ခ်ယ္ရီ ကိုု ခ်စ္တဲ့ ညီမေလး

ေဝတစ္ခ်ိဳ႕ ေၾကြတစ္ခ်ိဳ႕ ပန္းနုုေရာင္ ခ်ယ္ရီပြင့္ၾကီးၾကီးမ်ားကိုု ျမင္လိုုက္ရေတာ့ ခ်ယ္ရီကိုု ခ်စ္ေသာ ညီမေလးကိုု သတိရသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေယာက်္ားေလးမိုု႕ ပန္းေတြ ဘာေတြ သိပ္ခံစားတတ္သူ မဟုုတ္ေသာ္လည္း ရႈခင္းလွလွေတြကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္ဖိုု႕ေတာ့ ဝါသနာပါသူျဖစ္ရာ ခ်ယ္ရီေတြကိုု အေဝး အနီး ရိုုက္ရင္း ညီမေလးကို ျပင္းျပင္းပ်ပ် သတိရလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ခ်ယ္ရီေတြ ျမင္မွ သတိရသည္ ဆိုုေတာ့ အရင္အခ်ိန္ေတြမွာ လံုုးဝ သတိမရပဲ ေမ့ေနသည္ဟုု ဆိုုလိုုျခင္း မဟုုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ သတိရျခင္းေတြထဲမွာ ညီမေလး ရွိေနခဲ့တာ ညီမေလးနဲ႕ ပထမဆံုး ေတြ႕ျပီးကတည္းကပါ။ ရူးသြပ္ျခင္းလိုု႕ ယူဆျပီး ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ဖူးသည္။ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ျပီး သတိမရ ျဖစ္သည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့္ကိုုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ပံုုမွန္ ျဖစ္သြားျပီ ထင္လိုုက္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းေတြ မၾကံဳၾကံဳေအာင္ တိုုက္ဆိုုင္ပစ္ျပီး သတိရသြားသည့္အခါ ညီမေလးနဲ႕ ပတ္သက္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖိုု႕ လိုုမွန္း သိလာသည္။ သိုု႕ေပမယ့္လည္း အေျခအေနက မေပးေသး ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

*****

လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္က ခ်ယ္ရီေတြ ပြင့္သည့္အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ျပင္ဦးလြင္ တစ္ေခါက္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ အားလပ္ခ်ိန္ ဝါသနာအရ ခ်ယ္ရီေတြကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္လိုုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုုန္က လာလည္ေသာ သူငယ္ခ်င္း လင္မယားကိုု လိုုက္ပိုု႕ရင္းႏွင့္ ေလာေလာလတ္လတ္ အတြဲျဖစ္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္လည္း ပါလာခဲ့သည္။ လာတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကားနဲ႕ အတူတူလာတာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတိုု႕က သူတိုု႕အတြဲႏွင့္ သူတို႕ ျဖစ္သြားေသာအခါ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကိုုယ့္ကင္မရာနဲ႕ကိုုယ္သာ အေဖာ္ လုုပ္ခဲ့ရသည္။ ဇန္နဝါရီ လလယ္ ေလာက္မိုု႕ ခ်ယ္ရီေတြက ပင္လံုုးကၽြတ္ ပြင့္ေနၾကရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ canon DSLR ကင္မရာနွင့္ ခ်ယ္ရီေတြ လိုုက္ရိုုက္ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္က မႏၱေလးသားမိုု႕ ျပင္ဦးလြင္ကိုု မၾကာခဏ ေရာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ခ်ယ္ရီပြင့္ခ်ိန္ရယ္လိုု႕ေတာ့ တကူးတက မလာျဖစ္တာ မ်ားသည္။

 

 

အဲဒီမွာပဲ “သမီးတိုု႕ကိုု group ပံုုေလး ရိုုက္ေပးပါလား အစ္ကိုုၾကီး” ဟုု ဆိုုကာ samsung ဖုုန္းေလးကိုု ထိုုးေပးလာေသာ ေကာင္မေလးနွင့္ ဆံုုခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ေသာ အသားအေရနွင့္ အရပ္ရွည္ရွည္ ေကာင္မေလးက သူတို႕ ေကာင္မေလး ေလးေယာက္ အုုပ္စုုထဲမွာ ထင္းေနသည္။ ဖ်တ္ခနဲ အၾကည့္ဆံုုခဲ့ေသာ အခိုုက္အတန္႕ေလးမွာပင္ ေကာင္မေလး၏ ရႊန္းလဲ့ေသာ မ်က္နက္ဝန္းမ်ားကိုု သတိထားလိုုက္မိသည္။ နႈတ္ခမ္းနီ ဆိုုးထားပံုုမရေသာ္လည္း ပန္းနုုေရာင္ သမ္းေနေသာ နႈတ္ခမ္းေလးက အနည္းငယ္ ထူသေယာင္ ထင္ရေသာ္လည္း ပံုုက်လွပသည္။ မည္းနက္ ထူအိေသာ ဆံပင္ေလးမ်ားက ဂုုတ္ဝဲ အတိေလး ညွပ္ထားသျဖင့္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္နွင့္ တူေနသည္။

ကၽြန္ေတာ္က သူတို႕ကိုု တစ္ျခားေနရာေတြမွာပါ အုုပ္စုုလိုုက္ပံုု ရိုုက္ေပးဖိုု႕ တာဝန္ယူလိုုက္ျပီး သူတိုု႕ ဖုုန္းနဲ႕အျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ ကင္မရာနဲ႕လည္း ရိုုက္ေပးလိုုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ စပ္စုုလိုုက္သျဖင့္ သူမေလးေတြက ရတနာပံုုျမိဳ႕သစ္မွာ အသစ္ဖြင့္လွစ္ထားေသာ နည္းပညာတကၠသိုုလ္မွာ တက္ေရာက္ေနၾကေသာ Second Year ေက်ာင္းသူေလးမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သူတိုု႕ကလည္း internet သံုုးသည္ ဆိုုေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ကင္မရာႏွင့္ ရိုုက္ထားေသာ သူတိုု႕ပံုုမ်ားကိုု gmail ႏွင့္ ပိုု႕ေပးမည္ဟုု ကတိေပးျပီး ရိုုက္ေပးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပံုုရိုုက္တာ ဝါသနာပါၾကေသာ္လည္း သူမ်ား ေကာင္မေလးေတြလိုု ပဲမ်ားျပီး ပိုု႕စ္ ေပးတတ္သူမ်ားေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ ပီဘိ ကေလးမေလးေတြလိုု ရိုုးရိုုးသားသား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူမေလး တစ္ေယာက္ကိုပဲ အနီးကပ္ပံုုေတြပါ zoom ဆြဲျပီး ရိုုက္ျဖစ္ခဲ့တာ နည္းနည္းေတာ့ အားနာသေယာင္ ျဖစ္ရသည္။ သူမေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ငမ္းတာကိုု မသိသလိုု ပံုုတိုုင္းမွာ ျဖဴစင္ေသာ အျပံဳးကေလးနွင့္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းေနသည္။ 

 

ေနလည္း နည္းနည္း ျမင့္လာျပီး ကန္ေတာ္ၾကီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း နည္းနည္းအိုက္လာၾကေတာ့ အေပၚထပ္ အေႏြးထည္ေတြ ခၽြတ္ျပီး ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကမည္ ျဖစ္လာသည္။ သူမေလးက သူမ်ားထက္ အရပ္ေတာ္ေတာ္ ပိုုရွည္ေနသည္ ထင္ရသည္မွာ အရပ္အျပင္ ၾကိဳးသိမ္း ေဒါက္ဖိနပ္ တစ္ညီတည္း အျမင့္ကပင္ နွစ္လက္မေလာက္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အေပၚက ကုုတ္အရွည္ၾကီးကိုု ခၽြတ္လိုုက္ေတာ့မွ သူမေလးဟာ ကေလးမေလး မဟုုတ္ပဲ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လို ရွိသင့္ေသာ ကိုုယ္လံုုးကိုုယ္ေပါက္မ်ိဳးလည္း ရွိေၾကာင္းကိုု သတိထားမိလိုုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ မဟုုတ္လား။ ကိုုယ္က်ပ္ စပိုု႕ရွပ္ လက္ရွည္ေလးႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အက်ပ္ေလးက ညီမေလးရဲ႕ ေမာ္ဒယလ္္ ကိုုယ္လံုုးေလးကိုု ေပၚလြင္ေနေစသည္။ “ညီမေလးက ေမာ္ဒယ္လ္ လုုပ္သင့္တာ” လိုု႕ ကၽြန္ေတာ္က စေတာ့ “မလုုပ္ခ်င္ပါဘူး၊ သမီးက အင္ဂ်င္နီယာပဲ လုုပ္မွာ” လိုု႕ သူကေျပာသည္။

ညီမေလးတိုု႕ ဓာတ္ပံုုေတြ ပိုု႕ေပးဖိုု႕ဆုိုျပီး gmail ေတာင္းျပီးေနာက္ လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။ သူတိုု႕ နာမည္ေတြ မေမးျဖစ္ခဲ့သလိုု ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ကိုုလည္း ေျပာမျပျဖစ္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က မႏၱေလးမွာ ေနေၾကာင္းေလာက္သာ ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ မႏၱေလး ျပန္ေသာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲက တစ္စံုုတစ္ရာ လြတ္က် က်န္ခဲ့သလိုုလိုု ခံစားေနခဲ့သည္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဓာတ္ပံုုေတြ memory card ထဲက ထုုတ္ laptop ထဲထည့္ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ရာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ေနသည္။ ခ်ယ္ရီေတြကိုု မဟုုတ္ပါ။ ညီမေလး ပံုေတြကိုုသာ ျဖစ္သည္။ ညဘက္ ခ်က္ခ်င္း memory stick ထဲထည့္ internet ဆိုင္သြားျပီး ညီမေလးဆီ ပိုု႕လိုုက္သည္။ အဲဒီတုုန္းက ဖုုန္းေပၚကလည္း internet သံုုးလိုု႕ မရေသးခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ Gtalk မွာ ညီမေလးကိုု invite လိုုက္ေသာ္လည္း တက္မလာပါ။ ညီမေလးက online မွာ မရွိဘူးထင္သည္။ ေနာက္ ေလးရက္ေလာက္ ေနမွ ညီမေလးဆီက ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စာတစ္ေစာင္ ျပန္ေရာက္လာျပီး chat friend list ထဲမွာ ညီမေလး နာမည္ ေပၚလာသည္။ ေနာက္ထပ္ ရက္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကာသည့္အထိ ညီမေလးနွင့္ online မွာ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေဆာက္လုုပ္ေရး site ထဲမွာ လုုပ္ေနရသူမိုု႕ ရံုုးထိုုင္ျပီး internet အျမဲ သံုုးေနနိုုင္သူ မဟုုတ္ပဲ နားရက္ ညေနပိုုင္း တစ္ပတ္ ႏွစ္ရက္ေလာက္သာ online တက္ျဖစ္သူ ျဖစ္သည္။ ညီမေလးကလည္း ေက်ာင္းတက္ေနရသူမိုု႕ တစ္ခါတေလေလာက္သာ ဆိုုင္မွာ internet သံုုးျဖစ္လိမ့္မည္။

တိုုက္တိုုက္ဆိုုင္ဆိုုင္ တစ္လအတြင္း ႏွစ္ခါေလာက္ေတာ့ ညီမေလးနွင့္ online မွာ ေတြ႕လိုုက္သည္။ ညီမေလး နာမည္က ေမသံစဥ္ ျဖစ္ျပီး ရန္ကုုန္ ဇာတိျဖစ္ေၾကာင္း သိလာရသည္။ အရင္က ကၽြန္ေတာ္ online တက္ျဖစ္လွ်င္ နိုုင္ငံျခားမွာ အလုုပ္လုုပ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနွင့္ ေျပာျဖစ္သည္၊ online မွာ မေတာ္တဆ ေတြ႕ျဖစ္ေသာ ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ ဘာဘာညာညာ ေျပာျဖစ္သည္။ ခုုေတာ့ online တက္ျဖစ္လွ်င္ ညီမေလး ရွိေလသလားလိုု႕ အရင္ ရွာျဖစ္သည္။ သိုု႕ေပမယ့္လည္း မေတြ႕ျဖစ္တာေတာ့ မ်ားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အားသည့္အခ်ိန္က ညဘက္မွ ျဖစ္ျပီး ညီမေလးကေတာ့ မိန္းကေလးမိုု႕ ညဘက္ ဆိုုင္ကိုု ထြက္သံုုးမွာ မဟုုတ္ပါ။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေလာေလာဆယ္ ခ်စ္သူ မရွိဘူး ဆိုုေသာ္လည္း ေက်ာင္းတုုန္းကေတာ့ သံုုးေယာက္၊ ေလးေယာက္ေလာက္ ရွိဖူးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္မိုု႕ ေျပာတာ မဟုုတ္ပါ။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ လိုုက္ခ်င္ျပီ ဆိုုလွ်င္ မရရေအာင္ လိုက္ေလ့ ရွိခဲ့ျပီး လိုုက္လိုု႕ မရတာလည္း မရွိခဲ့ဖူးပါ။  သိုု႕ေပမယ့္ တြဲခဲ့ဖူးေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုု ေလးေလးနက္နက္ အျမဲတမ္း တြဲဖိုု႕ စဥ္းစားလိုုက္တိုုင္း ျငီးေငြ႕ျပီး ေနာက္ဆုုတ္ခဲ့မိသည္သာ ျဖစ္သည္။ ခုုေနာက္ပိုုင္း အသက္လည္း နည္းနည္းၾကီးလာျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တကယ္ မခ်စ္ေသာ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ မတြဲေတာ့ပဲ အလုုပ္ကိစၥပဲ အာရံုုစိုုက္ လုုပ္ေနခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေလျပီ။ ခုု နွစ္ပိုုင္းမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ ဘယ္မိန္းကေလးမွ ရွိမေနခဲ့ပါ။ အနီးအနားမွာ ကၽြန္ေတာ္သာ စလိုုက္လွ်င္ ပါလာနိုုင္သည့္ တစ္ေယာက္စ နွစ္ေယာက္စ ရွိတာ ေယာက်္ားေလးပီပီ သိေသာ္လည္း ဇာတ္လမ္း မစခ်င္ေတာ့သျဖင့္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနခဲ့သည္။

အခုုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားမွာ ညီမေလး အေၾကာင္း မၾကာခဏ ေတြးျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ ရွိေနဆဲ ညီမေလး ဓာတ္ပံုုေတြကိုု ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ညီမ မရွိပဲ အစ္မတစ္ေယာက္၊ အစ္ကိုု တစ္ေယာက္သာ ရွိျပီး အငယ္ဆံုုးသား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ညီမေလးလိုု ခင္မင္ခ်င္တာပါလိုု႕ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု အေၾကာင္းျပျပီး ညီမေလးႏွင့္ online မွာေတြ႕ဖိုု႕ ညီမေလး တက္ေလ့ရွိေသာ စေနလိုု ေန႕မ်ိဳးမွာ online ေပၚ တက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ညီမေလး ဖုုန္းနံပါတ္ကိုု ေတာင္းေတာ့ ရခဲ့ေသာ္လည္း ညီမေလး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မွာ စိုုးသျဖင့္ သိပ္မဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ညီမေလး အေဆာင္ ေနရာကိုု သိေသာ္လည္း သြားလည္ဖိုု႕ မၾကိဳးစားခဲ့ပါ။ ညီမေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုု လာလည္ဖိုု႕ မဖိတ္ေခၚပါ။ ညီမေလးက ခုုမွ ၁ရ ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးရာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၁၀ ႏွစ္ ငယ္သည္။ တကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမ အငယ္ဆံုုးေလးလိုု သေဘာထားနိုုင္ဖိုု႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါသည္။

*****

ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ပန္နိုုင္ငံကိုု သင္တန္း ေျခာက္လ သြားတက္ရသည္။ ညီမေလးကလည္း စာေမးပြဲ နီးေနျပီ ဆိုုျပီး online မတက္သျဖင့္ ညီမေလးႏွင့္ online မွာ မေတြ႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ message ပိုု႕ထားခဲ့သည္။ ေရာက္ကာစ ရက္မ်ားမွာ အထိုုင္မက်ေသးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ internet လည္း သိပ္မသံုုးျဖစ္သလိုု ညီမေလးလည္း သိပ္မသံုုးျဖစ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ပန္ေရာက္ျပီး ဒုုတိယလ ေလာက္က်မွ ညီမေလးႏွင့္ online မွာ ျပန္ေတြ႕သည္။ ခဏပါပဲ...။ ညီမေလးက စာေမးပြဲၾကီးျပီးလိုု႕ ေက်ာင္းပိတ္ကာ အိမ္ျပန္ေနသည္ဆိုု၏။ ေနာက္ေတာ့ ညီမေလးကလည္း ဖုုန္းေပၚမွာ internet သံုုးသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖုုန္းေပၚမွာ internet သံုုးသည္။ သိုု႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သင္တန္းတက္၊ သူလည္း ေက်ာင္းတက္ေနရေသာေၾကာင့္ တစ္ေန႕ တစ္ခါေလာက္ နႈတ္ဆက္ ျဖစ္တာက လြဲလိုု႕ ဘာမွေတာ့ သိပ္မေျပာျဖစ္ပါ။ ဘာမွ မဟုုတ္ေပမယ့္လည္း ညီမေလးကိုု မနက္တိုုင္း Morning လိုု႕ နႈတ္ဆက္ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ မနက္ခင္းေတြကိုု စတင္ျဖစ္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္နိုုင္ငံက မနက္အိပ္ရာထ နႈတ္ဆက္သည့္အခ်ိန္မွာ ႏွစ္နာရီ ေနာက္က်ေသာ ျမန္မာနိုုင္ငံမွာ ညီမေလး အိပ္ေနဆဲလည္း ျဖစ္နိုုင္သည္။ ညီမေလးကေတာ့ တစ္ခါတေလလည္း ျပန္နႈတ္ဆက္သည္။ တစ္ခါတေလ တစ္ေနကုုန္ ဘာမွ ျပန္မေျပာတာလည္း ရွိသည္။

အနီေရာင္ ေမပယ္လ္ရြက္ေတြကိုု ျမင္ခဲ့ခ်ိန္တုုန္းကလည္း ညီမေလးကိုု သတိရမိသည္။ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ ဝါသနာပါေသာ ညီမေလးကိုု ေဆာင္းဦးသစ္ရြက္ေတြနဲ႕အတူ ဓာတ္ပံုု ရိုုက္ေပးခ်င္လွသည္။

ေဆာင္းရင့္လာေတာ့ ႏွင္းေတြ အရိပ္အေယာင္ေပးလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ေနေသာ ျမိဳ႕မွာ ႏွင္းေတြ မ်ားမ်ား မက်ပဲ နည္းနည္း ဖြဲဖြဲ အစအနေလာက္ေသာ ျမင္ရေသာ္လည္း မႏၱေလးလိုု ေနရာက ကၽြန္ေတာ့္ အဖိုု႕ေတာ့ ေဆာင္းသရုုပ္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးကိုု ပီျပင္ေနေလျပီ။

ျပန္ကာနီးလမွာ ကံေကာင္း ေထာက္မျပီး ခ်ယ္ရီပြင့္ခ်ိန္နွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္သျဖင့္ ခ်ယ္ရီပန္း ပြဲေတာ္ လုုပ္ေသာ ေနရာကိုု သြားျဖစ္သည္။ ခ်ယ္ရီေတြပြင့္တာ ျမင္ရင္ အရမ္းသေဘာက်တယ္ လိုု႕ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ ညီမေလးကိုု အတူ ရွိေစခ်င္လာသည္။ ျပင္ဦးလြင္က ေသးေသးေကြးေကြး ခ်ယ္ရီပြင့္ေတြကိုု မက္မက္ေမာေမာ ရွိခဲ့ဖူးေသာ၊ ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္မွာ အလွၾကီး လွခဲ့ဖူးေသာ ညီမေလးကိုု ဒီက ခ်ယ္ရီပင္ေတြ ေအာက္မွာ ဓာတ္ပံုု ရုုိက္ေပးခ်င္လွသည္။ ျပီးေတာ့ ညီမေလးက ေဆာင္းတြင္းမွာ ေမြးေသာေၾကာင့္ ႏွင္းက်တာကိုု သေဘာက်သတဲ့။ ႏွင္းက်ေသာ တိုုင္းျပည္ကိုု ခဏေလာက္ သြားဖူးခ်င္လွသည္ ဟုု ဆိုုခဲ့ဖူးသည္။ ညီမေလးနဲ႕သာ အတူတူ ခရီးထြက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုုက္ေလမလဲ။ ဒီမွာ ႏွင္းဖြဲဖြဲေတြ မၾကာခဏ က်ေလ့ရွိသည္။ ညီမေလးသာ ရွိလွ်င္ ေပ်ာ္မွာပဲ လိုု႕ ေတြးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝမွာ ဘယ္မိန္းကေလးကိုုမွ ဒီေလာက္ အခ်ိန္ၾကာၾကာအထိ စိတ္ထဲ ထည့္ထားမိတာမ်ိဳး  ညီမေလး ကလြဲလွ်င္ မရွိခဲ့ဖူးပါ။ ငယ္ငယ္က ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားေတြေတာင္မွ တစ္ေယာက္ကိုု တစ္ႏွစ္ေလာက္သာ ၾကာခဲ့တာပါ။

ညီမေလးကိုု ခ်ယ္ရီေတြခ်ည္း ရိုုက္ထားေသာ ပံုုေတြ ပိုု႕ေပးလိုုက္သည္။ ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ္ပံုုေရာ မၾကည့္ရဘူးလား ဆိုုသျဖင့္ ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္မွာ ရိုုက္ထားေသာ ပံုုတစ္ခ်ိဳ႕ ပိုု႕ေပးျဖစ္သည္။ ခုုေနာက္ပိုုင္း ညီမေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ facebook မွာလည္း အဆက္အသြယ္ ရွိသည္။ ညီမေလးက အခ်စ္ ဒႆန စာစုုေတြ share လုုပ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ညီမေလးမ်ား အခ်စ္ကိုု စိတ္ဝင္စားခ်င္ေနျပီလား လိုု႕ စိုုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ရသည္။ ညီမေလးကိုု ေမးလွ်င္ေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲ ေသးပါဘူး ပဲ အျမဲ ေျဖသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အခ်ိန္တိုု သင္တန္းမွာ ၾကိဳးစားပမ္းစား လုုပ္ေဆာင္ေနရသျဖင့္ ေန႕ဘက္ online သိပ္မတက္ ျဖစ္ခ်ိန္မွာ ညီမေလးကေတာ့ သူ႕ေက်ာင္းမွာ wireless နဲ႕ ဖုုန္းေပၚမွာ သံုုးေနသည္ ဆိုုျပီး online ေပၚ မၾကာခဏ ေရာက္ေနတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု ေတြ႕လွ်င္ စနႈတ္ဆက္ တတ္လာသည္။ ညီမေလးဆီက message တစ္ေၾကာင္း ေရာက္ေနလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ ေန႕ရက္ေတြ သာသာယာယာ ရွိေနခဲ့သည္။ ညီမေလးႏွင့္ မေတြ႕ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ေန႕ရက္ေတြကိုုေတာ့ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ ျဖတ္သန္းရသည္။

*****

ညီမေလးတိုု႕ႏွင့္ စသိျပီးကတည္းက ပိတ္ရက္မွာ ညီမေလးဆီ သြားလည္ရင္ ေကာင္းမလား မၾကာခဏ စဥ္းစားၾကည့္ ခဲ့မိေသာ္လည္း ဘာက ဘယ္လိုု ကိုုယ့္စိတ္ကိုုယ္ တားဆီးမိမွန္း မသိပဲ မသြားျဖစ္ခဲ့ပါ။ ညီမေလးကိုု အျပင္မွာ ေတြ႕ျဖစ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ပိုု ေဖာက္ျပန္လာမလား စိုုးရိမ္မိခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး မဟုုတ္လား။ ညီမေလးက ခုုမွ ေက်ာင္းတက္တုုန္း ရွိေသးတာေလ။

ညီမေလးတိုု႕ ေက်ာင္းသစ္ထဲကိုု တစ္ေခါက္ေတာ့ ဦးတည္ရာမဲ့ စိတ္မထိန္းနိုုင္ပဲ ေရာက္သြားခဲ့ဖူးသည္။ သိုု႕ေပမယ့္ ညီမေလး ဘယ္အခန္းမွာ တက္သလဲလည္း မသိခဲ့ပါ။ ဖုုန္းဆက္ျပီးလည္း မေခၚခ်င္ခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ သြားလာေနေသာ္လည္း ညီမေလးနဲ႕ေတာ့ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ေက်ာင္းအားခ်ိန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ အတြဲေလးမ်ားကိုု ျမင္ေတာ့ ညီမေလး မွာေရာ အဲသလိုုမ်ား ရွိေနျပီလားလိုု႕ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္မိခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲေတာ့ ဒီအရြယ္ ဆိုုတာ ကေလးပဲ ရွိေသးတယ္ ေအာက္ေမ့ျပီး ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ အေရာင္မဆိုုးမိေအာင္ ထိန္းေနေသာ္လည္း သူတိုု႕ အရြယ္နွင့္ သူတိုု႕ကလည္း အတြဲေလးေတြ ရွိေနၾကသည္ကိုုး။ ညီမေလး လိုု မိန္းမေခ်ာေလး မွာလည္း သူႏွင့္ ရြယ္တူတန္းတူ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိေနနိုုင္သည္ မဟုုတ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ အဲသလိုု တစ္ခါမွ မေတြးမိခဲ့ရသလဲ…။ ညီမေလးမွာ ရည္းစားရွိေနရင္လိုု႕ ေတြးလိုုက္မိေတာ့ အခုပဲ ညီမေလးကိုု ေျပးေတြ႕ျပီး ရည္းစားစကား ေျပာပစ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားခဲ့သည္။ အဲဒါ ဆိုုလွ်င္ ညီမေလးက စိတ္ဆိုုးမွာလား.. ေတြးမိေတာ့ ညီမေလးကိုု ဖုုန္းဆက္မေခၚပဲ ေက်ာင္းဝင္းထဲက ျပန္လာခဲ့မိသည္။

ညဘက္က်ေတာ့ ညီမေလးကိုု ဖုုန္းဆက္ရင္းနဲ႕ ခ်စ္သူ ရွိသလား ေမးခဲ့ေတာ့ ညီမေလးက “မရွိပါဘူး၊ ညီမေလးက အဲဒါေတြ စိတ္မွ မဝင္စားတာ၊ ညီမေလးက roll no ေကာင္းဖိုု႕ပဲ စိတ္ဝင္စားတာ” ဆိုုမွ ပူေလာင္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ နည္းနည္း ျငိမ္းခ်မ္းသြားခဲ့ရသည္။ ညီမေလးက roll no 1 မဟုုတ္ေသာ္လည္း 10 အတြင္းမွာေတာ့ ဝင္သည္ ဆိုု၏။ ဟုုတ္မွာပါေလ…။ ညီမေလးက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ မ်က္စိထဲမွာ မိန္းမေခ်ာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္သူေတာ့ အဲလိုု သေဘာထားေသးတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဖိနပ္ျမင့္ျမင့္ ၾကိဳက္တတ္တာက လြဲရင္ အလွျပင္ဖိုု႕ စိတ္မဝင္စားပဲ ကေလးလိုုပဲ ေနတတ္သူပါ။ ညီမေလး စာၾကိဳးစားပါေစ။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္လိုု၍ တကူးတက သြားမေတြ႕ဖိုု႕ ဆံုုးျဖတ္သည့္ အတိုုင္းပဲ တည္နိုုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနခဲ့သည္။

အခုုေတာ့ ညီမေလးကိုု သတိရျခင္းေတြက တားမနိုုင္ ဆီးမရ..။ နိုုင္ငံေတြ ျခားေနတဲ့ ခဏတာ အခ်ိန္က်မွ ညီမေလးဆီ ေျပးသြားခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ေနသည္။ ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစုုေတြ အေဝးကိုု ေရာက္ေနရ၍မ်ား ကၽြန္ေတာ္ ပိုုျပီး အထီးက်န္မႈကိုု ခံစားမိသလား မသိပါ။ ညီမေလး အေပၚထားေသာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဆန္းစစ္ ၾကည့္သင့္ျပီထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဝန္မခံခ်င္ေပမယ့္ ကိုုယ့္စိတ္ကိုုယ္ေတာ့ သိေနျပီးသား မဟုုတ္လား..။ ညီမေလးကိုု ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ ရွိေစခ်င္မိသည္။ မကြယ္မဝွက္စတမ္း ေျပာရလွ်င္ တစ္သက္လံုုးေပါ့…။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူးယဥ္မႈ သက္သက္ ရယ္သာပါ။ ညီမေလးကိုု ကၽြန္ေတာ့္ အနားမွာ တစ္သက္လံုုး ေခၚထားဖိုု႕ ၾကိဳးစားၾကည့္မည္ ဆိုုလွ်င္ေတာင္ ညီမေလး ဘြဲ႕ေတြ ဘာေတြ ရမယ့္ အခ်ိန္တစ္ခုု အထိေတာ့ ေစာင့္ရဦးမည္ မဟုုတ္လား..။ ကၽြန္ေတာ္က ေစာင့္နိုုင္ေပမယ့္ ညီမေလးက အဲဒီ အေတာအတြင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုု ေတြ႕သြားခဲ့လွ်င္ေရာ…။ အဲသေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုုယ္ကၽြန္ေတာ္ ဇာတ္နာေအာင္ ဇာတ္လမ္း မဆင္သင့္ဘူး ထင္သည္။

ညီမေလး ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ဘယ္လိုု သေဘာထားမလဲ ေတြးမိရင္ စိတ္ထဲ တစ္ခုုခုု ပိက်သလိုု ေလးလံလာသည္။ ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အေလးအနက္ မရွိဘူး ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု online မွာ ေတြ႕လွ်င္ပင္ ဘယ္ေတာ့မွ စနႈတ္ဆက္တာမ်ိဳး သိပ္မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ညီမေလးကိုု အျမဲတမ္း စတင္ နႈတ္ဆက္ရသူ ျဖစ္သည္။ ညီမေလးဆီ လာလည္ရင္ ေကာင္းမလား ဆိုုေတာ့ မလာပါနဲ႕ အေဆာင္မွာ ဧည့္သည္ကိုု စကားလက္ခံ ေျပာဖိုု႕ ေနရာ မရွိဘူး စသည္ျဖင့္ မေရမရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ေျပာခဲ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတၱိေမြးျပီး ခုု ဂ်ပန္က ျပန္ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ညီမေလးဆီ တစ္ေခါက္သြားခ်င္သည္။ လက္ေဆာင္ ေပးမည္ ဆိုုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ဆိုုလွ်င္ေတာ့ ညီမေလး လက္ခံနိုုင္စရာ ရွိသည္။

*****

ဂ်ပန္က ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့ အလုုပ္ကိစၥေတြရႈပ္ေနသျဖင့္ internet လည္း မသံုုးအားပဲ ညီမေလးဆီ သြားဖိုု႕ စိတ္သာ ရွိေသာ္လည္း မသြားျဖစ္ခဲ့ပါ။ ညီမေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က အျပင္မွာ တစ္ခါတည္းသာ ဆံုုခဲ့ဖူးတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းရွာျပီး သြားေတြ႕ရမွာ ရွက္သလိုုလိုု ျဖစ္မိတာလည္း ပါသည္။ ေတြ႕ခ်င္သည္။ သိုု႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က ညီမေလးတိုု႕ အရြယ္ မဟုုတ္ေသာေၾကာင့္ သူတိုု႕ ေက်ာင္းကိုု သြားရမွာေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ နိုုင္သလိုု ခံစားမိသည္။ ညီမေလးဆီ ဖုုန္းဆက္မယ္ လုုပ္ျပီး contact list ထဲက ညီမေလး ဓာတ္ပံုုေလးနွင့္ ထည့္ထားေသာ ညီမေလး နာမည္ကိုု ရွာၾကည့္ျပီးမွ call ကိုု မႏွိပ္ျဖစ္ပဲ ျပန္ခ်ထားလိုုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ မလံုုျခင္းမ်ားလား…။

ေသာၾကာညမွာ ညီမေလးဆီက ဖုုန္းဝင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လိုု ခုုန္သြားသည္။ ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ့္ဆီ တစ္ခါမွ စမဆက္ဖူးခဲ့ပါ..။ “ကိုုၾကီး ျပန္ေရာက္ေနျပီ မဟုုတ္လား၊ ဘာျဖစ္လိုု႕ ညီမေလးဆီ ဖုုန္းမဆက္တာလဲ၊ အလုုပ္ေတြ ရႈပ္ေနလိုု႕လား” တဲ့။ အလုုပ္ရႈပ္ေနတာေတာ့လည္း အမွန္ပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ဖုုန္းမဆက္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ေတြ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေျပာမိသြားမွာ စိုုးလိုု႕ ထင္သည္။ ညီမေလးလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုုပဲ ထပ္တူညီ သတိရျခင္း တစ္ခ်ိဳ႕တေလ ရွိတယ္ဆိုု ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ အေတြးမ်ိဳးနဲ႕ ညီမေလးကိုု တကူးတက ေရွာင္ေနစရာ လိုုသလဲ။ ေယာက်္ား ပဥၹင္း မိန္းမ ပုုခက္တြင္း ဆိုုတဲ့ စကားေတာင္ ရွိေသးတာပဲ…။ ညီမေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ၁၀နွစ္ပဲ ကြာတာ မဟုုတ္လား…။

“ညီမေလး မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းပိတ္တယ္ မဟုုတ္လား၊ ကိုုယ္လာခဲ့မယ္ ရမလား” ဆိုုေတာ့ ညီမေလးက အခါတိုုင္းလိုု အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ေပးျပီး ျငင္းဆန္မေနပဲ “ရပါတယ္၊ ဘယ္မွ မသြားဘူး” လိုု႕ ျပန္ေျပာသည္။ ညီမေလး အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး ဝယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္စရာ ဂ်ပန္မအရုုပ္ကေလးရယ္၊ ဒူးဖံုုးရံုု ဂါဝန္ကေလးရယ္၊ ညီမေလးရဲ႕ေျခေထာက္ ေသးေသးေလးနဲ႕ မွန္းျပီး ဝယ္လာတဲ့ ၾကိဳးသိုုင္းဖိနပ္ ျမင့္ျမင့္ကေလးရယ္ မနက္ျဖန္ ေတြ႕လွ်င္ ညီမေလးကိုု ေပးရမည္။ ဂါဝန္ကေလးကေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ ေဆာင္းတြင္းမွာ ဝတ္လိုု႕ မရေသးေတာ့ စိန္ပန္းျပာေတြ ပြင့္မယ့္ ေႏြေရာက္မွပဲ ဝတ္ေပါ့ ညီမေလးရယ္…။ 

*****

ညီမေလးတိုု႕ အေဆာင္က ညီမေလး ေျပာသည့္အတိုုင္း ဧည့္သည္ ေတြ႕ဆံုုဖိုု႕ ဧည့္ခန္း မရွိေလရာ လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုုင္မွာပဲ ထိုုင္ျပီး စကားေျပာျဖစ္သည္။ မေတြ႕ၾကသည့္ တစ္ႏွစ္အတြင္း ညီမေလးက ပိုုလွလာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ သိမ္းထားခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္မခ်ခ်င္စရာ ျဖစ္သည္။ အျပင္မွာ ေတြ႕တာ တစ္နွစ္ေလာက္ ၾကာျပီးမွ ဒုုတိယတစ္ခါ ေတြ႕ျဖစ္တာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ညီမေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က ရိႈးတိုု႕ ရွန္းတန္႕ ျဖစ္မေနပဲ ခင္မင္ျပီးသားသူေတြလိုု စကားေတြ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေျပာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဝယ္လာေသာ ၾကိဳးသိုုင္းဖိနပ္ေလးကလည္း ညီမေလး ေျခေထာက္ႏွင့္ ကြက္တိပင္။

ညီမေလးက ဒီေန႕ ေစ်းသြားစရာ ရွိသည္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက မႏၱေလး ဆင္းသြားလုိ႕ အေဖာ္မရွိေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လိုုက္ပိုု႕မည္ ေျပာလိုုက္သည္။ ညီမေလး ကၽြန္ေတာ့္ ဆိုုင္ကယ္ေနာက္က ပါလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေပ်ာ္ေတြ အဆံုုးမရွိ ျဖစ္ရသည္။ ညီမေလးကိုု ဒီႏွစ္ ခ်ယ္ရီေတြ သြားၾကည့္ျပီးျပီလား ေမးေတာ့ ညီမေလးက မသြားရေသးဘူး ေျပာသည္။ သြားမလား ေျပာေတာ့ ခ်ယ္ရီ ခ်စ္သူကေလးက မျငင္းပါ။ ႏွစ္ေယာက္သား ေနာက္က် ခ်ယ္ရီေတြ ပင္လံုုးကၽြတ္ ပြင့္ေနတာကိုု ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ဓာတ္ပံုုရိုုက္ခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကင္မရာ အၾကီး မပါသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သာ ဖုုန္းနဲ႕ပဲ ဓာတ္ပံုု ရိုုက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ညီမေလးက ခ်ယ္ရီေတြကိုု ျမင္ရတာနဲ႕ပင္ အရင္ႏွစ္ကလိုု ကေလးတစ္ေယာက္လိုု ေပ်ာ္ေနျမဲ။ ညီမေလး ျပံဳးေနတာကိုု ျမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တစ္ခါမွ ခုုေလာက္ မၾကည္ႏူးဖူးသလိုု ေပ်ာ္သည္။ ညီမေလးကိုု ျပင္ဦးလြင္ ေစ်းကိုု လိုုက္ပိုု႕ျပီး သူ လိုုအပ္တာေလးေတြ ဝယ္တာကိုု ေနာက္ကလိုုက္သည္။

အျပန္က်ေတာ့ ညီမေလး မေရာက္ဖူးဘူး ဆိုုသည့္ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ရြာ ဟုု ေခၚေသာ အိမ္ရာေတြရွိသည့္ လမ္းဘက္က ပတ္ျပန္သည္။ အဲဒီလမ္းမွာကလည္း ခ်ယ္ရီပင္ လွလွေတြ ရွိသည္ေလ။ ညီမေလးက ထံုုးစံအတိုုင္း ခ်ယ္ရီပင္ေတြ ျခံရံသည့္ လမ္းေပၚမွာ ဓာတ္ပံုုရိုုက္သည္။ ညီမေလးရဲ႕ ကိုုၾကီး ေခၚသံေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ နွလံုုးသားေတြ အရည္ေပ်ာ္က်ေနသည္မွာ ျမင္ရက္စရာ မရွိေတာ့…။ ညီမေလး ခ်စ္ေသာ ခ်ယ္ရီပန္းခိုုင္တစ္ခိုုင္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ခ်င္လာသည္။

ညီမေလးကိုု အေဆာင္ေရွ႕ လိုုက္ပိုု႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ျပန္ခဲ့သည္။ ညီမေလး ပံုုရိပ္ေတြ ေခၚသံေတြ ကၽြန္ေတာ့္ သတိရျခင္းေတြထဲ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္မေတြ႕မခ်င္း လြမ္းစရာေတြ ျဖစ္ေနဦးမည္။ ညီမေလးကိုု လက္လြတ္ ဆံုုးရံႈးရမွာ ေတြးၾကည့္ရံုုနွင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေသြးပ်က္ရသည္။ ညီမေလးကိုု ခ်စ္တယ္ ေျပာဖိုု႕ ကၽြန္ေတာ္ သတၱိေမြးမွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္… ဘယ္ေလာက္ပဲ ေစာင့္ရပါေစ.. ညီမေလးကို ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ တစ္သက္လံုုး ထားနိုုင္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားရေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ရင္းမွန္ကိုု ညီမေလး နားလည္ျပီး တံုု႕ျပန္နိုုင္မယ့္ အခ်ိန္ထိ ညီမေလး အနားမွာ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနမည္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ ပိုုင္ပိုုင္နိုုင္နုုိင္ ဆံုုးျဖတ္ျပီးသြားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ ျပံဳးမိသြားသည္။ မႏၱေလးျမိဳ႕ထဲ ေရာက္ေတာ့ မီးပိြဳင့္ေစာင့္ေနဆဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုုင္ တစ္ဆိုုင္က ဖြင့္ထားေသာ သီခ်င္း တစ္ပုုဒ္က နားထဲ တိုုးဝင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခုုတေလာ ၾကိဳက္ေနေသာ စိုုင္းစိုုင္းသီခ်င္းေလး။ ညီမေလးကိုု ဆိုုျပခ်င္မိသြားသည္။

“…..

 ညီမေလးလိုု သူငယ္ခ်င္းလိုု နားလည္ေပးမယ္ မင္းကိုု ေနာက္ျပီးက်ေတာ့ ရည္းစားေလး ျဖစ္ခ်င္လိုု႕  ….

 ဒီကမၻာေပၚ မိန္းမေခ်ာေလးေတြ မိန္းမလွေလးေတြ ေတြ႕ၾကံဳေနလည္း

 ဒီတစ္ခါမွာ မင္းတစ္ေယာက္ထဲသာ ငါ့ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ အဆံုုးသတ္ခ်စ္သူပဲ ..

 ခ်ာတိတ္ကေလးေရ မင္းနဲ႕ ခ်စ္ခြင့္ရခ်င္လိုု႕

 ခ်ာတိတ္ကေလးေရ ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္တိုု႕ နားလည္ဦး

 ခ်ာတိတ္ကေလးေရ ေကာင္မေလးေရ ငါ့ကိုု နားလည္ဦး

 ခ်ာတိတ္ကေလးေရ ေကာင္မေလးေရ ငါ့အခ်စ္ကိုု နားလည္ဦး ..

……”

*****

သိဂၤါေက်ာ္

လြမ္းတတ္တဲ့သူ

ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းအသံကို သိပ္မၾကိဳက္ဘူး
ဒါေပမယ့္ 
ခ်ယ္ရီလမ္း သီခ်င္းကိုု နားေထာင္ရင္း
တစ္ေယာက္ေသာသူကိုု သတိရေနတယ္...
ခ်ယ္ရီေတြက အိမ္ေရွ႕မွာေတာ့ ေၾကြမေနပါဘူး...
ကန္ေတာ္ၾကီးမွာေတာ့ ေဝေနေရာေပါ့...
ကုုန္ၾကမ္း ရွာတာလိုု႕ ယူဆျပီး မယံုုပဲ ေနခ်င္လည္း ေနနိုုင္ပါတယ္
လြမ္းတတ္ဖူးတယ္ ဆိုုတာ ေကာင္းတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတာ့ မဟုုတ္ဘူးေနာ့..။

စစ္ပြဲသံေတြ အျငင္းပြားသံေတြ ၾကားမွာ
အလြမ္းအေၾကာင္း စာဖြဲ႕ရတာ တစ္ကိုုယ္ေကာင္းဆန္ရာမ်ား က်ေနေလသလား၊
ကၽြန္ေတာ္က သတင္းေတြ အတင္းေတြ နဲ႕ သိပ္ သဟဇတ မျဖစ္တဲ့လူမိုု႕ပါ
အျပင္မွာ ကမၻာပ်က္ကာနီးရင္ေတာင္
အခန္းတံခါးပိတ္ျပီး ကိုုယ့္သီခ်င္းကိုုယ္ ညည္းရင္း
ကိုုယ့္ကဗ်ာကိုုယ္ ဆက္ေရးေနမယ့္လူေပါ့။

အဲဒီလူက လြမ္းတတ္သလား လိုု႕
အတင္း ေျပာဖိုု႕ မၾကံပါနဲ႕
ကၽြန္ေတာ့္ အလြမ္းစာအုုပ္ကိုု ခင္ဗ်ား မျမင္ဖူးေသးဘူး
ခင္ဗ်ားကိုု ဖြင့္ျပဖိုု႕လည္း စိတ္ကူးေတာ့ မရွိေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာေတြ ခင္ဗ်ား ရင္ဘတ္နဲ႕ ခံစားရင္
နည္းနည္းေတာ့ လြမ္းတတ္လာလိမ့္မယ္။

ခင္ဗ်ား မသိလိုု႕ပါ
ကၽြန္ေတာ္က လြမ္းတတ္တဲ့သူ
ခ်စ္တတ္သလား မခ်စ္တတ္ဘူးလား မေသခ်ာေပမယ့္
လြမ္းတတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္...
သင္ေပးတဲ့လူက သင္ေပးခဲ့လိုု႕ပါ၊
ေစာင့္ရမလား မေစာင့္ရမလား မေသမခ်ာနဲ႕
ေတြ႕ေနၾက  လိေမၼာ္ေရာင္ ညေနတိုုင္း လြမ္းတယ္၊
ဖုုန္းနဲ႕ နႈတ္ဆက္ေနၾက ပန္းႏုုေရာင္ မနက္တိုုင္း လြမ္းတယ္၊
ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မရွိဘူး ဆိုုေပမယ့္
သူ တစ္စြန္းတစမွ ရွင္းမျပခဲ့ဖူးဘူး
ဘာေၾကာင့္ ထားခဲ့လဲ ဆိုုတာ....။
သူ ျပန္မလာလိုု႕ ရာခိုုင္နႈန္း မ်ားပါတယ္
ဒါေပမယ့္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ကိုုယ္ ကၽြန္ေတာ္ က်န္ေနခဲ့သူ မဟုုတ္ဘူးလိုု႕ ယူဆျပီး
အလြမ္းစာအုုပ္ကိုု ဆက္ေရးေနတယ္...။

(သိဂၤါေက်ာ္)
 

ေလယူရာ ယိမ္းတတ္ေသာ္လည္း ပန္းခ်င္းေတာ့ မတူပါ

မိုု႕တစ္ေယာက္ အရင္လိုု facebook မွာ active မျဖစ္နိုုင္တာ နည္းနည္းေတာင္ ၾကာခဲ့ျပီ။ ေက်ာင္းမွာ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတာလည္း ပါသည္။ အရင္လိုလည္း chat စရာ သံေယာဇဥ္ေတြ မရွိေတာ့တာလည္း ပါသည္။ နွစ္ရက္ သံုုးရက္ တစ္ခါေလာက္ ေက်ာင္းမွာ စက္သံုးခိုက္ ခဏတျဖဳတ္ဝင္ျပီး ေပၚလာတာေလးေတြ Like တာေလာက္ေတာ့ လုုပ္ေနေသးသည္။ အခ်ိန္မရွိတာကေတာ့ တကယ္ကိုု online ေပၚတက္ဖိုု႕ အရင္လိုု အခ်ိန္မရွိေတာ့။ အိမ္မွာ အတူလာေနသည့္ တူမ တစ္ေယာက္ကိုလည္း ခ်က္ျပဳတ္ ေကၽြးေမြးျပီး Guide လုုပ္ေနရေသးသည္။

*****

Facebook ကိုု စသံုုးကာစကေတာ့ ရႈခင္း ဓါတ္ပံုုေတြသာ တင္ျခင္း Farmville ေဆာ့ျခင္းေလာက္သာ လုုပ္ရာက ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဓါတ္ပံုုတင္တာ အားက်ျပီး ကိုုယ့္ပံုုကိုု friend only လုုပ္ျပီး တင္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ Bachelor တုုန္းက same batch ေတြ၊ လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေလာက္သာ ရွိသည္။

အရင္ ႏွစ္ ကေတာ့ တစ္ႏွစ္လံုုးလိုုလိုု နိုုင္ငံရပ္ျခားမွာ တစ္ေယာက္တည္း သင္တန္း တက္ေနခဲ့တာမိုု႕ အျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းလည္း မရွိ၊ စကားလည္း သိပ္မေျပာျဖစ္တာမိုု႕ online ေတာ့ အျမဲဝင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ Gtalk မွာ ဝင္လာသမွ်လူ လက္ခံျပီး ေနာက္မွ အသက္ကြာလြန္း ေျပာမေကာင္းလြန္းသည့္ လူေတြကိုုသာ block ျပန္လုုပ္ျဖစ္သည္။ အရင္ကတည္းက account ထဲမွာ ရွိေနျပီး မေတြ႕တာၾကာသည့္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ႕တေလ ႏွင့္ပါ ျပန္ေတြ႕ ျဖစ္သည္။ 

တစ္ေယာက္တည္း ျမန္မာစကား မေျပာျဖစ္တာ ၾကာလာသည့္အခါ အထီးက်န္သေယာင္ေယာင္ ရွိလာသည္ႏွင့္ Facebook မွာလည္း တစ္ခ်ိဳ႕တေလ မသိတဲ့ လူေတြကိုုပါ သူငယ္ခ်င္း အေနနွင့္ လက္ခံထားျဖစ္သည္။  မိုု႕ ေရာက္ေနသည့္ နိုုင္ငံက ျမန္မာနိုုင္ငံႏွင့္ ငါးနာရီေလာက္ အခ်ိန္ ကြာသည့္နိုုင္ငံ ျဖစ္ရာ မိုု႕ ညေနဘက္ သံုုးသည့္ အခ်ိန္မွာ ေတြ႕ရတတ္သည့္ ညဘက္ အိမ္ကေန သံုုးသည့္သူမ်ား၊ ညပိုုင္းမွ အလုုပ္ျပီး၍ online တက္တတ္သူမ်ားႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။

ဟိုုးအရင္ ေက်ာင္းတက္စဥ္ တစ္ေနကုုန္ စက္ခန္းထဲ မထိုုင္မေနရ ေနကိုု ေနခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္မ်ားကလည္း online သူငယ္ခ်င္းမ်ား ထားခဲ့ဖူးပါသည္။ အရင္ကေတာ့ Facebook က ေခတ္မစားေသးေတာ့ Zorpia မွာ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ၾကသည္။ Gtalk မွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိုု႕က သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္လိုရံုု သက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ မိုု႕က အျပင္မွာ မသိသူေတြနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဖိုု႕ ခဲယဥ္းသည္။ မိုု႕နဲ႕ သိပ္မခင္ သူေတြက မိုု႕ကိုု အရမ္းစကားနည္းေၾကာင္း သိၾကသည္။ တကယ္လည္း မိုု႕က သူမ်ား စိတ္ဝင္စားေအာင္ စကားေျပာဖိုု႕ထက္ နားေထာင္သမား သက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းသိ သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာေတြ နဲ႕ေလာက္ပဲ စကားမ်ားမ်ား ေျပာတတ္သူ ျဖစ္သည္။

မိုု႕က online မွာလည္း သူမ်ားေတြေလာက္ စကားေျပာေကာင္းသူေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ ေတြ႕ၾက၊ နႈတ္ဆက္ၾကျပီး တစ္ဖက္က စကားစ အရွည္သျဖင့္ မဆက္ခ်င္သူ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ေနာက္ပိုုင္း နႈတ္မဆက္ျဖစ္ၾကေတာ့။ တစ္ခ်ိဳ႕တေလ ႏွင့္ေတာ့ ေနာက္ပိုုင္း စကားသိပ္ မေျပာျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုုထိ သူငယ္ခ်င္းေတြ အျဖစ္ ရွိေနၾကသည္။ မိုု႕ရဲ႕ online သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ မိန္းကေလးေတြလည္း ပါသည္။ ေယာက်္ားေလးေတြလည္း ပါသည္။ စကားသာ ေျပာေပမယ့္ online က ဘယ္ ေယာက်္ားေလး တစ္စိမ္း တစ္ေယာက္ကိုုမွ မိုု႕ ဓါတ္ပံုုကိုု မျပစဖူးပါ။ မိုု႕ဟာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ၾကိဳက္ေလာက္သည့္ ရုုပ္ရည္ လွတပတမ်ိဳး မဟုုတ္တာကိုုလည္း ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု သိသည္။ ဓါတ္ပံုုျပလိုုက္ျပီး မိတ္မပ်က္ခ်င္တာလည္း ပါသည္ ဆိုုပါေတာ့။

ေနာက္ပိုုင္း ေက်ာင္းျပီးေတာ့ internet တေနကုုန္ မသံုုးျဖစ္ေတာ့သည့္ အခ်ိန္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေတြကလြဲျပီး ဘယ္သူနဲ႕မွ စကားမေျပာျဖစ္ခဲ့ေတာ့။ အရင္ႏွစ္ကေတာ့ တစ္ေနကုုန္ ေက်ာင္းမွာေကာ၊ အေဆာင္မွာပါ internet ျပန္သံုုးျဖစ္ျပီး သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြ ျပန္ထားျဖစ္ခဲ့သည္။ ေရာက္စ လကပင္ ညေနပိုုင္း talk ဝင္ျဖစ္ေတာ့ အရင္ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ ျပန္ဆံုုျဖစ္သည္။ သူကလည္း အဲဒီ အခ်ိန္မ်ားမွာ ညပိုုင္း အိမ္မွာ သံုုးျဖစ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ မိုု႕ႏွင့္ ဝါသနာတူ၊ အၾကိဳက္တူသူမိုု႕ စကားေျပာ ျဖစ္ၾကသည္။ အဲဒီတုုန္းက မိုု႕ကိုုယ္တိုုင္ကလည္း မူမွန္စိတ္ မဟုုတ္ဘူး ထင္သည္။ သူက မိုု႕ဓါတ္ပံုုကို ျမင္ခ်င္သည္ ဆိုုေတာ့ ဘာမွ တြက္မေနေတာ့ပဲ မိုု႕ ဓါတ္ပံုုေတြ အျမဲလိုု တင္တတ္သည့္ facebook မွာပါ သူ႕ကိုု လက္ခံလုုိက္သည္။ သူက mail ထဲက ဓါတ္ပံုုေတာင္းေတာ့ မိုု႕ကလည္း mail ထဲကေန ပံုုေတြ ပိုု႕မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထံုုးစံအတိုုင္း သူက ဇာတ္လမ္းေတြ ရွာလာသည္။

Online မွာ လက္ရွိ နံပါတ္ မရွိသူခ်င္း ေတြ႕ၾကလွ်င္ ဒါမ်ိဳး ေျပာေနက်ပဲလားလိုု႕ မိုု႕ဦးေႏွာက္က မွန္မွန္ ေတြးတတ္ပါေသာ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ သာယာမိေသးသည္။ သူ႕ကိုု သူငယ္ခ်င္းလိုုပဲ ဆက္ခင္ဖိုု႕ ေျပာရင္း စကားေတြေတာ့ ဆက္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ ယံုုနိုုင္စရာ မရွိေပမယ့္ မိုု႕ကိုု ခ်စ္သည္ လိုု႕ ေျပာခံရတာ ဒါပထမဆံုုး ျဖစ္သည္။ မိုု႕ဟာ ခ်စ္ခင္စရာ ေကာင္းသည့္ မိန္းကေလးလိုု႕ သူ႕စိတ္ထဲ ထင္သည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္သည္။ သိုု႕ေသာ္ မိုု႕ဘက္က သူ႕ကိုု အေျဖေတာ့ ျပန္မေပးနိုုင္ခဲ့ပါ။ မိုု႕ ျပန္ကာနီး လပိုုင္းေတြမွာ သူကလည္း အလုုပ္ေနရာ ေျပာင္းသြားသည္ ဆိုုျပီး online မဝင္နိုုင္ေၾကာင္း စာတစ္ေစာင္ပိုု႕ကာ အၾကာၾကီး ေပ်ာက္သြား ခဲ့သည္။

သူမရွိေတာ့ အရင္လိုု သူနဲ႕ စကားပံုုမွန္ မေျပာရေတာ့သည့္ မိုု႕ရဲ႕ ညပိုုင္းေတြက အထီးက်န္ဆန္ လာျပန္သည္။ မိုု႕ သူ႕ကိုု မခ်စ္ပါ။ သိုု႕ေသာ္ လြမ္းမိသည္။ သူ႕ကိုု လြမ္းသည့္ အလြမ္းကိုု ေပ်ာက္ေအာင္ တစ္ျခားလူေတြႏွင့္ စကားေျပာၾကည့္မိသည္။ သိုု႕ေသာ္ ခင္ေလာက္စရာ လူက သိပ္မေတြ႕ရ။ အမ်ားစုုက တစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ၾကိမ္ ေျပာအျပီးမွာ သာမန္ ေလာက္သာ ျဖစ္သြားသည္။ ခင္မင္မိသူ ႏွစ္ေယာက္ သံုုးေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိပါသည္။ သူတို႕ ဟာ သူတိုု႕ တစ္ေရးႏိုုး ထသံုုးသလား မသိေပမယ့္ မမ နဲ႕ေတြ႕ဖို႕ တမင္ ညဘက္ အိပ္ေရးပ်က္ ခံျပီး ဝင္တာပါ ဆိုုတာမ်ိဳးကိုု မဟုုတ္မွန္း သိေသာ္လည္း သေဘာက်မိေသးသည္။ မိုု႕ Facebook ထဲမွာ စိမ္းတာေတြ႕သည့္ အခ်ိန္တိုုင္း နႈတ္ဆက္တတ္သည့္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ကေတာ့ ယခုုထိ ရိုုးရိုုးသားသား ေတြ႕လွ်င္ နႈတ္ဆက္တတ္ဆဲ ပါ။

ျပန္ကာနီး တစ္လ အလိုုေလာက္မွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခဲ့ျပန္သည္။ သူကလည္း အိမ္ကေန ညပိုုင္း သံုုးေနသူမိုု႕ သူ႕ဘက္က ည အခ်ိန္မေတာ္မွာ မိုု႕ႏွင့္ ေတြ႕ျပီး စကားေျပာ ျဖစ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ လက္ခံ စကားေျပာျပီးမွ သူ႕ profile ကိုု ၾကည့္မိေတာ့ မိုု႕ ထက္ ေတာ္ေတာ္ၾကီး ငယ္ေနတာကိုု ေတြ႕ရေတာ့ အမွန္ ဟုုတ္မဟုုတ္ မသိေပမယ့္ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ရသည္။ မိုု႕က ကိုုယ့္ထက္ အရမ္းငယ္သူေတြႏွင့္ေတာ့ စကားေျပာေလ့ မရွိပါ။ အရြယ္ အရမ္းကြာေသာ ကိုုယ့္တပည့္ အရြယ္ေတြႏွင့္ စကားေျပာရတာ သိပ္မေကာင္းဟုု ထင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူ႕ကိုု restricted friend လုုပ္ထားေသာေၾကာင့္ မိုု႕ ဓါတ္ပံုုေတြ သူ မျမင္ဘူးေသးပဲ စကားေျပာျဖစ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထံုုးစံအတိုုင္း သူက ဓါတ္ပံုု ျမင္ခ်င္သည္ ဆိုုေသာေၾကာင့္ မိုု႕က restricted ျဖဳတ္ျပီး မိုု႕ပံုုေတြ သူ႕ကိုု ျပမိသည္။ မိုု႕ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္က စိတ္ရူးေပါက္ခဲ့မိမွန္း မသိပါ။ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္လြန္းလိုု႕လည္း ျဖစ္နိုုင္သည္။

ထံုုးစံအတိုုင္း ေကာင္ေလးက မိုု႕ကိုု ခ်စ္စကား ဆိုုလာေတာ့ ထံုုးစံအတိုုင္း မိုု႕က ျငင္းခဲ့ပါသည္။ မိုု႕ဟာ ေခတၱယာယီ online ခင္မင္မႈကိုု သာယာမိခ်င္ သာယာမိမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ မိုု႕ဟာ မဆင္ျခင္နိုုင္ေသာ အရြယ္မွ မဟုုတ္တာေလ။ သူ profile မွာ ပါေသာ ေမြးေန႕ အရဆိုုလွ်င္ မိုု႕ဟာ သူ႕အေဒၚ အရြယ္ေလာက္ပင္ ရွိေနေလတာ။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒါက သူ႕ေမြးေန႕ အမွန္ မဟုုတ္တာကိုု သိရသည္။ သိုု႕ေပမယ့္ သူက မိုု႕ထက္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေတာ့ ငယ္ေနေသးတာပင္။ မိုု႕ရဲ႕ အနီးကပ္မဟုုတ္ေသာ ဓါတ္ပံုုေတြကိုု ျမင္ျပီး အထင္အျမင္ မွားေနမွာ စိုုးေသာေၾကာင့္ မိုု႕ အသက္ကိုု ဖြင့္ကိုု ေျပာျပီး သူ႕ကိုု တားျမစ္ရေသးသည္။ သူကေတာ့ အသက္ကြာတာကိုု ထည့္တြက္စရာ မလိုုပါတဲ့။ ယံုုဖိုု႕ မသင့္သည္ကိုု မိုု႕ သိေသာ္လည္း သူ႕ကိုု နည္းနည္းေတာ့ သေဘာက်လာမိသည္။

မိုု႕ အသက္အရြယ္ႏွင့္ ဒီအခ်ိန္ထိ single ျဖစ္ေနမႈ အေပၚ လြယ္လြယ္ ရမလား ရယ္လိုု႕ ခ်စ္စကား ေျပာၾက ဆိုုၾက နိုုင္သည္ကိုု မိုု႕ နားမလည္တာ မဟုုတ္ နားလည္ပါသည္။ မိုု႕ဟာ အခ်စ္မွာ အလြယ္တကူ က်ရံႈးတတ္သူ မွ မဟုုတ္ေလတာ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ႏွလံုုးသား မရွိသူဟုု သမုုတ္တာကိုုေတာင္ ခံခဲ့ရသူ ေပပဲ။ မိုု႕ ရဲ႕ online ဇာတ္လမ္းေတြကိုု အျပီးသတ္မွ ျဖစ္မည္ကိုု မိုု႕သိပါသည္။ မိုု႕ ျပန္ကာနီး ပစၥည္းေတြ သိမ္းေနသည့္ ညမွာ ေကာင္ေလးႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့ မိုု႕ ျပန္ေတာ့မည့္ အေၾကာင္း ေျပာလိုုက္သည္။ ဟိုုကိုု ျပန္ေရာက္လွ်င္ မိုု႕ online အျမဲတမ္း သံုုးျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုုတ္ေတာ့သည့္ အေၾကာင္း၊ သူႏွင့္ ေနာက္ထပ္ online မွာ ေတြ႕ျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုုတ္ေၾကာင္း ေျပာလိုုက္ေတာ့ သူ ရစ္တာကိုု မိုု႕ တစ္ညလံုုးလိုု ခံလိုုက္ရသည္။ ျပန္ေရာက္လွ်င္ အိမ္မွာ ခဏေနဦးမွာမိုု႕ online တက္ျဖစ္မွာ မေသခ်ာတာလည္း တကယ္မိုု႕လိုု႕ အမွန္အတိုုင္း ေျပာလိုုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

မိုု႕မွာ ပစၥည္းသိမ္းရင္း သူႏွင့္ chat ရင္း ညေတာင္ ေတာ္ေတာ္ နက္သြားသည္။ မိုု႕ဘက္က ညနက္ခ်ိန္ ဆိုုလွ်င္ သူ႕ဘက္မွာေတာ့ မနက္ပင္ အရုုဏ္တက္ေတာ့မည္။ ေနာက္ဆံုုးေတာ့ သူ ရစ္တာ မခံနိုုင္သည္ႏွင့္ မိုု႕ရဲ႕ ျမန္မာနိုုင္ငံက ဖုုန္းနံပါတ္ကိုု ေပးလိုုက္ရေတာ့သည္။ သူႏွင့္ စကားေျပာေနရေတာ့ မိုု႕က online ျဖစ္ေနသည္မိုု႕ ညဘက္က်မွ အားတတ္သည့္ တစ္ျခား သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကလည္း စကားလာေျပာေနသျဖင့္ မိုု႕က မိတ္မပ်က္ ေျပာေနရေသးသည္။ အဲဒီ တစ္ေယာက္ကလည္း မိုု႕ ဖုုန္းနံပါတ္ေတာင္းေတာ့ မိုု႕လည္း မထူးပါဘူး ဆိုုျပီး ေပးျဖစ္လိုုက္သည္။ အဲဒီတစ္ေယာက္ ကလည္း မိုု႕အေပၚမွာ မရိုုးတာ သိသိႏွင့္ပင္ နုိင္ငံခ်င္း မတူတာမိုု႕ ဆက္မွာ မဟုုတ္ေလာက္ပါဘူး ဆိုုျပီး ေပးလိုုက္တာလည္း ပါသည္။

*****

မိုု႕ မိဘေတြႏွင့္ အစ္ကိုု မိသားစုုက ပဲခူးမွာ ေနသည္။ မိုု႕ အိမ္မွာ ခဏ ေနခိုုက္ မိုု႕ ဖုုန္းနံပါတ္ ေပးမိခဲ့ေသာ ဟိုုႏွစ္ေယာက္က ဖုုန္းဆက္ေသးသည္။ အေမ့ေရွ႕မွာ ဖုုန္းလာေတာ့ အေမက ဘာရယ္ မဟုုတ္ ဘယ္သူ႕ဆီကလဲ ေမးသည္။ မိုု႕ဆီကိုု အရင္က ဘယ္ သူငယ္ခ်င္း ေယာက်္ားေလးကမွ ဖုုန္းမဆက္ဖူး သျဖင့္ မေျပာရဲပဲ အေမ သိေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ နာမည္ကိုု လႊဲေျပာလိုုက္ရေသးသည္။ ဆတ္ဆတ္ေဆာ့ေဆာ့ ဖုုန္းနံပါတ္ ေပးထားမိျပီး အေမ့ေရွ႕ သူတိုု႕ ဖုုန္းလာမွာ စိုုးရိမ္ေနရသည္။ အိမ္မွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ေနျပီး ရန္ကုုန္ ျပန္လာခဲ့ရသည္။

မိုု႕က မိုု႕အလုုပ္ရွိရာ ရန္ကုုန္မွာသာ အေနမ်ားတာမိုု႕ အရင္ကေတာ့ အေဆာင္မွာ ေနေသာ္လည္း မိုု႕ မသြားခင္ေလးကမွ တိုုက္ခန္းတစ္ခန္း ဝယ္ထားျဖစ္ခဲ့သည္။ အစ္ကိုု႕ အမ်ိဳးသမီး အစ္မက ျပင္ေပးထားသည္မိုု႕ အခုု ျပန္လွ်င္ အသင့္ တက္ေနရံုုပါပင္။ သူ ျပင္ေပးထားကလည္း အၾကံအစည္ ရွိသည္ေလ။ သူ႕သမီးကိုု ဒီႏွစ္ေတာ့ မိုု႕ ဆီမွာ အတူထားမည္ တဲ့ေလ။ မိုု႕ကလည္း တစ္ေယာက္တည္း တိုုက္ခန္းမွာ ေနဖိုု႕ မသင့္ေတာ္သည္ႏွင့္ တူမ လာေနမည္ကိုု ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ လက္ခံလိုုက္သည္။

တူမက ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုုလ္ တက္ေနသူ ျဖစ္ျပီး ပထမႏွစ္ စတက္စကေတာ့ မိုု႕ကလည္း အေဆာင္မွာ ေနသူမိုု႕ လိုုက္ေနလိုု႕ မရသည္ႏွင့္ သူလည္း သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အေဆာင္မွာေနသည္။ အဲဒီႏွစ္ကေတာ့ ေက်ာင္းခ်င္းလည္း မတူေတာ့ သူ႕ကိုုလည္း သိပ္ၾကည့္မေပးျဖစ္လိုုက္။ မိုု႕ စိတ္ထဲေတာ့ တကၠသိုုလ္မွာ တစ္ႏွစ္တစ္တန္း ေအာင္ဖိုု႕ဆိုုတာ အဲေလာက္ၾကီး ခက္ခဲေသာ ကိစၥ မဟုုတ္လိုု႕ ထင္ထားတာပင္။ မိုု႕ ဘဝမွာ တစ္ခါမွ စာေမးပြဲ က်ဖူးတာ မရွိေသာေၾကာင့္ စာေမးပြဲ ဆိုုတာ ေျဖလွ်င္ မထူးခြ်န္လွ်င္သာ ရွိမည္၊ ေအာင္ေတာ့ ေအာင္ရမည္လိုု႕ စိတ္ထဲ မွတ္ထားတာပင္။ သိုု႕ေသာ္လည္း တူမေတာ္ကေတာ့ ပထမႏွစ္ကိုု စာေမးပြဲ က်ေလသည္။ ေနာက္နွစ္က်ေတာ့လည္း မိုု႕က နိုုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေနသျဖင့္ သူ႕ကိစၥကိုု မသိျပန္ပါ။ အဲဒီႏွစ္ေတာ့ သူ႕အေမက သူ႕အေဆာင္ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါလိုု လိုုက္သြားျပီး ၾကပ္မတ္ခဲ့သျဖင့္ ပထမႏွစ္ ေအာင္သြားသည္။ ဒီႏွစ္ ဒုုတိယႏွစ္ ေရာက္ျပီ။ သူ႕ေအာက္ အငယ္ေကာင္ကလည္း ဒီႏွစ္ ၈ တန္း ေရာက္ျပီ ဆိုုေတာ့ အေပါင္းအသင္း မမွားေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနရေတာ့မွာမိုု႕ သူ႕အေမက ဒီႏွစ္ေတာ့ တူမေတာ္ကိုု မိုု႕အခန္းမွာ အတူထားမည္ဟုု ဆိုုလာသည္။

အေဒၚ ဆရာမ တစ္ေယာက္လံုုး ရန္ကုုန္မွာ ရွိေနျပီး တူမကိုုမွ စာေမးပြဲ ေအာင္ေအာင္ မၾကပ္မတ္ နိုုင္လွ်င္ ေတာ္ေတာ္ကိုု အေဒၚေကာင္း မပီသရာ ေရာက္ေတာ့မည္။ သိုု႕ေပမယ့္ မိုု႕က တကၠသိုုလ္ စတက္ကတည္းကလည္း ရန္ကုုန္မွာပဲ တက္ခဲ့ျပီး အလုုပ္နဲ႕ နယ္ဘက္လည္း တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ သြားလိုုက္ ေသးသည္။ ေနာက္ပိုုင္း ေက်ာင္းဆက္တက္ေတာ့လည္း ရန္ကုုန္မွာပဲ ျပန္တက္ရေတာ့ ပဲခူးအိမ္ကိုု ဧည့္သြား ဧည့္လာေလာက္သာ ေရာက္သူ ျဖစ္ရာ တူ၊ တူမ ေတြနဲ႕လည္း သိပ္အခင္ၾကီး မဟုုတ္လွပါ။ တူမ ႏွင့္ gtalk မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း လုုပ္ထားသည္။ သူ စာေမးပြဲ က်သည့္ ႏွစ္က သူ႕ကိုု gtalk မွာ ေတာ္ေတာ္ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ မိုု႕က ကိုုယ္တိုုင္လည္း လြတ္လပ္တာ ၾကိဳက္သူမိုု႕ သူမ်ားကိုုလည္း ဟိုုလိုုလုုပ္ ဒီလိုုလုုပ္ သိပ္မေျပာခ်င္သူ ျဖစ္ရာ သူ႕ကိုု ဆူဆူပူပူလည္း မလုုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ သူ႕အေမကိုုလည္း မတိုုင္မိခဲ့။ ေနာက္ေတာ့ သူ စာေမးပြဲက်သည္ ဆိုုမွ မိုု႕ ဂရုုမစိုုက္မိေလျခင္းလိုု႕ စိတ္မေကာင္းေတာင္ ျဖစ္ရေသးသည္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္ဖိုု႕ရာ မိုု႕မွာပင္ တာဝန္ရွိေနေလျပီ။

*****

မိုု႕ ရန္ကုုန္ျပန္ေရာက္ျပီးေနာက္ ေက်ာင္းေတြ မဖြင့္ေသးတာမုိ႕ ခဏ အားေနခိုုက္ gsm ဖုုန္းထဲကေန internet သံုုးျဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ္ စြဲလမ္းေနျပီ ျဖစ္ေသာ facebook ကေလး တစ္ေန႕ တစ္ခါမွ အနည္းဆံုုး ဖြင့္မၾကည့္ရရင္ မေနနိုုင္ ျဖစ္ေနတုုန္းပင္။ မိုု႕ရဲ႕ online သံေယာဇဥ္ေလးေတြႏွင့္ ခဏ တျဖဳတ္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စကားေျပာျဖစ္ဆဲ။ စကားတတ္ေသာ ေကာင္ကေလးရဲ႕ ပလီပလာ စကားေတြထဲမွာ နစ္ေမ်ာရမလိုု ျဖစ္ဆဲ။ တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္ ညဘက္ တစ္နာရီေလာက္ ၾကာေအာင္လည္း ဖုုန္းေျပာဖူးသည္။ သူ ေတာင္းေသာ အေျဖကိုု မေပးရေအာင္ မိုု႕ကလည္း လွည့္ပတ္ ေရွာင္သည္။ သိုု႕ေသာ္ အျပီးမျဖတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းပဲ ဘာပဲ လုုပ္ထားတာ တကယ္ေတာ့ မိုု႕ မေကာင္းမွန္း ကိုုယ့္ဟာကိုုယ္လည္း သိပါသည္။

နဂိုုက ရိုုးရိုုးသားသားပါပဲလိုု႕ ယံုုၾကည္ျပီး ခင္မင္မိသူ တစ္ေယာက္ကလည္း ဆန္းဆန္းျပားျပား ျဖစ္ခ်င္လာေတာ့ စိတ္နည္းနည္း ပ်က္မိေပမယ့္ စိတ္ေတာ့ မဆိုုးခဲ့မိ။ သူ႕ကိုု ခ်က္ခ်င္း အျပတ္ျငင္းျပီး သူငယ္ခ်င္းလိုုပဲ ဆက္ခင္ေနခဲ့တာပင္။ အရင္ကလည္း online မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေပမယ့္ ရိုုးရိုုးသားသား ပဲ စကားေျပာသည္။ online မွာ ၾကဴတတ္သူထဲ မိုု႕ မပါ ဟုု ခုုထက္ထိ ေၾကြးေၾကာ္ထားသူ ျဖစ္သည္။ ခုုေတာ့ ကိုယ့္ကိုုယ္ကိုု နည္းနည္း ဆင္ျခင္သင့္သည္ ထင္လာသည္။

မိုု႕က online က အခ်စ္ကိုု မယံုုၾကည္။ ေလာေလာလတ္လတ္ပဲ နမူနာ တစ္ခုုကိုု ေတြ႕ခဲ့ရျပီးျပီ။ မိုု႕ဘက္က တရားဝင္ အေျဖေပး မထားသျဖင့္ မိုု႕ ခ်စ္သူ ဟုု ေျပာ၍ မရေသာ္လည္း သူ႕ဘက္က မိုု႕ကိုု သူ႕ခ်စ္သူပါလိုု႕ သေဘာထားျပီး တစ္သက္စာ အတြက္ပါ ဘာဘာညာညာ ကတိေတြ ေပးထားသူက မေျပာမဆိုု အဆက္အသြယ္ ျဖတ္သြားခဲ့ျပီ မဟုုတ္လား။ ဖုုန္းနံပါတ္ ေတာင္း၍ ေပးထားဖူးေသာ္လည္း တစ္ခါမွ ဆက္မလာခဲ့။ မိုု႕က သူ႕ကိုု မခ်စ္နိုုင္ခဲ့ေသာ္လည္း သံေယာဇဥ္ေတာ့ နည္းနည္း ရွိခဲ့ေလရာ စိတ္ထဲေတာ့ အေၾကာင္းသင့္တိုုင္း သတိရမိေနေသးသည္။ နယ္စပ္မွာလိုု႕ ေနာက္ဆံုုးေျပာဖူးေသာ သူ႕ကိုု သူ မိန္းမပဲ ရေနျပီလား၊ ဘုုန္းၾကီးပဲ ဝတ္သြားသလား၊ သူပုုန္လက္ခ်က္နဲ႕ပဲ ေသျပီလား၊ အဆင္ေျပရဲ႕လားလိုု႕ ေမးခ်င္ေသးေသာ္လည္း ဘယ္သူ႕ကိုု ေမးရမည္ မသိေတာ့ပါ။

မိုု႕က အခ်စ္ကိုု မယံုုၾကည္ေသာ္လည္း ကိုုယ့္ကိုု ခ်စ္သည္ ဟုု ေျပာလာသူမ်ားကိုု မခ်စ္ဘူးဟုု ျပန္ေျပာရတာ အားနာသည္။ သိုု႕ေသာ္ ခ်စ္လိုုက္ပါ ဆုိေတာ့လည္း မခ်စ္နိုုင္ပါ။ အဲဒီေတာ့ အားနာပါးနာႏွင့္ လိုုက္လိုုက္ေလ်ာေလ်ာ စကားေတြ ေျပာေနရင္းက ၾကာေတာ့ သူတိုု႕စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးထင္မွာလား စိုုးရိမ္လာျပန္သည္။ လူၾကီးဆန္သူက မခ်စ္၍ မခ်စ္တာကိုု လက္ခံနိုုင္ေသာ္လည္း ကေလးဆန္သူကေတာ့ ဘာလုုိ႕လည္း အတင္းေမးျပီး အေျဖေတာင္းဆဲ။ အဲဒီ ေကာင္ကေလး ပဲေပါ့။ မိုု႕မွ အေျဖမေပးရင္ အတင္းပဲ ကားတင္ ေျပးေတာ့မွာ ဆိုုတာမ်ိဳး၊ မိုု႕က မခ်စ္ဘူး ေျပာရင္ပဲ တိုုက္ေပၚက ခုုန္ခ်လိုုက္ေတာ့မယ္ ဆိုုတာမ်ိဳးလည္း ေျပာတတ္ေသးသည္။ သူ ေတာ္ေတာ္ ကေလးဆန္တာ သိသည္။ ရယ္လည္း ရယ္ခ်င္သည္။ သိုု႕ေသာ္ ကိုုယ့္ ပေယာဂေၾကာင့္ေတာ့ သူ႕ကိုု စိတ္မဆင္းရဲ ေစခ်င္ (သူ စိတ္ဆင္းရဲတာ ဟုုတ္ခ်င္မွ ဟုုတ္မွာလည္း သိသည္) တာႏွင့္ သူ႕ကိုု ေခ်ာ့ေမာ့ထားရသည္။

*****

ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ေတာ့ တူမေခ်ာ ေရာက္လာသည္။ တူမေတာ္က ေခတ္လူငယ္ ခပ္သြက္သြက္၊ အခ်ိဳးမေျပ ကေလး ျဖစ္ေသာ္လည္း မိုု႕က ေရွးအဘြားၾကီး မဟုုတ္ေသး ေသာေၾကာင့္ အဆင္မေျပစရာေတာ့ ဘာမွ မရွိပါ။ နွစ္ေယာက္သားက မိုုးလင္းတာႏွင့္ သူလည္း သူ႕ေက်ာင္း ဖယ္ရီ အမွီသြား၊ မိုု႕လည္း ကိုုယ့္ေက်ာင္း ဖယ္ရီ အမွီသြား ႏွင့္ ညေနက်မွသာ ျပန္ဆံုုၾကသည္။ ကိုုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုု ျဖစ္သလိုု အေျခာက္အျခမ္းႏွင့္ စားေသာက္တာ မ်ားေသာ္လည္း တူမေလး ရွိေနေတာ့ ညေနဘက္မွာ ဟင္းေလး ဘာေလး ခ်က္ရသည္။ မနက္ ထမင္းဘူး ထည့္ဖိုု႕ခ်က္ရသည္။ ညေနဘက္ အရည္ေသာက္ေလး ဘာေလး ခ်က္ရသည္။ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ျပီးေတာ့ တီဗြီက ကိုုရီးယားကားေလးကလည္း ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ အဲဒီေတာ့ Facebook ထဲဝင္ျပီး like ကေလး ဘာေလး လုုပ္ဖိုု႕ေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေန႕ေတြ မဝင္ျဖစ္ေတာ့။ ေက်ာင္းမွာလည္း စာသင္ခ်ိန္ေတြ ဆက္ေနသျဖင့္ အားသည့္အခ်ိန္ ခဏေလာက္သာ mail ေလး ဘာေလး စစ္ျဖစ္သည္။

အရင္က ကၽြန္ေတာ္ Facebook သိပ္မသံုုးပါဘူး၊ မမနဲ႕ပဲ စကားေျပာတာပါ ဆိုုသည့္ ေကာင္ေလး ရဲ႕ friend list ထဲမွာ ေကာင္မေလးေတြ အမ်ားၾကီး ေရာက္ေနတာကိုုေတာ့ သိလိုုက္ေသးသည္။ အဲဒါတင္မကပဲ သူ႕ wall ေပၚမွာပါ ေကာင္မေလးေတြႏွင့္ ဇာတ္လမ္း လုုပ္ေနတာကိုု ေတြ႕သည္။ Public မွာေတာင္ အဲဒီေလာက္ တင္ေနရင္ chat ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ေျပာေနမလဲ ဆိုုတာ ေတြးၾကည့္ရံုုနွင့္ သိသာသည္။ မိုု႕က အဲဒါကိုု သဝန္တိုုရမွာလား။ ဘာမွ မဆိုုင္ဘူး ထင္သည္။ သူ႕ကိုု ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွာ ၾကိဳက္စမ္းပါ လိုု႕ မိုု႕ပဲ ေျပာထားဖူးတာ မဟုုတ္လား။ သူက စနႈတ္မဆက္္ေတာ့ သူ စိမ္းေနတာ ေတြ႕သည့္ တစ္ခါတရံမွာ မိုု႕က စနႈတ္ဆက္မိတာ ကိုုလည္း ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု မေက်နပ္မိျပန္ပါ။ မိုု႕ဘက္က စႏႈတ္ဆက္ရင္ သူက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္ေျပာေပမယ့္ အရင္လိုု ခ်စ္တယ္ မေျပာေတာ့။ အေျဖလည္း မေတာင္းေတာ့။ ဖုုန္းလည္း လံုုးဝ မဆက္ေတာ့။ သူစိမ္းဆန္လာသည္ကိုု မိုု႕ ခံစားသိရွိလာရေတာ့ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္မိသည္။ သူ႕ကိုု သံေယာဇဥ္ တြယ္မိတာလား၊ မိုု႕မာန ကိုုပဲ ထိခိုုက္လိုု႕လား ခြဲျခား မသိနိုုင္ပါ။ မိုု႕ကိုု ဂရုုစိုုက္ေသာ တစ္ေယာက္ေသာသူ ႏွင့္ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ေနစဥ္ မွာပင္ မိုု႕ကိုု ဂရုုမစိုုက္ေတာ့ေသာ ေကာင္ေလးကိုု သတိတရ ရွိေနမိေသးသည္။ သူ online တက္ မတက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေသာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု စိတ္ကုုန္မိေသာေၾကာင့္ သူႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် ဘာမွ မသိရ မၾကားရေအာင္ သူ႕ကိုု unfriend လုုပ္ပစ္လိုုက္မိသည္။ လုုပ္လိုုက္ျပီးေတာ့လည္း စိတ္က မျပတ္နိုုင္ပဲ message အေဟာင္းမ်ားက တစ္ဆင့္ သူ႕ profile ကိုု သြားၾကည့္မိေနေသးသည္။

မိုု႕က တစ္စံုုတစ္ေယာက္ကိုု ခ်စ္မိျပီလိုု႕ ဘယ္ေတာ့မွ ဝန္မခံနိုုင္ပါ။ အမွန္တကယ္ မဟုုတ္တာလည္း ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု သိေနသည္ေလ။ မိုု႕က အဲဒီ တစ္စံုုတစ္ေယာက္တင္မွ မကပဲ အားလံုုးကိုု သံေယာဇဥ္ ထားတတ္သူ ျဖစ္ေနေလသလား။ သံေယာဇဥ္ အတိမ္အနက္ေတာ့ တူခ်င္မွ တူမည္ ျဖစ္ေပမယ့္ မိုု႕က ကိုုယ့္အေပၚ ရိုုးသားေသာ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလး မ်ားကိုုပါ မေတြ႕တာၾကာရင္ သတိတရ ရွိတတ္သည့္သူေလ။ အမ်ားက မိုု႕ဟာ အသည္းႏွလံုုး မရွိသူရယ္လိုု႕ သတ္မွတ္ ၾကေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့ မိုု႕ အသည္းႏွလံုုးက ခံစားလြယ္တတ္သည့္ အသည္းႏွလံုုး ထင္သည္။ အတည္တက် ခ်စ္ရမည္ ဆိုုလွ်င္လည္း ခ်စ္နိုုင္မည့္သူ မဟုုတ္ပါပဲ ထားရစ္ခံရေသာ အခါမ်ား၌လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္မ်ိဳးတမည္ ခံစားလိုုက္ခ်င္ေသးသည္။

ကိုုယ့္စိတ္ကိုုယ္ မျပတ္သားနိုုင္ပဲ ခဏတာ စိတ္အလိုုလိုုက္မိေပမယ့္ မိုု႕က ကိုုယ့္မာနကိုုယ္ အျမဲတမ္း ေတာက္ပေအာင္ ထိန္းထားခ်င္သည့္သူေလ။ တြယ္မိတြယ္ရာ သံေယာဇဥ္ ႏြယ္ကိုု ျဖတ္ရမယ္ ဆိုုတာ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ သူပါ။ မိုု႕ အသက္အရြယ္၊ မိုု႕ ဂုုဏ္သိကၡာနဲ႕ online ဇာတ္လမ္းေတြ မရွာသင့္ေတာ့တာလည္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္ပါသည္။ ေကာင္ကေလးကိုုေတာ့ လံုုးဝ message လည္း မပိုု႕ သူ႕ wall ကိုုသြားမၾကည့္ေတာ့ပဲ ျဖတ္လိုုက္သည္။ ေကာင္ကေလးကလည္း မိုု႕ကိုု ဂရုုမစိုုက္ေတာ့ပဲ သူ႕ ေကာင္မေလးေတြနွင့္ ၾကဴလိုု႕ ေကာင္းေနလိမ့္မည္။

ေကာင္ကေလးကိုု ျဖတ္ခ်င္တာႏွင့္ပင္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အားနာပါးနာ ခင္မင္မႈႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပးမိသလိုု ျဖစ္ေနေသာ သူတစ္ေယာက္ကိုေရာ၊ ဘာမွ မဟုုတ္တဲ့ သူူငယ္ခ်င္း မက သံေယာဇဥ္ တစ္ပင္ ႏွစ္ပင္ ကိုုေရာ ျဖတ္ဖိုု႕ ၾကိဳးစားမိသည္။ ကိုုယ္က ျငင္းခဲ့ျပီးတာေတာင္ ကိုုယ့္ကိုု အျမဲတေစ ဂရုုတစိုုက္ ခ်စ္ေနေသးေသာ တစ္စံုုတစ္ေယာက္ကိုုလည္း မိုု႕က သံေယာဇဥ္ေတြ ေႏွာင္ငင္ျပီး သူနႈတ္ဆက္တိုုင္း ျပန္နႈတ္မဆက္ျဖစ္တာကိုု အားနာကာ ကိုုယ္ဝင္သည့္အခ်ိန္မွာ စတင္နႈတ္ဆက္တာမ်ိဳး လုုပ္လာခဲ့ျပီး မျပတ္နိုုင္သည့္ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ေနခဲ့ေသးတာ။ တကယ္ေတာ့လည္း သူ႕အေပၚေတာ့ ဘာဆိုုဘာစိတ္မွ မရွိခဲ့သည့္တာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု သိေနေတာ့ မျဖစ္နိုုင္သည့္ ဇာတ္လမ္းကိုု ျဖတ္တာ ေကာင္းသည္ လိုု႕ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေတြးမိသြားတာလည္း ပါသည္။

ခုုေတာ့ မိုု႕တစ္ေယာက္ facebook မွာ မ chat ျဖစ္တာပင္ အေတာ္ၾကာခဲ့ေလျပီ။ ကိုုယ့္ပံုုကိုုယ္ တင္ဖိုု႕လည္း သိပ္ စိတ္မဝင္စားေတာ့သလိုု သူငယ္ခ်င္းး အရင္းေခါက္ေခါက္မ်ား သိေစရန္ အတြက္ Group ပံုုေလးေတြ ေလာက္ပဲ တစ္ရံတစ္ခါ ဆိုုသလိုု တင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

*****

တူမေခ်ာ မီးငယ္က ေက်ာင္းဖြင့္ကာစ ကေတာ့ ေက်ာင္းမွန္မွန္သြား၊ စာမွန္မွန္ၾကည့္ လုုပ္ေနသားပင္။ အဲဒီအျပင္ သူ႕ဖုုန္းေလး ဖြင့္ဖြင့္ျပီး သူ႕ laptop ႏွင့္ ခ်ိတ္ကာ internet သံုုးသံုုးေနတာေတာ့ ေတြ႕သည္။ စက္ကေတာ့ သူ႕အေမက သူ ပူဆာသျဖင့္ မႏွစ္ကတည္းက ဝယ္ေပးထားျခင္း ျဖစ္ျပီး ဖုုန္းကေတာ့ ဒီႏွစ္မွ ဝယ္ေပးျပီး internet သြင္းေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အရင္ကေတာ့ internet သံုုးလွ်င္ ဆိုုင္မွာ သြားသံုုးေနက် ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ကာစ စာလည္း သိပ္မမ်ားေသးခ်ိန္မိုု႕ အားသည့္အခ်ိန္ internet တာကိုု ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါ။ မိုု႕ကိုုယ္တိုုင္လည္း သံုုးခ်င္ေနတာပဲေလ။ ခုုေနာက္ပိုုင္းမွ ကိုုယ့္ဟာကိုုယ္ ဆင္ျခင္ျပီး ျဖတ္ထားလိုု႕ အျမဲ သံုုးမေနေတာ့တာ။ ကေလးဆိုုေတာ့ သံုုးခ်င္မွာပဲ ဆိုုျပီး နားလည္ေပးထားသည္။ အရင္ မိုု႕တိုု႕ Ph.D တက္တုန္းက စာမွ စာပဲ တစ္ေနကုုန္ လုပ္ရမည္ ဆိုျပီး internet ေပၚမွာ pdf file ကလြဲလိုု႕ တစ္ျခား တစ္ခုုခုု ဖြင့္ၾကည့္တာ မိလွ်င္ ဆူခံခဲ့ရသည့္ ဘဝေတြကိုု သတိတရ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ကေလးေတြကိုု မခ်ဳပ္ခ်ယ္ ခ်င္တာ ျဖစ္သည္။

မီးငယ္က တစ္ဘာသာေတာ့ က်ဴရွင္ တက္ရမွ ျဖစ္မည္ ဆိုုသျဖင့္ ထားေပးရသည္။ က်န္တာေတာ့ သူ လိုုက္နိုုင္မည္ ထင္သည္ဟုု ဆိုုသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ စာေတြေတာ့ မိုု႕လည္း နားမလည္လွ်င္ ၾကည့္ေတာ့ ေပးနိုုင္သည္မိုု႕ မီးငယ္ကိုု နားမလည္သည့္ ဘာသာ ေမးဖိုု႕ ေျပာထားပါသည္။ နွစ္ရက္တစ္ခါ သံုုးရက္တစ္ခါ ေလာက္ guide သေဘာမ်ိဳး သူ႕စာေတြကိုု ၾကည့္ရႈေပးရသည္။ ေက်ာင္းတက္စ လေတြမွာေတာ့ မီးငယ္ ၾကည့္ရတာ စာလည္းမွန္မွန္ ၾကည့္ျပီး အဆင္ေျပေနပံုု ေပၚသျဖင့္ မိုု႕က သေဘာတက် ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ သူ႕ေက်ာင္းမွာလည္း မို႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိတာမိုု႕ စာ နားမလည္တာ ရွိလွ်င္လည္း ေမးလိုု႕ ျပဳလိုု႕ ရေအာင္ သူ႕ဆရာမေတြကုိ အပ္ေပးထားရေသးသည္။ အဲသလို လုုပ္ေပးေနတာမို႕ မီးငယ္ internet သံုုးတာေလာက္ကို မိုု႕က ဘာမွ ဝင္စြက္ဖက္ မေနခဲ့ေတာ့။  အဲဒီတစ္ခုုက ေနာက္ေတာ့မွ ျပႆနာၾကီးၾကီး တက္မည္မွန္း မိုု႕ ၾကိဳသိခဲ့လွ်င္ေတာ့ အစကတည္းက အမုုန္းခံျပီး တားျမစ္ခဲ့ပါသည္။

*****

မီးငယ္က အရင္ မိုု႕ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရွိေသာ gmail ကိုု မသံုုးေတာ့ပဲ အသစ္တစ္ခုု သံုုးေနဟန္တူသည္။ မီးငယ္ လည္း Facebook သံုုးမွန္း သိေသာ္လည္း အေဒၚႏွင့္ တူမက သူ႕အေၾကာင္း၊ ကိုုယ့္အေၾကာင္း မသိေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္သူကမွ ေမးျမန္းျပီး friend လုုပ္မထားၾကပါ။ မိုု႕ကေတာ့ ေနာက္ပိုုင္း friend request မွန္သမွ်ကိုလည္း လက္မခံေတာ့ပဲ အျပင္က ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္း၊ လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္ အရင္းေတြမွန္း ေသခ်ာသူ ေလာက္သာ လက္ခံေတာ့သည္။ chat ကိုုလည္း online ဘယ္ေတာ့မွ လုုပ္မထားေတာ့ပါ။ မိုု႕ဟာ ခဏတျဖဳတ္ ေလလြင့္သူ ျဖစ္မိတာသာ ျဖစ္ျပီး ကိုယ့္ကိုုယ္ကိုု ေက်နပ္ေနေသာ တစ္ဦးတည္းဘဝကို ေျပာင္းလဲဖိုု႕ရန္ စိတ္ကူးရွိသူ မဟုုတ္ေလပါ။ မိုု႕ ကိုုယ္တိုုင္က ေခ်ာေခ်ာလွလွ၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ perfect princess ေလး မဟုုတ္သည့္ ဘဝမွာ perfect သတိုု႕သားကိုု စိတ္ကူးမွ်ပင္ ယဥ္မၾကည့္ဘူးပါ။ သိုု႕ေသာ္ ဒီအတိုုင္း ကိုုယ္နဲ႕ မလိုုက္ဖက္ေသာ အေျခအေန၊ ပတ္ဝန္းက်င္၊ အသက္အရြယ္ ေတြကိုု လ်စ္လွ်ဴရႈ လက္ခံလိုုက္ဖိုု႕ရာလည္း မိုု႕ ႏွလံုုးသားက အဲေလာက္ၾကီး strong ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အခ်စ္မၾကီးတတ္ဘူး ျဖစ္ေနျပန္သည္။

မီးငယ္ တစ္ေယာက္ midterm မွာ အဆင္ေျပေျပ စာေမးပြဲ ေျဖနိုုင္ခဲ့ေၾကာင့္ မို႕လည္း နိုုင္ငံရပ္ျခား တစ္လ သင္တန္းကိုု စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ သြားတက္နိုင္ခဲ့သည္။ မိုု႕ သြားေနတုုန္း ရန္ကုန္ တိုုက္ခန္းမွာေတာ့ မီးငယ္ အေမက လာေန မေပးနိုုင္ပဲ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ထဲက စိတ္ခ်ရေသာ အေဒၚတစ္ေယာက္ကိုု မီးငယ္ႏွင့္အတူ ေနခိုုင္းထားခဲ့သည္။

တာဝန္ဝတၱရားမ်ားက ေခတၱ ကင္းလြတ္ျပီး ေက်ာင္းသား ျပန္ျဖစ္သြားခိုုက္ မိုု႕လည္း facebook ေပၚ ျပန္ေရာက္မိ ျပန္သည္။ အရင္ကလိုုေတာ့ chat ထဲ သိပ္ မဝင္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္း အရင္းေတြက လြဲလွ်င္ အသစ္ေတြလည္း သိပ္ လက္မခံျဖစ္ေတာ့။ အရင္က ရိုုးရိုုးသားသား ခင္မင္ဖူးသူေတြ နႈတ္ဆက္တာေလာက္ပဲ ျပန္နႈတ္ဆက္ျပီး ၾကာၾကာေတာ့ မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။ မိုု႕ ဝါသနာအရ ခရီးသြားရင္း ရိုုက္ထားေသာ ဓါတ္ပံုုေလးေတြေတာ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ႕ပဲ ျမင္သာေအာင္လုုပ္ျပီး တင္ျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္ အားေနသည္မိုု႕ သံေယာဇဥ္ ေဟာင္းေလးေတြကိုု မသိမသာ သြားၾကည့္မိေသးသည္။ ေနာက္ပိုုင္းမွာ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ နာမည္ေျပာင္းတတ္ေသာ ေကာင္ကေလးရဲ႕ နာမည္က မီးငယ္ကိုုခ်စ္တဲ့ ကိုုကိုု ျဖစ္ေနကာ wall ေပၚမွာတင္ လက္ရွိ ၾကဴေနေသာ ေကာင္မေလး နာမည္က မီးငယ္ ျဖစ္ေနတာကိုု ေတြ႕ရသျဖင့္ အိမ္က မီးငယ္ကို သတိရသြားကာ ဖုုန္းေခၚျပီး စကားေျပာျဖစ္လိုုက္ေသးသည္။ အိမ္က မီးငယ္ကေတာ့ အားလံုုး အဆင္ေျပသည္ ဆိုု၏။

အရင္က မိုု႕ကိုု အျမဲတမ္း သတိရနႈတ္ဆက္ျပီး ခင္မင္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္ႏွင့္ မိုု႕ကိုု ခ်စ္စကား တစ္ခါ ေျပာဖူးသူ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူတိုု႕ အားလပ္ရက္ ျမန္မာနိုုင္ငံ ခဏ ျပန္လာမည္ဟုု ပိုု႕ထားေသာ message မ်ားကိုု မိုု႕က မျပန္ပဲ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနခဲ့သည္မိုု႕ ခုုေတာ့ စိတ္ဆိုုးေနသည္ထင့္။ မိုု႕ကိုု အဆက္အသြယ္ မလုုပ္ၾကေတာ့။ အဲဒါကိုုပဲ မိုု႕က စိတ္သက္သာရာ ရေနပါသည္။ မို႕က မျဖစ္နိုုင္ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို မေပးလိုုပါ။ မိုု႕မိုု႕ လိုု႕ပဲ သူတိုု႕ သိထားသည့္ ေဒါက္တာသြင္မိုု႕မိုု႕ထက္ဟာ အခုုခ်ိန္မွာေတာ့ ေလယူရာ ယိမ္းတတ္သည့္ ပန္းတစ္ပြင့္ အျဖစ္က အျမင္မွန္ရကာ နႈတ္ထြက္ခဲ့ျပီ ျဖစ္ပါသည္။

မိုု႕ နိုုင္ငံျခားသင္တန္း လတစ္ဝက္ေလာက္ ေနေတာ့ anime ေကာင္မေလး ပံုုေလးႏွင့္ မီးငယ္ ဆိုုသည့္ နာမည္တစ္ခုု ကိုု friend request မွာ ေတြ႕လိုုက္ရသည္။ မိန္းကေလး ေပမယ့္ မိုု႕ မသိသည့္သူပဲ ဆိုုျပီး လက္မခံျဖစ္ေသး။ ရန္ကုုန္ အိမ္ကိုု ဖုုန္းဆက္ေတာ့ မီးငယ္က သူ friend request ပိုု႕ထားေၾကာင္း၊ တီေလး ပိုုက္ဆံကုုန္သည္ ဖုုန္းဆက္မေနပါနဲ႕၊ facebook ကပဲ video chat ၾကရေအာင္ပါ ဟုု ဆိုုလာသျဖင့္ မီးငယ္ ဆိုုတာ ကိုုယ့္တူမမွန္း သိျပီး လက္ခံလိုုက္ရသည္။ မီးငယ္နဲ႕ ညေနပိုုင္း facebook video chat နဲ႕ ေျပာျဖစ္သည္။ ရန္ကုုန္ connection ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေကာင္းသားပါ။ မိုု႕စိတ္ထဲေတာ့ ကိုုယ့္တူမက ဒီအေဒၚမိုု႕လိုု႕ပဲ video chat တာ ထင္ေနသည္။ တစ္ျခား တစ္ျခား ေကာင္ေလး မ်ားနွင့္ အဲလိုု chat ေနလိမ့္မည္ေတာ့ စိတ္ထဲထင္မထား။ မိုု႕ မရွိတဲ့ တစ္လ အတြင္း သူက ေတာ္ေတာ္ေလး အေျခအေန တိုုးတက္ ေနမွန္းလည္း လံုုးဝမွ မရိပ္မိ။ မိုု႕ ရွိလွ်င္မွ ဖုုန္းၾကာၾကာေျပာတာ၊ internet ၾကာၾကာ သံုုးတာ ျမင္လွ်င္ သူ႕ကိုု အနည္းအပါး ေျပာတတ္ေသးသည္။ အခုု ေျပာမည့္သူ မရွိေတာ့ စိတ္ၾကိဳက္ ျဖစ္ေနေလတာ။ မိုု႕ခမ်ာ နည္းနည္းမွ မရိပ္မိခဲ့ပါ။

မီးငယ္ရဲ႕ facebook timeline ကိုု သြားၾကည့္မိေတာ့ ကိုုယ့္တူမရဲ႕ friend list ထဲမွာ ေယာက်္ားေလးေတြသာ အမ်ားစုု ျဖစ္ေနေလတာကိုု ေတြ႕ရေတာ့သည္။ သူ႕ပံုုသူေတာ့ျဖင့္ public လုုပ္ မတင္တာ ေတာ္ေသးသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ခင္မင္သြားလွ်င္ေတာ့ မိုု႕လိုုပဲ သူ႕ဓါတ္ပံုုကိုု ေကာင္ကေလးေတြကို ေပးခ်င္ ေပးေနနိုုင္သည္။ မိုု႕သည္ ကိုုယ့္တုုန္းက လုုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကိုုယ့္တူမကိုုေတာ့ အဲဒီလိုု မလုုပ္ေစခ်င္ပဲ စိုုးရိမ္စိတ္ေတြေတာင္ ျဖစ္လာမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ေခတ္လူငယ္ေတြကလည္း ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုေတာ့ သိတတ္ၾကပါသည္။ အလည္ေလးေတြပါ။ Online ေပၚမွာ အေပ်ာ္ ေျပာၾက ဆိုုၾက ၾကဴၾကတာ ျဖစ္မွာပါ၊ ကိုုယ့္ဘဝကိုုယ္ နစ္မြန္းေအာင္ေတာ့ လုုပ္မယ္ မထင္ပါဘူး လိုု႕ ကိုုယ့္ တူမကိုု အထင္ၾကီး ထားလိုုက္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခါ မီးငယ္ ႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့ online မွာ အခ်ိန္သိပ္ မျဖဳန္းဖိုု႕၊ ကိုုယ့္စာကိုုယ္ လုုပ္ဖိုု႕ ဆံုုးမလိုုက္ရေသးသည္။

သူကေတာ့ တီေလး စိတ္မပူပါနဲ႕ သူ စာေတြ ရပါတယ္ တဲ့။ ျပီးေတာ့ ေျပာလိုက္ေသးသည္။ “တီေလး ကလည္း facebook ေတာ္ေတာ္ သံုုးတာပဲ၊ သမီးက အရင္က မသိဘူး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အမ်ားၾကီး၊ ပံုုေတြလည္း အမ်ားၾကီး တင္ထားတာ” တဲ့။ တူဝရီး ဆိုုေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္သားက သူငယ္ခ်င္းလိုုလည္း ေျပာေန ဆိုုေနၾကမိုု႕ သူကလည္း မိုု႕ကိုုဆိုု နည္းနည္းေလးမွကိုု မေၾကာက္ပါ။ မိုု႕ကလည္း ေျပာလိုုက္ပါသည္။ “ငါ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားစုု အျပင္မွာ သိတဲ့လူေတြ၊ မိန္းကေလးေတြ မ်ားတယ္၊ နင့္လိုု မဟုုတ္ဘူး” လိုု႕။ သူကလည္း ျပန္ေျပာသည္။ “အဲဒါေတြက အပ်င္းေျပ chat တာပါ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ၊ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး” တဲ့။ မိုု႕ကေတာ့ ေျပာလိုုက္ပါသည္။ “ငါက ဘြဲ႕ သံုုးဘြဲ႕ ေတာင္ ရျပီးျပီ၊ နင္က ခုုမွ တစ္ဘြဲ႕ေတာင္ ရေသးတာ မဟုုတ္ဘူး၊ ငါသံုုးလိုု႕ ငါ့ကိုု ဘာမွ မထိခိုုက္ေစဘူး၊ နင္သာ အဲဒါေတြထဲ စိတ္ပါသြားျပီး စာေမးပြဲ က်ေနမယ္၊ ငါျပန္လာရင္ နင့္ကိုု internet သံုုးခ်ိန္ ကန္႕သတ္ရမယ္” ဆိုုေတာ့ ထိတ္ထိတ္ ျပာျပာႏွင့္ “သမီးက အားတဲ့ အခ်ိန္ပဲ သံုုးတာပါ၊ စာေမးပြဲ ေအာင္ေအာင္ ေျဖမွာပါ တီေလးရယ္” လိုု႕ ဆိုုေတာ့လည္း ယံုေပးလိုုက္ရသည္။

မီးငယ္ရဲ႕ wall ေပၚမွာ ေပၚေပၚလာေနေသာ အခ်စ္ဒႆန ဓါတ္ပံုုမ်ားကိုု တင္သူက မီးငယ္ကိုုခ်စ္တဲ့ ကိုုကိုု ဆိုုသူ ျဖစ္ေနတာကိုု မိုု႕ ေတြ႕ရေလေသာအခါ မိုု႕ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ေဟာင္း ေကာင္ကေလး နာမည္ပဲ ဆိုုတာ ျပန္သတိရသြားသည္။ သူ႕ profile ကိုု သြားၾကည့္လိုုက္ေတာ့လည္း တကယ္ ဟုုတ္ေနခဲ့သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္က wall ေပၚမွာ public တင္ျပီးေတာ့ကိုု အျပန္အလွန္ ၾကဴေနၾကတာ ျဖစ္သည္။ မီးငယ္က ဒါကိုု သူ႕ေဒၚေလး ျမင္ခ်င္လည္း ျမင္ပါေစ ဆိုုျပီး ဂရုုမစိုုက္ေလသလား၊ သူ႕ေဒၚေလးက ဒါမ်ိဳး ဆူမွာ မဟုုတ္ဘူး ဆိုုျပီး မိုု႕ကိုု အေရးပဲ မလုုပ္ေလသလား မသိပါ။ မိုု႕ကေတာ့ အေဒၚ တစ္ေယာက္မိုု႕ ဒီလိုု ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္ ေျပာေျပာျပီး ေကာင္မေလးေတြ ဆီက အေျဖေတာင္းတတ္ေသာ ေကာင္ေလးနဲ႕ အေပ်ာ္သေဘာပဲျဖစ္ေစ အဲသည္ေလာက္ အထိ မပတ္သက္ေစခ်င္ပါ။

မီးငယ္ႏွင့္ online မွာေတြ႕ေတာ့ အဲသည္ ေကာင္ေလးႏွင့္ ဘယ္လိုုလဲ ေမးမိသည္။ သူက အေျဖေတာင္းေနတာ ျဖစ္ျပီး မီးက စိတ္မဝင္စားပါ လိုု႕ ဆိုုသည္ကိုု စိတ္ခ်ရေလမလား ေတာ့ မသိပါ။ မိုု႕က wall ေပၚက စာေလာက္သာ ျမင္ရတာ ျဖစ္ျပီး သူတိုု႕ chat ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ေျပာဆိုုေနမည္ကိုု မိုု႕ သိနိုုင္တာမွ မဟုုတ္တာေလ။ မိုု႕လိုု အသက္အရြယ္၊ မိုု႕လိုု ႏွလံုုးသား ခပ္ရင့္ရင့္ ကိုုေတာင္ ေၾကြလုုနီးေအာင္ ေျပာတတ္ ဆိုုတတ္ ရွိေသာ အဲဒီ ေကာင္ေနာက္ကိုု တူမေလး ပါသြားမွာ အေတာ္ေလး စိုုးရိမ္လာသည္။ မွန္ မမွန္ သိပ္မသိေသာ္လည္း ထိုုေကာင္ကေလးဟာ တကၠသိုုလ္ျပီးေအာင္ မတက္ခဲ့ပဲ external နဲ႕ ထြက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဘြဲ႕တစ္ခုုေတာင္မွ မရဟုု သူေျပာဖူးတာ သတိရသည္။ အလုုပ္တစ္ခုုခုုေတာ့ လုုပ္ေနသလိုု ေျပာဖူးသည္။ အဲသလိုု ေကာင္ကေလးမ်ိဳးႏွင့္ တူမကိုု သေဘာမတူႏိုုင္တာေတာ့ အမွန္။ မိုု႕ကိုုယ္တိုုင္က ပညာတတ္ အသိုုင္းအဝိုုင္းကမိုု႕ တူမကိုုလည္း ပညာတတ္ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ သူ ပတ္သက္မည့္သူကိုုလည္း အနည္းဆံုုး ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ကေလးေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။

သိုု႕ေပမယ့္ မီးငယ္ကိုုေတာ့ အဲဒီေကာင္က တစ္ခါတုုန္းက တီေလးကိုုပါ အေျဖ ေတာင္းဖူးတယ္ လိုု႕ ဘယ္လိုု ေျပာရမည္နည္း။ သြယ္ဝိုုက္ျပီးေတာ့သာ online မွာ ေတြ႕သည့္ အခ်စ္က စိတ္မခ်ရေၾကာင္း၊ မယံုုရေၾကာင္း၊ ဘယ္သူ႕ကိုုမွ မယံုုဖိုု႕ စသျဖင့္ မီးငယ္ကိုု ေျပာရသည္။ မီးငယ္ က ဘာျပန္ေျပာသလဲ ဆိုု… online မွာတင္ ေတြ႕တာ မဟုုတ္ဘူး၊ ဖုုန္းလည္း ဆက္ဖူးပါတယ္၊ လူကုုိလည္း ျမင္ဖူးပါတယ္ တဲ့။ မို႕မွာ စိတ္ေတြ ပူျပီး ဘာလုုပ္လိုု႕ ဘာကိုုင္ရမွန္း မသိျဖစ္သြားသည္။ ဒီေခတ္ ကေလးေတြက ဒီအရြယ္မွာ ရည္းစားကိုုယ္စီ ရွိေနၾကတာ၊ မိုု႕ ေက်ာင္းက တပည့္ေတြလည္း ျမင္ေနလိုု႕ သိေပမယ့္ ကိုုယ့္တူမကိုုေတာ့ ကေလးပဲလိုု႕ ထင္ေနေသးသည္။ သူကေတာ့ မိုု႕ဘာပဲ ေျပာေျပာလည္း ပန္းနဲ႕ေပါက္သလိုု သေဘာထားကာ ဘာမွ ဆင္ျခင္မွာ မဟုုတ္တာလည္း သိေနသည္။

ေကာင္ေလးကိုု message ပိုု႕ကာ မိုု႕ကို အပ္ထားေသာ ကေလးမေလးမိုု႕ မင္း မပတ္သက္ပါနဲ႕ေတာ့ လိုု႕ ေျပာလွ်င္ ေကာင္းမလားေတာင္ စဥ္းစားေသးသည္။ သိုု႕ေသာ္ ျပတ္လက္စ အဆက္အဆံကိုု ျပတ္ေနေစခ်င္သည္။ သူတိုု႕ အခ်င္းခ်င္း ေတာ္ေတာ္ၾကီး ရင္းႏွီးလုိ႕ ျပန္ေျပာလွ်င္ မိုု႕လည္း တစ္ခ်ိန္က ဒီလိုု ေကာင္ေလး ငယ္ငယ္နွင့္ အီစီကလီ မျဖစ္တျဖစ္ စကားေျပာဖူးတယ္ ဆိုုတာမ်ိဳး တူမေလးကိုုလည္း ျပန္မသိေစခ်င္။ ခက္သည္။ ေနာက္ဆံုုး ဘယ္လိုုမွ မေနနိုုင္တာႏွင့္ သူ႕အေမဆီ ဖုုန္းဆက္ျပီး ရန္ကုုန္ လာၾကည့္ျပီး နည္းနည္း ထိန္းဖိုု႕ ေျပာလိုုက္ရသည္။ သူ႕အေမက ဘာမွ မသိ။ ငါ့သမီးက အဲလိုု စိတ္မ်ိဳး မရွိပါဘူး တဲ့။ အတူေန အေဒၚၾကီးကလည္း ေျပာသည္၊ ဘယ္မွလည္း ေလွ်ာက္သြား မေနပါဘူး၊ ေက်ာင္းနဲ႕ အိမ္ပါပဲ တဲ့။ ဘယ္မွ မသြားပဲ အိမ္ထဲကေန ရည္စားထားလိုု႕ ရေနေသာ ေခတ္ကိုု အစ္မက နားမလည္။ online ေပၚက ေတြ႕ေနၾကတယ္ လိုု႕ ေျပာျပီးမွ အစ္မကိုု internet အေၾကာင္း၊ facebook နဲ႕ gtalk အေၾကာင္း နာရီဝက္ ေလာက္ ဖုုန္းခ အကုုန္ခံျပီး ရွင္းလိုုက္ရေသးသည္။ နည္းနည္းေလာက္ သေဘာေပါက္ သြားေတာ့မွ “မျဖစ္ဘူး၊ ငါ့ သမီးကိုု ဘာမွန္း ညာမွန္း မသိတဲ့ အေကာင္ေတြနဲ႕ အျဖစ္မခံနိုုင္ဘူး” ဆိုုျပီး ရန္ကုုန္ လိုုက္သြားမည္ လုုပ္သည္။ ဖုုန္းေတာင္ ျပန္သိမ္းမယ္ ဆိုုလိုု႕ မိုု႕က “သိပ္လည္း မခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါနဲ႕ ပိုုဆိုုး သြားပါ့မယ္ အစ္မရယ္၊ အခုု သူက အားတဲ့ အခ်ိန္ သံုုးတာ ေနမွာပါ၊ စာေမးပြဲ ေအာင္ေအာင္ ေျဖမယ္လိုု႕ မုုိ႕ကိုု ကတိေပး ထားပါတယ္” လိုု႕ ျပန္ ႏွစ္သိမ့္ လိုုက္ရေသးသည္။

*****

မိုု႕ ျပန္လာျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ မီးငယ္က ေက်ာင္းစာေတြ ပံုုမွန္ လုပ္ျပေနသျဖင့္ မိုု႕လည္း ထူးထူးျခားျခား အျဖစ္ မရွိေလာက္ ပါဘူးေလ ဆိုုျပီး စိတ္ေအးေနလိုက္သည္။ သူ႕ကိုု သိပ္လည္း မဆူရဲပါ။ မိုု႕က သိပ္ဆူေျပာျပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ လိုုက္ရင္ မို႕ကိုုပါ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာေတာ့ပဲ လုပ္ခ်င္ရာ ခိုုးလုုပ္ေနမွာ စိုုးရသည္။ “ဘြဲ႕တစ္ခုု ရျပီးမွ ရည္းစားထားရင္လည္း ေနာက္မက်ေသးပါဘူး၊ အခုေတာ့ စိတ္မကူးပါနဲ႕ဦး” ဆိုုတာမ်ိဳး ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ အရိပ္အျမြက္သာ ေျပာထားရသည္။

“မီးငယ္မွာ ခ်စ္သူရွိေနျပီလား” ဆိုုေတာ့ “တီေလးကလည္း အဲလိုုလည္း မဟုုတ္ပါဘူး” ဆိုုျပီး ျပံဳးစိစိ လုုပ္ေနသျဖင့္ မိုု႕က သိပ္ေတာ့ မသကၤာပါ။ မိုု႕မၾကားေအာင္ ခိုးခိုးေျပာေနသည့္ ဖုုန္းေျပာခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားေနျပီ ျဖစ္တာ သတိထားမိသည္။ အျပင္ထြက္ျပီး လမ္းမ်ားေနတာလည္း မဟုုတ္ေတာ့ ေျပာရတာလည္း ခက္လွသည္။ စာက်က္ေနပါသည္ ဆိုုျပီး သူ႕အခန္းထဲသူ chat ေနတာကိုု မိုု႕က အခ်ိန္တိုင္းလည္း လိုုက္ေျပာ မေနနိုုင္ဘူး မဟုုတ္လား။ အဲသေလာက္က ေျပာေနစရာ မဟုုတ္ဘူး လိုု႕ ထင္နိုုင္ေပမယ့္ အဲဒီ ကေလးမက ပထမႏွစ္ကလည္း ဒီလိုုေတြ လုုပ္လိုု႕ တစ္ႏွစ္က်ျပီးျပီ မဟုုတ္လား။ ဒီနွစ္လည္း အဲသလိုု ျဖစ္သြားမွာကိုု အေမႏွင့္ အေဒၚက စိုုးရိမ္ ေနၾကတာပင္။

သူ႕အေမက က်ဴရွင္အထိပါ လိုက္ေခ်ာင္းေတာ့လည္း က်ဴရွင္ မွန္မွန္ တက္သည္။ အိမ္မွာလည္း မိုု႕နဲ႕အတူ စာလုုပ္ျပသည္။ နွစ္ပတ္ေလာက္ ေနျပီးေတာ့ သူ႕အေမလည္း ပဲခူးအိမ္ စိတ္မခ်တာႏွင့္ ျပန္သြားသည္။ မို႕လည္း ခါတိုုင္းလိုုပဲ စိတ္ခ်လက္ခ် လႊတ္ထားသည္။ ညဘက္ေတြမွာ သူဘာလုုပ္ေနလဲ ဆိုုျပီး သူ႕အခန္းထဲ ဝင္ဝင္ၾကည့္ေတာ့လည္း သူက ေအးေအးေဆးေဆး စာၾကည့္ေနသည္ကိုု ေတြ႕သျဖင့္ စိတ္ပူေလာက္စရာ မရွိပါဘူး လိုု႕ ထင္လိုုက္သည္။ အမွန္ေတာ့ သူက အဲဒီ online အဆက္အသြယ္ကိုု မိုု႕ သူ႕ကိုု လာမၾကည့္နိုုင္သည့္ ေက်ာင္းျပန္လာကာစ ဟင္းခ်က္ေနခ်ိန္္တိုု႕၊ TV မွာ ကိုုရီးယားကား ၾကည့္ေနခ်ိန္တိုု႕ မွာ လုုပ္ေနတာ ျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆံုုးေတာ့ ေဒါက္တာသြင္မိုု႕မိုု႕ထက္က ကိုုယ့္စိတ္နဲ႕ နိႈင္းျပီး တူမေတာ္ကိုု ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့မိျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ စေနေန႕တစ္ရက္မွာ မီးငယ္က ထံုုးစံအတုုိင္း က်ဴရွင္ သြားတက္သည္။ မိုု႕က တစ္ေယာက္တည္း ေစ်းဝယ္ထြက္သည္။ ေစ်းမပတ္ရတာ သံုုးပတ္ေလာက္ ရွိျပီမိုု႕ ဟင္းခ်က္စရာတင္မက အက်ႌေလး၊ ဖိနပ္ေလး၊ အိတ္ကေလး ဆိုုျပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္၊ ေလွ်ာက္ဝယ္ေနလိုုက္တာ မနက္ကတည္းက တစ္ေယာက္တည္း ထြက္ခဲ့ျပီး ညေနမွပင္ ျပန္ေရာက္ ေတာ့သည္။ မိုု႕ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မီးငယ္က ျပန္မေရာက္ေသးပါ။ ခါတိုုင္းဆိုုလွ်င္ က်ဴရွင္က မနက္ပိုုင္းတင္ ျပီးတာမိုု႕ အိမ္က်မွ ေန႕လည္စာ ထမင္းစားတာပင္။ ဘာလိုု႕ မေရာက္ေသးလဲလိုု႕ ေတြးလိုုက္ေသာ္လည္း ေၾသာ္ သူလည္း ကိုုယ့္လိုုပဲ ေစ်းပတ္သလား၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ရုုပ္ရွင္ၾကည့္သလား တစ္ခုုခုု ျဖစ္မည္ဟုု ထင္လိုုက္သည္။ သူ႕ကိုု တစ္ေနရာရာ သြားလွ်င္ မိုု႕ကိုု ေျပာျပီးမွ သြားဖိုု႕ ေျပာထားတာမိုု႕ ခါတိုုင္းေတာ့ ေျပာသြားေနၾက။ မနက္ကေတာ့ သူလည္း ဘာမွ မေျပာခဲ့ပါ။ ဒီေန႕ မိုု႕က အရင္ထြက္ခဲ့ျပီး သူက ေနာက္မွ ထြက္တာ ျဖစ္သည္။

သီခ်င္းေတြ အက်ယ္ၾကီး ဖြင့္ျပီး စိတ္ေအးလက္ေအး ဟင္းခ်က္ေနေသာ မိုု႕သည္ မီးငယ္ဆီမွ message ကိုု တစ္နာရီေလာက္ ၾကာျပီးမွ ေတြ႕ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

“တီေလး၊ မီးငယ္ ခိုုးရာလိုုက္သြားပါျပီ၊ မီးငယ္ အိမ္ကိုုလည္း မေျပာရဲလိုု႕ပါ။ ကိုုကိုု႕ အိမ္ကလည္း မိန္းမ ေပးစားေတာ့မယ္ ဆိုုလိုု႕ အခ်ိန္ဆြဲလိုု႕ မျဖစ္ေတာ့လိုု႕ပါ၊ မီးငယ္ ကိုုကိုု႕ကိုု ခ်စ္တယ္၊ မခြဲနိုုင္လိုု႕ပါ။ တီေလးပဲ ေမေမတိုု႕ကိုု ေျပာေပးပါေတာ့”

မိုု႕သည္ ကမၻာၾကီးပဲ ရပ္သြားသလိုု၊ နွလံုုးေသြးပဲ ရပ္သြားသလိုု ခံစားလိုုက္ရျပီး ဆိုုဖာေပၚ အရုုပ္ၾကိဳးျပတ္ေတာင္ ျဖစ္သြားရသည္။ မီးငယ္ ဖုုန္းကိုု ျပန္ဆက္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုုင္း ပိတ္ထားသည္။ မိုု႕သည္ မီးငယ္ ရဲ႕ ကိုုကိုု ဆိုုတာကိုု ဘယ္သူ ဘယ္ဝါလည္း မသိပါ။ online ေပၚက ဟိုုေကာင္ေလး ပဲလား လိုု႕ ထင္ေပမယ့္လည္း မေသခ်ာပါ။ တစ္ခ်ိန္က သူ ဆက္ခဲ့ဖူးသည့္ ဖံုုးနံပါတ္ကိုုလည္း မိုု႕က contact list ထဲက အျပီးဖ်က္လိုုက္ျပီးျပီမိုု႕ ဖုုန္း ဆက္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာ ေသာ္လည္း မသိေတာ့ပါ။

အံၾသစရာ ေကာင္းလွပါေပရဲ႕။ အဲသလိုုမ်ိဳး လုုပ္စရာလား ဟင္..။ ရည္းစား ထားခ်င္လည္း ထားေပါ့။ ခိုုးေျပးသည့္ အထိေအာင္ ဆိုုတာကေတာ့ မလြန္လြန္းဘူးလား။ မိုု႕ရဲ႕ တူမ ျဖစ္ျပီး အဲသေလာက္ေတာင္ ဦးေႏွာက္ မရွိသူလား။ ခုုေတာ့ မိုု႕က သူ႕အေဖနဲ႕ အေမကိုု ဘယ္လိုု ေျပာရမတုုန္း။ မိုု႕ လက္ထဲကေန ေယာက်္ားေနာက္ လိုုက္ေျပးသြားသတဲ့။  ခုုမွေတာ့ မတတ္နိုုင္ေတာ့ပါ။ သူ႕အေမကိုု ဖုုန္းဆက္ျပီး ေျပာလိုုက္ရသည္။ အဘိုုးအဘြားေတြ သိလွ်င္လည္း ေသြးတိုုးလိမ့္ဦးမည္။ သူ႕အေမက သူ႕သမီးသာ ေဒါသ ထြက္ေနေပမယ့္ မိုု႕ကိုုေတာ့ အျပစ္မတင္ရွာပါ။

*****

မိုု႕တိုု႕ တစ္အိမ္လံုုး မီးငယ္ ခိုုးရာလိုုက္သည္ကိုု စိတ္ဆင္းရဲကာ သေဘာမက်ၾကေသာ္လည္း မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ခိုုးေျပးသြားျပီးမွေတာ့ လိုုက္ရွာ၊ ျပန္သိမ္း၊ အဆက္ျဖတ္ခိုုင္း ဆိုုတာမ်ိဳးေတြ လုုပ္ေနဖိုု႕ေတာ့ စိတ္ကူးမရွိေလရာ ေယာက်္ားေလးဘက္က ျပန္အပ္မည္ ဆိုုလွ်င္ေတာ့ လက္ခံလိုုက္ေတာ့မည္ ဟုသာ စိတ္ကူးထားပါသည္။ သိုု႕ေသာ္ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ေယာက်္ားေလးဘက္က မိဘမ်ားက လာေရာက္ ေတာင္းရမ္းျခင္း ျပန္အပ္ျခင္း လံုုးဝ မရွိပဲ မီးငယ္က သူျပန္လာပါရေစ လိုု႕ သူ႕အေမကိုု ဖုုန္းဆက္ျပီး နွစ္ေယာက္သား ပဲခူးအိမ္ကိုု တက္လာၾကသည္။ စံုုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေယာက်္ားေလးဘက္က သူ႕ဘာသာသူ ခိုုးေျပးတာကိုု ဘာမွ တာဝန္ယူျပီး လုုပ္မေပးနိုုင္ဘူး ဟုု ဆိုုသျဖင့္ သမီးရွင္ျဖစ္ေသာ အစ္မတိုု႕ဘက္ကသာ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးေလး လုုပ္ေပးမည္လို႕ စီစဥ္ရေတာ့သည္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္သက္ တစ္မဂၤလာကိုု ျပီးစလြယ္ လုပ္လိုက္ရမွာေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းလွသည္။

မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကိုု ခိုုးေျပးသြားေသာ္လည္း ေကာင္ေလးမွာ ဘာမွ စုုေဆာင္းထားတာ မရွိ၊ စီစဥ္ထားတာမရွိ၊ လက္ရွိ လုုပ္ေနေသာ အလုုပ္ကေနေတာင္ မၾကာခင္ကမွ ထြက္ခဲ့ရသည္ ဟုုဆိုုသည္။ လူၾကီးေတြကသာ သူတို႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ စိတ္ပူရ၊ ေဒါသျဖစ္ရ၊ စီစဥ္ရႏွင့္ အလုုပ္ရႈပ္ေနရေသာ္လည္း သူတိုု႕ကေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပင္။ သူတိုု႕ႏွစ္ေယာက္ အရင္က ကိုုယ္ပံုုကိုုယ္ တင္ေလ့ မရွိေသာ Facebook မွာပင္ ႏွစ္ေယာက္တြဲပံုုတင္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား tag လုုပ္ထားၾကေသးသည္။ မီးငယ္ရဲ႕ ခ်စ္သူ ေကာင္ေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က မိုု႕ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ကေလး အမွန္ပါပင္။ ခုုေတာ့ သူတိုု႕ ႏွစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ စိတ္ရင္းနဲ႕ ခ်စ္သြားၾကတာ ျဖစ္မည္ဟုု မိုု႕ ယံုုၾကည္လိုုက္ပါသည္။ တကယ္တမ္း ဘဝကိုု ႏွစ္ေယာက္တြဲ ရင္ဆိုုင္ဖိုု႕ ဆံုုးျဖတ္ျပီးလွ်င္လည္း ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေကာင္းေကာင္း ေနသြားၾကဖိုု႕ ေမွ်ာ္လင့္ ပါသည္။ အခုုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မိန္းကေလး မိဘမ်ားကပဲ တင္ေကၽြးတာဖိုု႕ ရွိတာေပါ့ေလ။

မီးငယ္ကေတာ့ သူေက်ာင္းဆက္တက္ပါမည္ ဟုုဆိုုသည္။ ေလာေလာဆယ္ သူတိုု႕ကိုု တိုုက္ခန္းတစ္ခန္း ဝယ္မေပးနိုုင္ ေသးလွ်င္ေတာ့ မိုု႕က သူတိုု႕ႏွင့္ေတာ့ အတူတူ မေနလိုုတာေၾကာင့္ သူတိုု႕ကိုု ဒီမွာထားျပီး မိုု႕ပဲ အေဆာင္ေျပာင္း ေနဖိုု႕ စိတ္ကူးထားပါသည္။ သန္ဘက္ခါ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြး ရွိေသာေၾကာင့္ မိုု႕ မနက္ျဖန္ ပဲခူး ျပန္ရမည္။ စိတ္ထဲမွာ မီးငယ္ ေကာင္ေလးက မိုု႕ကိုု မွတ္မိေနမွာ နည္းနည္း စိုုးရိမ္ေနသည္။ မိုု႕ တစ္ခ်ိန္က စိတ္ရူးေပါက္ခဲ့တာေၾကာင့္ အခုုေတာ့ မ်က္ႏွာ ဘယ္နား ထားရမည္ မသိျဖစ္ေနေလျပီ။ မိုု႕ဘက္က ဘာမွ လြန္မထားေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ မမွတ္မိေအာင္ေတာ့ ေနရမည္သာ။ မိုု႕သည္ မနက္ျဖန္ သြားဖိုု႕အတြက္ ဘီရိုုထဲက အစ္မ ခ်ဳပ္ေပးထားေသာ တစ္ခါမွ မဝတ္ဖူးသည့္ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ ႏွစ္စံုုႏွင့္ မဂၤလာပြဲအတြက္ေတာ့ တေလာကမွ ခ်ဳပ္ထားျပီး တစ္ခါမွ မဝတ္ျဖစ္ေသးသည့္ ခါးတိုုရင္ဖံုုး အက်ႌႏွင့္ ပိုုးခ်ိတ္လံုုခ်ည္ တစ္စံုု ထုုတ္လိုုက္သည္။ အျမဲတပ္ေနေသာ frameless မ်က္မွန္ နက္ျပာကိုုင္းခပ္ေသးေသးကိုု ခၽြတ္ျပီး အပိုုအေနႏွင့္ သိမ္းထားေသာ ကၽြဲေကာ္ကိုုင္း မ်က္မွန္ကိုု ထုုတ္လုုိက္သည္။ ေက်ာင္းမွာ တပ္ေသာ ဆံထံုုးထံုုးသည့္ ဘိုုးႏွစ္ခုုေလာက္ကိုုလည္း အဆင္သင့္ ထုုတ္ထားလိုုက္သည္။ အသြားကတည္းက အဲသည္ပံုုစံ ျပင္သြားရမည္။ သူတိုု႕ မဂၤလာပြဲ ျပီးသည့္ ညေနမွာပင္ ျပန္လာဖိုု႕ စိတ္ကူးသည္။

သြင္မိုု႕မိုု႕ထက္ဟာ မီးငယ္လိုု အခ်စ္ကိုု ကိုုးကြယ္တတ္သူ မဟုုတ္တာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မွာပါပဲ။ မိုု႕က သူမ်ားကိုု ခ်စ္ဖိုု႕ထက္ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ပိုုခ်စ္တာေၾကာင့္ ခုုထက္ထိ တစ္ကိုုယ္တည္း ေနေနတာပါ။ သူမ်ားလိုု ပိုုက္ဆံ အမ်ားၾကီး ရွာနိုုင္သူ မဟုုတ္ေပမယ့္ မိုု႕က ကိုုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုုယ္ေတာ့ ရပ္တည္နိုုင္ပါေသးသည္။ အဲလိုု ေနရာက အခ်စ္ကိုု ကိုုးကြယ္မိလိုု႕ အေျခအေနပ်က္ခဲ့ရရင္ သူမ်ားတကာ ဝိုုင္းထိုုးမယ့္ လက္ညိႈးေတြကိုု လက္မခံခ်င္သူလည္း ျဖစ္ေသးသည္။ အဲသည့္အျပင္လည္း မိုု႕က တစ္စံုုတစ္ေယာက္ကိုု မိုု႕ဘဝမွာ မရွိမျဖစ္ လိုုအပ္လာလိမ့္မည္ဟုု ခုုထက္ထိကိုု မထင္မိေသး။ ပန္းတစ္ပြင့္ ျဖစ္လိုု႕ သဘာဝအတုုိင္း ေလယူရာ ယိမ္းမိခ်င္ ယိမ္းမိမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က ခူးဆြတ္လြယ္သည့္ ပန္းမ်ားျဖစ္ျပီး တစ္ခ်ိဳကေတာ့ အပင္မွာသာ ေနလိုုသည့္ ပန္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

သိဂၤါေက်ာ္