာက္ မစဥ္းစားသူမို႕ အေၾကြးျမန္ျမန္
ဆပ္ရဖို႕ လုပ္လိုက္သည္ ထင္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သူလည္း အေမတင့္ သားပဲမို႕ ျခံကို ေပါက္ေစ်းထက္ ေလးပံုတစ္ပံု ေတာင္ မရွိေသာ ေစ်းႏွင့္
ေရာင္းပစ္လိုက္တာကို ၾကားေတာ့ သူ႕အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေသးသည္။ အရင္က ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္
ႏွင့္ ကိုယ့္သားၾကီး ဒိုးတူေဘာင္ဘက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္လာခဲ့သည့္ ျခံတစ္ျခံ သူမ်ား
လက္ကို မတန္မရာ ေစ်းႏွင့္ ထိုးအပ္ လိုက္ရသလို ျဖစ္တာကို အေမတင္ စိတ္ထဲ မေကာင္း ျဖစ္တာက
ပိုသည္။ အေမတင့္မွာ သမီး သံုးေယာက္ပဲ ရွိသည္လို႕ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ပိုင္းျဖတ္ထားလိုက္သည္။
***
အေမတင့္မွာ က်န္ေသာ
အိမ္နွင့္ ကပ္လွ်က္ ျခံကြက္ကေလး တစ္ကြက္ကို စီးပြားျဖစ္ မစိုက္ပဲ တစ္နိုင္ စားဖို႕
ေလာက္ပဲ စိုက္ေတာ့ ဘာမွ ေနာက္ဆံ တင္းစရာလည္း မရွိ။ အၾကီးမ ႏွင့္ အငယ္မကလည္း သူ႕အလုပ္ကေလးေတြ
ႏွင့္ သူ အိမ္ စားဖို႕ ေသာက္ဖို႕ ရွာနိုင္ေနေတာ့ အေမတင္လည္း ဆရာေလး ေက်ာင္းမွာ အခ်ိန္ၾကာၾကာ
ေနနိုင္လာသည္။ အိမ္ကို ေန႕တိုင္း မျပန္ျဖစ္ေတာ့ပဲ တစ္ပတ္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ပဲ ျပန္ျပီး ေက်ာင္းမွာ
အျမဲေန ေယာဂီေတြလို အခ်ိန္မွန္ တရား တက္ျဖစ္သည္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ေက်ာင္းရွိ
တူ ဘုန္းဘုန္းဆီကို သားလတ္က ဖုန္းဆက္သည္ ဆို၏။ ဘုန္းဘုန္းက ျပန္ေျပာသျဖင့္ သားက `ေဒၚတင္
ေနေကာင္းရဲ႕လား´ ေမးသည္ဟု သိရသည္။ သားလတ္ဆီက သတင္းစကား ၾကားရ ေတာ့လည္း အေမတင္ စိတ္က
သားလတ္တို႕ မိသားစုဆီ ေရာက္သြားျပန္သည္။ သားလတ္ တစ္ေယာက္ မိန္းမ ႏွင့္မွ အဆင္ေျပရဲ႕လား
မသိပါ။ ေျမးမေလးကို မေတြ႕ရတာလည္း ၾကာလွေလျပီ။ ျခံေရာင္းထားေသာ ပိုက္ဆံေရာ ဘယ္ေလာက္
က်န္ေသးလဲ မသိ။ ရွိတာေလး နွင့္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္ကိုင္ စားဖို႕ ေကာင္းသည္။ ကိုယ့္မွာလည္း
သမီးေလး တစ္ေယာက္ ရွိတာ ေနာင္ ၾကီးျပင္းေအာင္ ေမြးဖို႕ အမ်ားၾကီးလိုေသးသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း
ဆရာေလးက ေျပာေလတာ..။ အေမတင္ ဟာ သူ႕သားကို စိတ္ကို မျပတ္နိုင္ဘူးတဲ့ေလ။ သူ႕သားက သူ႕ကို
အေမေတာင္ မေခၚပဲ ေဒၚတင္ ေနေကာင္းလား ေမးရံုနဲ႕တင္ စိတ္က ပါေနျပီ တဲ့။ အဲသလိုေတာ့လည္း
မဟုတ္ေလပါ။ အေမတင္ စိတ္ျပတ္ပါသည္။ သား တင္မဟုတ္၊ သမီးေတြကိုလည္း စိတ္ျဖတ္ျပီး ေလာကုတၱရာ
အလုပ္ပဲ ၾကိဳးစား လုပ္ေတာ့မွာပါ။
အဲသလို ေတြးတုန္းပဲ
အၾကီးမက အူးယားဖားယား ေက်ာင္းကို ေရာက္လာသည္။ အငယ္မက စက္ဘီးနွင့္ လမ္းေဘးမွာ ရပ္ေနတုန္း
ဆိုင္ကယ္က ၀င္တိုက္သြားလို႕ ေဆးခန္း ေရာက္ေနသတဲ့။ သိပ္အမ်ားၾကီးေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ခါးရိုး
နည္းနည္း ထိသြားသတဲ့။ တိုက္သည့္ ဆိုင္ကယ္ကလည္း တာ၀န္ မယူပဲ ေျပးသြား သတဲ့။ အဲဒါနဲ႕ပဲ
အေမတင္နဲ႕ ဆရာေလးလည္း လိုက္သြားရျပန္ပါေတာ့သည္။
သိဂၤါေက်ာ္
