သူနဲ႕ ကိုယ္

သူနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕  မိုင္ေတြ ရာခ်ီျပီးေဝးတယ္။
သူနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ ဝါသနာခ်င္းလည္း မတူၾကဘူး။
သူနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ အၾကိဳက္ခ်င္းလည္း မတူၾကဘူး။
သူနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ဘဝခ်င္းလည္း ျခားနားတယ္။

ဒါေပမယ့္
ကိုယ္က သူ႕ တစ္ေယာက္တည္း ခ်စ္တာ သူသိတယ္။
သူက ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း ခ်စ္တာ ကိုယ္လည္း သိတယ္။

ခုခ်ိန္မွာ
သူက ကိုယ့္ကို ထားခဲ့ဖို႕ မၾကိဳးစားေတာ့ဘူး ဆိုတာ ကိုယ္ယံုၾကည္တယ္။
ကိုယ္က သူ႕႕ကို ထားခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာလည္း သူယံုၾကည္တယ္။

အျမဲတမ္း ေတြ႕ ေနရမွ ခ်စ္ျခင္းက ခိုင္ျမဲတာ မဟုတ္ဘူး။
ေန႔တိုင္း ခ်စ္ေၾကာင္း ၾကိဳက္ေၾကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာေနရမွ
ခ်စ္ေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း သိႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။
Good Night လုပ္ရံုေလးနဲ႕ မေမ့ေသးတဲ့ အေၾကာင္း သက္ေသျပလို႕ ရတယ္။

ကိုယ့္ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္းမွာ သူက ကိုယ့္အေတြးထဲ အျမဲရွိတယ္။
သူ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာလည္း ကိုယ္က သူ႕ အေတြးထဲ အျမဲရွိလိမ့္မယ္။

ခုခ်ိန္မွာ
အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာ ရစ္တာေတြ မရွိေတာ့ဘူး။
မခ်စ္ေတာ့ဘူးလားလို႕ အျပန္အလွန္ စိတ္ခုေနတာေတြ မရွိေတာ့ဘူး။
ကိုယ့္ကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္တဲ့အခါ သူမွာ အေၾကာင္းရွိလိမ့္မယ္ပဲ ေတြးတယ္။

မနက္တိုင္း အျပန္အလွန္ ပို႔တဲ့ message တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္
သတိရေနတဲ့ အေၾကာင္း သိႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။
ခ်စ္ျခင္းက အရာရာကို နားလည္မႈ ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
နားလည္မႈက သည္းမခံႏိုင္ခ်င္စရာေတြကို သည္းခံႏိုင္ခဲ့တယ္။

ဘယ္သူကမွ နားလည္မေပးႏိုင္မယ့္ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုကို
တစ္ေလာကလံုးသိေအာင္ ဖြင့္ဟမျပႏိုင္ေပမယ့္
နွစ္ေယာက္သား ရင္ဘတ္ခ်င္းနီးတဲ့အခါ
ေဝးသြားခြင့္က အနားကပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႕
မ်က္မွန္စိမ္းတပ္ျပီး ယံုၾကည္ထားတယ္။

ဆံုႏိုင္ခြင့္ မရွိခဲ့ရင္ေတာင္
ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုက အမွန္တကယ္ တည္ရွိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း
ေနာင္အခါလည္း အမွတ္တရ ေျပာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

သိဂၤါေက်ာ္

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမဲ့ ခ်စ္ျခင္းသက္သက္

ပန္းကေလးေတြေတာင္ ခူးသူကို ေမွ်ာ္လင့္ျပီး ပြင့္ၾကတာမွ မဟုတ္ပဲေလ
ခူးယူျပီး နင္းေခ်ခံရတာထက္ စာရင္
ျမတ္နိုးလို႕ မခူးရက္ျခင္းက အပင္မွာ တင့္ေစႏိုင္ေသးရဲ႕။

Anniversary လည္း တိတိက်က် မရွိ
ဘယ္အခါက စတင္ခဲ့ျပီး
ဘယ္အခါက ေသခ်ာသြားတယ္ မသိေသာ
ခ်စ္ျခင္း တစ္ခုကို
ယံုယံုၾကည္ၾကည္လည္း ရွိဖူးပါရဲ႕
မယံုမၾကည္လည္း ရွိဖူးပါရဲ႕
ျပတ္ျပတ္စဲစဲ ရွိၾကဖို႕လည္း မေနႏိုင္တဲ့အခါ
ဒီတိုင္းေလးပဲ တဲ့
သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ ခ်စ္သူ မဟုတ္
တစ္ေန႕တစ္ခါ သတိရရံုေလာက္နဲ႕
ေက်နပ္ ေနတတ္ရင္း
ဒီလိုနဲ႕ပဲ
ခန္႕မွန္းေျခ Anniversary က
ႏွစ္ခါ ေျမာက္ ေတာ့မယ္ ေပါ့။

နတ္ေကာင္း ေဆာင္မမႈမွ မရွိရင္
တစ္သက္စာအတြက္ တြဲလက္တစ္စံု ဆိုတာ
စိတ္ကူးယဥ္ခြင့္ သက္သက္သာ။

ကမ္းမယ့္လက္က ဝံ့ဝ့ံရဲရဲ မရွိတဲ့အခါ
ေရွ႕တိုးဖမ္းဆုပ္ရမယ့္သူက ေပၚမလာႏိုင္တာ
အျပစ္တင္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ပါ။
ေဝးေဝးက လြမ္းစိတ္တစ္ခုနဲ႕သာ ႏွစ္သိမ့္တတ္ခဲ့ ေပါ့။

ဘာကိုမွ် မေမွ်ာ္လင့္တတ္တဲ့သူက
နာက်င္ရတာ နည္းလိမ့္မယ္ တဲ့။
မေမွ်ာ္လင့္ခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ရပါ။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေသာအရာက လာမယ္ မေသခ်ာေသာ အရာ။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေသာအရာက တစ္ရာခိုင္ႏွဳန္းေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် မရွိတဲ့အခါ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကိုသာ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ ပစ္ထားရေတာ့တယ္။

သိဂၤါေက်ာ္

မေျပာင္းလဲသူ

အရာရာ ေျပာင္းလဲဖို႕ ျပင္ေနခ်ိန္မွာ
ဘာမွ မေျပာင္းလဲသူက ငါပဲကြယ့္။

သာမန္ဘဝေတြက
အျမဲတမ္း လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ေနတတ္တယ္။
အျမဲတမ္း အိပ္ကပ္ ပါးေနတတ္တယ္။

သာမန္ဘဝေတြက
ျငီးေငြ႕စရာ အလုပ္ေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတတ္တယ္။
စိတ္အားထက္သန္ျခင္းေတြ ပါးရွား ေနတတ္တယ္။

အသံုးမက်တာကို တဖြဖြ ရြတ္ရင္း
အသံုးက်ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕လည္း
အားလပ္ခ်ိန္ေတြ ေပးဆပ္ရဖို႕ ေႏွာင့္ေနးေနေလသူ။

မိုက္မဲ ေတြေဝမႈက
ဘဝနဲ႕ ရင္းျပီး မရွိႏိုင္ခဲ့ရင္
တစ္ခ်ိဳ႕ ေရစက္ေတြက
တစ္သက္စာ ဖူးစာအထိ ေရာက္ခ်င္မွ ေရာက္လိမ့္မယ္။

ေျပာင္းလဲျခင္း ဆိုတာ
လုပ္တိုင္းလည္း ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။
မလုပ္တိုင္းလည္း ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။

စာတစ္အုပ္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕
ရာသီသံုးပါး ေရာင့္ရဲႏိုင္ပါရဲ႕
ေနာက္ဆံုးေပၚ smart phone နဲ႕ laptop ေတြ မလိုအပ္ပါ။
စိတ္ကူးေတြ ေရးစီဖို႕ laptop အေဟာင္းတစ္လံုး
မ်က္ႏွာစာအုပ္နဲ႕ ဆက္သြယ္ဖို႕ phone အေဟာင္းတစ္လံုးနဲ႕ တင္
စကားေျပာေဖာ္ မရွိပဲ ေက်နပ္ႏိုင္ပါရဲ႕
ကိုယ့္ေန႕ရက္ေတြေလ။
အရင္လိုပဲ ေဟာင္းျမဲ ေဟာင္းဆဲေပါ့။

(သိဂၤါေက်ာ္)