နှင်းဆီတစ်ခင်း ပန်းတစ်ခြင်း

ဘယ္တုန္းက နမ္းသြားမွန္းမသိတဲ့
ႏွင္းစက္ေတြေၾကာင့္
လမ္းမၾကီးက စိုစြတ္ေနေပမယ့္
ငါ့ႏွလံုးသားကေတာ့ ေျခာက္ေသြ႕ေနဆဲပဲ ေမ။

ဘယ္တုန္းကမွ မၾကည့္ခ်င္ခဲ့တဲ့
ငါ့ အထီးက်န္ဘဝလို ရြက္ေၾကြပင္ေတြ
တစ္လမ္းလံုး ျပန္႕က်ဲလို႕
ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ မဟုတ္ခဲ့ေတာ့လည္း
ငါ မသာယာႏိုင္ဘူး ေမ။

တစ္ေန႕ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္လို႕ ေျပာခဲ့ဖူးတာ
အားနာပါးနာ စကား ဆိုတာလည္း သိပါရဲ႕နဲ႕
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ ရင့္ေနဆဲပဲ ေမ။

ေအးစက္တဲ့ လမ္းမတေလွ်ာက္
တြဲလက္ေတြနဲ႕ ေႏြးခဲ့ဖူးခ်ိန္ေတြ
ဆန္႕က်င္ဘက္ေတြ ေတြးဆလို႕
အတူသံုးခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာ္ဖီခ်ိန္ေတြ
မေန႕တစ္ေန႕ကလို က်န္ေနဆဲပါ ေမ။

ငါျပန္မလာႏိုင္ခဲ့တာ သိပါရဲ႕နဲ႕
ထားသြားရက္ေတာ့လည္း
ႏွင္းေတြ အုပ္မိုးထားတဲ့ ဘူတာ႐ံုထဲ
ငါ့ႏွလံုးသား ေရခဲစစ္စစ္ ျဖစ္လို႕ ေနခဲ့႐ံုအျပင္
အတၱဝတ္႐ံုေတြ မခြာခ်ခ်င္ခဲ့တဲ့
မင္း အမွားေတြလို႕ ငါ မေတြးခ်င္ခဲ့ဘူး ေမ။

ႏွင္းေတြ ပိုစိပ္လာတဲ့ ေန႕ေတြ
တစ္ေန႕ျပီး တစ္ေန႕ ျဖတ္သန္းရင္း
ဘယ္ေတာ့မွ ေနြးမွာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့
ႏွလံုးသား တစ္စံုနဲ႕ လူတစ္ေယာက္
ဒီျမိဳ႕ေလးရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ က်န္ေနခဲ့တာ
မင္း ဘယ္အခ်ိန္ထိ သတိရေနမလဲ ေမ။

ငါျပန္လာႏိုင္မယ့္ တစ္ေန႕က်ရင္
မင္း ႏွလံုးသားမွာ ေနရာလြတ္ပါဦးမလားလည္း
မေပးခဲ့တဲ့ ကတိေတြကိုု သိမ္းပိုက္ရင္း
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို သိခ်င္ေနေသးရဲ႕ ေမ။

(သိဂၤါေက်ာ္)

စံဇာဏီဘို ရဲ႕ ေဗဒင္ စာအုပ္ထဲမွာ ဒီႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ အတြက္ ႏိုင္ငံျခား ခရီးကံ သိပ္မေကာင္းဘူးလို႕ ျပထားတယ္။ ဟုတ္မ်ား ေနမလားပဲ။ တစ္ခါမွ မၾကံဳစဖူး ၇ ရက္ေန႕ မနက္ ဘန္ေကာက္ သြားမယ့္ MAI ေလယာဥ္က cancel လုပ္လိုက္တာနဲ႕ ၾကံဳရတယ္။ ေလယာဥ္ လက္မွတ္က ဟိုဘက္ တကၠသိုလ္က လုပ္ေပးထားတဲ့ E-ticket ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကို ဆက္သြယ္ရမယ့္ ဖုန္းနံပါတ္ မပါလို႕ ဆိုျပီး MAI က ဘာမွ အေၾကာင္းမၾကားဘူး။ ကိုယ္သြားေျပာေတာ့မွ ညေန ေလယာဥ္နဲ႕ change ေပးထားတယ္ ေျပာတယ္။ အဲဒါနဲ႕ မရဘူး၊ မနက္ သြားရမွ ျဖစ္မွာ၊ ဘန္ေကာက္မွာ ဗီဇာ ယူဖို႕ ရွိလို႕ပါ လို႕ ေျပာေတာ့မွ TG နဲ႕ change ေပးမယ္ ေျပာတယ္။ အစကတည္းက TG နဲ႕ ဆို ျပီးေရာ၊ MAI က အခ်ိန္နည္းနည္း ေစာတာနဲ႕ ဘန္ေကာက္ကို ေစာေရာက္ေလ ေကာင္းေလ ဆုိျပီး လုပ္ေပးထားကာမွ အခုေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနျပီ။ TG မွာ ေနရာက်န္မွ ရမယ္ ဆိုလို႕ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ စိတ္ေမာလိုက္ရတာ ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့။ တကယ္တန္းက်ေတာ့ TG မွာ အလယ္ တစ္ Roll လံုးေတာင္ လူမရွိပါဘူး။

ဘန္ေကာက္ကို ၁၁ နာရီေက်ာ္မွ ေရာက္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကေန တစ္ဆင့္ သိရတဲ့ အစ္မၾကီး လင္မယားဆီ ဖုန္းငွားဆက္ေတာ့ Gate 3 ကေန ေစာင့္၊ လာၾကိဳမယ္ လို႕ ေျပာတယ္။ ပစၥည္း ေရြးျပီးေတာ့ Left Baggage ကို ရွာျပီး အပ္ခဲ့ရတယ္။ အိတ္က သံုးလံုး ဆိုေတာ့ ဘတ္ ၃၀၀ ေပးရတယ္။ ပထမေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း သြားဖို႕ပါပဲ၊ ဘန္ေကာက္မွာ ေရၾကီးတာကလည္း သိထားေတာ့ အိမ္ကလည္း စိတ္မခ်တာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက တစ္ဆင့္ အသိရွာထား ရတာပါ။ ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ေရၾကီးတာနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္ေရာက္ေနၾကတယ္ေလ။

အဲဒီ အစ္မၾကီး လင္မယားနဲ႕ ေတြ႕ေတာ့ ၾကိဳမေျပာလို႕ ဆိုျပီး ဆူပါတယ္။ ဒီမနက္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ဖုန္းဆက္ထားတာေလ။ ကံေကာင္းလို႕ ေတြ႕တာတဲ့။ သူတို႕ နယ္သြားေနရင္ ေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး ေျပာတယ္။ မနက္ျဖန္ေတာင္ သြားမွာတဲ့။ လာၾကိဳရတာ ကိစၥ မရွိပါဘူး၊ ေနာက္တစ္ခါ ၾကိဳေျပာပါတဲ့။ တိုက္႐ိုက္သိတာ မဟုတ္ပဲသူတို႕ မို႕လို႕သာ ကူညီတာပါ။ သူတို႕က ျမန္မာဘုန္းၾကီးေတြ ဘန္ေကာက္မွာ ေဆးလာကုရင္လည္း အျမဲ ကူညီေနၾကလို႕ ေျပာပါတယ္။

နယ္သာလန္ သံ႐ံုး ဆိုတာကလည္း ရွာလိုက္ရတာ အဲဒီလမ္းမွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ပတ္ျပီးမွ ေရာက္ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ၂ နာရီ သံ႐ံုးဖြင့္တာနဲ႕ အေတာ္ျဖစ္ျပီး ကိုယ့္ Application form ကို တင္လိုက္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကတည္းက passport မိတၱဴပို႕ျပီး ဒီေန႕ လာမယ့္ အေၾကာင္း appointment လုပ္ျပီးသားပါ။ ပံုမွန္ဆို ၂ ၇က္ ၃ ရက္ ၾကာမွ ရတယ္ ဆိုေပမယ့္ အေရးၾကီးရင္ေတာ့ တစ္ရက္တည္း ရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႕ သံ႐ံုးက ေျပာထားပါတယ္။ အခုက်ေတာ့ မနက္ျဖန္ေလာက္မွ ရမယ္ ဆိုလို႕ ဒီေန႕ ညေန မရလို႕ မျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီည ေလယာဥ္နဲ႕ Amsterdam ကို ဆက္သြားရမွာ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေလယာဥ္ လက္မွတ္က ဟိုဘက္ တကၠသိုလ္က စီစဥ္ေပးတဲ့ အတြက္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လဲလို႕ မရဘူး ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ႏွစ္ခါ သံုးခါေလာက္ သနားေအာင္ ေျပာယူရပါတယ္။ ဗီဇာ မရရင္ ေလယာဥ္ လက္မွတ္ကလည္း လဲလို႕ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားစာ ရြတ္ျပီး ေစာင့္ေနရင္း ညေန ၄ နာရီ ႐ံုးပိတ္ကာနီး မွာမွ MVV ဗီဇာ ရလာပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သံ႐ံုး မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံကိုမွ ေက်ာင္းတက္ဖို႕ ေလွ်ာက္မိလို႕ ခုလိုေတြ ျဖစ္ရတာပါ။ ကိုယ္က ၁၀ ၾကာမွာမို႕ long stay visa ကို ဒတ္ခ်္ သံ႐ံုး ရွိတဲ့ ဘန္ေကာက္မွာ လာယူရတာပါ။ ရက္ ၉၀ မေက်ာ္ရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဂ်ာမနီ သံ႐ံုးကပဲ ဗီဇာ ထုတ္ေပးလို႕ ရပါတယ္။

လိုက္ပို႕ေပးတဲ့ အစ္မၾကီး နဲ႕ ၄ ႏွစ္ အရြယ္ေလာက္ သူ႕သားကေလး လည္း ကိုယ့္ကို ႏွစ္နာရီေလာက္ ေစာင့္ေနရပါတယ္။ ဗီဇာ ရျပီးေတာ့ အစ္မၾကီးက သူ႕ဆိုင္ ခဏ ဝင္ျပီးရင္ ေလဆိပ္ကို ျပန္လိုက္ပို႕ေပးမယ္ ေျပာပါတယ္။ အစ္မၾကီး ဆိုင္ေတြ ရွိတဲ့ MBK ကုန္တိုက္ကို ခဏ ျဖတ္ေလွ်ာက္ျပီး အဲဒီမွာပဲ ထမင္းေကၽြးပါတယ္။ ျပီး ေလဆိပ္ကို ျပန္ပို႕ေတာ့ ၆နာရီ ခြဲေလာက္ ေရာက္ပါတယ္။ ေလယာဥ္က ည ၁၁ နာရီ ေက်ာ္မွ ထြက္မွာပါ။ အေဝးၾကီး လိုေသးတယ္ ဆိုျပီး Check in ဝင္ျပီး ေအးေအး ေဆးေဆး ထိုင္ငိုက္ေနမိတာ Final Call နဲ႕မွ ေလယာဥ္ေပၚကို တက္ရတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။

Amsterdam Airport ကို ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ ၅နာရီ ခြဲေလာက္မွာ ေရာက္ပါတယ္။ Luggage ေတြ ယူျပီး Exchange ကို ရွာ ေငြလဲျပီးမွ ရထားလက္မွတ္ ဝယ္ရပါတယ္။ Groningen ကို သြားမယ့္ တိုက္႐ိုက္ ရထား မရွိေတာ့လို႕ အနီးဆံုး အခ်ိန္ ရထားလက္မွတ္ ျဖတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္က မသိဘူး။ ကံေကာင္းလို႕ ရထားေပၚက ဦးေလးၾကီးကို ေမးမွ ေျပာင္းစီးရမယ္မွန္း သိရပါတယ္။ ေတာ္ေသးလို႕ သူနဲ႕ အတူတူပဲ ရထား ေျပာင္းစီးရမွာမို႕ အတူတူ ဆင္းျပီး ေနာက္ရထား ေျပာင္းစီးရပါတယ္။ သူက ကိုယ္မဆင္းခင္ Assen မွာ ဆင္းသြားပါတယ္။ ကိုယ္က Groningen မွာ ဆင္းျပီး ဘူတာ႐ံုကေန တကၠစီနဲ႕ပဲ ငွားထားတဲ့ Plutolaan 329 က Student House ကို သြားလိုက္ပါတယ္။ အိတ္သံုးအိတ္ သယ္လာမိတဲ့ ကိုယ့္မွာ ဒုကၡေတြ မ်ားလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။

ကိုယ္ငွားထားတာက တစ္ေယာက္ခန္းေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ ႏွစ္ေယာက္ခန္း တစ္ခန္းမွာ မိန္းကေလး နဲ႕ ေယာက်္ားေလး က်ေနတာ အဆင္မေျပလို႕ အဲဒီအခန္းမွာ ဒီတစ္လ ေနေပးပါလို႕ ေျပာတယ္။ ကိုယ့္ အခန္းေဖာ္က အီရတ္က လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ပါ။ သူက တစ္လ Research လာလုပ္တာလို႕ ေျပာပါတယ္။ သူ ျပန္သြားရင္ ကိုယ္က ကိုယ့္ရဲ႕ မူလ တစ္ေယာက္ခန္းကို ေျပာင္းရဦးမွာပါ။ ကိုယ့္ Professor ကလည္း ကိုယ့္ အတြက္ အခန္း စီစဥ္ထားတဲ့ အေၾကာင္း၊ အခု ႏွစ္လ မွာေတာ့ ဘယ္အခန္း၊ ေနာက္လ ၾကရင္ ေနာက္ အခန္း ေျပာင္းရမယ္ ဆိုလား၊ mail ထဲမွာ ပို႕ထားပါေသးတယ္။ ကိုယ့္မွာ အဲဒီလို ေနရာေတြ ေရြ႕ရ ေျပာင္းရမယ့္ ကံ သိပ္ပါတာပါ။ အရင္ကတည္းက အေဆာင္ ဟိုေနရာက ဒီေနရာ ေျပာင္းလိုက္ရ၊ အေဆာင္တစ္ေဆာင္ အတြင္းမွာကိုပဲ အခန္း ေျပာင္းလိုက္ရ ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း ခဏခဏ ၾကံဳခဲ့ပါတယ္။ နယ္ေျပာင္းရတာေတြလည္း ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့။ အေျပာင္းအေရႊ႕ ကံက သိပ္ပါတာပါ။ ကိုယ္ကလည္း တစ္ေနရာတည္း ထိုင္ေနရတာနဲ႕ စာရင္ေတာ့ အေျပာင္းအလဲကို သေဘာက်တတ္ပါတယ္။

အခန္းထဲမွာ အထုပ္အပိုးေတြ ေနရာခ်၊ ခဏနား ျပီးေတာ့ လိုအပ္တာေတြ ဝယ္ဖို႕ အျပင္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ (အဓိက ကိုယ့္ laptop ရဲ႕ ပလပ္ေခါင္းက အခန္းထဲက ပလပ္ေပါက္နဲ႕ မတူလို႕။ ၾကားခံေခါင္းေလး ထည့္လာဖို႕ ေမ့သြားခဲ့တယ္ေလ။) အသြားတုန္းကေတာ့ အဆင္ေျပေျပပဲ သူမ်ားေတြ သြားတဲ့ ေနာက္က လိုက္သြားတာ Paddepoel Super Market ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီနားမွာ ခပ္နီးနီးပါပဲ။ ျပန္လာေတာ့ ဝင္တဲ့ အေပါက္က မထြက္ပဲ တစ္ျခား အေပါက္က ထြက္ခဲ့မိတယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘယ္ေရာက္လို႕ ေရာက္သြားမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။ အလာတုန္းက နီးနီးေလးနဲ႕ အျပန္က်ေတာ့ မေရာက္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ လမ္းမမွတ္မိတတ္တဲ့ ေရာဂါက အေတာ္ဆိုးေနမွန္း ခုမွ သိရပါတယ္။ ကိုယ္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာင္ သြားေနက် မဟုတ္ရင္ တည့္တည့္မတ္မတ္ ေရာက္ေအာင္ သြားတတ္တဲ့ လူ မဟုတ္ပါဘူး။ ခုေတာ့ အေဆာက္အအံုေတြကလည္း အတူတူ ေတြလို ျဖစ္ျပီး Plutolaan 329 ဘယ္နားမွာလဲ ဆိုတာ ေတြ႕တဲ့လူတိုင္းကို ေမးရပါေတာ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း မသိၾကပါဘူး။ အံၾသစရာ ေကာင္းတာ အဲဒီနားက တကယ္ေတာ့ အေဝးၾကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အလာက ထြက္ခဲ့တဲ့ လမ္းက မဟုတ္ပဲ တစ္ဘက္လမ္းေပါက္ကေန ျပန္ေရာက္ လာပါခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္က်ေတာ့ ကိုယ္သြားရမယ့္ Groningen University ကို ေျမပံုၾကည့္ျပီး သြားတာ ဘတ္စ္ကား ႏွစ္ခါ ေျပာင္းစီး ျပီးမွ ေရာက္သြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္႐ံုနဲ႕ ေရာက္တာပါ။ အျပန္က်ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း လမ္းထိပ္က ေစ်းဆိုင္မွာ ဝင္ဝယ္ျပီး ျပန္အလာမွာ လမ္းေပ်ာက္ ျပန္ပါတယ္။ ဒီမွာက ကိုယ္ျပန္လာတဲ့ ၅ နာရီ ေလာက္ဆို ျမဴေတြ ဆိုင္းျပီး ေမွာင္ေနျပီမို႕ ကိုယ့္အေဆာင္ကို မမွတ္မိေတာ့တာပါ။ ခုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း သိသြားျပီေပါ့ေလ။ အေဆာင္ နဲ႕ ေက်ာင္းနဲ႕က အဲဒီေလာက္ နီးတာပဲ ကံေကာင္းလွျပီ။ စက္ဘီး နဲ႕ သာ တက္ရမယ္ဆို ကိုယ္က စက္ဘီးလည္း မျဖစ္မေန ဆိုရင္ေတာ့ စီးလို႕ရေပမယ့္ ေကာင္းေကာင္း စီးတတ္တာ မဟုတ္ဘူး။

University of Groningen ဆိုတာကလည္း တစ္ျမိဳ႕လံုးမွာ ျဖန္႕ထားသလားေတာင္ ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။ International Service Department ရွိတဲ့ Acedamic Building က ျမိဳ႕ အလယ္ပိုင္းမွာပါ။ (ကိုယ္ အျမဲသြားရတဲ့ Department ရွိတဲ့ ေနရာက ကိုယ့္ အေဆာင္နဲ႕နီးတဲ့ ေတာင္ပိုင္းမွာပါ။) အဲဒီကို သြားေတာ့လည္း ဘတ္စ္ ကား ေျပာင္းမစီးတတ္တာနဲ႕ တကၠစီနဲ႕ သြားလိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ့ resident permit အတြက္ လိုအပ္တာေတြ လုပ္ဖို႕ City Hall ကို သြားေတာ့လည္း သူတို႕က ေျမပံုေပးလိုက္ျပီး နီးနီးေလးပဲ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္ပါတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ သိတဲ့ အတိုင္း ေျမပံုလည္း ေကာင္းေကာင္း မၾကည့္တတ္ပဲ ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ ရွာျပီးမွ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ co supervisor က သူ႕ရဲ႕ presentation ကို တက္ဖို႕ ဆိုျပီး Philosophy department ကို လာခိုင္းေတာ့ သူက ေသခ်ာ ညႊန္ေပးလိုက္ေတာ့ သိပ္မရွာရပဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ မေန႕ကေတာ့ tuberculosis test လုပ္ဖို႕ Health department ကို ကားႏွစ္ဆင့္ ေျပာင္းစီးျပီး တည့္တည့္ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေရာက္မွာေပါ့၊ Google Map မွာ ေသခ်ာ ရွာထားခဲ့တယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ ဒီျမိဳ႕ေလးက ေသးေသးေလးပါ။ ခုေတာ့ သြားရင္းသြားရင္းနဲ႕ ဒီေနရာေတြကလြဲျပီး တစ္ျခား မရွိဘူး ဆိုတာ သိလာပါတယ္။

ဒီျမိဳ႕မွာ လည္စရာေနရာလည္း သိပ္မရွိလွဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။ လည္စရာ ရွာဖို႕ အသာထားျပီး ႏွစ္ပတ္အတြင္း ျပီးရမယ့္ အလုပ္ကို စလုပ္ေနရလို႕ စိတ္ထဲမွာလည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မရွိေသးပါဘူး။ တစ္ညေနကေတာ့ ေနကလည္း သာေနတာနဲ႕ အခန္းေဖာ္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ့္ တကၠသိုလ္ ရွိတဲ့ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဓါတ္ပံုေလး ဘာေလး ႐ိုက္လာၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနေတြဆို တစ္ေနကုန္ ေနမျမင္ရေအာင္ ျမဴေတြ ဆိုင္းေနတာပါ။ သင္တန္းရယ္လို႕ မဟုတ္ေတာ့လည္း ကိုယ့္လို အသစ္ေရာက္တဲ့သူ အခ်င္းခ်င္း အေပါင္းအသင္း လုပ္စရာလည္း မေတြ႕ေသးပါဘူး။ ေက်ာင္းက လူေတြ ဆိုတာကလည္း အမ်ိဳးသားေတြ မ်ားျပီး ေနတာ ၾကာေနတဲ့ student ေတြ၊ professor ေတြ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္မွာ တစ္ေယာက္တည္းလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုအတြက္ ၾကိဳးစားပမ္းစား လာခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဟာကုိယ္ ေက်နပ္ပါတယ္။

ဒီပို႕စ္က ကိုယ့္ အေၾကာင္းကိုယ္ ေရးမိတာ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ စာဖတ္သူေတြကိုေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ရယ္၊ ခရီးသြား မွတ္တမ္း အေနနဲ႕ ရယ္ ေရးထားလိုက္တာပါ။ ဒါကိုေတာင္ ေရာက္ကတည္းက မရိုက္ႏိုင္ပဲ စိတ္ေတြ ႐ႈပ္၊ အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနခဲ့လို႕ပါ။ ေလာေလာဆယ္ဆယ္ အနီးအနား ႐ိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြလည္း တင္လိုက္ပါတယ္။

ကိုယ္ေနတဲ့ Plutolaan Student house ပါ။