ပန္းေရာင္ ျမိဳ႕ေတာ္သို႕ တစ္ေခါက္

အရင္အပတ္ စေနေန႕ညက Chandigah ကေန Jaipur ကို ညရထားနဲ႕သြားခဲ့ပါတယ္။ ခ်န္ဒီဂါက ည ၉ နာရီမွာ ထြက္တဲ့ ရထားက ဂ်ိဳင္ပါ ကို မနက္ ၇ နာရီ ခြဲေလာက္မွာ ေရာက္ပါတယ္။ ဘူတာရံုက နားေနခန္းမွာပဲ မ်က္ႏွာသစ္၊ ေရခ်ိဳးခ်င္တဲ့ လူက ေရခ်ိဳး၊ မနက္စာ စားျပီး ေတာ့ ဘတ္စ္ကားနဲ႕ ျမိဳ႕ထဲကို သြားပါတယ္။ ပထမ သြားမယ့္ ေနရာက ေအာက္က ပံုမွာ ရိုက္ထားတဲ့ Museum ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႕က တနဂၤေႏြေန႕ ဆိုေတာ့ ျပတိုက္ ပိတ္ထားတာနဲ႕ မဝင္ခဲ့ရပဲ အျပင္ကပဲ ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး ေနာက္တစ္ေနရာကို သြားပါတယ္။

Jaipur ျမိဳ႕ကို ၁၇၂၇ မွာ မဟာရာဂ်ာ Jai Singh က တည္ေထာင္ခဲ့ျပီး အခုအခါမွာေတာ့ Pink City ရယ္လို႕ ထင္ရွားပါတယ္။ တစ္ျမိဳ႕လံုးမွာ ေရွးေဟာင္းလက္ရာ အုတ္ေရာင္ အေဆာက္အအံုေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ သြားတဲ့ ေနရာကေတာ့ Jantar Manar ပါ။ ၁၇၂၈ မွာ Savaii Singh က စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ျပီး နကၡတၱေဗဒ ကို ေလ့လာဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္နာရီကစလို႕ ၾကယ္၊ ျဂိဳဟ္ အသြားအလာ၊ ရာသီစက္ဝန္း အေျပာင္းအလဲ၊ ေနၾကတ္၊ လၾကတ္ စတာေတြကို တြက္ခ်က္ဖို႕ ကိရိယာေပါင္း ၁၃ ခု တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္ လို႕ ဆိုပါတယ္။  Guide က ရွင္းျပေပမယ့္ ေနကလည္း အရမ္းပူေန၊ ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္ေဇာကလည္း မ်ားေနေတာ့ ဘယ္ဟာက ဘာဆိုတာ ေသခ်ာေတာ့ နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။

ဒီအဝိုင္းၾကီးကေတာ့ နာရီပါ။ အရိပ္က်ေနတဲ့ ေနရာေလးက လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ျပီး သူတို႕ရဲ႕ Local time အရ အတိအက် မွန္ပါတယ္။ ပံုမွန္ indian စံေတာ္ခ်ိန္နဲ႕ေတာ့ မိနစ္ အနည္းငယ္ ကြာပါတယ္။

ေအာက္ကလို ပံုစံမ်ိဳးႏွစ္ခု ရွိပါတယ္။ ေနအသြားအလာ တြက္ခ်က္တာနဲ႕ မိႆ၊ ျပိႆ၊ ဓႏု စတဲ့ ရာသီခြင္ အေျပာင္းအလဲကို တြက္ခ်က္တာပါ။

ေနာက္ထပ္ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕ ဆိုျပီး ရပ္ေပးတဲ့ ေနရာကေတာ့ Jal Mahal ပါ။ ေရလည္က နန္းေတာ္လို အေဆာက္အအံုကို လွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။ Man Saggar Lake ရဲ႕ အလည္က ေႏြရာသီ နန္းေတာ္ပါ။

အဲဒီေနာက္ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုမွ ေန႕လည္စာ အတြက္ ရပ္ေပးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေတာင္တက္လမ္းကို ဆက္သြားၾကပါတယ္။ ေအာက္က ပံုေတြကေတာ့ ေနာက္က ကားအၾကီးကို ေစာင့္ရင္းနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္ရိုက္ဖို႕ ဆိုုျပီး ရပ္ေပးတဲ့ ေနရာကေန ရိုက္ထားတာပါ။ ကိုယ္တို႕က ကားအေသးနဲ႕မို႕ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနတာပါ။

ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ရွည္လ်ားတဲ့ တံတိုင္းၾကီးကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွန္းလည္း ေသခ်ာေတာ့ မသိပါဘူး..။ ေနကပူ ပင္လည္း ပင္ပန္းေနၾကပါျပီ။ အခု ရွာၾကည့္ေတာ့ Nahargarh Fort လို႕ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေနရာကေတာ့ Amber Fort လို႕ထင္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတာ့ မသိဘူး။ မႏၱေလးေတာင္ တက္သလိုပဲ အေပၚကို ဂ်စ္ကားနဲ႕ သတ္သတ္ ထပ္တက္ရပါတယ္။

အဲဒီကျပန္ေတာ့ အိႏၵိယ အမွတ္တရ ပစၥည္း၊ ေဒသထြက္ အဝတ္အထည္ေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ရပ္ေပးပါတယ္။ ေစ်းလည္းနည္းနည္းၾကီးေတာ့ ဘယ္သူမွေတာ့ ဝယ္ဖို႕ကို သိပ္စိတ္မဝင္စားၾကပါဘူး။ အားလံုးက ပင္ပန္းေနၾကပါျပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီလို ခရီးထြက္တဲ့ အေလ့အထ သိပ္ရွိပံု မရပါဘူး။ အမ်ိဳးသားေတြက အစ အေတာ္ပင္ပန္းတဲ့ ပံုေတြနဲ႕...။ ေျပာရရင္ ကိုယ္ကေတာ့ အဲေလာက္ၾကီး မဟုတ္ဘူး.. ဟီး.. ခရီးသြားရရင္ကို ေပ်ာ္ေနတာ ဆိုေတာ့ အဲေလာက္ ပင္ပန္းတာကေတာ့ အေပ်ာ့ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီလိုပဲ သြားေနတာပဲေလ...။

ေအာက္က ပံုက ကားေပၚကေန လွမ္းရိုက္ထားတာပါ။ Hawa Mahal ဆိုတဲ့ အေဆာက္အအံုပါ။

ေအာက္ကပံုုကေတာ့ ေနာက္ဆံုး သြားခဲ့တဲ့ ေနရာပါ။ ေမွာင္စလည္း ပ်ိဳးေနပါျပီ။ အတြင္းအထိေတာင္ မဝင္ပဲ အျပင္မွာပဲ ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီကျပန္ေတာ့ MacDonald မွာ ညေနစာ ဝင္ဝယ္ျပီး ကားေပၚမွာပဲ စားရပါတယ္။ ဘူတာရံုကို ေရာက္ေတာ့ ၇ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ရွိပါျပီ။ ရထားက ၈ နာရီ ၁၅ ထြက္ျပီး Chandigarh ကို မနက္ ၆ နာရီခြဲေလာက္မွာ ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

သိဂၤါေက်ာ္