ယဥ္တကိုယ္မယ္

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မ်က္စိ အစာေကၽြးရေအာင္ပါ။ အိႏၵိယ ဆာရီ ဝတ္ထားတဲ့ ႐ု႐ွ ေမာ္ဒယ္လ္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုေတြပါ။ စာလည္း မေရးျဖစ္ေသးတာနဲ႕..။ :)

 

 

 

 

 

ေသြးစြန္းလက္ဝါး (ဇာတ္သိမ္း)

စိမ္းဝတီ လည္း ဘယ္လို စဥ္းစားရမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ပင္ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ ႐ႈတ္ေထြးလာသည္။ တကယ္လို႕ ေနဇာမင္းသည္ ေနဇာ ေခၚ ခန္႕ေလး ျဖစ္ေနပါက ျဖဴျဖဴထိုက္ အတြက္ အႏၱရာယ္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူတို႕ ေနာက္သို႕ စိမ္း လိုက္သြားျပန္လွ်င္လည္း ဦးဘေသာင္းထိုက္ ကို ရည္႐ြယ္ကာ လုပ္ၾကံလာခ့ဲလွ်င္ မကာကြယ္လိုက္ႏိုင္မွာ စိုးရသည္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕ဆီ လိုက္သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ဦးစိုးျမတ္ကို သတင္းပို႕လိုက္သည္။ ဦးဘေသာင္းထို္က္မွာ ဦးစုိးျမတ္၏ ဆရာလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးရာ သူကိုယ္တိုင္ လာအိပ္ေပးမည္ ဆို၍ ဤအိမ္အတြက္ စိတ္ခ်သြားသည္။

ဤျမိဳ႕ကို လာခဲ့ေသာ PRADO အစိမ္းပုပ္ေရာင္ ကားႏွင့္ပင္ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕ ေရာက္ေနေသာ ျမိဳ႕သို႕ ညတြင္းခ်င္း ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။ ျမိဳ႕ခ်င္းက သိပ္မေဝးပါ။ ဦးဘေသာင္းထိုက္ သားၾကီး ၏ လိပ္စာ အတိုင္း ေရာက္ေအာင္ သြားေတာ့ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေနျပီ ျဖစ္သည္။ အားနာနာႏွင့္ပင္ ႏိႈး၍ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕ ဘယ္မွာတည္းသည္ကို ေမးရသည္။ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕က ျမိဳ႕ထဲ႐ွိ ၾကယ္စင္ တည္းခိုခန္းတြင္ တည္းမည္ ဟု ေျပာသြားသည္ ဆိုသည္။ အသုဘက မနက္ျဖန္ ေန႕လည္ ႏွစ္နာရီ ခ်မည္ ဟုဆိုသည္။

ၾကယ္စင္ တည္းခိုခန္းသည္ ညလံုးေပါက္ဖြင့္ေသာ တည္းခိုခန္း ျဖစ္သည္။ စိမ္းဝတီသည္ အခန္းတစ္ခန္း ယူလိုက္ျပီး ဝန္ထမ္းကတ္ကို ျပ၍ ျဖဴျဖဴထိုက္ ႏွင့္ ေနဇာမင္း တို႕၏ အခန္းနံပါတ္ မ်ားကို ေမးလိုက္သည္။ စိမ္း အစိုးရိမ္ လြန္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႕ေပမယ့္ မျဖစ္ခင္မွာ ၾကိဳတင္ ဂ႐ုစိုက္တာက အေကာင္းဆံုးပင္။

စိမ္း သည္ ကိုယ့္အခန္းထဲ ပစၥည္းထားျပီး ျဖဴျဖဴထိုက္ အခန္းေ႐ွ႕သို႕ လာခဲ့သည္။ သူမကို ႏိႈးရေကာင္းႏိုး၊ မႏိႈးရေကာင္းႏိုး စဥ္းစားေနခိုက္မွာပင္ အခန္းထဲမွ ညည္းတြားသံ သဲ့သဲ့ႏွင့္ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားသံ သဲ့သဲ့ကို ၾကားရသည္။ ေအာက္ထပ္႐ွိ မန္ေနဂ်ာကို သြားေခၚျပီး ေသာ့အပို ျဖင့္ ဖြင့္ကာ ဝင္လိုက္ရသည္။ ျဖဴျဖဴထိုက္သည္ ကုတင္ေပၚတြင္ လူးလိမ့္ေနျပီး လည္ပင္းေပၚမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ဆြဲခြာရန္ ၾကိဳးစားေနပါသည္။ ထိုအရာမွာ လက္ျပတ္ၾကီး တစ္ဖက္ပင္ ျဖစ္သည္။ စိမ္း ေျပးသြားျပီး ဆြဲခြာေသာ အခါမွာေတာ့ အလြယ္တကူ ျပဳတ္ပါလာျပီး စိမ္းလက္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္ကာ တံခါးေပါက္မွ ထြက္ခြာသြားသည္။ ထိုလက္ျပတ္ၾကီးမွာ လူေသေကာင္လက္လို ေအးေအးစက္စက္ၾကီး ျဖစ္ျပီး ညိဳမည္း ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ စိမ္းလည္း ခဏမွ်ေၾကာင္ေနျပီးေနာက္ လက္ျပတ္ၾကီး ထြက္သြားရာေနာက္သို႕ လိုက္ၾကည့္ေသာအခါ အစအနပင္ မျမင္ရေတာ့ပါ။ ျဖဴျဖဴထိုက္ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့ေသာအခါမွ နံရံမ်ား ေပၚမွ ေသြးလက္ဝါးရာမ်ားကို သတိထားမိသည္။

ေသြးပ်က္မတတ္  ေၾကာက္႐ြံထိတ္လန္႕ေနေသာ ျဖဴျဖဴထိုက္ကို ႏွစ္သိမ့္ျပီးေနာက္ ေသာ့ေတာင္းကာ ေနဇာမင္း အခန္းကို ဝင္ၾကည့္ေသာအခါ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေနဇာမင္းကို ေတြ႕ရသည္။ အခန္းထဲတြင္လည္း ဘာမွ မသကၤာစရာ မေတြ႕ရပါ။ သို႕ေသာ္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အခန္းမွာ ကပ္လ်က္ ျဖစ္ရာ ဟုိဘက္အခန္းမွ ထြက္လာေသာ လက္ျပတ္ၾကီးသည္ ဒီဘက္အခန္းထဲသာ ဝင္သြားခဲ့ပါက စိမ္းေနာက္က်သြားေသာ တခဏ အတြင္းမွာ မ်က္ေျချပတ္သြားႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါလား။ စိမ္းဝတီက ေနဇာမင္းကို ႏိႈးလိုက္ေတာ့ ဘာမွ မသိေသာ အိပ္မႈံစံုမႊား ပံုစံႏွင့္ ထလာသည္။ သူ႕အခန္းထဲတြင္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ႐ွာေသာ္လည္း မသကၤာစရာ ဘာမွ မေတြ႕ရပါ။ ထူးျခားတာဆို၍ ကေလးမ်ားကစားေသာ လက္တစ္ဝါးစာ ဂိမ္းစက္ကေလး တစ္ခုသာ ႐ွိသည္။

တကယ္တမ္းမွာေတာ့ လက္ဝါးျပတ္ၾကီးသည္ ျပတင္းေပါက္မွ ထြက္၍ အျပင္ဘက္ အုတ္နံရံတြင္ ကပ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္ကို စိမ္းဝတီ မသိခဲ့ပါ။

***

ထုိညက စခန္းမွဴး ဦးစိုးျမတ္တို႕မွာလည္း အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳး ၾကံဳခဲ့ရသည္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ စိမ္းဝတီ သိရပါသည္။ ေသြးမ်ားေပေနေသာ လက္ဝါးျပတ္ၾကီး နံရံတြင္ ကပ္ေနစဥ္ ဦးစိုးျမတ္က ျမင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ ေသနတ္ႏွင့္ အခ်က္မ်ားစြာ ပစ္ေတာ့မွ ေအာက္သို႕ ျပဳတ္က်လာခဲ့သည္။ နံရံတြင္ ေသြးလက္ဝါးရာ တစ္ခု က်န္ခဲ့သည္။ လက္ဝါးအလယ္ႏွင့္ လက္ေကာက္ဝတ္ အရင္းနားတြင္ က်ည္ဆံရာမ်ား ႐ွိေနေသာ္လည္း တစစီ ျပဳတ္ထြက္ ပ်က္စီး မသြားခဲ့ပါ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ထိုလက္ျပတ္ၾကီးမွာ ကေလးကစားစရာ ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုး ႏွင့္ သြားေသာ ကား၊ ေလယာဥ္ တို႕ကဲ့သို႕ အ႐ုပ္တစ္ခုသာ ျဖစ္ျပီး အေပၚယံတြင္ လူအေရျပားႏွင့္ တူေအာင္ လုပ္ထားျပီး ခန္႕ၾကီး ၏ လက္ေဗြရာအတုကို ကပ္ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ေသြးမ်ားမွာ တိရိစာၦန္ေသြးမ်ား ျဖစ္သည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က တစ္ေနရာမွ ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုး ႏွင့္ လက္ဝါးျပတ္ၾကီးကို လႈပ္႐ွားခိုင္းျခင္း ျဖစ္မည္။

ဦးစိုးျမတ္တို႕ ျဖစ္ေသာ အခ်ိန္က စိမ္းတို႕ထက္ ေစာေသာေၾကာင့္ စိမ္းေတြ႕ခဲ့ေသာ လက္ျပတ္ၾကီးမွာ ယခု ပ်က္စီးသြားေသာ လက္ မဟုတ္ႏိုင္ပါ။ အနည္းဆံုးေတာ့ လက္ဝါး ႏွစ္ခု ႐ွိရမည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္ေနရာစီမွာ ေတြ႕ျခင္းျဖင့္ သို႕ေလာ သို႕ေလာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ယခင္က ေသြးလက္ဝါးရာကိုသာ ေတြ႕ေစျပီး ယခု အိပ္ေဆး မသံုးပဲ လက္ဝါးျပတ္ကိုပါ ေတြ႕ေစျပီး စိတ္ေခ်ာက္ျခားေအာင္ လုပ္ျခင္း ျဖစ္မည္။ မေၾကာက္တတ္ေသာ ဦးစိုးျမတ္ႏွင့္ ေတြ႕မွ ဒုကၡေရာက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ၾကံစည္သူကို အျမန္ဆံုး ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မွ ျဖစ္မည္။ ကေလးမ်ား ကစားေသာ ဂိမ္းစက္သည္ အ႐ုပ္တစ္ခု အတြက္ ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုး မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား…။

“ကၽြန္ေတာ္တို႕ နားေတာ့မယ္” ဟုေျပာကာ ေနဇာမင္းက သူ႕အခန္းဆီသို႕ သြားရန္ျပင္သည္။ သူ႕ပံုစံက မင္ေသသည္။ စိမ္းဝတီတို႕ သံုးေယာက္စလံုး အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္၍ ဦးစိုးျမတ္ ေျပာသည္ကို နားေထာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ “ကိုေနဇာ ခဏေနဦး ခင္ဗ်ား အိတ္ကို ႐ွာဦးမယ္”  စိမ္းကေျပာေတာ့… “တည္းခိုခန္းတုန္းကလည္း ခင္ဗ်ား ႐ွာျပီးျပီပဲ မစိမ္းဝတီရာ၊ ကၽြန္ေတာ့ကို ဘာျဖစ္လို႕ သက္သက္မဲ့ မသကၤာျဖစ္ေနတာလဲ၊ အဝတ္အစားကလြဲလို႕ ဘာမွ မပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ အ႐ွာမခံႏိုင္ဘူး” ဟု သူကျငင္းသည္။

“မရဘူး၊ ခင္ဗ်ားအိတ္္ကို အခု ဖြင့္ျပပါ ကိုေနဇာ” ။ စိမ္းဝတီက သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဆြဲယူလိုက္ျပီး ဖြင့္ေနစဥ္မွာပင္ ေနဇာမင္းက ထြက္ေျပးသြားပါေတာ့သည္။ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ ႏွစ္ေယာက္က သူ႕ေနာက္သို႕ လိုက္သြားသည္။ အိတ္ပြင့္သြားျပီးေနာက္ လက္ျပတ္ၾကီး ထြက္လာျပီး စိမ္းလည္ပင္းကို တြယ္ကပ္ ဖ်စ္ညွစ္သည္ကို ႐ုတ္တရက္ ခံလိုက္ရသည္။ လက္ျပတ္ၾကီး၏ အားက ေတာ္ေတာ္ၾကီးသည္။ စိမ္းဝတီမွာ မ်က္လံုးမ်ား ျပာေဝျပီး အသက္႐ွဴမရေအာင္ ခံစားရသည္။ အားကုန္သံုးျပီး လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ဆြဲခြာရသည္။ လက္ၾကီး စိမ္းဝတီ၏ လည္ပင္းမွ ကြာကြာျခင္း ဦးစိုးျမတ္က ေသနတ္ႏွင့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္ထည့္လိုက္သည္္။ လက္ျပတ္ၾကီးကိစၥ ျပီးေတာ့မွ ေနဇာမင္း ေနာက္သို႕ လိုက္ေသာအခါ မမီေတာ့ပါ။ ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္ေျခဖ်တ္ကာ ေျပးသြားျပီ ျဖစ္သည္။ ေနဇာမင္း ထြက္ေျပးစဥ္က လက္ထဲတြင္ ဘာမွ ပါမသြားပါ။ သူ႕ကို ဒီလို ႐ွာလိမ့္မည္ ထင္မထား၍ လက္ျပတ္ၾကီးကို ဒီအတိုင္းထည့္လာခဲ့သည္။ စိမ္းဝတီက ရီမု ဟုထင္ထားေသာ ဂိမ္းစက္ကေလးမွာလည္း အိတ္ထဲတြင္ က်န္ခဲ့ပါသည္။ လက္ျပတ္ၾကီးက သူ႕ဟာသူ လႈပ္႐ွားႏိုင္ပါသလား…။ ထိုကဲ့သို႕ မဟုတ္လွ်င္ ယခုတစ္ၾကိမ္ လက္ျပတ္ၾကီးကို လႈပ္႐ွားေစသူမွာ ေနဇာမင္း မျဖစ္ႏိုင္။ သို႕ေသာ္ အခ်ိန္ကိုက္ လႈပ္႐ွားႏိုင္ရန္ အတြက္ အျပင္မွ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ဤအခန္းထဲ႐ွိ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနမွသာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

***

ဆရာဦးစိုးျမတ္က ေနဇာမင္းကို ဖမ္းဆီးရန္ အတြက္ တစ္ျမိဳ႕လံုးအႏွံ ႐ွာေဖြရန္ႏွင့္ ျမိဳ႕ဝင္ေပါက္၊ ထြက္ေပါက္ မ်ားတြင္ ပိတ္ဆို႕တားဆီးထားရန္ စီမံေနသည္။ ဦးမင္းကို ကလည္း ေၾကာ္ျငာထုတ္လိုက္ေသာ ဓါတ္ပံုကို ေတြ႕ျပီး ေနဇာမင္းသည္ ခန္႕ၾကီး၏ ညီ ခန္႕ေလး ျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳသည္။ ၇တန္း အရြယ္က ခန္႕ေလးကို သူျမင္ဖူးခဲ့သည္ မဟုတ္လား။

ေနမဝင္ခင္မွာပင္ ေနဇာမင္း ေခၚ ခန္႕ေလးကို အေဝးေျပးကား တစ္စီးေပၚတြင္ ဖမ္းမိသြားသည္။ သူက သူတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံသည္။ သူ႕တြင္ အေပါင္းအေဖာ္ မ႐ွိေၾကာင္း ျငင္းသည္။ လက္ျပတ္ၾကီး ႏွစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေသးစိတ္ ေျပာဆိုရန္ ျငင္းဆန္သည္။ ခန္႔ၾကီး အေလာင္းကို သူ႕ဦးေလး တစ္ေယာက္ အကူအညီႏွင့္ ေနရာေ႐ႊ႕ခဲ့ျပီး လက္ေဗြရာမ်ားလည္း ယူခဲ့ေၾကာင္း ဝန္ခံသည္။ ထိုဦးေလးမွာ ယခုေတာ့ ဆံုးသြားျပီ ဟုဆိုသည္။ ေနဇာမင္းမွာ အေပါင္းအသင္း တစ္ေယာက္႐ွိရမည္ ဟု ထင္ထားေသာ္လည္း သူက မေဖာ္သျဖင့္ ဘယ္လုိ႐ုပ္၊ ဘယ္လို ပံုစံမွန္းမသိပဲ ႐ွာဖို႕ရန္ ခဲယဥ္းလွသည္။

ရဲစြမ္းႏိုင္ ဆီမွ အဆက္အသြယ္ရေတာ့ ညမိုးခ်ဳပ္ေနျပီ။ ဒီေန႕တစ္ေန႕လံုး ေနဇာမင္း အေၾကာင္းေတြ စံုစမ္းျပီး mail ပို႕လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနဇာမင္းသည္ (…….) ေဘာ္ဒါေက်ာင္းမွ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့သည္။ သူႏွင့္ အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္႐ွိခဲ့သည္။ ထိုသူငယ္ခ်င္း၏ အေဖကလည္း သူ႕ကို ေမြးစားသားလို ခ်စ္ခဲ့သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေနာက္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး သူ႕သူငယ္ခ်င္း အေဖ၏ အဆက္အသြယ္ျဖင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္သြားလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႕ လုပ္ရေသာ ေနရာက အ႐ုပ္စက္႐ံု ျဖစ္သည္။ လႈပ္႐ွား သြားလာႏိုင္ေသာ စက္႐ုပ္အေသးေလးမ်ား၊ ပ်ံသန္းေမာင္းႏွင္ႏိုင္ေသာ ေလယာဥ္ငယ္၊ ကားငယ္ေလးမ်ား ထုတ္လုပ္ေသာ စက္႐ံုု ျဖစ္သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုး ထိုစက္႐ံုမွ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေသာ သင္တန္း အဆင့္ဆင့္ကို ထူးခၽြန္စြာ ေအာင္ျမင္၍ ရာထူးမ်ားလည္း တိုးလာခဲ့သည္။ ယခု သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ခြင့္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ျပန္လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ရဲစြမ္းႏိုင္က ထိုလူ၏ ဓါတ္ပံုကိုပါ ႐ွာေဖြလာႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုဓါတ္ပံုျဖင့္ ဦးစိုးျမတ္တို႕က ႐ွာေဖြေရးလုပ္ငန္း စေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ ထိုလူကို ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုလူက သူ႕ကို ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ ဟုထင္ျပီး ဤျမိဳ႕မွ ထြက္ခြာမသြားေသးပဲ ဦးဘေသာင္းထိုက္တို႕ အိမ္ႏွင့္ တစ္အိမ္ေက်ာ္က အိမ္တြင္ ဒ႐ိုင္ဘာ လုပ္ေနသည္။ သူ႕ကို ဖမ္းမိျပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက သူတို႕လုပ္ခဲ့သမွ်ကို ဝန္ခံၾကသည္။ လက္ျပတ္ၾကီး ႏွစ္ဘက္ကို လက္စားေခ်ရန္ အၾကံအစည္ျဖင့္ လုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ အေစာကတည္းက ျဖဴျဖဴထိုက္ႏွင့္ online တြင္ ရင္းႏွီးေစရန္ ေနဇာမင္းက ၾကိဳးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခြင့္ရသည္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ျပန္လာခဲ့ေၾကာင္း ထိုလူ႕ဆီမွ သိရသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ သားၾကီးကို သတ္ခဲ့သူမွာ ထိုလူ ျဖစ္သည္။ ရဲအုပ္ ေဇာ္မင္းသိုက္ကို သတ္ခဲ့ျပီး ဦးဘေသာင္းထုိက္ အိမ္မွာ ျဖစ္သမွ် အျဖစ္အပ်က္တို႕ကို ေနဇာမင္းက လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႕ အစီအစဥ္မွာ ဦးဘေသာင္းထိုက္ တစ္အိမ္သားလံုး ျပီးလွ်င္ ဦးမင္းကို တစ္အိမ္သားလံုးကိုပါ လက္စားေခ်ရန္ စီစဥ္ထားသည္။

ထိုအိမ္၏ ဧည့္ခန္းမွာ ကင္မရာေလး တစ္လံုးလည္း တပ္ထားခဲ့ျပီး ေနဇာမင္း ေျပးေသာေန႕က ထိုလူက တစ္ဖက္အိမ္မွ ၾကည့္ကာ သူ႕ဆီမွ ရီမု ႏွင့္ လက္ၾကီးကို လႈပ္႐ွားေစခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေနဇာမင္းကို မိသြားေသာ္လည္း သူက ျငိမ္ေနျပီး အခ်ိန္တန္လွ်င္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ျပန္သြားမည္။ အခြင့္သင့္လွ်င္ ျပန္လာျပီး ေနဇာမင္း၏ မျပီးေသးေသာ လက္စားေခ်သည့္ လုပ္ငန္းကို ဆက္လုပ္ေပးရန္ ရည္ရြယ္ထားသည္။ ထိုလူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ မလာခင္မွာလည္း သူႏွင့္ မတည့္ေသာ အထက္အရာ႐ွိ တစ္ေယာက္ကို ထုိနည္းႏွင့္ပင္ သတ္ပစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခုေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး တရားဥပေဒ၏ အဆံုးအမကို ခံယူရေတာ့မည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆန္းသစ္ေသာ နည္းကို သံုးပါေစ၊ ရာဇဝတ္ေဘးကေတာ့ ေျပးမလြတ္ပါေခ်။

သိဂၤါေက်ာ္

ေသြးစြန္းလက္ဝါး (၁)

အျငိမ္းစား ရဲမႈးၾကီး ဦးဘေသာင္းထိုက္ သည္ တိက် မွန္ကန္ျပီး အရည္အခ်င္း႐ွိသူ ျဖစ္သည္။ သူ ကိုင္တြယ္ခဲ့သမွ် အမႈတိုင္းသည္လည္း မေပၚေပါက္ေသာ အမႈဟူ၍မ႐ွိခဲ့ေပ။ ငယ္႐ြယ္စဥ္ကဆိုလွ်င္ အဆိုးဆံုး၊ အမိုက္ဆံုး ဟုဆိုႏိုင္ေသာ လူဆိုး လူမိုက္မ်ား ႏွင့္ လက္႐ံုးခ်င္း ယွဥ္၍ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္မွာ အမ်ားအျပားပင္။ သဲလြန္စ မက်န္ေအာင္ အကြက္က်က် စီမံ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အမႈမ်ားကိုလည္း ႐ွင္းလင္း ေဖာ္ထုတ္ကာ တရားခံ အစစ္ကို ရေအာင္ ဖမ္းဆီး၍ အေရးယူ ေစခဲ့ရသည္မွာလည္း အၾကိမ္ေပါင္း မနည္းခဲ့။ ထိုသို႕ေသာ ရဲဝန္ထမ္း တစ္ဦးအတြက္ ရန္သူ အမ်ားအျပား ႐ွိေနသည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ သက္ျပည့္ပင္စင္ ယူျပီးေနာက္ မၾကာမီပင္ ေလျဖတ္သြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေနေကာင္းေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သြက္သြက္လက္လက္ မသြားလာ မလႈပ္႐ွားႏိုင္ေသး၊ အသိဥာဏ္မ်ား ယခင္ကကဲ့သို႕ မထက္ျမက္ေသးေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။

ဦးဘေသာင္းထိုက္သည္ စိမ္းဝတီ၏ လက္ဦးဆရာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူ႕လက္ေအာက္တြင္ တာဝန္က်ဖူးသည့္ျပင္ စိမ္းဝတီကို ကိုယ္ခံပညာ သင္ေပးေသာ ဆရာတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ သမီး ျဖဴျဖဴထိုက္သည္လည္း စိမ္းဝတီႏွင့္ အလြန္ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ထိုျမိဳ႕မွ ထြက္ခြာခဲ့ျပီးေနာက္ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့သည္မွာ ၾကာျပီ ျဖစ္ေသာ ဆရာ့အိမ္သို႕ ျဖဴျဖဴထိုက္၏ ဖုန္းဆက္ေခၚမႈေၾကာင့္ တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ရေတာ့သည္။

ျပႆနာမွာ ေသြးစြန္းလက္ဝါးရာ တစ္ဖက္ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးရက္က အိမ္ မ်က္ႏွာစာ နံရံတြင္ ေသြးစြန္းလက္ဝါးရာ တစ္ဖက္ကို မနက္မိုးအလင္းတြင္ ေတြ႕ခဲ့ၾကသည္။ ဦးဘေသာင္းထုိက္၏ ရန္သူတစ္ေယာက္ေယာက္က ျခိမ္းေျခာက္ျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟု ထင္ခဲ့ၾကျပီး ေရစို အဝတ္ႏွင့္ လက္ရာကို ဖ်က္လိုက္ၾကသည္။ ရဲတပ္ၾကပ္ကေလး တစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္း၍ သူ႕ဆရာအိပ္ခန္းတြင္ အတူ အိပ္ေစခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွာေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာစာသာမက အိမ္ေဘး နံရံမ်ားမွာပါ လက္ဝါးရာမ်ား ေတြ႕ရျပီး ျခံထဲတြင္ လႊတ္ထားေသာ အင္းေခြးၾကီးမွာ ေသြးထြက္သံယို ဒဏ္ရာ မေပၚပဲ ေသေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဤအေျခအေနမွာေတာ့ နယ္ေျမ ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို အေၾကာင္းၾကားရေတာ့သည္။ ရဲမ်ားက လက္ဝါးရာမ်ားကို လက္ေဗြစစ္ေဆးရန္ ယူသြားၾကသည္။ ညဘက္တြင္ လံုျခံဳေရး အတြက္ ရဲ အေစာင့္အေ႐ွာက္ ႏွစ္ေယာက္ ပို႕ေပးထားသည္။ ရဲသားေလး ႏွစ္ေယာက္မွာ မအိပ္ပဲ ေစာင့္ေနရာမွ ညလယ္ေလာက္တြင္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ ႐ုတ္တရက္ အိပ္ခ်င္လာကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ဟု ဆိုသည္။ မနက္မိုးလင္းေသာ အခါ အိမ္အျပင္ နံရံ သာမက အတြင္းဘက္ ဧည့္ခန္းနံရံ ေပၚမွာပါ လက္ဝါးရာမ်ား ေတြ႕ရသည့္ျပင္ အိမ္မွာ ေမြးထားေသာ ေၾကာင္ကေလးမွာ လည္ပင္းညစ္သတ္ခံရသလို လွ်ာထြက္ကာ ေသဆံုးေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္ ဟု ဆိုသည္။

အဲသည့္ေန႕ မနက္မွာပင္ စိမ္းဝတီကို ဖုန္းဆက္သျဖင့္ လိုက္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညေနမွာပင္ ဤအမႈကို တာဝန္ယူထားေသာ ရဲအရာ႐ွိႏွင့္ သြားေတြ႕လုိက္သည္။ စခန္းမွဴး ႏွင့္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ မွာလည္း အေရးၾကီးေသာ အမႈၾကီးတစ္မႈကို လိုက္ေနရသျဖင့္ စခန္းတြင္ မ႐ွိပါ။ ဦးဘေသာင္းထိုက္ ၏ အိမ္မွ လက္ေဗြရာမ်ားကို ယူကာ စစ္ေဆးခဲ့ေသာ ရဲအုပ္ ေဇာ္မင္းသိုက္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ မွတ္တမ္းထဲ႐ွိ လက္ေဗြရာမ်ားႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးခ်က္ အရ ထြက္လာေသာ အေျဖကို ၾကည့္၍ ႐ူးခ်င္သလို ျဖစ္ေနသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထို လက္ေဗြရာ မ်ားမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၅ ႏွစ္က ေသဒဏ္ က်ခံ ၍ ေသဆံုးသြားျပီ ျဖစ္ေသာ ခန္႕ၾကီး (ေခၚ) ေတဇာ ၏ လက္ေဗြရာမ်ားႏွင့္ ထပ္တူညီ ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ မွတ္တမ္းအရ ခန္႕ၾကီး သည္ ဘယ္သန္ျဖစ္ျပီး ယခု လက္ဝါးရာမွာလည္း ဘယ္လက္ဝါးရာ ျဖစ္သည္။ လက္တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းစီ ၏ လက္ေဗြရာမ်ား အားလံုုးပင္ ထပ္တူညီလ်က္ ႐ွိသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူက ထိုအေၾကာင္းကို စိမ္းဝတီကို ေျပာျပသည္။

ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ အိမ္တြင္ သူ၏ဇနီး၊ သမီး ျဖဴျဖဴထိုက္ ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူေနလာခဲ့ေသာ အိမ္ေဖာ္ အေဒၚၾကီး လင္မယား အျပင္ ျဖဴျဖဴထိုက္ႏွင့္ ေစ့စပ္ထားေသာ ေနဇာမင္း ဆိုသူပါ ေရာက္လ်က္႐ွိသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ သားအၾကီးမွာမူ ဝန္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အနီးအနား ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ တြင္ တာဝန္က် လ်က္႐ွိသည္။ အိမ္ၾကီးမွာ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ျပီ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္ထပ္တိုက္ၾကီး ျဖစ္သည္။ ေဆးျဖဴမ်ား ျပန္သုတ္ထားသည္မွာ မၾကာေသးေသာေၾကာင့္ သစ္လြင္သေယာင္ ထင္ရသည္။ စိမ္းဝတီ ထိုျမိဳ႕မွာ တာဝန္က်စဥ္က ဤတိုက္ၾကီးကို ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလို သေဘာထား၍ ဝင္ထြက္သြားလာေနၾက ျဖစ္သည္။

ခန္႕ၾကီး ၏ အမႈ အေၾကာင္းကို ဆရာေျပာျပသျဖင့္ ၾကားခဲ့ဖူးသည္။ ခန္႕ၾကီးဆိုသူသည္ လူသတ္၊ ဓားျပတိုက္မႈ ေပါင္းမ်ားစြာကို က်ဴးလြန္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ မိန္းကေလးေပါင္းလည္း မနည္းေပ။ ထိုအခ်ိန္က ထိုလူ၏ အသက္မွာ ၃၀ ခန္႕ ပင္ ႐ွိေသးသည္။ ကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္႐ိုင္း ဆိုးသြမ္းခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္ ႏွင့္ သူ႕လက္ေထာက္ ဦးမင္းကို တို႕၏ ေရဆံုးေရဖ်ား စံုစမ္းေထာက္လွမ္းမႈျဖင့္ ခန္႕ၾကီး၏ ေနာက္ဆံုး မိန္းမကို ေတြ႕႐ွိ စည္း႐ံုးႏိုင္ကာ ခန္႕ၾကီးကို ဖမ္းဆီး ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေနာက္ ေသဒဏ္ အေပးခဲ့ခဲ့ရကာ ထိုျမိဳ႕ကေလး၏ သင္းခ်ိဳင္း မွာပင္ ျမွဳပ္ႏွံခဲ့ၾကသည္။

ရဲအုပ္ ေဇာ္မင္းသိုက္ႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ခန္႕ၾကီး၏ သခ်ိုဳင္းဂူကို ျပန္လည္ တူးေဖာ္ခြင့္ ရရန္ စီစဥ္ထားသည္။ ခန္႕ၾကီး အမႈတြင္ ဦးဘေသာင္းထိုက္ႏွင့္ အတူ ပါဝင္ခဲ့သူ ဦးမင္းကို ႏွင့္လည္း ဆက္သြယ္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။ ယခုထိေတာ့ ဆက္သြယ္၍ မရေသးပါ။ ခန္႕ၾကီး၏ က်န္ရစ္သူ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ တပည့္တပန္းမ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း တတ္ႏိုင္သမွ် ႐ွာေဖြခဲ့ၾကသည္။ ႏွစ္ေပါင္းၾကာခဲ့ျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ေက်နပ္ေလာက္ေသာ အခ်က္အလက္ ဘာမွ ႐ွာမေတြ႕ပါ။ ညေနေစာင္းျပီး အေမွာင္ရိပ္သမ္းလာေတာ့မွ စိမ္းဝတီ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ေဇာ္မင္းသိုက္က မျပန္ေသးပဲ စခန္းမွာ က်န္ေနခဲ့သည္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ ခန္႕ၾကီး၏ သခ်ႌဳင္းဂူ ႐ွိရာ သို႕ သြားၾကည့္မည္ဟု စိတ္ကူးထားသည္။ ဤကိစၥ မျပတ္ခင္ စိမ္းဝတီ၏ မိခင္ဌာန၊ ေထာက္လွမ္းေရးဗဟိုမွ အေရးတၾကီး ကိစၥျဖင့္ ျပန္မေခၚရန္သာ ဆုေတာင္းရမည္။

***

ညေနစာ စားျပီးခ်ိန္တြင္ ကိုေနဇာမင္း ျပန္လာသည္။ သူ႕အေပါင္းအသင္းမ်ား ႏွင့္ ေတြ႕ေန၍ဟု ဆိုသည္။ ကိုေနဇာမင္း ႏွင့္ ျဖဴျဖဴထိုက္သည္ ေဒသေကာလိပ္တြင္ အတူတူ တက္ခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေနဇာမင္းသည္ ျဖဴျဖဴႏြဲ႕ႏြဲ႕ ႏွင့္ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပံုစံ ေပါက္သည္။ သူႏွင့္ မေ႐ွးမေႏွာင္းမွာပင္ ရဲဝန္ထမ္း ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ ယခုညမွာေတာ့ စိမ္းဝတီႏွင့္ အတူ ရဲတပ္ၾကပ္ တစ္ေယာက္၊ ရဲတပ္သား တစ္ေယာက္ ပါ ႐ွိေနေသာေၾကာင့္ အိမ္တြင္ စုစုေပါင္း လူကိုးေယာက္ ႐ွိေနသည္။ စိမ္းဝတီသည္ ခရီးပန္းလာေသာ္လည္း တစ္ညလံုး မအိပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ယခင္ေန႕မ်ားက အေစာင့္မ်ားသည္ ညလယ္ေလာက္တြင္ ႐ုတ္တရက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ အိပ္ေဆးေငြ႕ သံုးျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

စိမ္းသည္ တစ္ညလံုး မအိပ္ပဲ ျခံထဲမွာ ေနခဲ့သည္။ ျခံေစာင့္ဦးၾကီး ကိုေတာ့ အႏၱရာယ္ ျဖစ္မွာ စိုးသျဖင့္ အိမ္ထဲ ပို႕ထားလိုက္သည္။ တစ္ညလံုး ဘာမွ မထူးျခားပါ။ မနက္ခင္း လင္းအားၾကီး က်မွ အိမ္ကို တစ္ပတ္ပတ္ ၾကည့္ျပီး ဘာလက္ဝါးရာမွ မေတြ႕ရသည္ႏွင့္ အိမ္ေပၚတက္ကာ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ ဝင္အိပ္လိုက္သည္။ အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းမွာလည္း ဘာလက္ဝါးရာမွ မ႐ွိခဲ့။

သံုးနာရီေလာက္ အိပ္အျပီးမွာ ျဖဴျဖဴထိုက္ လာႏိႈး၍ ႏိုးခဲ့ရသည္။ အိမ္ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာစာ ႏွင့္ ဧည့္ခန္းနံရံတြင္ လက္ဝါးရာမ်ား ေပၚေနသည္ကို ကိုေနဇာက စေတြ႕ခဲ့သည္ ဟု ဆိုသည္။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ စိမ္း အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားျပီးမွ လာလုပ္ျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ မနက္မိုးလင္း ေနျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ဘယ္သူ႕ကိုမွေတာ့ အႏၱရယ္မေပးႏိုင္ေတာ့။ အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းနံရံတြင္ လက္ဝါးရာ ေတြ႕ရေသာ္လည္း တံခါးမ်ား၊ ျပတင္းေပါက္မ်ားမွာ ေျခရာလက္ရာ မပ်က္ပါ။ ကိုေနဇာက စေတြ႕၍ ျဖဴျဖဴ႕ကို ျပခ်ိန္တြင္ အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးမၾကီးမွာ ပိတ္လ်က္သား ျဖစ္သည္။ အဲဒီေနာက္မွ သူတို႕ အိမ္ေ႐ွ႕ထြက္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာစာမွ လက္ရာမ်ားကို ျမင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ လက္ဝါးရာ ထားသြားသူသည္ ဘယ္လိုလာ၍ ဘယ္လို ျပန္ထြက္သြားသည္ကို စဥ္းစား၍ မရႏိုင္။ အိ္မ္အတြင္း႐ွိလူမ်ားကိုပင္ မသကၤာစရာ ျဖစ္လာသည္။ သို႕ေသာ္ လူစိမ္း ဆို၍ စိမ္း၊ ေနဇာမင္း ႏွင့္ ရဲဝန္ထမ္း ႏွစ္ဦးသာ ႐ွိသည္။ ဦးၾကီးေမာင္မွာ အသက္ၾကီးျပီ ျဖစ္သည့္ျပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သစၥာ႐ွိလာေသာ လူယံုေတာ္ၾကီး ျဖစ္သည္။ လက္ဝါးရာမွာ သာမန္ထက္ၾကီးေသာေၾကာင့္ ဤအိမ္မွာ ႐ွိေသာ လူမ်ား၏ လက္ရာ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္။ သို႕ေသာ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ တစ္နည္းနည္းေတာ့ ပတ္သက္ေကာင္း ပတ္သက္ႏိုင္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေနဇာမင္း။ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားမွာ လွ်ိဳ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ဝွက္ ႏိုင္သည္ ဟု စိမ္းဝတီ ထင္သည္။

အဲဒီေနာက္မွာ သတင္းဆိုး တစ္ခု ဝင္လာသည္။ မေန႕ကညေန စိမ္း ျပန္လာေတာ့ စခန္းမွာ က်န္ေနခဲ့ေသာ ရဲအုပ္ ေဇာ္မင္းသိုက္ အသတ္ခံလိုက္ရသည္။ နံရံတြင္ လက္ဝါးရာ တစ္ခု ခ်န္ထားခဲ့သည္။ ခန္႕ၾကီးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သူ တစ္ခုခုကို သိသြားသလား ဟု စိမ္းေတြးေနသည္။ ဖ်တ္ခနဲ သတိရမိသည္က ေနဇာမင္း မေန႕ညေနက စိမ္းထက္ ေနာက္က်မွ အိမ္ကို ျပန္လာသည္။ သူ ဘယ္ေနရာမွာ ႐ွိေနသည္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သိရမွ ျဖစ္မည္။ ေနဇာမင္းကို ေမးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ အလုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြး ေနသည္ ဟုဆိုသည္။

စိမ္းဝတီသည္ ရဲစခန္းသို႕ သြားကာ ကိုေဇာ္မင္းသိုက္ ႐ွာခဲ့ေသာ ကြန္ပ်ဴတာ တြင္ သဲလြန္စ ရလိုရျငား ႐ွာၾကည့္မိသည္။ ခန္႕ၾကီး၏ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ထဲတြင္ ဘာမွ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မပါပါ။ အမႈၾကီး တစ္မႈ အျပီးသတ္၍ တရားခံမ်ားကို ဖမ္းလာခဲ့ေသာ စခန္းမႈးႏွင့္ အဖြဲ႕ကို ေနာက္ထပ္ အမႈၾကီး တစ္မႈက ဆီးၾကိဳေနခဲ့သည္။ အေရးမၾကီး ဟုထင္ထားေသာ ေသြးလက္ဝါးရာ ကိစၥမွာ ယခုေတာ့ လူသတ္မႈပင္ ျဖစ္ခဲ့ျပီ ျဖစ္၍ ဖိဖိစီးစီး လိုက္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ စိမ္းဝတီကေတာ့ ခန္႕ၾကီး ၏ သခ်ႌဳင္းဂူ ႐ွိရာသို႕သြားမည္။ တစ္ခုခု ထူးျခားမည္ ဟုထင္သည္။

***

စိမ္းဝတီ ျပန္လာေသာအခါ ထူးထူးျခားျခား သတင္း ေျပာစရာ ပါလာသည္။ ခန္႕ၾကီး၏ အုတ္ဂူထဲတြင္ ခန္႕ၾကီး၏ ႐ုပ္အေလာင္း မ႐ွိပါ။ ေခါင္းအလြတ္ၾကီးသာ ႐ွိပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းၾကာ၍ အမႈန္႕ျဖစ္သြားျခင္း မဟုတ္ပါ။ အစကတည္းက မ႐ွိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ခန္႕ၾကီး တစ္ေယာက္ တကယ္မေသခဲ့ပဲ လက္စားေခ်ေနျခင္း ဟု ေတြးစရာ ျဖစ္လာသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္အိမ္တြင္ ညအိပ္ေစာင့္ဖူးေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ လက္ဝါးရာ ထားသူ ခန္႕ၾကီးမွာ လူအစစ္ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ဆိုၾကသည္။ ေနာက္ထပ္ ညအိပ္ေစာင့္ရန္ပင္ ေၾကာက္လန္႕ေနၾကသည္။ ေနာက္တစ္ခါ အလွည့္က်သူမွာ ညေစာင့္မ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ေယာက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါလား။

စခန္းမွဴး ဦးစိုးျမတ္ကလည္း သူ ရထားေသာ သတင္းတစ္ခုကို စိမ္းကို ျပသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ လက္ေထာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ဦးမင္းကို ထံမွ email တစ္ေစာင္ေရာက္ေနျခင္းပင္။ ကိုေဇာ္မင္းသိုက္ မေသခင္ ဦးမင္းကို ၏ mail လိပ္စာကို ရ၍ ဆက္သြယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္။ ခန္႕ၾကီး ႏွင့္ပတ္သတ္၍ စိမ္းတို႕ မသိေသးေသာ အခ်က္တစ္ခု ပါလာသည္။ ခန္႕ၾကီးတြင္ ခန္႕ေလး ေခၚ ေနဇာ ဆိုေသာ ညီအစ္ကို တစ္ေယာက္ ႐ွိသည္ ဆိုျခင္းပင္။ ခန္႕ၾကီးသည္ သူ႕ညီကို သူ႕ဘဝႏွင့္ မပတ္သက္ေအာင္ ထားခဲ့ျပီး လိုအပ္ေသာ ေငြေၾကးကို ေထာက္ပံ ခဲ့သည္ ဟု ဆိုသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္ ႏွင့္ ဦးမင္းကို တို႕ ထိုအမႈကို လိုက္ခဲ့စဥ္က သူ႕ညီကို ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ (……..) ေယာကၤ်ားေလး ေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ ထားခဲ့ျပီး ထိုစဥ္က ၇ တန္း ေက်ာင္းသား ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းကိုက ဤျမိဳ႕သို႕ လာခဲ့ဦးမည္ ဟုဆိုသည္။

စိမ္းသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရန္ကုန္မွ အေပါင္းအသင္းမ်ားကို ဆက္သြယ္ရာ ရဲစြမ္းႏိုင္ အားေနသျဖင့္ သူ႕ကိုပင္ ထိုေယာကၤ်ားေလး ေက်ာင္းသို႕ သြားျပီး စံုစမ္းခိုင္းရသည္။ ရဲစြမ္းႏိုင္ သတင္းျပန္ပို႕မည္ကို ေစာင့္ေနဆဲမွာပင္ ျဖဴျဖဴထိုက္ ဖုန္းဆက္လာသည္။ သူ႕အစ္ကိုၾကီး ဆံုးသြားျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသတ္ခံရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အတူေန သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းဆက္သည္ ဟု ဆိုသည္။ စိုးရိမ္ ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ ျဖဴျဖဴထိုက္ကို ႏွစ္သိမ့္ကာ ဖုန္းခ်ျပီးျပီးခ်င္း ဦးစိုးထိုက္ ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာရသည္။

ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ သားၾကီးသည္ သူ႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ယာက္ႏွင့္ အတူ ဝန္ထမ္းအိမ္ရာ တစ္ခုတြင္ ေနသူ ျဖစ္သည္။ ဦးစိုးျမတ္က ထိုျမိဳ႕နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႕သို႕ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းၾကည့္ေသာအခါမွ အေၾကာင္းစံုကို သိရသည္။ ထိုသူ အသတ္မခံရမီ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေလာက္တြင္ အိမ္အျပင္နံရံမ်ား၌ လက္ဝါးရာမ်ား ေတြ႕ရျပီး ဦးဘေသာင္းထိုက္၏သား သတိထား ဆိုေသာ ေသြးျဖင့္ ေရးသည့္ စာတန္းကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရေၾကာင္း၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေနာက္ေျပာင္သည္ ထင္မွတ္၍ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္လံုး အေလးမထားခဲ့ေၾကာင္း၊ ယေန႕နံနက္တြင္ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏သား ေသဆံုးေနသည္ကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းကပင္ စတင္ေတြ႕႐ွိခဲ့ေၾကာင္း၊ လည္ပင္းညစ္၍ အသတ္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု ဆရာဝန္က ထင္ျမင္ယူဆေၾကာင္း… သိရသည္။

စိမ္းဝတီ တို႕မွာ ဦးေႏွာက္ေျခာက္သြားရသည္။ တစ္ေနရာက အမႈကိုပင္ မေဖာ္ရေသးမီ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ျဖစ္ျပန္ေလရာ ဤအမႈကို ၾကံစည္ေနသူမွာ တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပဲ အေပါင္းအပါ တစ္ေယာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ႐ွိရမည္။ ခန္႕ၾကီးႏွင့္ သူ႕ညီ ပူးေပါင္း လက္စားေခ်ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ခန္႕ၾကီး ၏ ညီနာမည္မွာ ေနဇာ။ ျဖဴျဖဴထိုက္၏ ခ်စ္သူမွာလည္း ေနဇာမင္း။ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕အိမ္မွာ ေရာက္ေနသည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ လူစိမ္း။ ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ား မျဖစ္မီေလးကမွ လာေရာက္တည္းခိုသူ။ ရဲစြမ္းႏိုင္ ဆီမွ ခန္႕ေလး၏ ဓါတ္ပံု တစ္ပံုတစ္ေလ ပို႕ေပးႏိုင္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ေနဇာမင္းသည္ ခန္႕ေလး ဟုတ္မဟုတ္ ခန္႕မွန္းႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ထင္သည္။

ရဲစြမ္းႏိုင္ ဆီမွ ျပန္လာေသာ သတင္းကေတာ့ အားတက္စရာ မ႐ွိပါ။ ခန္႕ေလး ေက်ာင္းတက္ေသာ ကာလ တစ္ေလွ်ာက္မွာ သူႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ား ထိုေက်ာင္းမွာ တစ္ခုမွ မ႐ွိေတာ့ပါ။ အားလံုးကို ခိုးယူေဖ်ာက္ဖ်က္ျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ရဲစြမ္းႏိုင္ကို ေနဇာမင္း အေၾကာင္း စံုစမ္းေပးဖို႕ ေျပာလိုက္သည္။ စိမ္းဝတီ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴထိုက္ႏွင့္ ေနဇာမင္းမွာ ျဖဴျဖဴထိုက္၏ အစ္ကိုၾကီး အသုဘကိစၥ စီစဥ္ရန္ ထိုျမိဳ႕သို႕ သြားၾကျပီ ျဖစ္သည္။ သူတို႕ အေမကေတာ့ မနက္ျဖန္ မနက္မွ လိုက္သြားလိမ့္မည္။

ထိုညေနမွာပင္ ဦးမင္းကို ေရာက္လာသည္။ ဦးမင္းကိုက ခန္႕ၾကီး မေသပဲ ျပန္႐ွင္လာသည္မွာ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ ဟု ဆိုသည္။ သူတို႕ ကိုယ္တိုင္ပင္ ေထာင္မွဴးၾကီး ႏွင့္ အတူ ေသခ်ာစစ္ေဆးျပီးမွ အေခါင္းသြင္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု ဆိုသည္။ ထိုအတိုင္းသာ မွန္လွ်င္ ခန္႕ၾကီး ၏ ဝိညာဥ္က လက္စားေခ်ျခင္း ဟုပင္ ယူဆရေတာ့မလား မသိပါ။

***